Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-483/16-4/MG
z 22 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późń. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2016 r. (data wpływu 1 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem uprawnionych w programie motywacyjnym organizowanym przez Spółkę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem uprawnionych w programie motywacyjnym organizowanym przez Spółkę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), jest polską spółką prawa handlowego, działającą na podstawie ustawy z 27 maja 2014 r. o funduszach inwestycyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz. 157 ze zm.) prowadzącą działalność w zakresie zarządzania i administrowania funduszami inwestycyjnymi. W celu zwiększenia motywacji oraz głębszego związania ze Spółką osób kluczowych mających wpływ na jej wyniki finansowe m.in. uczestniczących w Komitecie Inwestycyjnym powołanym dla funduszu C. FIZ, piastujących funkcje w statutowych organach Spółki (zarząd i rada nadzorcza), wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę lub świadczących usługi na podstawie umów cywilnoprawnych (dalej: „Uprawnieni”) oraz w celu osiągnięcia lepszych wyników finansowych, Spółka planuje wprowadzenie programu motywacyjnego (dalej: „Program”), na podstawie którego oferować będzie Uprawnionym nabycie praw do udziału w zysku o charakterze opcji stanowiących pochodne instrumenty finansowe (dalej: „Pochodne Instrumenty Finansowe”).

W związku z tym, Spółka zawiera z Uprawnionymi Umowy o Uczestnictwo w Programie Premiowym (dalej: „Umowy”), które ustalają warunki i zasady przyznania danego Pochodnego Instrumentu Finansowego. Ponadto, Walne Zgromadzenie Spółki przyjęło założenia programu premiowego (dalej: „Założenia”), które uszczegóławiają postanowienia Umów zawieranych z Uprawnionymi.

Zawarcie Umowy z Uprawnionym jest równoznaczne z przyjęciem przez Uprawnionego zobowiązania do zapłaty ceny za nabycie Pochodnych Instrumentów Finansowych. Ponadto, Uprawniony nie ma możliwości rozporządzenia Pochodnym Instrumentem Finansowym ani też uprawnieniami wynikającymi z Umowy, tj. nie może przenieść praw i obowiązków wynikających z Umowy, a Pochodny Instrument Finansowy ma charakter niezbywalny i przysługuje wyłącznie Uprawnionemu, z którym została zawarta Umowa.

Zgodnie z postanowieniami Założeń oraz Umowy, w momencie zawarcia Umowy, Uprawnieni nabędą od Spółki Pochodny Instrument Finansowy, na podstawie którego Uprawnieni nabędą warunkowe prawo do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego („Rozliczenie Pieniężne”), które będzie wypłatą pieniężną z tytułu realizacji praw wynikających z Pochodnego Instrumentu Finansowego przez Uprawnionego, realizowaną na zasadach określonych w Założeniach i wypłacana na podstawie Umowy. Wysokość świadczenia, które przysługiwać będzie Uprawnionemu z tytułu realizacji prawa wynikającego z .Pochodnego Instrumentu Finansowego jest uzależnione od Wartości Bazy Waluacji Pochodnego Instrumentu Finansowego. Poprzez Bazę Waluacji Pochodnego Instrumentu Finansowego Spółka rozumie 0,1% przychodu Spółki z tytułu wynagrodzenia zmiennego za zarządzanie Funduszem w danym Okresie Rozliczeniowym, tj. w okresach kwartalnych. Na potrzeby umożliwienia Uprawnionym realizacji praw wynikających z Pochodnych Instrumentów Finansowych, Spółka okresowo będzie przekazywać Uprawnionym informację o wartości Bazy Waluacji za dany okres rozliczeniowy.

W ramach realizacji Programu Spółka wyemituje Pochodne Instrumenty Finansowe w maksymalnej ilości do 1.000 (jeden tysiąc) w każdym Okresie Rozliczeniowym. Kwota Rozliczenia Pieniężnego Pochodnego Instrumentu Finansowego obliczana będzie zgodnie ze wzorem:

Wartość Rozliczenia = Wartość Bazy Waluacji Pochodnego

Pieniężnego z Pochodnego Instrumentu Finansowego

Instrumentu Finansowego

Gdzie:

Wartość Bazy Waluacji Pochodnego Instrumentu Finansowego oznacza 0,1% przychodu Spółki z tytułu wynagrodzenie zmiennego za zarządzanie funduszem w danym okresie rozliczeniowym.

