Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-331/16-1/SR
z 29 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 16 maja 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z 5 lipca 2016 r. (data wpływu 8 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ustalania „sposobu określenia proporcji” w związku z organizacją „W” oraz spotkań w ramach „K” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ustalania „sposobu określenia proporcji” w związku z organizacją „W” oraz spotkań w ramach „K”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 lipca 2016 r. (data wpływu 8 lipca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 27 czerwca 2016 r. znak: IBPP3/4512-331/16/SR.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z 5 lipca 2016 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (zwany dalej Teatrem) jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Gmina Miejska. Teatr działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, a także na podstawie statutu, który stanowi załącznik do niniejszego wniosku.

Stosownie do treści § 3 ust. 1 statutu, podstawowym celem działalności Teatru jest tworzenie i upowszechnianie kultury teatralnej, zaspokajanie potrzeb i dążeń kulturalnych publiczności K. i Polski oraz godne reprezentowanie kultury polskiej za granicą. Jednocześnie, stosownie do treści § 9-10 statutu, Teatr jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą.

W świetle wprowadzonych z dniem 1 stycznia 2016 r. zmian w treści ustawy o podatku od towarowi usług, w szczególności w zakresie art. 86 ust. 2a-2h ustawy, Teatr zwraca się z niniejszym wnioskiem o rozstrzygnięcie poniższych dwóch zdarzeń w zakresie możliwego zastosowania ww. przepisów ustawy:

1. Stosownie do treści § 3 ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3-4 statutu, Teatr organizuje cyklicznie imprezę artystyczną „W”. W ramach tejże mają miejsce: piknik rodzinny, parada smoków oraz widowisko plenerowe na rzece ... Impreza ta ma na celu realizowanie celów statutowych Teatru w zakresie zaspokajania potrzeb kulturalnych mieszkańców K. i całej Polski, w szczególności prowadzenie edukacji kulturalnej i wychowania dzieci i młodzieży oraz ich przygotowanie do odbioru i tworzenia kultury. Wstęp na poszczególne wydarzenia w ramach „W” ma co do zasady charakter otwarty, nie jest biletowany, za wyjątkiem wstępu do loży na wieczorne widowisko plenerowe. Natomiast Teatr prowadzi czynności w zakresie sprzedaży powierzchni reklamowych w związku z organizacją wydarzenia. Z tego tytułu osiągane są przychody stanowiące jedno ze źródeł finansowania wydarzenia.
2. Stosownie do treści § 3 ust. 2 pkt 1-3 oraz ust. 3 statutu, Teatr organizuje cyklicznie wydarzenie kulturalne zatytułowane „K”. W ramach tegoż wydarzenia młodzież – uczniowie szkół mają możliwość bezpośredniego spotkania i rozmowy z najbardziej znanymi i rozpoznawalnymi postaciami polskiej sceny teatralnej oraz innymi postaciami zasłużonymi na polu rozwoju nauki i kultury. W roku 2016 w ramach „K” odbyły się spotkania m.in. z kompozytorem muzyki teatralnej …, historykiem sztuki …, kompozytorem … oraz aktorem …. Wstęp na powyższe spotkania nie jest biletowany.
   
   

Dodatkowo w piśmie z 5 lipca 2016 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Uczestnictwo w spotkaniach w ramach organizowanego cyklicznie wydarzenia kulturalnego zatytułowanego „K” jest nieodpłatne.

2. Organizowane przez Teatr nieodpłatne spotkania w ramach wydarzenia kulturalnego „K” są działalnością wpisującą się w postanowienia Statutu Teatru określoną w § 3 ust. 1-3 Statutu, gdyż podstawowym celem działalności Teatru jest tworzenie i upowszechnianie kultury teatralnej, zaspokajanie potrzeb i dążeń kulturalnych publiczności K. i Polski oraz godne reprezentowanie kultury polskiej za granicą. Teatr realizuje swoje cele w szczególności poprzez m.in.:

• kształtowanie, prezentację i upowszechnianie humanistycznych wartości kultury narodowej i światowej,
• rozwijanie, kultywowanie oraz upowszechnianie tradycji narodowych i lokalnych oraz ochronę dziedzictwa kulturowego,
• tworzenie warunków dla edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę, a szczególnie udział w przygotowaniu dzieci i młodzieży do odbioru i tworzenia kultury.
  
  

Teatr realizuje swoje zadania poprzez wystawianie spektakli teatralnych i widowisk plenerowych, recitali piosenki aktorskiej, organizowanie spotkań autorskich, aktorskich i reżyserskich oraz poprzez inne formy aktywności artystycznej, promocyjnej i upowszechnieniowej jak produkcja: filmowa, telewizyjna, fonograficzna i multimedialna, przy uwzględnieniu podstawowego celu działalności Teatru określonego w ust. 1 Statutu.

