Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-585/16-1/ZuK
z 9 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 23 maja 2016 r. (data otrzymania 30 maja 2016 r.), uzupełnionym 14 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu ze sprzedaży kolekcji listów, kartek pocztowych i broszur –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu ze sprzedaży kolekcji listów, kartek pocztowych i broszur.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 1 lipca 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4511-585/16/ZuK wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 14 lipca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni całe dorosłe życie zajmowała się poezją, literaturą i sztuką. Obecnie jest na emeryturze. Wnioskodawczyni przez wiele lat korespondowała ze znanymi powszechnie w kraju osobami. Od 1966 r. Wnioskodawczyni gromadziła i kolekcjonowała otrzymywane od tych osobistości listy oraz kartki pocztowe z życzeniami. Wnioskodawczyni traktowała te materiały jako ważne dla niej prezenty lub jako bibeloty bliskie jej sercu. Przykładem na to są dołączone do listów broszury na przykład z uroczystości wręczenia w 1996 r. Nagrody Nobla przyjaciółce Wnioskodawczyni. Materiałów takich Wnioskodawczyni posiada wieleset sztuk. W 2015 r. częścią zbioru listów, kartek pocztowych i broszur otrzymywanych w korespondencji od ponad 60 znanych osób zainteresowała się Biblioteka Narodowa. Wynikiem tego zainteresowania jest umowa sprzedaży z 29 października 2015 r. zawarta przez Wnioskodawczynię z Biblioteką Narodową. Umowa dotyczy sprzedaży ponad 500 sztuk materiałów, na które składają się listy, kartki pocztowe i broszury. Materiały te zostały wyspecyfikowane w załączniku nr 1 do umowy sprzedaży. Biblioteka Narodowa realizując umowę sprzedaży przelała na konto bankowe Wnioskodawczyni kwotę 50.000 zł. Wnioskodawczyni została poinformowana, że Biblioteka Narodowa od tej umowy zapłaciła podatek od czynności cywilnoprawnych.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 13 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni wskazała, że umowa sprzedaży z 29 października 2015 r. dotyczyła wyłącznie przeniesienia własności egzemplarzy listów, kartek pocztowych i broszur składających się na kolekcję. W żadnym zakresie umowa nie obejmowała praw autorskich do utworów tam zawartych, które pozostały przy dotychczas uprawnionych twórcach.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymana kwota w wysokości 50.000 zł wynikająca z umowy sprzedaży z 29 października 2015 r. powinna być uwzględniona w rozliczeniu rocznym PIT-37 za 2015 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana kwota w wysokości 50.000 zł wynikająca z umowy sprzedaży zawartej w 2015 r. z Biblioteką Narodową nie podlega opodatkowaniu w rozliczeniu rocznym PIT-37 za 2015 r. Analizując ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni uznała, że otrzymana kwota powinna być zaliczona do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 (winno być art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) jako odpłatne zbycie prywatnych rzeczy. Wnioskodawczyni uznała tak, ponieważ sprzedanymi materiałami mogła swobodnie dysponować będąc ich wyłącznym właścicielem przez wiele lat. Równocześnie Wnioskodawczyni analizowała i rozważała przyjęcie innego niż ww. źródło przychodów. W tej konkretnej sytuacji inne niż przyjęte przez Wnioskodawczynię źródła przychodów wydawały się Wnioskodawczyni mniej właściwe. Wnioskodawczyni uzyskała też telefoniczną informację z Biblioteki Narodowej, że jej przychód nie podlega podatkowi bo podatek zapłaciła Biblioteka Narodowa. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) –przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 19 ust. 1 tejże ustawy – przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy – jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy – dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

W związku z powyższym, gdy sprzedaż nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, tj. przychód z odpłatnego zbycia rzeczy. Wówczas to uzyskany dochód należy wykazać w zeznaniu według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w pozycji „inne źródła” i złożyć w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Z kolei przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie (wybudowanie) nie stanowi źródła przychodu.

Z przytoczonego powyżej przepisu wynika, że odpłatne zbycie rzeczy innych niż nieruchomości lub ich części nie jest źródłem przychodów wtedy, gdy są spełnione następujące warunki:

1. odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej,
2. odpłatne zbycie zostało dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 29 października 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała Bibliotece Narodowej zbiór listów, kartek pocztowych i broszur od znanych osób, których była wyłącznym właścicielem od wielu lat.

Biorąc zatem pod uwagę treść wniosku i powołane wyżej przepisy prawa należy przyjąć, że sprzedaż listów, kartek pocztowych i broszur należących do prywatnego zbioru Wnioskodawczyni, stanowiącego jej własność, należy zakwalifikować jako sprzedaż innych rzeczy ruchomych, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wskazała, że ww. przedmioty (rzeczy) kolekcjonowała od 1966 r. i traktowała jako ważne dla niej prezenty lub bibeloty.

W konsekwencji, kierując się treścią wniosku, że przedmioty należące do kolekcji Wnioskodawczyni stanowią jej majątek prywatny i były nabywane na cele osobiste od wielu lat – stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotów wchodzących w skład kolekcji (zbioru) – w związku z tym, że zostanie dokonana po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie – nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie będzie skutkowała obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.