W przypadku gdy stosunek prawny pomiędzy Spółką a Uprawnionym ustanie w danym okresie rozliczeniowym, Uprawniony może domagać się realizacji Rozliczenia Pieniężnego przez Spółkę z Pochodnego Instrumentu Finansowego w danym okresie rozliczeniowym proporcjonalnie, zgodnie z poniższą formułą:

(Wartość proporcjonalnego Rozliczenia Pieniężnego z tytułu Pochodnego Instrumentu Finansowego = LDSP / LD * Wartość Bazy Waluacji Pochodnego Instrumentu Finansowego), gdzie:

LD - liczba dni w okresie rozliczeniowym

LDSP - liczba dni w okresie rozliczeniowym, w których Uprawnionego łączył ze Spółką stosunek prawny.

Wypłata świadczenia na rzecz Uprawnionego następuje po przekazaniu Uprawnionemu przez Spółkę informacji o wartości Rozliczenia Pieniężnego z Pochodnego Instrumentu Finansowego za dany okres rozliczeniowy. Uprawniony przedstawia Spółce żądanie wypłaty w terminie określonym w Umowie, zawierające wskazanie ilości Pochodnych Instrumentów Finansowych za dany okres rozliczeniowy, z których Uprawnionemu przysługuje wypłata Rozliczenia Pieniężnego.

Wypłata Rozliczenia Pieniężnego jest zdarzeniem przyszłym, ale niepewnym, uzależnionym bowiem od spełnienia określonych warunków. W szczególności oznacza to, że prawo do realizacji Pochodnego Instrumentu Finansowego wygasa, jeśli Spółka nie wykaże w danym okresie rozliczeniowym przychodu z tytułu wynagrodzenia zmiennego za zarządzanie funduszem.

Wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym organ podatkowy pismem z dnia 27 lipca 2016 r. (data doręczenia 1 sierpnia 2016 r.) wezwał Wnioskodawcę do ich uzupełnienia poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego poprzez wyjaśnienie:

• czy prawo do udziału w zysku o charakterze opcji nabywane odpłatnie przez uprawnionych stanowić będzie pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (informacja w tym zakresie została zawarta w stanowisku Wnioskodawcy odnośnie sformułowanego pytania, natomiast winno być zawarte w opisie zdarzenia przyszłego)?
  
  

Wnioskodawca pismem z dnia 4 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) doprecyzował zdarzenie przyszłe wyjaśniając, że prawo do udziału w zysku o charakterze opcji nabywane odpłatnie przez uprawnionych stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z wypłatą Rozliczenia Pieniężnego na rzecz Uprawnionych na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Czy w związku z wypłatą Rozliczenia Pieniężnego na rzecz Uprawnionych Spółka zobowiązana będzie do wystawienia i przesłania Uprawnionym oraz odpowiedniemu organowi podatkowemu imiennej informacji o wysokości dochodu uzyskanego z tytułu realizacji prawa wynikającego z Pochodnego Instrumentu Finansowego (dalej: „Informacja PIT-8C”), o której mowa w art. 39 ust. 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. 2012 r., poz. 361; dalej: „Ustawa o PIT”)?
3. Czy kwota Rozliczenia Pieniężnego wypłacona Uprawnionym w związku z realizacją prawa wynikającego z Pochodnego Instrumentu Finansowego stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodu, zaliczany do kosztów uzyskania przychodów w dacie wypłaty Rozliczenia Pieniężnego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata Rozliczenia Pieniężnego na rzecz Uprawnionych nie będzie wiązała się z powstaniem po stronie Spółki obowiązków płatniczych w podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem świadczenie otrzymane przez Uprawnionego będzie stanowiło przychód z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o PIT, opodatkowany na zasadach określonych w art. 30b ust. 1 i 2 tej ustawy, co do których na podstawie art. 30b ust. 6 Ustawy o PIT podatek podlega obliczeniu i wpłacie bez pośrednictwa płatnika.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy o PIT źródłem przychodów są m.in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10, który stanowi uszczegółowienie ww. przepisu do przychodów z kapitałów pieniężnych zalicza się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Na podstawie art. 30b ust. 1 Ustawy o PIT od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. Zgodnie z art. 30b ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT dochodem z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, a kosztami uzyskania przychodów w postaci wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych.

