Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4514-275/16-2/MM
z 5 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia na Wspólnika wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych Spółkom na podstawie datio in solutum - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia na Wspólnika wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych Spółkom na podstawie datio in solutum.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na doradztwie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, realizacji projektów budowlanych, wynajmie nieruchomości oraz szeroko pojętej obsłudze rynku nieruchomości, a także prowadzi działalność związaną z pośrednictwem pieniężnym i holdingami finansowymi. Wnioskodawca jest wierzycielem spółek z grupy kapitałowej z tytułu umów pożyczek („Spółki z grupy”). Do dnia dzisiejszego Spółki z grupy nie zwróciły Wnioskodawcy otrzymanych pożyczek i pozostają dłużnikami Spółki.

W kwietniu 2016 r. Spółka rozpoczęła procedurę obniżenia kapitału zakładowego w drodze dobrowolnego umorzenia udziałów za wynagrodzeniem. W związku z tym, na podstawie umowy nabyła od swojego jedynego wspólnika udziały własne w celu ich umorzenia za wynagrodzeniem („Umowa nabycia udziałów”). Następnie Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę w przedmiocie dobrowolnego umorzenia udziałów za wynagrodzeniem określonym w Umowie nabycia udziałów oraz w przedmiocie obniżenia kapitału zakładowego.

Mając na uwadze, że:

• Spółka powinna otrzymać zwrot pożyczek udzielonych Spółkom z grupy,
  
• Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Wspólnika należności z tytułu umorzenia udziałów własnych za wynagrodzeniem.
  
  

Spółka, Wspólnik oraz Spółki z grupy planują rozliczyć wzajemne należności z wykorzystaniem cywilistycznej instytucji prawnej świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) przewidzianej w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.; dalej: „Kodeks Cywilny”). W związku z powyższym Spółka, Wspólnik oraz Spółki z grupy zamierzają zawrzeć wielostronne porozumienie, na podstawie którego zamiast zapłacić za nabyte od Wspólnika udziały własne w formie pieniężnej, przeniesie na Wspólnika wierzytelności z tytułu umów pożyczek zawartych ze Spółkami z grupy do wysokości wynagrodzenia należnego Wspólnikowi z tytułu Umowy nabycia udziałów. W efekcie, Wspólnik stanie się wierzycielem Spółek z grupy, które będą zobowiązane do spłaty pożyczek na rzecz Wspólnika do wysokości wynagrodzenia należnego Wspólnikowi z tytułu Umowy nabycia udziałów. Jednocześnie w efekcie powyższego porozumienia Wnioskodawca przestanie być: (1) wierzycielem wobec Spółek z grupy do wysokości wynagrodzenia należnego Wspólnikowi z tytułu Umowy nabycia udziałów oraz (2) dłużnikiem wobec Wspólnika.

W związku z powyższym Spółka nie wyklucza, iż przed zawarciem porozumienia opartego o konstrukcję datio in solutum, zawrze ze Spółkami z grupy porozumienie, na podstawie którego odsetki naliczone, a nie zapłacone zostaną skapitalizowane. Celem operacji jest uproszczenie struktury rozliczeń w ramach grupy kapitałowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie opartego o konstrukcję datio in solutum, na podstawie którego dojdzie do przeniesienia na Wspólnika wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych Spółkom z grupy do wysokości wynagrodzenia należnego Wspólnikowi z tytułu Umowy nabycia udziałów, mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC i tym samym powoduje powstania obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że czynność cywilnoprawna, która nie jest wprost wymieniona w zamkniętym katalogu art. 1 ust. 1 ustawy o PCC nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, a w konsekwencji, zawarcie porozumienia opartego o konstrukcję datio in solutum, na podstawie którego dojdzie do przeniesienia na Wspólnika wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych Spółkom z grupy, do wysokości wynagrodzenia należnego Wspólnikowi z tytułu Umowy nabycia udziałów, nie podlega opodatkowaniu PCC.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
4. umowy dożywocia,
5. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
6. ustanowienie hipoteki,
7. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego oraz odpłatnej służebności,
8. umowy depozytu nieprawidłowego,
9. umowy spółki.
   