Zatem w świetle powyższych wyjaśnień (przytoczonych jako zapisy Statutu) Teatr informuje, że nieodpłatne spotkania w ramach „K”, będące spotkaniami autorskimi, aktorskimi i reżyserskimi, stanowią w pełni realizację celu upowszechniania wartości humanistycznych, edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę oraz przygotowania dzieci i młodzieży do odbioru i tworzenia sztuki, jak również stanowią formę działań o charakterze marketingowo-promocyjnym, nakierowanych na poszerzenie grona odbiorców płatnej oferty kulturalnej Teatru, które zostały zapisane w Statucie Teatru.

3. Efektem podejmowanych przez Teatr przedsięwzięć promocyjnych i marketingowych, polegających na działaniach nieodpłatnych, tj. „W” oraz spotkaniach w ramach „K”, ma być poszerzenie grona widzów, którzy ostatecznie skorzystają z oferty usług odpłatnych proponowanych przez Teatr.

W sezonie 2015/2016 wykorzystując tę formę działań promocyjno-marketingowych udało się dotrzeć z ofertą repertuarową Teatru do 27 400 osób – uczestników „W” oraz 2 200 osób – uczestników „K”.

4. Teatr jako miejska artystyczna instytucja kultury jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz.1054 ze zm.), polegającą na świadczeniu usług – wykorzystywaniu wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a mianowicie przygotowywaniu i prezentowaniu odpłatnie spektakli teatralnych.

5. Nieodpłatne usługi świadczone przez Wnioskodawcę, tj. „W” i „K” mają integralny związek z działalnością gospodarczą Teatru, gdyż jak opisano w pkt 3 niniejszych wyjaśnień mają na celu poszerzenie grona widzów – odbiorców oferty kulturalnej proponowanej przez Teatr oraz jednocześnie są formą działań o charakterze marketingowo-promocyjnym, prowadzącą do zwiększenia osiąganych przez Teatr przychodów ze sprzedaży biletów na spektakle.

6. Źródłem finansowania opisanych we wniosku form oferty kulturalnej – „W” oraz „K” jest dotacja podstawowa od organizatora – Gminy Miejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy organizowanie przez Teatr „W” w przypadku, gdy uczestnictwo w niej jest co do zasady bezpłatne (za wyjątkiem wspomnianego wstępu do loży na widowisko plenerowe), stanowi odrębną od prowadzonej przez Teatr działalności czynność nieodpłatną, powodującą konieczność zastosowania przez Teatr unormowań zawartych w treści art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności konieczność ustalenia przez Teatr „sposobu określenia proporcji” służącej możliwości odliczenia podatku od towarów i usług?
2. Czy organizowanie przez Teatr spotkań w ramach „K” stanowi odrębną od prowadzonej przez Teatr działalności czynność nieodpłatną, powodującą konieczność zastosowania przez Teatr unormowań zawartych w treści art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności konieczność ustalenia przez Teatr „sposobu określenia proporcji” służącej możliwości odliczenia podatku od towarów i usług?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Stosownie do treści § 3 ust. 1 statutu, będącego podstawą działalności Teatru, podstawowym celem jego działalności jest tworzenie i upowszechnianie kultury teatralnej, zaspokajanie potrzeb i dążeń kulturalnych publiczności K. i Polski oraz godne reprezentowanie kultury polskiej za granicą. Dodatkowo, stosownie do treści ust. 2 pkt 3 cel powyższy może być realizowany poprzez tworzenie warunków dla edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę, w szczególności udział w przygotowaniu dzieci i młodzieży do odbioru i tworzenia kultury. Dodatkowo, stosownie do treści § 3 ust. 3 statutu, Teatr realizuje swoje zadania m.in. poprzez organizowanie widowisk plenerowych.

W związku z powyższym, zdaniem Teatru, organizowanie cyklicznej „W” ze względu na swój charakter oraz cel stanowi czynność towarzyszącą zasadniczej działalności prowadzonej przez Teatr. Koszty ponoszone przez Teatr w związku z organizacją parady mają pośredni związek z działalnością Teatru i osiąganymi przez Teatr przychodami, gdyż jednym z podstawowych celów parady jest zaspokojenie potrzeb kulturalnych uczestników a także ich artystyczna edukacja. Dodatkowo należy wskazać, że Teatr w związku z organizacją parady osiąga przychody z tytułu sprzedaży powierzchni reklamowej oraz z tytułu sprzedaży biletów wstępu do loży na wieczorne widowisko plenerowe. Wobec powyższego nawet w sytuacji, gdy Teatr nie prowadzi sprzedaży biletów wstępu dla publiczności na uczestnictwo w całości wydarzenia (jedynie płatny jest wstęp do loży na wieczorne widowisko plenerowe), nie powoduje to konieczności ustalania „sposobu określania proporcji” w odniesieniu do wydatków związanych z organizacją tegoż wydarzenia (tj. „W”)

