Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-239/16-1/EK
z 31 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 21 czerwca 2016 r. (data wpływu 28 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej jest:

• nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej zużywanej przez urządzenia, które nie są ściśle i bezpośrednio wykorzystywane do celów redukcji chemicznej w ramach produkcji amoniaku;
• prawidłowe - w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

„X” SA (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) posiada koncesje m.in. na wytwarzanie i obrót energią elektryczną w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j.: Dz.U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.; dalej: „Prawo energetyczne”).

Prowadzona przez Spółkę działalność obejmuje przede wszystkim produkcję specjalistycznych substancji i preparatów chemicznych o różnorodnym spektrum zastosowania. Do wytwarzanych przez Spółkę produktów należą m.in. pigmenty oraz różnego rodzaju nawozy - w tym nawozy azotowe oraz nawozy wieloskładnikowe.

Przeprowadzane procesy produkcyjne składają się z szeregu powiązanych ze sobą czynności i procesów technologicznych, w wyniku których powstają różnego rodzaju substancje i preparaty wchodzące w skład oferty handlowej Spółki. Proces produkcji poszczególnych produktów składa się z wielu następujących po sobie etapów, w ramach których dochodzi do szeregu reakcji chemicznych.

W trakcie reakcji chemicznych zachodzących w ramach przeprowadzanych procesów produkcyjnych dochodzi m.in. do przekazania jednego lub większej ilości elektronów na inną cząsteczkę, co łączy się ze zmianą stopnia utlenienia reagentów uczestniczących w danej reakcji. Do wspomnianych reakcji dochodzi m.in. w ramach procesów produkcji amoniaku.

Proces produkcji amoniaku może zostać podzielony na dwa etapy: (i) wytwarzanie gazu syntezowego oraz (ii) synteza amoniaku. Do przeprowadzenia tych procesów produkcyjnych służy specjalnie do tego przeznaczona instalacja, składająca się z szeregu połączonych ze sobą urządzeń i zespołów urządzeń.

1.Produkcja gazu syntezowego

Proces produkcji amoniaku rozpoczyna się od wytworzenia gazu syntezowego. Głównym surowcem wykorzystywanym przez Spółkę do produkcji gazu syntezowego jest gaz ziemny, nabywany przez Spółkę od zewnętrznych podmiotów oraz azot zawarty w powietrzu atmosferycznym. W ramach wielu następujących po sobie czynności, procesów i reakcji, w instalacji do produkcji gazu syntezowego (stanowiącej element instalacji do produkcji amoniaku) z ww. surowców powstaje mieszanina gazowa (tzw. gaz syntezowy), składająca się w głównej mierze z wodoru oraz azotu stanowiących niezbędne składniki do przeprowadzenia syntezy amoniaku.

W ramach procesu produkcji gazu syntezowego można wyodrębnić m.in. następujące etapy: (i) odsiarczanie, (ii) reforming parowy I° i II°, (iii) wysoko- i niskotemperaturowa konwersja tlenku węgla, (iv) usuwanie tlenku i dwutlenku węgla. Każdy z nich wymaga pracy różnego rodzaju urządzeń i ich zespołów, przede wszystkim: dmuchaw, kompresorów i pomp dostarczających niezbędne substancje do poszczególnych elementów instalacji, sprężarek zapewniających odpowiednie ciśnienie wewnątrz danego odcinka instalacji oraz wentylatorów odprowadzających ewentualne odpady lub produkty uboczne przeprowadzanych reakcji.

W ramach produkcji gazu syntezowego ma miejsce kilka reakcji, w których dochodzi do przekazania jednego lub kilku elektronów na inną cząsteczkę, co łączy się ze zmianą stopnia utlenienia poszczególnych reagentów. Dotyczy to m.in. reakcji zachodzących w ramach: (i) reformingu parowego I° i II°, (ii) wysoko- i niskotemperaturowej konwersji tlenku węgla, (iii) metanizacji.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowy opis poszczególnych reakcji, w ramach których dochodzi do przekazania elektronów pomiędzy reagentami uczestniczącymi w danej reakcji oraz towarzyszących im procesów i czynności realizowanych na terenie należącego do Spółki zakładu produkcyjnego.

1.1.Reforming parowy I° i II°

Wodór stanowiący substrat do produkcji amoniaku jest pozyskiwany z gazu ziemnego, w skład którego wchodzi przede wszystkim metan (CH4). W celu pozyskania wodoru niezbędna jest przemiana gazu ziemnego polegająca na wyeliminowaniu pozostałych związków wchodzących w jego skład - w tym m.in. atomów węgla w różnej postaci. Rozkład ten zachodzi głównie w ramach reformingu parowego I i II°.

Przed rozpoczęciem reformingu parowego konieczne jest oczyszczenie gazu ziemnego ze związków siarki. W tym celu pobrany z instalacji gaz ziemny jest podgrzewany do odpowiedniej temperatury a następnie kierowany do węzła odsiarczania.