   

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 w w. ustawy o PCC podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli w wyniku zmian następuje podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Katalog powyższych czynności jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że nie może on być w żaden sposób rozszerzany na inne czynności cywilnoprawne w nim niewymienione. Zatem w przypadku, gdy dana czynność nie została wprost wskazana w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC, to nie podlega ona podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Należy podkreślić, że w doktrynie dominuje pogląd, zgodnie z którym o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a co za tym idzie o jej opodatkowaniu, decyduje treść, a nie nazwa. W związku z tym, dla kwalifikacji czynności pod względem prawnym decydujące znaczenie mają rzeczywiste prawa i obowiązki stron oraz charakter stosunku prawnego.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę dotyczącą uregulowania należności w oparciu o cywilnoprawną konstrukcję świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) przewidzianą w art. 453 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgoda wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Celem datio in solutum jest zatem wygaśnięcie istniejących między stronami zobowiązań poprzez spełnienie przez dłużnika innego świadczenia niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykle wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron - jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

W związku z powyższym należy ustalić, czy zawarcie porozumienia o świadczenie w miejsce wykonania (wygaśniecie dotychczasowego zobowiązania poprzez przeniesienie wierzytelności) odpowiadać będzie jednej z czynności prawnych, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC, a w konsekwencji podlegać będzie podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 509 Kodeksu cywilnego, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania; wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Ponadto, zgodnie z art. 510 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły; jeżeli zawarcie umowy przelewu następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania.

W ocenie Wnioskodawcy przeniesienie wierzytelności stanowi cel czynności prawnej. Taka sytuacja nastąpi np. w przypadku umowy sprzedaży w rozumieniu art. 535 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Oznacza to, że stary wierzyciel przenosi przysługującą mu wierzytelność na nowego wierzyciela w zamian za świadczenie pieniężne z jego strony, a nowy wierzyciel domaga się spełnienia wierzytelności od starego dłużnika.

Natomiast w przypadku „świadczenia w miejsce wykonania” ma miejsce odmienna sytuacja. Zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa; jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży. Według Spółki oznacza to, że stary wierzyciel (tj. Wnioskodawca) przenosi przysługującą mu wierzytelność na nowego wierzyciela (tj. Wspólnik) w zamian za wygaśnięcie swojej wierzytelności względem niego, a nowy wierzyciel (tj. Wspólnik) domaga się spełnienia wierzytelności od starego dłużnika (tj. Wnioskodawcy). W przypadku dokonania datio in solutum nie dochodzi do zawarcia nowej umowy, która określa nowe zobowiązanie stron, ani do samoczynnego powstania nowych zobowiązań. W takim przypadku dochodzi jedynie do wygaśnięcia zobowiązania, powstałego już uprzednio na mocy wcześniejszej umowy między stronami, przy czym wykonanie zobowiązania, za zgodą wierzyciela, następuje w innej formie, aniżeli strony ustaliły to pierwotnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyżej opisanych przypadkach występuje zmiana ze starego wierzyciela na nowego, jednakże w przypadku przeniesienia wierzytelności (np. w formie umowy sprzedaży) celem jest otrzymanie przez starego dłużnika określonego wynagrodzenia, natomiast w przypadku „świadczenia w miejsce wykonania” celem jest efektywne wygaśnięcie zobowiązania, tj. zwolnienie się przez starego wierzyciela z jego zobowiązania względem nowego wierzyciel. W związku z powyższym, Spółka uznała, iż w przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z „inną umową” w rozumieniu art. 510 Kodeksu cywilnego niż umowa sprzedaży czy zamiany.

W opinii Wnioskodawcy, wszystkie wskazane powyżej różnice pomiędzy czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych a „świadczeniem w miejsce wykonania” pozwalają Spółce stwierdzić, że nie można utożsamiać tych czynności na gruncie prawnym, a co za tym idzie nie można uznać „świadczenia w miejsce wykonania” jako wchodzącego w skład zamkniętego katalogu z art. 1 ust. 1 ustawy o PCC i tym samym podlegającego podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