2. Stosownie do treści § 3 ust. 1 statutu, podstawowym celem działalności Teatru jest tworzenie i upowszechnianie kultury teatralnej, zaspokajanie potrzeb i dążeń kulturalnych publiczności K. i Polski oraz godne reprezentowanie kultury polskiej za granicą. Dodatkowo, stosownie do treści ust. 2 pkt 3 Teatr realizuje ww. cel m.in. poprzez tworzenie warunków dla edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę, a szczególnie udział w przygotowaniu dzieci i młodzieży do odbioru i tworzenia kultury. Stosownie zaś do treści § 3 ust. 3 statutu, jedną z form realizacji ww. celów jest także organizowanie spotkań autorskich, aktorskich i reżyserskich.

Mając na uwadze powyższe należy podnieść, że organizowanie przez Teatr spotkań w ramach cyklu „K” wpisuje się jednoznacznie w ramy realizacji celów statutowych Teatru oraz stanowi prawem przewidzianą formę ich realizacji. Należy także wskazać, że Teatr jest ukierunkowany w znacznej mierze na młodego odbiorcę/widza, wobec czego fakt organizowania powyższych spotkań w sposób pośredni przyczynia się do tego, że ich uczestnicy stają się następnie widzami, a więc również klientami Teatru. W ten sposób nawet fakt, iż uczestnictwo w spotkaniach jest bezpłatne, w sposób pośredni prowadzi do osiągania przez Teatr przychodów ze sprzedaży biletów na spektakle.

Wobec powyższego organizowanie przez Teatr nieodpłatnych spotkań w ramach cyklu „K” nie powoduje konieczności ustalania „sposobu określania proporcji” w odniesieniu do wydatków związanych z organizacją tegoż wydarzenia.

Powyższe stanowisko Teatru znajduje oparcie również w treści pisma ministra finansów z dnia 22 marca 2016 r. nr PT3.8101.5.2016.LBE.88.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), dalej ustawa, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego – art. 86 ust. 22 ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zauważyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność teatru. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z instytucją kultury, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 406 ze zm.) określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 ustawy organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

1. podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
2. celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
3. celowej na realizację wskazanych zadań i programów.
   
   

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy organizowanie przez Wnioskodawcę „W” w przypadku, gdy uczestnictwo w niej jest co do zasady bezpłatne oraz nieodpłatnych spotkań w ramach „K”, powodują konieczność zastosowania przez Teatr unormowań zawartych w treści art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności konieczność ustalenia przez Teatr „sposobu określenia proporcji” służącej możliwości odliczenia podatku od towarów i usług.

Podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykorzystywanie przez podatnika towarów i usług do celów działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), gdy przypisanie tych towarów w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W przypadku wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT – w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności nieodpłatne świadczone przez Teatr stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności Teatru (działalność inną niż działalność gospodarcza) wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej) Teatr będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że Teatr w związku z organizowaniem „W” oraz „K” nie będzie miał obowiązku określania kwot podatku naliczonego do odliczenia zgodnie ze „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika bowiem z treści wniosku, nieodpłatne usługi świadczone przez Wnioskodawcę, tj. „W” i „K” mają związek z działalnością gospodarczą Teatru. Wnioskodawca wskazał, że efektem podejmowanych przez Teatr przedsięwzięć promocyjnych i marketingowych, polegających na działaniach nieodpłatnych, tj. „W” oraz spotkaniach w ramach „K”, ma być poszerzenie grona widzów, którzy ostatecznie skorzystają z oferty usług odpłatnych proponowanych przez Teatr. Jednocześnie usługi te są formą działań o charakterze marketingowo-promocyjnym, prowadzącą do zwiększenia osiąganych przez Teatr przychodów ze sprzedaży biletów na spektakle. Potwierdzenie tego stanowi fakt, że – jak wskazał Wnioskodawca – w sezonie 2015/2016 wykorzystując tę formę działań promocyjno-marketingowych udało się dotrzeć z ofertą repertuarową Teatru do 27 400 osób – uczestników „W” oraz 2 200 osób – uczestników „K”.

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że nieodpłatne usługi świadczone przez Wnioskodawcę, tj. „W” i „K” nie stanowią odrębnego obok działalności gospodarczej przedmiotu działalności Teatru i tym samym wykonywane są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem organizowanie przez Teatr „W” oraz „K” nie będzie powodowało obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy, w związku z wykorzystaniem nabywanych towarów i usług wyłącznie do działalności gospodarczej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto zaznaczyć należy, że w niniejszej interpretacji nie poddawano ocenie kwestii zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy w odniesieniu do nieodpłatnie świadczonych usług w związku z organizacją spotkań w ramach akcji „K”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.