Do oczyszczonego z siarki gazu ziemnego wprowadzana jest odpowiednia ilość pary wodnej, po czym cała mieszanina jest podgrzewana do temperatury około 550 °C i wprowadzana do pieca rurowego. Pod wpływem temperatury w piecu rurowym gaz ziemny reaguje z parą wodną, w wyniku czego powstaje przede wszystkim wodór, tlenek i dwutlenek węgla.

Przeprowadzenie tzw. reformingu parowego I° oprócz dostarczenia substratów wymaga m.in. zapewnienia odpowiedniej temperatury, do czego na terenie należącego do Spółki zakładu produkcyjnego wykorzystywany jest m.in. gaz ziemny opałowy nabywany przez Spółkę od zewnętrznych dostawców i spalany w piecu rozkładczym.

Uzyskana w ramach reformingu parowego I° mieszanina gazowa oprócz tlenku i dwutlenku węgla oraz wodoru zawiera także znaczne ilości metanu. Dlatego też w celu dalszego rozkładu metanu mieszanina ta jest kierowana do reformingu parowego II°. Do przeprowadzenia reformingu parowego II° oprócz mieszaniny wytworzonej w ramach reformingu parowego I° niezbędne jest również powietrze atmosferyczne, które jest podawane i sprężane przy wykorzystaniu m.in. dmuchaw i kompresorów. Dodanie powietrza pozwala na uzyskanie ciepła niezbędnego do przeprowadzenia reformingu II°, poprzez reakcję tlenu zawartego w powietrzu z palnymi składnikami mieszaniny gazowej wytworzonej w reformerze I°. Podgrzana mieszanina następnie wpływa do dopalacza, gdzie w obecności katalizatora dochodzi do dalszego rozkładu pozostałych cząsteczek metanu.

W wyniku reakcji zachodzących w ramach reformingu parowego I° i II° z cząsteczek metanu i wody (w postaci pary wodnej) powstaje tzw. gaz procesowy zawierający przede wszystkim: tlenek i dwutlenek węgla oraz wodór i azot. W ramach tych reakcji dochodzi również do: (i) przyjęcia elektronów przez atomy wodoru stanowiące element cząsteczki metanu, co skutkuje zmianą stopnia ich utlenienia z poziomu +1 do 0, (ii) przyjęcia elektronów przez atomy wodoru stanowiące element cząsteczki pary wodnej, co skutkuje zmianą stopnia ich utlenienia z poziomu +1 do 0, (iii) oddania elektronów przez atomy węgla zawarte w cząsteczce metanu, co skutkuje zmianą stopnia ich utlenienia z poziomu -4 do poziomu +2 lub +4.

1.2. Wysoko- i niskotemperaturowa konwersja tlenku węgla

Gaz procesowy po wyjściu z instalacji reformingu parowego IIo jest schładzany do odpowiedniej temperatury, a następnie poddawany wysoko- i niskotemperaturowej konwersji z parą wodną, w wyniku czego uzyskana mieszanina gazowa jest oczyszczana z tlenku węgla. W ramach tego etapu zawarty w gazie poreakcyjnym tlenek węgla w obecności odpowiednich katalizatorów reaguje z cząsteczkami wody w postaci pary wodnej, w wyniku czego przemienia się w dwutlenek węgla i wodór. Reakcji tej towarzyszy również: (i) przyjęcie elektronów przez atomy wodoru zawarte w cząsteczce wody w postaci pary wodnej, w wyniku czego dochodzi do zmiany stopnia ich utlenienia z poziomu +1 do poziomu 0, (ii) oddanie elektronów przez atomy węgla wchodzące w skład tlenku węgla, w wyniku czego dochodzi do zmiany stopnia ich utlenienia z poziomu +2 do poziomu +4.

Uzyskana w powyższy sposób mieszanina jest schładzana i kierowana do procesów dalszego oczyszczania w celu umożliwienia jej wykorzystania w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

1.3. Usuwanie tlenku i dwutlenku węgla

Mieszanina powstała w wyniku konwersji tlenku węgla w celu jej dalszego wykorzystania w procesie produkcji amoniaku musi zostać oczyszczona z tlenku i dwutlenku węgla. W tym celu mieszanina najpierw jest kierowana do mycia potasowego w tzw. węźle Benfielda, gdzie dwutlenek węgla zawarty w mieszaninie gazowej jest absorbowany przy udziale specjalnego roztworu chemicznego zawierającego głównie węglan potasu (tzw. roztwór Benfielda). Oczyszczona w ten sposób mieszanina gazowa trafia do węzła metanizacji. Natomiast wspomniany roztwór chemiczny kierowany jest do regeneracji, w ramach której pod wpływem odpowiedniego ciśnienia i temperatury odzyskuje się dwutlenek węgla (wykorzystywany głównie na potrzeby innych procesów produkcyjnych) oraz roztwór Benfielda wykorzystywany ponownie do tzw. mycia potasowego.

