INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 9 listopada 2006 r. Wnioskodawca wraz z żoną, z którą pozostaje we wspólności majątkowej wygrał przetarg prowadzony przez komornika sądowego na nabycie nieruchomości mieszkalnej. W dniu 1 lutego 2007 r. Wnioskodawca wraz z żoną wpłacił na konto sum depozytowych sądu cenę nabycia nieruchomości 502.000 zł. Kwotę tą Wnioskodawca i jego żona uzyskał w części 300.000 zł z kredytu bankowego, zaciągniętego na ten cel. Została ona przez bank przelana bezpośrednio na konto sum depozytowych sądu. Stanowiło to podstawę do wydania przez sąd postanowienia z dnia 7 marca 2007 r. o przysądzeniu na rzecz Wnioskodawcy i jego żony własności tej nieruchomości. Postanowienie to jednak zostało zaskarżone przez uczestnika postępowania egzekucyjnego (dłużnika). Na skutek postępowania odwoławczego oraz procedur sądowych postanowienie to uprawomocniło się dopiero w dniu 23 maja 2009 r. W dniu prawomocności tego postanowienia na podstawie art. 999 § 1 k.c. nastąpiło przeniesienie na rzecz Wnioskodawcy i jego żony własności tej nieruchomości. W okresie od 1 lutego 2007 r. do 23 maja 2009 r. pieniądze pozostawały na koncie sum depozytowych sądu, w tym te uzyskane z kredytu bankowego. W tym czasie Wnioskodawca wraz z żoną spłacał raty tego kredytu, w tym odsetki kapitałowe.

W dniu 19 maja 2011 r. sąd na wniosek zwrócił Wnioskodawcy odsetki bankowe w kwocie 45.005,41 zł uzyskane z przedmiotowych środków pieniężnych złożonych przez Wnioskodawcę i jego żonę do depozytu sądowego. Jednocześnie sąd sporządził i przesłał PIT-8C celem rozliczenia tego przychodu w rocznym zeznaniu podatkowym od osób fizycznych za 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy suma odsetek bankowych spłaconych przez Wnioskodawcę od zaciągniętego kredytu bankowego na zakup nieruchomości, następnie wpłaconego na konto sum depozytowych sądu, stanowi koszt uzyskania przychodu od odsetek kapitałowych wypłaconych przez sąd jako przychód z innych źródeł w trybie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz postępowania przy przekształcaniu w inną formę organizacyjno-prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783)...
2. Jeżeli tak, czy spłatę tych odsetek należy liczyć od dnia pozostawania kapitału na rachunku sum depozytowych sądu tj. 1 lutego 2007 r. do dnia prawomocności postanowienia o przysądzeniu na rzecz Wnioskodawcy własności nieruchomości tj. 23 maja 2009 r., czy też od dnia pozostawania kapitału na rachunku sum depozytowych sądu tj. 1 lutego 2007 r. do dnia przekazania Wnioskodawcy sumy odsetek od kapitału (przekazania przychodu) tj. 19 maja 2011 r....

W ocenie Wnioskodawcy, środki pieniężne pozostające w okresie od 1 lutego 2007 r. do 23 maja 2009 r. na koncie sum depozytowych sądu w kwocie 502.000 zł stanowiły własność Wnioskodawcy i jego żony, co zostało potwierdzone decyzją sądu o zwrocie odsetek kapitałowych od tych pieniędzy. Podstawę prawną zwrotu odsetek stanowiło rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz postępowania przy przekształcaniu w inną formę organizacyjno-prawną. Zgodnie z przyjętym orzecznictwem odsetki takie powinny być zaliczone do przychodu z „innych źródeł", o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten jednak – w ocenie Wnioskodawcy - w tym przypadku pozostawał w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z kosztem jego uzyskania, w postaci kosztów kredytu zaciągniętego celem jego uzyskaniem (w kapitale 502.000 zł tworzących odsetki kapitałowe, 300.000 zł pochodziło z kredytu bankowego i były to te same środki, bezpośrednio przez bank wpłacone na konto sum depozytowych sądu). Warunkiem uznania odsetek od kredytu za koszt uzyskania przychodów, jest ich zapłacenie oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy między kredytem, a przychodem. W niniejszym stanie faktycznym związek ten jest bezpośredni i bezsporny. Bez kapitału z kredytu bankowego nie byłoby przychodu stanowiącego podstawę opodatkowania. Obywatel nie może być „karany" kosztem spłaty kredytu, a później opodatkowaniem przychodu z tego samego kapitału, z powodu długotrwałości postępowania sądowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawcy zastały zwrócone odsetki kapitałowe w kwocie 45.005,41 zł uzyskane ze środków pieniężnych złożonych przez Wnioskodawcę i jego żonę do depozytu sądowego. Jak wynika z treści wniosku na konto sum depozytowych sądu została wpłacona cena nabycia nieruchomości w kwocie 502.000 zł. Kwot ta w części 300.000 zł została pokryta kredytem bankowym, zaciągniętym na ten cel. Została ona przez bank przelana bezpośrednio na konto sum depozytowych sądu.