Pojęcie pochodnych instrumentów finansowych zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 12 Ustawy o PIT poprzez odesłanie do definicji zawartej w ustawie z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tj. Dz. U z 2013 r., poz. 433, dalej: „u.o.i.f.”). Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 u.o.i.f. pochodnymi instrumentami finansowymi są niebędące papierami wartościowymi:

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.
   
   

Zgodnie z art. 3 pkt 28 a u.o.i.f. za pochodny instrument finansowy uznaje się opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian . klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że Pochodny Instrument Finansowy, w ramach programu motywacyjnego stanowi prawo majątkowe a zarazem pochodny instrument finansowy w rozumieniu u.o.i.f. Tym samym, zgodnie z normą odsyłającą wyrażoną w art. 5a pkt 12 Ustawy u PIT, stanowi on także pochodny instrument finansowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pochodny Instrument Finansowy nabyty na podstawie Umowy przez Uprawnionego stanowił będzie „inny instrument pochodny” w rozumieniu u.o.i.f., którego instrumentem bazowym jest „inny wskaźnik finansowy”. W szczególności Wnioskodawca pragnie wskazać, że Pochodny Instrument Finansowy oparty jest na instrumencie bazowym, którym w przypadku Spółki jest odpowiedni procent w przychodzie Spółki z tytułu wynagrodzenia zmiennego za zarządzanie funduszem. Na podstawie przedstawionego modelu obliczenia Wartości Rozliczenia Pieniężnego Pochodnego Instrumentu Finansowego, mechanizm obliczenia kwoty należnej danemu Uprawnionemu uzależniony jest od wartości danego wskaźnika finansowego (procentowego udziału w przychodzie Spółki z tytułu wynagrodzenia zmiennego za zarządzenia funduszem) na koniec przyjętego okresu rozliczeniowego. Wartość danego Pochodnego Instrumentu Finansowego jest więc ściśle skorelowana z przychodem osiąganym przez Spółkę a ten z kolei z wynikami funduszu, którym zarządza Spółka i jednocześnie nie jest znana w momencie zawierania umowy między Uprawnionym a Spółką. Powyższe jest wyraźnym przejawem warunkowości uprawniania kreowanego za pomocą emisji Pochodnego Instrumentu Finansowego. Uprawniony, przystępując do Umowy i uiszczając cenę za otrzymanie określonej ilości Pochodnych Instrumentów Finansowych nabywa w istocie warunkowe prawo do otrzymania niepewnego świadczenia, które nastąpi w przyszłości.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe argumenty pozwalają na w pełni uzasadniony wniosek, że wypłata Rozliczenia Pieniężnego z tytułu realizacji Pochodnego Instrumentu Finansowego z punktu widzenia podatkowego powinna być traktowana jako przychód z kapitałów pieniężnych w konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnicze.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że prawo do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego nie będzie wynikać z treści umów o pracę czy innych stosunków prawnych łączących Uprawnionego ze Spółką i nie będzie podstawą do podnoszenia roszczeń w stosunku do Spółki w tym zakresie. Podpisanie Umowy nie gwarantuje dalszego istnienia stosunku prawnego pomiędzy Uprawnionymi a Spółką i nie będzie stanowić elementu umowy o pracę, umowy o świadczenie usług, stosunku powołania w organach spółki, czy też uczestnictwa w Komitecie Inwestycyjnym. W szczególności kwota z tytułu realizacji praw wynikających z Pochodnego Instrumentu Finansowego wypłacana Uprawnionym w ramach programu motywacyjnego nie stanowi elementu wynagrodzenia z tytułu stosunku o pracę, powołania lub innego stosunku łączącego Uprawnionego ze Spółką.

Zasadniczo, na podstawie Ustawy o PIT w sytuacji wypłaty świadczenia pieniężnego przez osobę prawną na rzecz osoby fizycznej na wypłacającym ciążą obowiązki płatnika podatku.

W konsekwencji w związku z tym, że wypłata Rozliczenia Pieniężnego stanowi dochód kapitałowy po stronie Uprawnionego opodatkowany na zasadach określonych w art. 30b ustawy o PIT, w ocenie Wnioskodawcy uznać należy, że w tym zakresie nie będą na nim ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30b ust. 6 Ustawy o PIT, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. la pkt 1 Ustawy o PIT, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielniach, w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, i obliczyć należny podatek dochodowy. Wypłacający zaś, którym w przedmiotowym opisie zdarzenia przyszłego jest Spółka, zobowiązany będzie, zgodnie z dyspozycją art. 39 ust. 3 Ustawy o PIT do przesłania Uprawnionemu oraz właściwemu organowi podatkowemu informacji o wysokości dochodu otrzymanego przez danego beneficjenta programu motywacyjnego z tytułu realizacji praw z Pochodnych Instrumentów Finansowych.