Oczyszczona w powyższy sposób mieszanina gazowa jest następnie poddawana procesowi metanizacji, którego [ celem jest końcowe wyeliminowanie tlenowych związków węgla. Proces metanizacji rozpoczyna się od odpowiedniego podgrzania mieszaniny gazowej wychodzącej z węzła Bienfieida. Podgrzana mieszanina jest następnie kierowana do złoża katalitycznego, zawierającego katalizator w postaci niklu osadzonego na nośniku glinowym. W wyniku reakcji zachodzących w obecności katalizatora dochodzi do uwodornienia związków węgla zawartych w mieszaninie gazowej, w wyniku czego powstaje metan i para wodna. Reakcjom tym towarzyszy: (i) przyjęcie elektronów przez atomy węgla zawarte w cząsteczkach tlenku węgla, co prowadzi do zmiany stopnia ich utlenienia z poziomu +2 do poziomu -4 lub z poziomu +4 do poziomu -4 oraz (ii) oddanie elektronów przez atomy wodoru, co łączy się ze zmianą stopnia ich utlenienia z poziomu 0 do poziomu +1.

Po zakończeniu procesu metanizacji Spółka dysponuje gotowym gazem syntezowym, który następnie jest schładzany i kierowany do kompresora gazu syntezowego, w celu wykorzystania go do produkcji amoniaku w dalszym odcinku instalacji produkcji amoniaku znajdującej się na terenie należącego do Spółki zakładu.

2.Synteza amoniaku

W instalacji służącej do syntezy amoniaku z gazu syntezowego wytworzonego na terenie należącego do Spółki zakładu produkcyjnego powstaje amoniak wykorzystywany następnie m.in. do produkcji nawozów lub mocznika bądź stanowiący samodzielny produkt wchodzący w skład oferty handlowej Spółki.

W ramach czynności i procesów przeprowadzanych na tym etapie produkcji ma miejsce szereg następujących po sobie przemian fizykochemicznych, w tym również reakcji, w wyniku których dochodzi do przeniesienia elektronów pomiędzy cząsteczkami poszczególnych reagentów uczestniczących w danej reakcji. Do przeniesienia co najmniej jednego elektronu na inną cząsteczkę dochodzi przede wszystkim w ramach syntezy amoniaku, co łączy się również ze zmianą stopnia utlenienia reagentów uczestniczących w przeprowadzanej reakcji.

Proces zachodzący w instalacji syntezy amoniaku zasadniczo może zostać podzielony na etap: (i) sprężania gazu syntezowego, (ii) syntezy amoniaku i (iii) separacji amoniaku. Do przeprowadzenia tych procesów i czynności na terenie należącego do Spółki zakładu produkcyjnego wykorzystywane są przede wszystkim różnego rodzaju sprężarki i kompresory zapewniające odpowiedni obieg poszczególnych substancji oraz prawidłowe ciśnienie wewnątrz poszczególnych odcinków instalacji.

Proces syntezy amoniaku rozpoczyna się od sprężenia i schłodzenia gazu syntezowego. Proces sprężania jest trzystopniowy. Po każdym stopniu sprężania gaz jest chłodzony w wymiennikach płaszczowo rurowych, w których jako medium chłodzące wykorzystuje się przede wszystkim wodę dostarczaną za pomocą pomp. Tak przygotowany gaz syntezowy kierowany jest do pętli syntezy amoniaku, gdzie mieszany jest z gazem krążącym wewnątrz instalacji węzła syntezy amoniaku.

Powstała w powyższy sposób mieszanina jest następnie kierowana do separatora, w którym wykrapla się amoniak. Następnie wspomniana mieszanina jest podgrzewana i sprężana do odpowiedniego ciśnienia, po czym trafia do reaktora syntezy amoniaku.

W reaktorze syntezy amoniaku pod wpływem odpowiedniej temperatury i ciśnienia oraz w obecności niezbędnego katalizatora żelazowego (w praktyce jest to magnetyt Fe304) dochodzi do syntezy amoniaku. Do uzyskania temperatury niezbędnej do rozpoczęcia reakcji syntezy amoniaku w należącym do Wnioskodawcy zakładzie produkcyjnym, co do zasady, służy grzejnik zasilany energią elektryczną.

Reakcjom syntezy amoniaku towarzyszy przekazanie cząsteczkom azotu elektronów pochodzących od cząsteczek wodoru zawartych w gazie syntezowym - tj.: (i) atomy azotu przyjmują elektrony, co skutkuje zmniejszeniem stopnia ich utlenienia z poziomu 0 do poziomu -3, (ii) atomy wodoru oddają elektrony, co skutkuje zwiększeniem stopnia ich utlenienia z poziomu 0 do poziomu +1.

