Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-43/16/MM
z 27 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2016 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 13 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2016 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 6 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem nr ITPB2/4511-43/16-2/MM, z dnia 21 marca 2016 r. wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia stwierdzonych braków. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 kwietnia 2016 r. (data wpływu 6 kwietnia 2016 r.).

We wniosku tym oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 24 maja 2006 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem zakupiła działkę budowlaną. W dniu 18 lipca 2007 r. Wnioskodawczyni i jej małżonek zawarli z bankiem umowę o kredyt budowlano-hipoteczny, z którego to kredytu rozpoczęli budowę domu jednorodzinnego w systemie gospodarczym.

W dniu 17 marca 2014 r. – biorąc pod uwagę rozkład związku małżeńskiego oraz prawdopodobny rozwód z małżonkiem, sporządzono umowę małżeńską majątkową oraz dział majątku wspólnego, według której nieruchomość, czyli działka budowlana wraz z domem w budowie (wraz z wszelkimi obciążeniami) stała się wyłączną własnością Wnioskodawczyni, a ruchomości wyłączną własnością jej małżonka.

Podział majątku przedstawiał się następująco:

1. Wnioskodawczyni uzyskała prawo do nieruchomości o łącznej wartości 200.000 zł,
2. małżonek Wnioskodawczyni uzyskał prawo do następujących ruchomości:



1. HYUNDAI 120 o wartości 18.000 zł,
2. HYUNDAI 130 o wartości 25.000 zł,
3. KIA SPORTAGE o wartości 58.000 zł,
4. KANGOO RENAULT o wartości 6.000 zł
5. RENAULT MEGANE o wartości 3.000 zł.

Łącznie małżonek Wnioskodawczyni otrzymał ruchomości o wartości 110.000 zł.

Ponadto Wnioskodawczyni zobowiązała się do przejęcia przez nią całości długu wynikającego z opisanego kredytu w rozdzielności majątkowej, a małżonek wyraził na to zgodę.

Jednocześnie strony oświadczyły, że niniejszego działu majątku dokonały bez obowiązku jakichkolwiek spłat czy dopłat z tego tytułu wobec siebie.

W dniu 8 maja 2014 r. Sąd Okręgowy rozwiązał przez rozwód związek małżeński Wnioskodawczyni i jej małżonka. Rozwód odbył się z powództwa Wnioskodawczyni z orzeczeniem winy pozwanego.

W dniu 12 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną sprzedaży działki wraz z niedokończonym domem, za cenę 270.000 zł i wówczas saldo zadłużenia z tytułu kredytu budowlano-hipotecznego wyniosło 293.465 zł 63 gr, a ponadto ze względu na zdolności kredytowe przyszłych kupujących Wnioskodawczyni zobowiązała się do spłaty części zadłużenia, w ten sposób aby saldo kredytu nie przekraczało sumy 260.000 zł.

W dniu 30 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała wpłaty w wysokości 24.300 zł na poczet kredytu budowlano-hipotecznego, aby częściowo pokryć różnicę pomiędzy wysokością zobowiązania kredytowego, a ceną sprzedaży nieruchomości oraz wykonać zobowiązanie z umowy przedwstępnej sprzedaży działki i niedokończonego domu.

W dniu 30 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała niedokończony dom wraz z działką i na podstawie aktu notarialnego ostatecznie transakcje rozliczono w następujący sposób: 10.000 zł Wnioskodawczyni otrzymała przed podpisaniem umowy (tytułem zadatku), 253.864 zł 78 gr przelewem bezpośrednio na rachunek wierzyciela kredytu – banku, przelewem w wysokości 6.135 zł 22 gr na konto Wnioskodawczyni w banku.

W dniu 7 sierpnia 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała wpłaty 5.599 zł 68 gr aby całkowicie spłacić kredyt udzielony jej przez bank na budowę domu.

Sprzedaż domu wraz z działką była koniecznością ze względu na niebezpieczeństwo nadmiernego zadłużenia.

