Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-492/16/PSZ
z 18 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2016 r. (data wpływu 6 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 10 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 10 sierpnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Działalność gospodarczą prowadziła Pani od dnia 1 marca 1995 r. Z dniem 31 grudnia 2013 r. działalność została zlikwidowana. Działalność gospodarcza polegała na wynajmie boksów handlowych (ujętych w ewidencji środków trwałych) oraz usługach związanych z poprawą kondycji fizycznej i była rozliczana z podatku dochodowego na podstawie księgi przychodów i rozchodów. Od dnia 1 stycznia 2014 r. środki trwałe wynajmowała Pani w ramach najmu prywatnego, opodatkowanego ryczałtem w wysokości 8,5%, co jest kontynuowane do chwili obecnej.

Natomiast działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług związanych z poprawą kondycji fizycznej wznowiła Pani z dniem 1 października 2014 r. i wybrała opodatkowanie podatkiem dochodowym w formie ryczałtu ewidencjonowanego w wysokości 8,5%. W miesiącu maju 2016 r. sprzedała Pani jeden boks handlowy.

Z dniem likwidacji działalności gospodarczej, tj. z dniem 31 grudnia 2013 r., wszystkie środki trwałe (w tym sprzedany boks handlowy) przekazała Pani na cele osobiste i wykreśliła z ewidencji środków trwałych.

Środki trwałe wycofane z działalności przekazała Pani na wynajem prywatny. Rozpoczynając ponownie, tj. od 1 października 2014 r., działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług związanych z poprawą kondycji fizycznej, nie wprowadziła Pani boksów handlowych do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo zinterpretowała Pani przepisy podatkowe, odprowadzając podatek dochodowy ze sprzedaży boksu handlowego w wysokości 10% od uzyskanego przychodu?

Wnioskodawczyni wskazuje, że obecnie prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów. Zgodnie z art. 12 ust. 10 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w przypadku odpłatnego zbycia praw majątkowych lub nieruchomości będących środkami trwałymi podlegającymi ujęciu w wykazie środków trwałych - bez względu na okres ich nabycia - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 10% uzyskanego przychodu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło 6 lat.

W związku z powyższym opłaciła Pani podatek w wysokości 10% od uzyskanego przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy.

Przychodami z działalności gospodarczej są przy tym, zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane.

W przypadku składników majątku wycofanych z działalności gospodarczej przychód z działalności gospodarczej nie powstaje, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały one wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat.

W treści wniosku wskazała Pani, że do dnia 31 grudnia 2013 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą polegającą na wynajmie boksów handlowych (wprowadzonych do ewidencji środków trwałych) oraz usługach związanych z poprawą kondycji fizycznej. Dochody z działalności były rozliczane na podstawie księgi przychodów i rozchodów. Od dnia 1 stycznia 2014 r. do chwili obecnej, boksy handlowe wynajmowane są w ramach najmu prywatnego, opodatkowanego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%. W maju 2016 r. sprzedała Pani jeden boks handlowy.

Z dniem 1 października 2014 r. wznowiła Pani działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług związanych z poprawą kondycji fizycznej i wybrała opodatkowanie podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%.

Sprzedany boks handlowy nie był związany z tą działalnością i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Z opisu stanu faktycznego wynika zatem, że boks handlowy, który został sprzedany, był środkiem trwałym ujętym w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej opodatkowanej wg zasad ogólnych. Przy tym od daty wycofania lokalu z działalności (na cele prywatne) nie upłynęło 6 lat.

Ze względu na to przychód ze sprzedaży boksu handlowego zakwalifikować należy do przychodów z działalności gospodarczej.

Powołane uprzednio przepisy precyzują, na jakich warunkach do przychodu z działalności gospodarczej zalicza się przychód z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi. Przedmiotowy lokal spełnia ww. warunki, tj. lokal użytkowy był składnikiem majątku wykorzystywanym w działalności gospodarczej, wprowadzony był do ewidencji środków trwałych. Ponadto między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym lokal użytkowy został wycofany z działalności i dniem jego odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.

Ze względu na funkcjonalne powiązanie sprzedanego boksu z działalnością polegającą na wynajmie boksów handlowych, która nie była już – na moment sprzedaży – prowadzona, należy przyjąć, że dochód z tytułu sprzedaży boksu handlowego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach stosowanych dla tej działalności w ostatnim roku jej prowadzenia.

Skoro zatem – jak wynika z wniosku – dochody z działalności gospodarczej opodatkowane były na zasadach ogólnych, dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu użytkowego powinna Pani opodatkować na takich samych zasadach.

Z uwagi na to, że sprzedany boks handlowy nie był wykorzystywany w działalności rozpoczętej od 1 października 2014 r., przychód z jego sprzedaży nie podlega opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych – nie stanowi przychodu z tej działalności.

Ponadto, przychód ze sprzedaży przedmiotowego lokalu użytkowego nie podlega opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, pomimo że po wycofaniu z działalności – w roku podatkowym, w którym dokonano sprzedaży – przychody z jego wynajmu (poza działalnością gospodarczą) opodatkowane były w tej formie.

Zasady opodatkowania przychodów uzyskanych przez podatników objętych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych z odpłatnego zbycia nieruchomości będących środkami trwałymi reguluje art. 12 ust. 10 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku odpłatnego zbycia praw majątkowych lub nieruchomości będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które nie podlegają ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- bez względu na okres ich nabycia - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 10% uzyskanego przychodu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z pozarolniczej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat.

Przepis ten dotyczy – co wynika wprost z jego treści – sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej opodatkowanej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.