W wyniku reakcji przeprowadzanych w reaktorze syntezy powstaje tzw. mieszanina poreakcyjna, która w celu uzyskania gotowego amoniaku musi zostać poddana wielu kolejnym czynnościom i procesom. W szczególności niezbędne mogą być następujące czynności lub procesy:

• schłodzenie uzyskanej mieszaniny, do czego służą m.in. chłodnice wentylatorowe, woda oraz amoniak wytworzony na terenie należącego do Spółki zakładu produkcyjnego; media wykorzystywane do chłodzenia mieszaniny poreakcyjnej dostarczane są do odpowiednich odcinków instalacji m.in. za pomocą szeregu różnego rodzaju pomp;
• wykroplenie par amoniaku zawartego w otrzymanej mieszaninie, do czego Spółka wykorzystuje przede wszystkim separator;
• zmiana stanu skupienia amoniaku w stanie gazowym w amoniak w stanie ciekłym, co zasadniczo odbywa się przy wykorzystaniu urządzeń takich jak kompresory i kondensatory; przy czym ten etap dotyczy tylko produkcji ciekłego amoniaku (pozostała część amoniaku w stanie gazowym nie ulega przemianie w stan ciekły i jest kierowana do innych instalacji funkcjonujących na terenie należącego do Spółki zakładu produkcyjnego, np. jako surowiec do produkcji nawozów);
• odzyskanie amoniaku i wodoru zbierającego się m.in. w zbiornikach magazynowych ciekłego amoniaku (tzw. gaz wydmuchowy) w celu zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonowania całej instalacji; w tym celu Spółka wykorzystuje przede wszystkim urządzenia wchodzące w skład węzła rozfrakcjonowania, absorpcji i destylacji.
  
  

Uzyskany w powyższy sposób gotowy amoniak trafia do odpowiednich zbiorników, z których następnie jest dystrybuowany w ramach instalacji funkcjonujących na terenie należącego do Spółki zakładu produkcyjnego lub dostarczany do odbiorców zewnętrznych. Amoniak dystrybuowany w ramach należącego do Spółki zakładu produkcyjnego jest wykorzystywany m.in. jako medium chłodzące w różnego rodzaju wymiennikach ciepła i wychładzalnikach amoniakalnych. Ponadto na terenie należącego do Spółki zakładu produkcyjnego amoniak stanowi również surowiec do produkcji m.in. nawozów azotowych.

Przy czym na uwagę zasługuje również fakt, iż amoniak wykorzystywany do powyższych celów krąży wewnątrz instalacji, w związku z czym możliwe jest w szczególności, iż: (i) amoniak wykorzystany pierwotnie jako medium chłodzące zostanie następnie wykorzystany, np. jako surowiec do produkcji innych wyrobów; (ii) amoniak wykorzystany pierwotnie jako medium chłodzące może zostać poddany dalszym procesom, w celu umożliwienia jego gospodarczego zastosowania - np. poprzez ponowną zmianę stanu skupienia w celu uzyskania ciekłego amoniaku.

Całość opisanych powyżej czynności wymaga zapewnienia odpowiedniej temperatury oraz ciśnienia wewnątrz poszczególnych urządzeń wchodzących w skład instalacji do produkcji amoniaku. Do osiągnięcia temperatury niezbędnej do syntezy amoniaku na terenie należącego do Spółki zakładu służy m.in. energia elektryczna. Ponadto energia elektryczna jest wykorzystywana również w różnego rodzaju pompach i wentylatorach, które zapewniają odpowiednie ciśnienie i obieg poszczególnych substancji w ramach danej instalacji. Prawidłowa praca całej instalacji do produkcji amoniaku wymaga również zapewnienia odpowiedniego chłodzenia, do czego Spółka wykorzystuje m.in. wodę chłodniczą doprowadzaną do poszczególnych elementów instalacji (np. instalacji produkcji gazu syntezowego czy instalacji syntezy amoniaku) przy użyciu pomp.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zachodzące w ramach procesu produkcji amoniaku reakcje, w wyniku których dochodzi do przekazania jednego lub większej ilości elektronów na inną cząsteczkę stanowią reakcje redukcji chemicznej, o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j.: Dz.U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.; dalej: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”)?
2. Czy energia elektryczna zużywana w urządzeniach wykorzystywanych do przeprowadzenia czynności i procesów realizowanych w ramach produkcji amoniaku może zostać objęta zwolnieniem od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zachodzące w ramach procesu produkcji amoniaku reakcje, w wyniku których dochodzi do przekazania jednego lub większej ilości elektronów na inną cząsteczkę stanowią reakcje redukcji chemicznej, o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.
2. Energia elektryczna zużywana w urządzeniach wykorzystywanych do przeprowadzenia czynności i procesów realizowanych w ramach produkcji amoniaku może zostać objęta zwolnieniem od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym - po spełnieniu warunków formalnych określonych w ustawie.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

W art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy przewidziano, iż zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną do celów redukcji chemicznej. Zarówno ustawa o podatku akcyzowym, jak i rozporządzenia wykonawcze do tej ustawy nie zawierają legalnej definicji pojęcia „redukcja chemiczna” ani nie precyzują, w jaki sposób należy rozumieć ten termin.