Wnioskodawczy dokonała spłat kredytu budowlano-hipotecznego po dniu 17 marca 2014 r. (data umowy małżeńskiej majątkowej oraz działu majątku wspólnego) w następujący sposób:

• 20 marca 2014 r. – kwotę 1.913,09 zł,
• 28 marca 2014 r. – kwotę 2.000,00zł,
• 17 kwietnia 2014 r. – kwotę 2.000,00 zł,
• 24 kwietnia 2014 r. – kwotę 1.996,98 zł,
• 28 maja 2014 r. – kwotę 1.996,08 zł,
• 27 czerwca 2014 r. – kwotę 1.996,08 zł,
• 28 lipca 2014 r. – kwotę 1.996,08 zł,
• 27 sierpnia 2014 r. – kwotę 1.996,80 zł,
• 12 grudnia 2014 r. – kwotę 1.868,87 zł,
• 30 grudnia 2014 r. – kwotę 1.869,63 zł,
• 30 stycznia 2015 r. – kwotę 1.869,63 zł,
• 28 lutego 2015 r. – kwotę 1.869,63 zł,
• 30 marca 2015 r. – kwotę 1.869,63 zł,
• 30 kwietnia 2015 r. – kwotę 1.823,17 zł,
• 30 maja 2015 r. – kwotę 1.823,17 zł,
• 30 czerwca 2015 r. – kwotę 24.300,00 zł,
• 18 czerwca 2015 r. – kwotę 10.000,00 zł,
• 7 sierpnia 2015 r. – kwotę 5.599,68 zł. (kiedy to została dokonana całkowita spłata kredytu).

Łącznie wartość spłat wyniosła 68.788,52 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jakiej wysokości Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy od sprzedanej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić podatku dochodowego od sprzedanej nieruchomości, ponieważ pomimo tego, że w związku z umową majątkową małżeńską oraz działem majątku wspólnego z dnia 17 marca 2014 r. uzyskała prawo własności do drugiej połowy nieruchomości, to od momentu nabycia owej nieruchomości cały czas opłacała raty kredytu budowlano-hipotecznego. Kwota, którą otrzymała (w wysokości 270.000 zł) w związku ze sprzedażą nieruchomości nie pokrywa w 100% kwoty kredytu. Na dzień 12 czerwca 2015 r. (data podpisania umowy przedwstępnej z przyszłym kupującym) saldo zadłużenia z tytułu ww. kredytu wynosiło 293.465,63 zł.

Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że skoro w podziale składników majątkowych przy rozdzielności majątkowej Wnioskodawczyni uzyskała prawo do ½ nieruchomości o wartości 200.00 zł (czyli otrzymała 100.000 zł), a jej mąż otrzymał ruchomości o wartości 110.000 zł, to oznacza, iż nabyła przy rozdzielności majątkowej mniej niż 50% wspólnego majątku, co powinno zwolnić ją z płacenia podatku dochodowego od sprzedanej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawo do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,



1. jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, w dniu 24 maja 2006 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem zakupiła działkę budowlaną. W dniu 18 lipca 2007 r. Wnioskodawczyni i jej małżonek zawarli z bankiem umowę o kredyt budowlano-hipoteczny, z którego to kredytu rozpoczęli budowę domu jednorodzinnego w systemie gospodarczym.

W dniu 17 marca 2014 r. – biorąc pod uwagę rozkład związku małżeńskiego oraz prawdopodobny rozwód z małżonkiem, sporządzono umowę małżeńską majątkową oraz dział majątku wspólnego, według której nieruchomość, czyli działka budowlana wraz z domem w budowie (wraz z wszelkimi obciążeniami) stała się wyłączna własnością Wnioskodawczyni, a ruchomości wyłączną własnością jej małżonka.

Podział majątku przedstawiał się następująco:

1. Wnioskodawczyni uzyskała prawo do nieruchomości o łącznej wartości 200.000 zł,
2. małżonek Wnioskodawczyni uzyskał prawo do następujących ruchomości:



1. HYUNDAI 120 o wartości 18.000 zł,
2. HYUNDAI 130 o wartości 25.000 zł,
3. KIA SPORTAGE o wartości 58.000 zł,
4. KANGOO RENAULT o wartości 6.000 zł
5. RENAULT MEGANE o wartości 3.000 zł.

Łącznie małżonek Wnioskodawczyni otrzymał ruchomości o wartości 110.000 zł.

Ponadto Wnioskodawczyni zobowiązała się do przejęcia przez nią całości długu wynikającego z opisanego kredytu w rozdzielności majątkowej, a małżonek wyraził na to zgodę.

Jednocześnie strony oświadczyły, że niniejszego działu majątku dokonały bez obowiązku jakichkolwiek spłat czy dopłat z tego tytułu wobec siebie.