Powyższe regulacje stanowią o zasadzie samoobliczenia podatku dochodowego od dochodów z kapitałów pieniężnych, co oznacza, że od środków wypłacanych na rzecz Uprawnionych Spółka nie potrąca żadnego podatku u źródła. Uprawnieni natomiast zobowiązani są do obliczenia podatku od dochodu z tytułu wypłaty świadczeń z realizacji Pochodnych Instrumentów Finansowych, złożenia deklaracji oraz zapłaty podatku w terminie wskazanym w Ustawie o PIT.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane przez Spółkę odpowiednie przepisy Ustawy o PIT należy stwierdzić, że w związku z wypłatą Rozliczenia Pieniężnego na rzecz Uprawnionych na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ad. 2

Przyjęcie, że wypłacona kwota Rozliczenia Pieniężnego stanowi przychód, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o PIT, co zdaniem Wnioskodawcy powinno być uznane za uzasadnione w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, rodzi naturalne konsekwencje w zakresie obowiązków informacyjnych Spółki polegające na sporządzeniu i przedstawieniu Uprawnionemu Informacji PIT-8C. Jak Wnioskodawca wskazywał powyżej, sposób opodatkowania dochodu z kapitałów pieniężnych został uregulowany przepisami art. 30b ust. 1, 30b ust. 2 oraz 23 ust. 1 pkt 38 Ustawy o PIT. Ponadto, w myśl art. 30b ust. 6 Ustawy o PIT po zakończeniu roku podatkowego Uprawniony będzie zobowiązany w zeznaniu podatkowym wskazać dochody uzyskane w roku podatkowym z realizacji praw z Pochodnych Instrumentów Finansowych i obliczyć należny podatek dochodowy.

W świetle przedstawionej powyżej kwalifikacji przychodów z tytułu realizacji praw wynikających z Pochodnych Instrumentów Finansowych, to na Uprawnionych, zgodnie art. 45 ust. 1a pkt 1 w związku z art. 30b ust. 1 Ustawy o PIT, ciąży obowiązek złożenia zeznania podatkowego (aktualnie na formularzu PIT-38) i zapłaty podatku. Jednakże w związku z art. 39 ust. 3 Ustawy o PIT na Spółce ciążył będzie obowiązek złożenia do urzędu skarbowego oraz Uprawnionemu imiennej informacji o wysokości dochodu z tytułu realizacji jednostek uczestnictwa (aktualnie obowiązkowym formularzem jest PIT-8C).

Informacja taka powinna zostać przesłana do końca lutego następującego po roku, w którym powstał przychód z realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa.

Podsumowując, Spółka, nie będąc płatnikiem podatku w żadnym zakresie w związku z wypłatą Rozliczenia Pieniężnego, zobowiązana będzie jednak do sporządzenia Informacji PIT-8C na zasadach określonych w art. 39 ust. 3 Ustawy o PIT.

Ad. 3

W ocenie Spółki, kwota wypłacona Uprawnionym z tytułu Rozliczenia Pieniężnego stanowić będzie dla niej koszt uzyskania przychodu, który Spółka będzie mogła rozliczyć każdorazowo w dacie wypłaty świadczenia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 t.j., dalej: „Ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. tej ustawy. W tym celu, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, muszą więc zaistnieć trzy istotne warunki:

1. wydatek musi zostać faktycznie poniesiony;
   
2. celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów;
   
3. wydatek nie znajduje się w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodu.
   
   

W Ustawie o CIT brak jest definicji poniesienia wydatku. W celu ustalenia zakresu tego pojęcia konieczne jest odwołanie się do języka potocznego. Według Słownika języka polskiego „ponieść” to „zostać obarczonym, obciążonym czymś” (M. Szymczuk (red.), Słownik języka polskiego, Warszawa 1999). Z definicji tej wynika, że wydatek zostanie poniesiony przez podatnika wtedy, gdy jego majątek zostanie obciążony, tj. powstanie w nim realny ubytek, a co więcej, ubytek ten będzie miał charakter definitywny, tj. wydatek nie będzie mógł zostać zwrócony podatnikowi w żadnej formie.