W związku z powyższym celowym wydaje się odwołanie do powszechnego rozumienia terminu „redukcja chemiczna” oraz do definicji tego pojęcia zawartych w licznych opracowaniach i publikacjach fachowych.

Zgodnie z definicją przyjętą przez Międzynarodową Unię Chemii Czystej i Stosowanej (ang. International Union of Pure and Applied Chemistry), która jest międzynarodową organizacją zajmującą się m.in standaryzacją symboliki, nazewnictwa oraz wzorców stosowanych w naukach chemicznych na całym świecie jako redukcję należy rozumieć przekazanie jednej lub większej ilości elektronów na inną cząsteczkę (International Union of Pure and Applied Chemistry, Glossary of terms used in physical organie chemistry, IUPAC Recommendations 1994, str. 1160).

Należy bowiem zauważyć, iż „Wyjaśnienie budowy atomu pozwoliło na ustalenie, że utlenianie polega na oddaniu, a redukcja - na przyjęciu elektronów, przy czym elektrony oddane przez jeden atom zawsze muszą być przyjęte przez inny. Utlenianie i redukcja są zatem dwoma kierunkami (stronami) tego samego procesu, znanego dzisiaj jako reakcja redoks” (K.-H. Lautenschläger, W. Schröter, A. Wanninger, Nowoczesne kompendium chemii, tłum. D. Serwotka, Warszawa 2007, Wydawnictwo Naukowe PWN, str. 186.).

Analogiczne rozumienie pojęcia „redukcja chemiczna” zaprezentowano również w opracowaniu „Chemia Ogólna. Cząsteczki, materia, reakcja” (L. Jones, P. Atkins, Chemia Ogólna. Cząsteczki, materia, reakcja., tłum. J. Kuryłowicz, Warszawa 2009, Wydawnictwo Naukowe PWN, str. 119-120).

Natomiast odnosząc się do powszechnego rozumienia pojęcia „redukcja chemiczna”, w ocenie Wnioskodawcy: należy posłużyć się definicją słownikową tego terminu. Zgodnie z internetowym wydaniem Słownika Języka Polskiego PWN za redukcję uznaje się „proces polegający na pobraniu elektronu albo elektronów przez jon, atom lub grupę atomów (http://sjp.pwn.pl/sjp/redukcjaj2573613.html).

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, za redukcję chemiczną w rozumieniu art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym należy uznać każdą reakcję, w ramach której dochodzi do przekazania co najmniej jednego elektronu na inną cząsteczkę.

Jak wynika z opisu zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego wniosku, w ramach (i) produkcji gazu syntezowego i (ii) syntezy amoniaku ma miejsce szereg reakcji, w wyniku których dochodzi do m.in. do przekazania jednego lub większej ilości elektronów na inną cząsteczkę, co wiąże się również ze zmianą stopnia utlenienia reagentów uczestniczących w tych reakcjach.

W ramach każdej takiej reakcji dochodzi do zmniejszenia stopnia utlenienia reagenta w wyniku przyjęcia co najmniej jednego elektronu od innej cząsteczki, co wiąże się z równoczesnym zwiększeniem stopnia utlenienia cząsteczki reagenta, który przekazał pierwszemu reagentowi jeden lub więcej elektronów. Tym samym w każdym przypadku dochodzi do równoczesnego: (i) zmniejszenia stopnia utlenienia w wyniku przyjęcia co najmniej jednego elektronu od innej cząsteczki oraz (ii) zwiększenia stopnia utlenienia w wyniku oddania elektronu (lub wielu elektronów) redukowanej cząsteczce.

W świetle powyższego nie ulega zatem wątpliwości, iż każda reakcja wskazana w opisie zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego wniosku, w ramach której dochodzi do przekazania jednej lub większej ilości elektronów na inną cząsteczkę stanowi reakcję redukcji chemicznej w rozumieniu art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Tym samym energia elektryczna wykorzystywana do celów tych reakcji potencjalnie może zostać objęta zwolnieniem od akcyzy na podstawie wspomnianego przepisu (po spełnieniu warunków formalnych określonych w ustawie).

Równocześnie na uwagę zasługuje fakt, iż ustawa o podatku akcyzowym nie precyzuje, jak należy rozumieć pojęcie „celu”, którym posługuje się art. 30 ust. 7a pkt 1 tej ustawy. Dlatego też przy dokonywaniu wykładni tego terminu, zdaniem Wnioskodawcy, należy posłużyć się potocznym rozumieniem tego terminu. Zgodnie z definicją pojęcia „cel zawartą np. w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN, słowo to oznacza „to, co ma czemuś służyć” (http://sjp.pwn.pi/sjp/cel:2447324.html).

W kontekście powyższych uwag, zdaniem Wnioskodawcy, należy zauważyć, iż na podstawie art. 30 ust. 7a ustawy zwolnieniem od akcyzy może zostać objęta energia elektryczna wykorzystywana do przeprowadzenia wszystkich czynności i procesów, które mają służyć reakcjom redukcji chemicznej.

