Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-375/16-4/MK
z 28 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2016 r. (data wpływu 11 maja 2016 r.) uzupełnionym w dniu 13 lipca 2016 r. (data wpływu 14 lipca 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 29 czerwca 2016 r. (doręczone w dniu 11 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępnienia przez Spółkę praw do znaku w drodze leasingu finansowego oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z aportu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępnienia przez Spółkę praw do znaku w drodze leasingu finansowego oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z aportu.

Wniosek uzupełniono w dniu 13 lipca 2016 r. (data wpływu 14 lipca 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 29 czerwca 2016 r. (doręczone w dniu 11 lipca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

R. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: R.) jest polskim rezydentem podatkowym i czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności R. jest usługowa aranżacja powierzchni biurowych. R. jest właścicielem majątkowych praw autorskich do znaku „R.” (dalej: Prawa do Znaku). Znak ten spełnia kryteria uznania go za utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i pokrewnych.

W związku z dynamicznym rozwojem grupy oraz poszukiwaniem partnerów strategicznych, R. postanowiła przenieść Prawa do Znaku do osobnej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka), która będzie polskim rezydentem podatkowym i czynnym podatnikiem VAT. Spółka będzie utworzona przez udziałowców R.. Jej nazwa będzie brzmiała „R. Marketing Sp. z o.o.”, a jej siedziba będzie znajdowała się w W. przy ul. K. Spółka będzie zajmowała się ochroną, rozwojem oraz promocją Znaku na rynku polskim i rynkach zagranicznych.

Przeniesienie Praw do Znaku do Spółki pozwoli na bardziej efektywne zarządzanie znakiem w oddzieleniu od głównej działalności oraz - co ważne - na możliwość elastycznego „dopuszczenia” inwestora strategicznego (tylko do działalności głównej) i zachowania kontroli nad Prawami do Znaku przez udziałowców. W związku z powyższym R. zamierza przenieść Prawa do Znaku aportem do Spółki po wartości rynkowej ustalonej w drodze niezależnej wyceny. Aport Praw do Znaku będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usług. Z tego tytułu R. naliczy należny podatek i wystawi odpowiednią fakturę VAT na Spółkę.

Po aporcie Spółka udostępni zwrotnie Prawa do Znaku R. podpisując umowę leasingu. Leasing będzie spełniał kryteria leasingu finansowego w rozumieniu art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności umowa leasingu będzie zawierała zapis mówiący o tym, że korzystający będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od Praw do Znaku. Z tytułu leasingu Praw do Znaku Spółka będzie obciążać R. opłatami leasingowymi, które zostaną ustalone w wysokości rynkowej.

Spółka pragnie potwierdzić, czy powinna rozpoznawać podatek VAT z tytułu całości rat leasingowych oraz czy ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na aporcie. Wnioskodawcą w zakresie poniższych pytań jest jeden z dwóch udziałowców R. jako podmiot planujący utworzenie Spółki – zgodnie z art. 14n Ordynacji Podatkowej. Drugi z udziałowców złożył analogiczne zapytanie. W uzupełnieniu wniosku z dnia 13 lipca 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował, że przygotowania do utworzenia Spółki z o. o. Marketing R. są na zaawansowanym etapie, umowa Spółki została już sporządzona.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka powinna naliczać podatek VAT na całości każdej raty leasingowej należnej z tytułu umowy leasingu?
2. Czy Spółka będzie miała prawo odliczyć podatek VAT od aportu ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1 Spółka powinna naliczać podatek VAT na całości każdej raty leasingowej należnej z tytułu umowy leasingu

Ad.2 Spółka ma prawo odliczyć VAT naliczony z tytułu aportu Znaku.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami są - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponieważ Prawa do Znaku nie są towarem w rozumieniu powyższego przepisu, leasing finansowy Znaku nie będzie stanowił dostawy towarów.

Zgodnie z art. 8. ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Tym samym leasing finansowy Praw do Znaku będzie stanowił odpłatne świadczenie usług.

