Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-467/16-2/JF
z 29 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643 za zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi serwisu oraz okresowego przeglądu śluzy osobowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi serwisu oraz okresowego przeglądu śluzy osobowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na świadczeniu usług serwisowych w zakresie systemów antywłamaniowych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 oraz 28a UoVAT ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej zwana: UoVAT), zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca otrzymuje zlecenia na wykonanie usług serwisowych od podatników podatku od wartości dodanej, tj. firm, które mają siedziby na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej oraz które nie posiadają w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W dalszej części wniosku podmioty te będą określane jako Zleceniodawcy. Zleceniodawcy są podatnikami w rozumieniu art. 28a UoVAT.

Zleceniodawcy zobowiązani są w ramach udzielonej gwarancji na sprzedawany sprzęt antywłamaniowy do serwisowania tego sprzętu oraz do dokonywania przeglądów okresowych. Beneficjentami gwarancji są klienci Zleceniodawcy, którzy zdecydowali się zamontować sprzęt antywłamaniowy w budynkach położonych w Polsce. W przypadku wystąpienia awarii lub konieczności dokonania przeglądu okresowego Zleceniodawca zobowiązany jest usnąć awarię w ramach usługi serwisowej lub dokonać okresowego przeglądu. Zleceniodawca może wykonać ww. czynności osobiście, tj. np. za pomocą swoich pracowników, jak również powierzyć wykonanie takich czynności podmiotowi trzeciemu (podwykonawcy).

Niniejszy wniosek dotyczy właśnie tej ostatniej sytuacji, tj. powierzenia Wnioskodawcy przez Zleceniodawcę wykonania usługi serwisowej lub dokonania okresowego przeglądu sprzętu antywłamaniowego. Tym samym, Wnioskodawca świadczy usługę na rzecz Zleceniodawcy. Za tę usługę Wnioskodawca pobiera od Zleceniodawcy wynagrodzenie, które dokumentowane jest fakturą. Rozliczenie pomiędzy Zleceniodawcą, a klientem Zleceniodawcy następuje według ustaleń pomiędzy tymi podmiotami. Wnioskodawca nie ma wiedzy jak takie rozliczenie następuje. Wnioskodawca nie jest związany żadną umową, jak również nie pobiera wynagrodzenia od klienta Zleceniodawcy. Świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawców ww. usługi dotyczą konkretnego sprzętu antywłamaniowego w postaci śluz osobowych znajdującego się w budynkach położonych w Polsce.

Śluza osobowa jest to urządzenie montowane w budynkach takich jak np. biura lub kluby fitness. Służy ono bezpieczeństwu i kontroli dostępu, np. w zakresie osób, które wchodzą do budynku. Śluza osobowa może znajdować się przy wejściu do budynku lub w głębi budynku, np. kontrolować dostęp na konkretnym piętrze.

Śluza osobowa nie jest częścią składową budynku w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego, tj. nie jest elementem, który nie może być od budynku odłączony bez uszkodzenia lub istotnej zmiany budynku albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany śluzy osobowej. Wskazać bowiem należy, że montaż tego urządzenia w budynku następuje za pomocą śrub, tj. śluza osobowa nie jest trwale połączona z budynkiem. Możliwe jest zdemontowanie śluzy osobowej i zamontowanie jej w innym budynku bez uszkodzenia budynku oraz śluzy osobowej.

Przedmiotem niniejszego Wniosku są ww. usługi, które zostaną wykonane przez Wnioskodawcę po dniu otrzymania interpretacji indywidualnej wydanej na skutek niniejszego wniosku. Podyktowane jest to doniosłymi konsekwencjami w VAT przyjęcia sposobu postępowania polegającego na nieopodatkowaniu podatkiem VAT usług Wnioskodawcy, w przypadku w którym w rzeczywistości powinny być one opodatkowane VAT w Polsce. Niniejszy wniosek dotyczy zatem zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy polegająca na serwisie lub dokonaniu okresowego przeglądu śluzy osobowej zamontowanej w budynku położonym w Polsce jest usługą związaną z nieruchomością, o której mowa w art. 28e UoVAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podstawową kwestią w niniejszej sprawie jest określenie miejsca świadczenia usługi wykonywanej przez Wnioskodawcę. Miejsce świadczenia usługi decyduje bowiem o tym, czy usługa powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też opodatkowana poza terytorium kraju.

Miejsce świadczenia usług ustala się według przepisów rozdziału 3 UoVAT „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”, tj. w oparciu o przepisy art. 28a - 28o UoVAT.

Zasadą ogólną wynikającą z ww. przepisów dla usług świadczonych pomiędzy podatnikami jest to, że miejsce świadczenia usługi określa się według kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarcze (art. 28b ust. 1 UoVAT).

Na zasadzie wyjątku od reguły ogólnej miejsce świadczenia usług ustala się według innych przepisów rozdziału 3 UoVAT, tj. z pominięciem art. 28b ust. 1 UoVAT. Jeden z takich wyjątków dotyczy przepisu art. 28e UoVAT, tj. usług związanych z nieruchomościami.

Zgodnie z art. 28e UoVAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy, w przypadku uznania, że miejsce świadczenia usług Wnioskodawcy ustalane być powinno według przepisu art. 28b ust. 1 UoVAT, usługa Wnioskodawcy nie byłaby opodatkowana w Polsce. Natomiast w przypadku uznania, że miejsce świadczenia usług Wnioskodawcy ustalane być powinno według przepisu art. 28e UoVAT, usługa Wnioskodawcy powinna być opodatkowana w Polsce.

Kluczowe zatem dla niniejszej sprawy jest określenie, czy usługa Wnioskodawcy jest usługą związaną z nieruchomością, o której mowa w art. 28e UoVAT.