Odnosząc powyższe do opisu zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego wniosku, należy zauważyć, iż przeprowadzenie reakcji redukcji chemicznej zachodzących w ramach czynności i procesów realizowanych w ramach procesu produkcji amoniaku w sposób niezagrażający środowisku oraz życiu i zdrowiu ludzi wymaga pracy szeregu urządzeń, na potrzeby których Spółka zużywa energię elektryczną.

Jednocześnie istotnym wydaje się fakt, iż znajdująca się na terenie zakładu produkcyjnego instalacja, w której przeprowadzane są czynności i procesy wskazane w opisie zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego wniosku stanowi pewną całość, co oznacza m.in., iż co do zasady:

• urządzenia i ich zespoły służące do przeprowadzenia poszczególnych czynności i procesów są ze sobą połączone;
• czynności i procesy realizowane w poszczególnych elementach instalacji warunkują możliwość przeprowadzenia pozostałych czynności i procesów w innych częściach instalacji - w tym również reakcji redukcji chemicznej;
• reakcje redukcji chemicznej mogą zostać przeprowadzone jedynie w przypadku sprawnej pracy wszystkich elementów i części składowych instalacji;
• produkt wytwarzany w jednym elemencie/odcinku instalacji niejednokrotnie stanowi niezbędny składnik do przeprowadzenia reakcji zachodzących w pozostałych częściach instalacji - w tym również reakcji redukcji chemicznej (bez uzyskania tego produktu nie można byłoby przeprowadzić dalszych etapów produkcyjnych, w tym także reakcji redukcji chemicznej).
  
  

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, iż każdy z procesów i czynności zachodzących w ramach produkcji amoniaku wpływa na pracę całej instalacji, w tym również na możliwość przeprowadzenia na jej poszczególnych odcinkach reakcji redukcji chemicznej. Tym samym energia elektryczna zużywana w urządzeniach służących do wykonywania poszczególnych procesów i czynności służy przeprowadzanym reakcjom redukcji chemicznej, a zatem może zostać objęta zwolnieniem od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy - pod warunkiem spełnienia warunków formalnych określonych w ustawie.

Dotyczy to również energii elektrycznej wykorzystywanej w urządzeniach:

i. służących do odprowadzenia lub zagospodarowania produktów ubocznych oraz odpadów z przeprowadzanych procesów produkcyjnych - np. spalin powstałych w wyniku spalenia gazu opałowego w piecu rozkładczym służącym do zapewnienia temperatury niezbędnej do przeprowadzenia reformingu parowego lub

ii. zapewniających odpowiednie chłodzenie poszczególnych elementów instalacji służącej do przeprowadzenia czynności i procesów realizowanych w ramach produkcji amoniaku.

Podkreślenia wymaga także okoliczność, iż przeprowadzenie poszczególnych reakcji bez pracy wspomnianych urządzeń nie byłoby w ogóle możliwe lub mogłoby skutkować uszkodzeniem instalacji bądź naruszeniem przez Spółkę m.in. wymagań z zakresu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa czy ochrony środowiska. Ze względu na powyższe obowiązki i ograniczenia odprowadzenie/zagospodarowanie substancji powstających w wyniku przeprowadzanych procesów produkcyjnych oraz zapewnienie bezpieczeństwa funkcjonowania należącego do Spółki zakładu warunkuje możliwość przeprowadzenia poszczególnych czynności i procesów - w tym reakcji redukcji chemicznej. Zatem czynności te służą przeprowadzeniu reakcji redukcji chemicznej (są konieczne dla ich przeprowadzenia), a zużywana w tym celu energia elektryczna, zdaniem Wnioskodawcy, może zostać objęta zwolnieniem od akcyzy.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, iż energia elektryczna zużywana w urządzeniach wykorzystywanych do przeprowadzenia czynności i procesów realizowanych w ramach produkcji amoniaku służy poszczególnym reakcjom redukcji chemicznej i warunkuje ich prawidłowy przebieg, a tym samym zużywana jest „do celów redukcji chemicznej” i zdaniem Wnioskodawcy może zostać objęta zwolnieniem od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym (po spełnieniu dodatkowych warunków formalnych przewidzianych w ustawie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej zużywanej przez urządzenia, które nie są ściśle i bezpośrednio wykorzystywane do celów redukcji chemicznej w ramach produkcji amoniaku;
• prawidłowe - w pozostałym zakresie.
  
  

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.) zwaną dalej „ustawą”, wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną do celów redukcji chemicznej.

W myśl art. 30 ust. 7b ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a, jest:

1. wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii;
2. przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.
   
   

Stosownie do art. 30 ust. 7c ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

1. nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
3. sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.
   
   

Z uwagi na brak definicji redukcji chemicznej w przepisach ustawy o podatku akcyzowym konieczne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia w języku potocznym.