Wobec tak przedstawionego opisu, jak również z uwagi na pogląd Wnioskodawczyni, zgodnie z którym na skutek podziału majątku wspólnego nie nabyła składników majątkowych o wartości przekraczającej Jej udział w tym majątku, wyjaśnić należy, że zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia na współwłasność (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze, odbył się bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast dokonany podział odbył się w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału tego majątku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem) jak też stan jej majątku osobistego. W tej części, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Co więcej, w sytuacji, gdy z nabyciem takim związane jest jakiekolwiek świadczenie wzajemne na rzecz strony zbywającej – w tym jak w niniejszej sprawie przejęcie przez Wnioskodawczynię zobowiązania do spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego na budowę budynku mieszkalnego na nabytej w 2006 r. działce budowlanej – nabycie takie nabiera charakteru odpłatnego. Odpłatnością jest bowiem każde świadczenie ze strony nabywcy powodujące zwiększenie aktywów zbywającego lub powodujące zmniejszenie jego pasywów (zobowiązań). W takim przypadku jak analizowany odpłatnością będzie więc przypadająca na zbywcę wartość zobowiązania kredytowego pozostałego do spłaty.

W niniejszej sprawie, jakkolwiek podziałowi nie towarzyszyły spłaty lub dopłaty, nie może być mowy o ekwiwalentności podziału. Nie można bowiem – jak czyni to Wnioskodawczyni – porównywać wartości nabytego przez Nią udziału w nieruchomości z wartością całego majątku nabytego przez Jej męża. Porównując natomiast w sposób prawidłowy wartości powstałe na skutek podziału Wnioskodawczyni nabyła ponad udział w majątku wspólnym udział w nieruchomości o wartości 100 000 zł, natomiast Jej mąż udziały w ruchomościach o łącznej wartości 55 000 zł.

W konsekwencji uznać należy, że sprzedaż w 2015 r. przez Wnioskodawczynię nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi przypadającemu Wnioskodawczyni nabytemu w 2006 r. nie stanowiła źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej bowiem części do zbycia doszło po upływie okresu 5 lat, licząc od końca roku, w którym doszło do nabycia.

Natomiast jej odpłatne zbycie w części nabytej na skutek podziału majątku wspólnego dokonanego w 2014 r. stanowiło źródło przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Użyte w tym przepisie pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Wskazane wyżej koszty odpłatnego zbycia odróżnić należy od kosztów uzyskania przychodu, zasady ustalania których określone zostały w art. 22 ust. 6c – 6f ustawy. Koszty uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych odpłatnie, stosownie do art. 22 ust. 6c, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wskazać również należy, że zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy wydatkami poniesionymi na własne cele mieszkaniowe są wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,



1. położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Stosownie zaś do jej art. 21 ust. 25 pkt 2 za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b).

Wskazać należy, że zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 tejże ustawy wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

Co istotne z punktu widzenia niniejszej sprawy, przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

W świetle zacytowanych przepisów wyjaśnić należy, że prawidłowe ustalenie dochodu winno wyglądać w ten sposób, że przychód ze sprzedaży (ustalony stosownie do art. 19 ustawy) należy w pierwszej kolejności pomniejszyć o koszty jego uzyskania ustalone według zasad, o jakich mowa w art. 22 ust. 6c ustawy. W przypadku nabycia udziału w nieruchomości na skutek czynności prawnej o charakterze odpłatnym, wartość odpłatności – w niniejszej sprawie wartość zobowiązania do spłaty kredytu w części przypadającej na byłego męża Wnioskodawczyni – stanowi koszt uzyskania przychodu, który pomniejsza uzyskany ze sprzedaży nieruchomości przychód. Skoro zatem w ramach obliczenia dochodu ze sprzedaży nieruchomości jest uwzględniony koszt jej nabycia, to obowiązuje ustawowy zakaz traktowania kredytu zaciągniętego na nabycie jako wydatku na własne cele mieszkaniowe.

Uznać więc należy, iż wydatki na spłatę kredytu przez Wnioskodawczynię, zaciągniętego na budowę budynku mieszkalnego posadowionego na sprzedanej nieruchomości z uwagi na uwzględnienie kosztów nabycia jako koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia ww. nieruchomości nie mogą być w tej części uznane za wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wydatki uprawniające do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Uwzględnienie spłaty tego kredytu jako wydatku na cel mieszkaniowy jest bowiem sprzeczne z art. 21 ust. 30 ww. ustawy.

W konsekwencji uznać należy, że w przedstawionej we wniosku sytuacji Wnioskodawczyni nie jest uprawniona – z uwagi na treść art. 21 ust. 30 ustawy – do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z wydatkowaniem przychodu na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę budynku mieszkalnego w części przejętej od męża w związku z przeprowadzonym podziałem majątku wspólnego. Nie można podzielić również poglądu Wnioskodawczyni, jakoby na skutek podziału majątku wspólnego nie nabyła udziału w nieruchomości.

W rezultacie Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego (o ile taki wystąpi) od kwoty wynikającej z obliczeń dokonanych zgodnie z przedstawionymi wyżej zasadami, tj. wynikającymi z treści art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bydgoszczy, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.