Definitywny wydatek dopiero wtedy stanowić będzie koszt podatkowy danego przedsiębiorcy, kiedy w założeniu jego poniesienie będzie miało wpłynąć na wysokość przychodu podatnika, a więc de facto kiedy dany wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca ma na celu dodatkowe zmotywowanie Uprawnionych, tj. osób, które mają kluczowy wpływ na działalność i wynik finansowy Spółki oraz zarządzanego przez nią funduszu. Uprawnieni, poprzez nabycie Pochodnych Instrumentów Finansowych nabędą warunkowe prawo do otrzymania wypłaty kwoty Rozliczenia Pieniężnego.

Wysokość wypłaconego świadczenia, jak też sama możliwość dojścia wypłaty do skutku, zależy od wartości instrumentu bazowego, na którym oparty został Pochodny Instrument Finansowy, tj. na procentowym udziale w przychodzie z tytułu wynagrodzenia zmiennego za zarządzenia funduszem. Wynagrodzenie to z kolei uzależnione jest od wyniku finansowego inwestycji realizowanych w funduszu.

Zgodnie z powyższym, głównym założeniem programu motywacyjnego wprowadzanego przez Spółkę będzie zmotywowanie Uprawnionych do podnoszenia wyników finansowych Spółki i funduszu, co może wprost proporcjonalnie przełożyć się na wartość otrzymanych przez nich świadczeń z tytułu wypłaty Rozliczenia Pieniężnego przy realizacji praw wynikających z Pochodnych Instrumentów Finansowych. Innymi słowy, od momentu przystąpienia do Programu, w interesie Uprawnionych będzie przyczynianie do zwiększenia przychodów Spółki.

W konsekwencji, Wnioskodawca decydując się na wprowadzenie Programu, wiąże jego realizację z polepszeniem wyników finansowych Spółki. Obiektywnie rzecz biorąc racjonalnie zarządzający przedsiębiorstwem nie zdecydowałby się na wprowadzenie żadnego rodzaju programu motywacyjnego, gdyby nie liczył na polepszenie sytuacji finansowej swojego przedsiębiorstwa poprzez zachętę do bardziej efektywnych działań osób mających kluczowe znaczenie dla jego funkcjonowania. W związku z tym, za uzasadnione należy uznać prawo Wnioskodawcy do zaliczenia wydatków ponoszonych na wypłatę Rozliczenia Pieniężnego na rzecz Uprawnionych do kosztów uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. Ponadto, wydatek taki nie może być przypisany do konkretnego przychodu Spółki, ponieważ założenia Programu są długofalowe, a zamierzony efekt jego wprowadzenia ma nastąpić w przyszłości. W związku z tym, na podstawie art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT wydatki na wypłatę Rozliczenia Pieniężnego stanowiły będą koszt uzyskania przychodu Spółki w momencie ich poniesienia jako koszty pośrednio związane z przychodem.

Na marginesie w tym miejscu Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wydatki ponoszone na wypłatę Rozliczenia Pieniężnego stanowiły będą koszt uzyskania przychodu niezależne od tego, czy w danym okresie rozliczeniowym aktywność Uprawnionych przyczyni się do powstania przychodu w wyższej wysokości, niż gdyby Spółka nie wprowadziła Programu. Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem, decydującym kryterium w tym przypadku jest celowość poniesienia wydatku, nie zaś sam fakt przełożenia jego poniesienia na wysokość osiągniętych przychodów (por. wyrok WSA w Opolu z 20 listopada 2013 r. sygn. I SA/Op 609/13). Jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z 19 czerwca 2012 r., sygn. II FSK 2486/10, „przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów określony wydatek wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodu, a fakt nieosiągnięcia oczekiwanego efektu gospodarczego nie dyskwalifikuje poniesionego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu.” Dla sądu definitywne znaczenie w przedmiocie uznania danego wydatku za koszt ma więc sam cel jego poniesienia, nie zaś skutek, który nastąpił po poniesieniu wydatku (ewentualne zwiększenie/zmniejszenie przychodu). W konsekwencji, z punktu widzenia Wnioskodawcy nie ma znaczenia, czy rzeczywiście osiągnie on zamierzony cel wprowadzenia Programu.

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie prawne stanowiska Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w związku z wypłatą Rozliczenia Pieniężnego na rzecz Uprawnionych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkich sądów Administracyjnych - wskazać należy, że powołane wyroki dotyczą konkretnej sprawy podatnika, osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.