Bezspornym jest fakt, że kwota wypłaconych odsetek stanowi przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Tym niemniej zdaniem Wnioskodawcy uzyskany przychód powinien zostać pomniejszony o sumę odsetek bankowych spłaconych przez Wnioskodawcę od zaciągniętego kredytu bankowego na zakup nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

1. musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
3. musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości

Ponadto, należy wskazać, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Mając powyższe na uwadze w pierwszej kolejności należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie uzyskany przychód z tytułu odsetek od złożonej kwoty stanowiącej równowartość ceny nabycia nieruchomości do depozytu sądowego powstałby niezależnie od spłacanych odsetek. Tym samym bez znaczenia pozostaje fakt, że część kwoty stanowiącej cenę nabycia nieruchomości została sfinansowana kredytem. Kredyt ten został zaciągnięty wyłączenie w celu sfinansowania zakupu nieruchomości, a odsetki spłacane od tego kredytu nie pozostają w żadnym związku z powstaniem przychodu z tytułu odsetek od depozytu przekazanych Wnioskodawcy przez Sąd. Istotnie kwota kredytu stanowiła podstawę do naliczenia odsetek, jednakże dla określenia kosztów uzyskania przychodów nie ma znaczenia w jaki sposób Wnioskodawca pozyskał środki na wpłatę środków pieniężnych do depozytu sądowego. Nie może budzić wątpliwości, że odsetki są świadczeniem akcesoryjnym, wobec czego konieczność ich zapłaty nie może powstać bez obowiązku spełnienia świadczenia głównego (bank w zamian za udzielony kredyt jest uprawniony do żądania odsetek). Innymi słowy spłata odsetek od kredytu, zaciągniętego na zakup nieruchomości, wynika wyłączenie z zawartej między Wnioskodawcą a bankiem umowy na ten konkretny cel, a zatem spłata odsetek od kredytu jest zupełnie niezależna od uzyskanego przychodu z tytułu zwrotu odsetek należnych od depozytu sądowego.

Należy wyraźnie pokreślić, że wydatek na spłatę odsetek od kredytu nie przyczynił się w żadnym stopniu do osiągnięcia lub zabezpieczenia przychodu z tytułu odsetek kapitałowych wypłaconych przez sąd. Nawet w przypadku, gdyby Wnioskodawca nie dokonał spłaty odsetek, od środków zgromadzonych na depozycie sądowym powstałby przychód z tego tytułu, albowiem warunkiem otrzymania kredytu nie jest uprzednie spłacenie odsetek od których uzależniona jest wypłata kredytu. Co więcej, całkowicie chybiony jest argument dotyczący „opodatkowania przychodu z tego samego kapitału”. Zauważyć należy, że odsetki od kredytu nie podlegały uprzedniemu opodatkowaniu, a ich zapłata wynikała z zawartej przez Wnioskodawcę umowy kredytu, natomiast przychód z tytułu otrzymanych odsetek od sumy depozytowej po pierwsze nie jest tożsamy z zapłaconymi odsetkami od kredytu, po drugie stanowi niewątpliwie dodatkowe przysporzenie majątkowe dla Wnioskodawcy i jako wcześniej nie opodatkowane stanowi źródło przychodu o którym mowa w art. 20 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. inne źródła.

Reasumując należy stwierdzić, że każdy ponoszony wydatek należy oceniać w sposób indywidualny w świetle powołanych wyżej przepisów art. 22 i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek od kredytu poza faktem ich zapłacenia przez Wnioskodawcę jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wykazano powyżej w przedmiotowej sprawie nie istnieje – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zapłaconymi odsetkami od kredytu, a kwotą uzyskaną z tytułu zwrotu odsetek zgromadzonych na koncie sum depozytowych sądu. Tym samym Wnioskodawca nie ma (podstawy prawnej) prawa zliczyć do kosztów uzyskania przychodu odsetek bankowych spłaconych przez Wnioskodawcę od zaciągniętego kredytu bankowego na zakup nieruchomości, którego kwota została wpłacona na konto sum depozytowych sądu. Wobec powyższego bezprzedmiotowa jest odpowiedź na drugie z postawionych pytań.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.