Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-369/15-2/RH
z 24 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 1 września 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji wspólnotowego znaku towarowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji wspólnotowego znaku towarowego

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (art. 3 ust. 1 ustawy o PIT).

Prawdopodobnym jest, że Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny (art. 888 par. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, Dz.U. 1964, Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej, jako „k.c.”) zawartej w formie aktu notarialnego majątkowe prawa autorskie (art. 17 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994, Nr 24, poz. 83 z późn. zm., dalej, jako „u.p.a.p.p.”) do utworów (art. 1 ust. 2 u.p.a.p.p.) w postaci zgłoszonych do Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante (dalej, jako „OHIM”), lecz jeszcze niezarejestrowanych wspólnotowych znaków towarowych (art. 4 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 207/2009 z dnia 26 luty 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U.UE.L. Nr 78, str. 1, dalej, jako „rozporządzenie w.z.t”). Będą nimi oznaczenia przedstawione w formie graficznej, składające się w szczególności z wyrazów, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów oraz/lub ich opakowań, które umożliwią odróżnianie towarów lub usług przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw. Darowizna zostanie dokonana z majątku osobistego męża Wnioskodawczyni do majątku osobistego Wnioskodawczyni. Następnie autorskie prawa majątkowe do ww. utworów zostaną wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni, prowadzonej w ramach wykonywanej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, jako nabyte przez Wnioskodawczynię, zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych, autorskie prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Zaliczenie zostanie dokonane według wartości określonej w umowie darowizny, przyjętej z dokonanej uprzednio wyceny wartości rynkowej ww. utworów przez wyspecjalizowany podmiot. Po otrzymaniu ww. utworów Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać je w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Wykorzystanie utworów może nastąpić np. przez oznaczanie nim własnych towarów i usług, w następstwie czego zwiększy się identyfikacja przedsiębiorstwa oraz jego rozpoznawalność, co będzie miało odzwierciedlenie w zwiększeniu przychodów. Możliwe jest również udzielenie innym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą prawa do odpłatnego użytkowania utworów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni może uznać nabyte w drodze darowizny utwory w postaci zgłoszonych, lecz niezarejestrowanych jeszcze w OHIM wspólnotowych znaków towarowych, jako wartości niematerialne i prawne w postaci autorskiego prawa majątkowego podlegającą amortyzacji podatkowej w ramach wykonywanej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Przedmiotem ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności są to utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne oraz audiowizualne (w tym filmowe). Na podstawie art. 8 ust. 1 u.p.a.p.p. prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Konkretyzacją tego przepisu jest art. 17 ust. 1 u.p.a.p.p. określający treść autorskiego prawa majątkowego, na które składa się wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu. Z mocy art. 41 ust. 1 ww. ustawy istnieje możliwość przeniesienia autorskich praw majątkowych na inną osobę w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Zdaniem Wnioskodawczyni nabyte w drodze darowizny utwory w postaci zgłoszonych, lecz niezarejestrowanych jeszcze w OHIM wspólnotowych znaków towarowych, jako przedstawionych w formie graficznej, składających się w szczególności z wyrazów, rysunków, liter, które umożliwią odróżnianie towarów lub usług przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw, będą stanowiły wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Wskazuje się w doktrynie, że „znaki towarowe, zwłaszcza graficzne czy słowno-graficzne, niezależnie od tego, że stają się przedmiotem praw wyłącznych w wyniku rejestracji w Urzędzie Patentowym, niejednokrotnie też wykazują cechy utworów i korzystają z ochrony opartej o przepisy prawa autorskiego" (tak prof. dr hab. J. Barta, [w:] „Prawo autorskie” Tom 13, Warszawa 2008, Wydawnictwo C. H. Beck). Wykładnię tą potwierdza orzecznictwo Sądu Najwyższego (między innymi w wyrokach z 25.10.1988 r., II CR 143/88, Legalis numer: 26448; z 23.6.1989 r., I CR 236/89, Legalis numer: 26722 oraz z 6.3.2002 r., V CKN 830/00, Legalis numer: 140387) powszechnie akceptując to stanowisko. Zatem opracowania słowno - graficzne zgłoszonych, lecz niezarejestrowanych jeszcze wspólnotowych znaków towarowych może stanowić autorskie prawo majątkowe i podlegać kwalifikacji na gruncie ustawy o PIT, jako wartość niematerialna i prawna podlegająca amortyzacji. Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2010 r. o sygn. IBPBI/2/423-185/10/PP. Spełniony został również warunek „nabycia" tego prawa. Pod tym pojęciem użytym w art. 22a i art. 22b ustawy o PIT należy rozumieć „nabycie pochodne”, „nabycie wtórne”, tj. nabycie istniejącego składnika majątku od innego podmiotu – w odróżnieniu od „nabycia pierwotnego”, tj. wytworzenia we własnym zakresie. W doktrynie również wskazuje się, że nabycie może w szczególności nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku lub na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości, bądź w drodze sukcesji generalnej (zob. [w:] „Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2009”, pod red. W. Nykiela i A. Mariańskiego, s. 598). Kolejnym warunkiem wskazanym w analizowanym przepisie jest „nadawanie się prawa do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania”. Ten warunek również zostanie spełniony w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni po nabyciu praw majątkowych do zgłoszonych, lecz niezarejestrowanych wspólnotowych znaków towarowych będzie mogła je używać oraz wykorzystywać w swojej działalności gospodarczej, poprzez oznaczenie nimi określonych towarów lub usług, bądź uzyskiwać z nich przychody w drodze udzielania licencji na rzecz osób trzecich. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, iż prawo to nie zostało jeszcze zarejestrowane Po prostu nie będzie mu przysługiwała ochrona prawna bezwzględna, jednakże z wszelkich prerogatyw składających się na jego treść Wnioskodawczyni będzie mogła swobodnie korzystać. Należy wskazać, iż jednocześnie spełniona zostanie również przesłanka wykorzystywania prawa przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Oznaczenie utworami w postaci niezarejestrowanych jeszcze wspólnotowych znaków towarowych własnych towarów lub usług, względnie udzielanie licencji na używanie tych utworów na rzecz innych podmiotów będzie miało na celu identyfikację oraz rozpoznawalność przedsiębiorstwa i/lub uzyskiwanie opłat licencyjnych, które w efekcie mają wygenerować wzrost przychodów. Bezsporne będzie także spełnienie warunku .przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok" Wnioskodawczyni zamierza korzystać z przedmiotowych utworów w postaci niezarejestrowanych jeszcze wspólnotowych znaków towarowych w okresie zdecydowanie dłuższym niż rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Przy czym organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności (art. 199a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Nie można bowiem wykluczyć, że naczelnik urzędu skarbowego prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji. Zwłaszcza, że w świetle art. 14k i następnych Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna nie jest wiążąca dla rozstrzygającego sprawę podatkową naczelnika właściwego urzędu skarbowego, który może poczynić własne ustalenia w zakresie stanu faktycznego rozstrzyganej przez siebie sprawy.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych tutejszy organ informuje, że wydana została ona w indywidualnej sprawie i nie maja zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w R., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.