Nie ma legalnej definicji usługi związanej z nieruchomością. Art. 28e UoVAT podaje jedynie przykładowe usługi, jako usługi związane z nieruchomością, przy czym nie jest to katalog zamknięty.

W związku z powyższym, celem ustalenia kiedy usługę można uznać za usługę związaną z nieruchomością zasadne jest odwołanie się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej zwanego: TSUE) oraz interpretacji organów podatkowych w kwestii usług związanych z nieruchomością.

Jak wynika z orzeczenia TSUE z dnia 27 czerwca 2013 r. sygn. akt: C-155/12:

„(...) aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112, konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością.

Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Heger, pkt 25).

Należy bowiem stwierdzić, że świadczenia usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 2006/112, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia. (...)”

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 czerwca 2015 r., znak: ITPP2/4512-358/15/EK:

„(...) Należy wskazać, że dla uznania usługi za związaną z nieruchomością istotne są cechy, które można ująć w następujący sposób:

• usługa powinna odnosić się do konkretnie określonej nieruchomości, czyli takiej, która jest identyfikowalna co do jej indywidualnego położenia;
  

• przedmiotem usługi powinna być skonkretyzowana nieruchomość lub usługa powinna być świadczona na/wobec konkretnej nieruchomości a nie jakiejkolwiek;
  

• ta konkretna nieruchomość powinna być wpisana w istotę świadczonej usługi, być jej centralnym elementem, nadając główny sens usłudze i determinować jej treść, co należy rozumieć w ten sposób, że usługa może być wykonana tylko i wyłącznie w bezpośrednim związku z tą a nie inną nieruchomością;
  

• zmiana takiego miejsca, polegająca na ukierunkowaniu usługi na inną nieruchomość, powinna niweczyć istotę i sens pierwotnie świadczonej usługi.
  
  
  

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 grudnia 2015 r., znak: IPPP3/4512-930/15-4/KP, wydanej w bardzo podobnej sprawie:

„(...) Z sytuacji opisanej we wniosku wynika, że zamontowanego Urządzenia nie można uznać za część składową nieruchomości (będącej częścią składową gruntu, na którym jest położona). Urządzenie jest przytwierdzone do podłoża za pomocą ramy i śrub, w sposób umożliwiający demontaż i przeniesienie do innej nieruchomości. Ewentualny demontaż nie uszkodzi ani nieruchomości, ani samego Urządzenia. Nieruchomość nie jest elementem centralnym nabytych przez Spółkę usług, nie determinuje jej charakteru, a Urządzenie można zdemontować i zamontować w innym miejscu oraz uruchomić ponownie - bez uszkodzenia czy zmiany istoty tego Urządzenia. Sama nieruchomość, na której zamontowano Urządzenie, nie jest bezpośrednim przedmiotem usług nabytych przez Spółkę (istota usługi nie polega na ich świadczeniu na/wobec nieruchomości). W tym przypadku wymienione usługi nie wykazują ścisłego związku z konkretną nieruchomością. Ich charakter jest na tyle uniwersalny, że mogą być świadczone w takiej samej formie w każdym innym miejscu. Tym samym należy stwierdzić, że w przypadku nabytych przez Wnioskodawcę przedmiotowych usług świadczonych przez podwykonawców nie występują cechy istotne dla zakwalifikowania tych usług jako usług związanych z nieruchomością, które na podstawie art. 28e ustawy podlegałyby opodatkowaniu w miejscu położenia nieruchomości, tj. w analizowanym przypadku w Polsce. Zatem miejscem opodatkowania usługi montażu Urządzenia, jego modernizacji, ulepszenia, naprawy świadczonej przez podwykonawców na rzecz Wnioskodawcy, który nie posiada siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, należy określić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą miejsca świadczenia usług zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. w miejscu siedziby usługobiorcy - terytorium Niemiec. (...)”.

Odnosząc powyższe do niniejszego stanu faktycznego stwierdzić należy, że usługa Wnioskodawcy nie powinna być uznana za usługę związaną z nieruchomością. Przemawiają za tym następujące argumenty.

Usługa Wnioskodawcy nie dotyczy bezpośrednio konkretnej nieruchomości, ani jej części składowej.

Co prawda śluza znajduje się w określonym budynku, jednak ten budynek nie jest przedmiotem świadczenia usługi (usługa nie jest świadczona na/wobec nieruchomości). Przedmiotem usługi jest śluza osobowa. Potencjalnie usługa Wnioskodawcy mogłaby się odbyć na śluzie, która nie jest jeszcze zamontowana w żadnej nieruchomości.

Śluza osobowa jest urządzeniem, które nie jest w sposób trwały połączone z nieruchomością (budynkiem), w której ta śluza się znajduje. Montaż śluzy osobowej, która następnie jest serwisowana przez Wnioskodawcę odbywa się za pomocą śrub. Oznacza to, że śluzę osobową można zdemontować i zamontować w innym budynku bez uszkodzenia budynku oraz śluzy osobowej.

W sprawie nie zachodzi okoliczność, zgodnie z którą usługa Wnioskodawcy może być wykonana tylko i wyłącznie w bezpośrednim związku z tą a nie inną nieruchomością.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że miejsce świadczenia usług będących przedmiotem opisu zdarzenia przyszłego powinno by ustalane według art. 28b ust. 1 UoVAT, a nie według art. 28e UoVAT, tj. w przypadku, w którym usługobiorca nie będzie miał siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, usługa Wnioskodawcy nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, że aktualnie obowiązuje ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), a nie jak Wnioskodawca wskazał ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art.47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa ( art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną ( art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.