Usługi te będą opodatkowane stawką podstawową VAT. Opodatkowanie będzie dotyczyć całości rat leasingowych, tj. zarówno części kapitałowej jak i części odsetkowej. Należy wskazać, że potencjalne zwolnienia właściwe dla świadczenia usług finansowych nie mają zastosowania do umów leasingu zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy o VAT.

Według art. 19 ust. 4 lit. b ustawy o VAT obowiązek podatkowy z tytułu usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Podsumowując udostępnienie przez Spółkę Praw do Znaku w drodze leasingu finansowego będzie opodatkowane podatkiem VAT przy czym podatek VAT będzie należny od całości każdej raty leasingowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponieważ nabycie Praw do Znaku tytułem aportu będzie bezpośrednio związane z opodatkowanym udostępnieniem Praw do Znaku zgodnie z umową leasingu finansowego, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na aporcie i wykazanego w fakturze wystawionej przez R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwana dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W powyższym przepisie przyjęto zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługą jest także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może zatem spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy transakcja ta jest odpłatna, czy nieodpłatna. Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”.

Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie akcji lub udziałów spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

• istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,
  

• wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,
  

• związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.
  
  
  

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) pod pojęciem umowy leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Dodatkowo, zgodnie z art. 17f ust. 1 ustawy o CIT, który określa „warunki oddania do odpłatnego użytkowania przedmiotów leasingu”, do przychodów finansowych i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

• umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
  

• suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
  

• umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (…).
  
  
  

W przypadku tego rodzaju leasingu mamy do czynienia z dostawą towaru.

Konsekwencją nieuznania transakcji za dostawę towarów będzie więc uznanie, że czynność oddania w leasing stanowiła będzie odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Według art. 19a ust. 4 lit. b ustawy o VAT obowiązek podatkowy z tytułu usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Podstawą opodatkowania – według art. 29a ust. 1 ustawy – z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Powołany artykuł określa zasadę ogólną odnoszącą się do podstawy opodatkowania. W myśl tej zasady ogólnej podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

Z wniosku wynika, że R. Sp. z o.o. (czynny podatnik VAT) zamierza przenieść Prawa do Znaku do osobnej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będącej czynnym podatnikiem VAT i polskim rezydentem podatkowym. R. zamierza przenieść prawo do Znaku aportem po wartości rynkowej ustalonej w drodze niezależnej wyceny. Aport Praw do Znaku będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usług. Z tego tytułu R. naliczy należny podatek i wystawi odpowiednią fakturę VAT na Spółkę. Po aporcie Spółka udostępni zwrotnie Prawa do Znaku R. podpisując umowę leasingu. Leasing będzie spełniał kryteria leasingu finansowego w rozumieniu art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności umowa leasingu będzie zawierała zapis mówiący o tym, że korzystający będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od Praw do Znaku. Z tytułu leasingu Praw do Znaku Spółka będzie obciążać R. opłatami leasingowymi, które zostaną ustalone w wysokości rynkowej.

Mając na uwadze powołane przepisy w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że leasing prawa do znaku towarowego prowadzić będzie do przeniesienia prawa do wartości niematerialnych i prawnych, a zatem stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy. Tym samym, należy przyjąć, że czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług.

Podstawą opodatkowania dla czynności udostępnienia znaku towarowego na podstawie umowy leasingu finansowego – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy – będą stanowić raty leasingowe płatne przez R. składające się z części kapitałowej oraz części odsetkowej.

Zatem udostępnienie przez Spółkę Praw do Znaku w drodze leasingu finansowego będzie opodatkowane podatkiem VAT, przy czym podatek VAT będzie należny od całości każdej raty leasingowej, zgodnie z art. 19a ust. 4 lit. b ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też obniżonej stawki podatku dla czynności aportu znaku towarowego. Tym samym uznać należy, że czynność ta podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca umożliwił jednak podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że aport praw do znaku towarowego będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usług. Ponadto nabywany Znak będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem w omawianej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Podsumowując należy uznać, że w niniejszej sytuacji zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, bowiem Spółka będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabyty znak towarowy będzie służył do wykonywania czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że Spółce będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury otrzymanej przez Spółkę z tytułu aportu znaku towarowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.