Redukcja (wg http://pl.wikipedia.org/wiki/Redukcja_(chemia) oznacza „proces, w trakcie którego atom lub ich grupa przechodzi z wyższego na niższy stopień utlenienia. Każdej redukcji musi towarzyszyć utlenienie. (...) W praktyce, daną reakcję nazywamy reakcją redukcji (zwłaszcza w chemii organicznej), gdy struktura głównego substratu i głównego produktu różnią się tylko tym, że jedna grupa lub pojedynczy atom zmniejszył w jej wyniku swój stopień utlenienia, kosztem utlenienia, zwykle nieorganicznego, prostego związku zwanego w tym przypadku środkiem redukującym.

Jednocześnie utlenianie (https://pl.wikipedia.org/wiki/Utlenianie) to reakcja chemiczna, w której atom przechodzi z niższego stopnia utlenienia na wyższy (co jest równoważne z oddaniem elektronów). Nazwa ta ma charakter umowny, gdyż każdej reakcji utleniania musi towarzyszyć reakcja redukcji. Łącznie taki proces nazywa się reakcją redoks. W praktyce daną reakcję nazywa się utlenianiem, gdy wzrost stopnia utlenienia dotyczy związku lub pierwiastka chemicznego będącego głównym przedmiotem reakcji. Jako akceptor elektronów służyć może związek chemiczny (utleniacz) lub elektroda dodatnia (anoda).

Z kolei encyklopedia PWN (www.encyklopedia.pwn.pl) reakcja oksydacyjno-redukcyjna, reakcja utleniania-redukcji, reakcja redox, - reakcja, w której dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki donora (czyli reduktora) do akceptora (czyli utleniacza). Wiele reakcji oksydacyjno-redukcyjnych zachodzi z jednoczesnym przeniesieniem atomów, najczęściej tlenu i wodoru. Wówczas utlenianie (oksydację) można traktować jako proces wzbogacający dane indywiduum chemiczne o atomy tlenu lub zubożający o atomy wodoru, proces odwrotny zaś jako redukcję. Reakcję oksydacyjno-redukcyjną można również definiować na podstawie pojęcia stopnia utlenienia (oznaczanego cyframi rzymskimi). W tym ujęciu reakcje oksydacyjno-redukcyjne to reakcje, w których dochodzi do zmiany stopnia utlenienia reagentów, a więc podwyższenie stopnia utlenienia jest utlenianiem, a jego obniżenie - redukcją.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy że pod pojęciem redukcji chemicznej należy rozumieć reakcje, w której dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki reduktora do akceptora (utleniacza).

Wskazać w tym miejscu jednak należy, w dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) – por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

Ponadto zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Nie bez znaczenia zatem pozostaje co prawodawca przez dane słowa, użyte w przepisie prawa chce osiągnąć. Wprowadzając od 1 stycznia 2016 r. zwolnienie od podatku akcyzowego dla energii elektrycznej zużywanej m.in w celach redukcji chemicznej, ustawodawca wprowadził narzędzie wsparcia dla danego sektora gospodarki. Wsparcie takie jednak nie może prowadzić do dyskryminacji innych podmiotów powszechnie opodatkowanych akcyzą od zużycia energii elektrycznej, wobec powyższego pod pojęciem redukcji chemicznej o której mowa w art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy należy rozumieć reakcje, w której dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki reduktora do akceptora (utleniacza), wyłącznie w ścisłym tego znaczeniu.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że zachodzące w ramach produkcji amoniaku reakcje chemiczne, w których dochodzi do przekazania jednej lub większej ilości elektronów na inną cząsteczkę (co wynika z opisu sprawy) stanowią reakcje redukcji chemicznej, o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego uznać należy za prawidłowe.

W kwestii natomiast zwolnienia z akcyzy dla energii elektrycznej zużywanej w urządzeniach wykorzystywanych do przeprowadzenia czynności procesów wskazanych we wniosku, w pierwszej kolejności podkreślić należy, że zwolnienie o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy jest zwolnieniem przedmiotowy a nie podmiotowym. Fakt, że przeprowadzenie przez Wnioskodawcę reakcji redukcji chemicznej wymaga pracy szeregu urządzeń zużywających energię elektryczną nie oznacza, że zwolnieniu z akcyzy podlegać może również zużycie energii elektrycznej przez urządzenia, które nie mają bezpośredniego i ścisłego związku z redukcją chemiczną.

Ustawodawca wprowadzając narzędzie wsparcia dla podmiotów, które w ramach prowadzonej działalności przeprowadzają m.in. reakcje redukcji chemicznej, objął tym wsparciem wyłącznie pewien ściśle określony etap działalności produkcyjnej. Wykluczając tym samym możliwość stosowania zwolnienia dla całej prowadzonej przez podatnika działalności, która nie ma bezpośredniego i ścisłego związku z redukcją chemiczną.

