Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-85/16/MM
z 10 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2016 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 29 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2016 r. (wpływ do tut. organu dnia 7 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 25 marca 2016 r. Nr ITPB2/4511-85/16-2/MM wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 kwietnia 2016 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 7 kwietnia 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z tym, że Wnioskodawca posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 12 października 2010 r. ma prawo do odliczenia kosztów poniesionych na leczenie, rehabilitację, zakup leków, itp.

Ww. orzeczenie zostało wydane przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, w związku ze schorzeniami:

• 09-M – choroby układu moczowo-płciowego,
• 07-S – choroby układu oddechowego i krążenia,
• 05-R – upośledzenie narządu ruchu.

W dniu 22 maja 2015 r. Wnioskodawca przebył operację wymiany stawu skokowego górnego prawego. Koszt operacji to kwota 9.000 zł. Zgodnie z fakturą VAT oraz kalkulacją finansową zabiegu operacyjnego zał. nr 1 do umowy z dnia 21 maja 2015 r. Wnioskodawca poniósł koszty pobytu w szpitalu w wysokości 9.000 zł. Zakład, w którym Wnioskodawca przebywał i odbył leczenie oraz zabieg operacyjny jest podmiotem leczniczym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „zabieg” i „rehabilitacja” oraz rehabilitacja lecznicza. Zatem konieczne jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r) oraz „Encyklopedii” PWN zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby);

Operacja, którą przeszedł Wnioskodawca mieści się w ramach zacytowanych przez niego sformułowań, albowiem:

• wywołała określony skutek polegający na przywróceniu sprawności stawu skokowego,
• przeciwdziała postępującemu unieruchomieniu Wnioskodawcy, obecnie znów może poruszać się bez kul,
• brak operacji stawu skokowego nadwyrężył staw biodrowy i powodował jego nadmierne obciążenie co bezpowrotnie prowadziło do kolejnej skomplikowanej i kosztownej operacji, będąc jednocześnie środkiem zaradczym.

Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki nie zostały i nie zostaną sfinansowane ze środków osób lub instytucji trzecich.

W związku z rehabilitacją Wnioskodawca musiał nabyć opaskę elastyczną – nierefundowaną przez NFZ, dnia 7 września 2015 r. oraz podkolanówki uciskowe w celu poprawy krążenia w operowanej nodze – rachunek z dnia 27 listopada 2015 r. Całkowity koszt związany z operacją to kwota 9.223 zł 80 gr.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ww. wydatki w łącznej kwocie 9.225 zł 45 gr, potwierdzone:

• fakturą z 20 maja 2015 r. w kwocie 39 zł 50 gr - badania laboratoryjne,
• fakturą z dnia 21 maja 2015 r. w kwocie 9.000 zł – zabieg operacyjny,
• fakturą z dnia 7 września 2015 r. w kwocie 25 zł 95 gr – opaska elastyczna,
• rachunkiem z dnia 27 listopada 2015 r. – w kwocie 160 zł – podkolanówki mogą podlegać odliczeniu od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy poniesione przez niego koszty na: zabieg operacyjny stawu skokowego, badania laboratoryjne związane z zabiegiem, opaskę elastyczną i podkolanówki były właśnie wydatkami związanymi z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, spowodowały, że samodzielnie prowadzi samochód, a tak nie było przed ww. operacją, kiedy zwykłe chodzenie uniemożliwiało mu codzienną egzystencję. Zatem według Wnioskodawcy poniesione przez niego wydatki podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
8. utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
10. opłacenie tłumacza języka migowego;
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:



1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;



14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:



1. na turnusie rehabilitacyjnym,
2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Ponadto wydatki o których mowa w ust. 7a - stosownie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy - podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:



1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności;



2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:



1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, w związku ze schorzeniami:

• 09-M – choroby układu moczowo-płciowego,
• 07-S – choroby układu oddechowego i krążenia,
• 05-R – upośledzenie narządu ruchu.

W dniu 22 maja 2015 r. Wnioskodawca przebył operację wymiany stawu skokowego górnego prawego. Koszt operacji to kwota 9.000 zł. Zgodnie z fakturą VAT oraz kalkulacją finansową zabiegu operacyjnego zał. nr 1 do umowy z dnia 21 maja 2015 r. Wnioskodawca poniósł koszty pobytu w szpitalu w wysokości 9.000 zł. Zakład, w którym Wnioskodawca przebywał i odbył leczenie oraz zabieg operacyjny jest podmiotem leczniczym.

Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki nie zostały i nie zostaną sfinansowane ze środków osób lub instytucji trzecich.

W związku z rehabilitacją Wnioskodawca musiał nabyć opaskę elastyczną – nierefundowaną przez NFZ, dnia 7 września 2015 r. oraz podkolanówki uciskowe w celu poprawy krążenia w operowanej nodze – rachunek z dnia 27 listopada 2015 r. Całkowity koszt związany z operacją to kwota 9.223 zł 80 gr.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że z faktu, że poniesione wydatki miały na celu ułatwienie Wnioskodawcy wykonywania czynności życiowych nie sposób jeszcze wywodzić, że wszystkie podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele niż wskazane w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub poniesione na cele wskazane w tym przepisie, a które nie zostały właściwie udokumentowane - nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością – nie uprawniają do odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Zatem Wnioskodawca w ramach omawianej ulgi nie może dokonać odliczenia wydatków na operację, albowiem posiada jedynie fakturę VAT potwierdzającą pobyt w szpitalu, nie spełnił zatem jednej z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z ww. ulgi, czyli nie dysponuje dowodem potwierdzającym poniesienie wydatku na zabieg rehabilitacyjny, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ww. wydatku nie może również zakwalifikować do wydatków na pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje ww. pojęć należy posiłkować się ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2015 r., poz. 618, ze zm.).

Mając na uwadze treść art. 2 pkt 9 i 11, art. 9 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 tej ustawy stwierdzić należy, że hospitalizacja czyli świadczenie szpitalne – są to wykonywane całą dobę kompleksowe świadczenia zdrowotne polegające na diagnozowaniu, leczeniu, pielęgnacji i rehabilitacji, które nie mogą być realizowane w ramach innych stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych lub ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych; świadczeniami szpitalnymi są także świadczenia udzielane z zamiarem zakończenia ich udzielania w okresie nieprzekraczającym 24 godzin.

Natomiast stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne udzielane są w zakładach opiekuńczo-leczniczych i zakładach pielęgnacyjno-leczniczych. W zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczym oraz zakładzie opiekuńczo-leczniczym realizowana jest opieka długoterminowa (zakłady opieki długoterminowej) zapewniająca świadczenia wymienione w art. 9 ust. 1 ww. ustawy o działalności leczniczej. Z powyższego wynika, że odpłatny pobyt w szpitalu czy klinice (hospitalizacja) nie został wymieniony przez ustawodawcę w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatek podlegający odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Również wydatki na badania laboratoryjne nie podlegają odliczeniu w ramach omawianej ulgi, albowiem nie zostały wymienione w katalogu wydatków na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu natomiast do zakupionych podkolanówek uciskowych i opaski elastycznej wyjaśnić należy, iż w ramach ulgi rehabilitacyjnej od dochodu, mogą być także odliczane wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego (art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy), a także wydatki na zakup leków – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł (art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy).

Jednakże, określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Zatem, pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Natomiast zakup leków może być zaliczony do wydatków uprawniających do ulgi, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki stale lub czasowo.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku”, a zatem należy opierać się na regulacjach zawartych w innych przepisach. Definicja leku zawarta jest w ustawie z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.). Wynika z niej, iż lek jest produktem leczniczym tj. substancją (mieszaniną substancji), której przypisuje się właściwości zapobiegania lub leczenia chorób bądź jest podawany pacjentowi w celu postawienia diagnozy albo w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż niekwestionowanym jest w przedmiotowej sprawie, że zakup podkolanówek uciskowych i opaski elastycznej był przy schorzeniu Wnioskodawcy niezbędny, jednakże zauważyć należy, iż zakupione przedmioty nie mieszczą się w definicji leku, gdyż nie spełniają cech wskazanych w ww. przepisie, jak również nie są sprzętem, urządzeniem czy narzędziem technicznym niezbędnym w rehabilitacji bądź ułatwiającym wykonywanie czynności życiowych i nie posiadają cech indywidualnych.

Uznać zatem należy, iż zarówno podkolanówki uciskowe jak i opaska elastyczna mieszczą się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności.

W konsekwencji, wydatki na zakup podkolanówek uciskowych i opaski elastycznej nie podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, nie zostały bowiem wymienione w katalogu wydatków na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bydgoszczy, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.