Powyższy wąski zakres zwolnienia wynika wprost z literalnego brzmienia art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy. W przepisie tym ustawodawca użył sformułowania „wykorzystywaną do celów redukcji chemicznej”. Zgodnie z potocznym znaczeniem słowo „cel” – w tym kontekście – oznacza „to, co ma czemuś służyć”. Zatem przedmiotowe zwolnienie nie odnosi się do energii elektrycznej wykorzystanej w działalności produkcyjnej gdzie nie ma miejsca reakcja redukcji chemicznej, ani nawet nie w procesie (ciągu regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających miedzy sobą w związku przyczynowym), w ramach którego zachodzą te reakcję, ale wyłącznie do energii która jest zużyta podczas czynności które są bezpośrednio związane z reakcją redukcji chemicznej. Należy wskazać również, że przyimek „do” wskazuje na taką interpretację, według której konieczne jest takie zastosowanie energii elektrycznej, którego celem jest bezpośrednio wywołanie redukcji chemicznej.

Jak wyjaśniono wyżej pod pojęciem redukcji chemicznej o której mowa w art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy należy rozumieć reakcje, w której dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki reduktora do akceptora (utleniacza). Jednocześnie ścisła interpretacja przepisów wprowadzająca przywileje podatkowe i cele dla jakich ustawodawca ustanowił takie przywileje wyklucza możliwość stosowania wykładni rozszerzającej. Wobec czego zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy podlegać może wyłącznie energia elektryczna służąca bezpośrednio wywołaniu redukcji chemicznej, po spełnieniu pozostałych warunków formalnych przewidzianych przepisami ustawy.

Natomiast zwolnieniu z akcyzy nie będzie podlegać zużycie energii elektrycznej przez urządzenia, które w ścisłym tego znaczeniu nie są wykorzystywane do celów redukcji chemicznej oraz których zadaniem jest wypełnianie przez Wnioskodawcę wymagań z zakresu ochrony życia, zdrowia ludzi i ochrony środowiska. Jeśli zatem zużycie energii elektrycznej przez odpowiednie urządzenia, nie służy ściśle i bezpośrednio wywołaniu redukcji chemicznej, wówczas zużycia takiego nie można kwalifikować jak zużycia podlegającego zwolnieniu w oparciu o przepis art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy. Konieczność wypełnienia przez Wnioskodawcę innych obowiązków wynikających z odrębnych przepisów nie może stanowić przesłanki aby obowiązki te kwalifikować jak elementy uprawniające do zwolnienia z akcyzy.

Wnioskodawca w nieuprawniony sposób rozszerza zakres zwolnienia o elementy, które nie mają bezpośredniego wpływu na przebieg redukcji chemicznej. Ustawodawca pomimo braku definicji redukcji chemicznej ograniczył możliwość zastosowania zwolnienia od akcyzy w stosunku do energii elektrycznej wykorzystywanej wyłącznie do celów redukcji chemicznej. Zatem energia elektryczna, która podlegać może zwolnieniu to wyłącznie energia która zostaje zużyta ściśle i bezpośrednio do celów redukcji chemicznej. Tym samym pod pojęciem wykorzystania energii elektrycznej do celów redukcji chemicznej o którym mowa w ustawie, należy rozumieć wyłącznie takie wykorzystanie energii elektrycznej, którego celem jest bezpośrednio wywołanie redukcji chemicznej w trakcie której dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki reduktora do akceptora (utleniacza).

Zatem nie obejmuje czynności i procesów poprzedzających, zachodzących w trakcie (ale bezpośrednio nie uczestniczących w redukcji chemicznej) jak i czynności i procesów mających miejsce po dokonaniu się już reakcji redukcji chemicznej, a także czynności i procesów pomocniczych realizowanych w ramach produkcji amoniaku.

Wobec powyższego zużywana przez Wnioskodawcę energia elektryczna może zostać objęta zwolnieniem od akcyzy o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy wyłącznie w ścisłe określonym zakresie – wyłącznie do celów redukcji chemicznej tj. procesie technologicznym, stanowiącym jeden z etapów procesów produkcyjnych amoniaku w trakcie którego dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki reduktora do akceptora (utleniacza).

Idąc tokiem rozumowania Wnioskodawcy, każdą czynność którą w swoich zakładach produkcyjnych Spółka wykonuje, można byłoby zaliczyć jako związaną pośrednio z redukcją chemiczną, czego skutkiem byłoby objęcie jej zwolnieniem od akcyzy i niczym nieuzasadnione naruszenie równego traktowania podmiotów powszechnie opodatkowanych akcyzą.

Zważywszy, że tut. Organ nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w pełnym zakresie dotyczącym pytania drugiego, stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznać należy je za:

• nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej zużywanej przez urządzenia, które nie są ściśle i bezpośrednio wykorzystywane do celów redukcji chemicznej w ramach produkcji amoniaku;
• prawidłowe - w pozostałym zakresie.
  
  

Zastrzega się, iż interpretacja indywidualna została wydana w oparciu opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, częścią którego jest przyjęcie przez Organ czynność w trakcie których (zgodnie z opisem sprawy) dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki reduktora do akceptora (utleniacza). Prawidłowość opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego nie była zatem przedmiotem weryfikacji i oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy dokonanej w tej interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.