O słuszności stanowiska Wnioskodawcy świadczy fakt, że w porównywalnym do opisanego w niniejszym wniosku stanie faktycznym, dotyczącym zawarcia umowy o świadczenie w miejsce wykonania wypełnienia - wygaśnięcie dotychczasowego długu poprzez przeniesienie udzielonych pożyczek (interpretacja indywidualna z dnia 14 stycznia 2010 r., znak IBPBII/1/436-281/09/MZ), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził: „ (…) jeżeli umowa wskazana we wniosku, zawarta w celu zwolnienia się przez wnioskodawcę ze zobowiązania do spłaty pożyczek istotnie będzie umową o charakterze „datio in solutum” (świadczenie zamiast wykonania), to jako nie wymieniona w art. 1 ust. 1 ww. ustawy, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych”. Podobne rozstrzygnięcie zawarte zostało w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2011 r. (znak IBPBII/1/436-87/11/AA), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził, że jeżeli umowa faktycznie ma charakter datio in solutum, to jako niewymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Dodatkowo powyższe stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z dnia 16 września 2013 r. (znak ITPB2/436-120/13/MK), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że:, ,Opisane we wniosku przeniesienie na Wnioskodawcę wierzytelności przysługujących Pożyczkodawcy z tytułu udzielonych wcześniej pożyczek innym podmiotom z Grupy (do której obaj również należą) w zamian za zwolnienie ze spełnienia ciążącego na nim zobowiązania z tytułu udzielonej pożyczki ma być oparte o instytucję zwolnienia z długu, uregulowanego w art. 453 zd. 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. (...) Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron - jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika. Jak już wspomniano powyżej, katalog czynności cywilnoprawnych, ujęty w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter zamknięty. Zatem czynności cywilnoprawne, które nie zostały w nim wymienione w sposób wyraźny, nie podlegają opodatkowaniu omawianym podatkiem. W związku z tym stwierdzić należy, że jeżeli opisana we wniosku czynność przeniesienia wierzytelności w zamian za zwolnienie Pożyczkodawcy ze spełnienia ciążącego na nim obowiązku wydania Wnioskodawcy przedmiotu pożyczki (tj. określonej w umowie ilości pieniędzy, istotnie nastąpi w ramach datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania), to jako niewymieniona w art. 1 ust. 1 ww. ustawy, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.”

Datio in solutum jest specyficzną czynnością cywilnoprawną uregulowaną w art. 453 Kodeksu cywilnego. Przedmiotowa instytucja nie została wskazana w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC jako czynność podlegająca opodatkowaniu. Jednocześnie zawarcie porozumienia w sprawie przeniesienia wierzytelności w wykonaniu datio in solutum nie nastąpi w ramach czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC, gdyż przeniesienie wierzytelności nie będzie miało formy umowy sprzedaży, zamiany czy darowizny.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że porozumienie w sprawie rozliczenia wzajemnych roszczeń zawarte w oparciu o konstrukcję datio in solutum, na podstawie którego dojdzie do przeniesienia na Wspólnika wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych Spółkom z grupy do wysokości wynagrodzenia należnego Wspólnikowi z tytułu Umowy nabycia udziałów nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC. W konsekwencji, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W tym stanie sprawy Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska przedstawionego powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 223) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne ( art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na doradztwie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, realizacji projektów budowlanych, wynajmie nieruchomości oraz szeroko pojętej obsłudze rynku nieruchomości, a także prowadzi działalność związaną z pośrednictwem pieniężnym i holdingami finansowymi.

Wnioskodawca jest wierzycielem spółek z grupy kapitałowej z tytułu umów pożyczek („Spółki z grupy”). Do dnia dzisiejszego Spółki z grupy nie zwróciły Wnioskodawcy otrzymanych pożyczek i pozostają dłużnikami Spółki.

W kwietniu 2016 r. Spółka rozpoczęła procedurę obniżenia kapitału zakładowego w drodze dobrowolnego umorzenia udziałów za wynagrodzeniem. W związku z tym, na podstawie umowy nabyła od swojego jedynego wspólnika udziały własne w celu ich umorzenia za wynagrodzeniem („Umowa nabycia udziałów”). Następnie Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę w przedmiocie dobrowolnego umorzenia udziałów za wynagrodzeniem określonym w Umowie nabycia udziałów oraz w przedmiocie obniżenia kapitału zakładowego.

Mając na uwadze, że:

• Spółka powinna otrzymać zwrot pożyczek udzielonych Spółkom z grupy,
  
• Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Wspólnika należności z tytułu umorzenia udziałów własnych za wynagrodzeniem.
  
  

Spółka, Wspólnik oraz Spółki z grupy planują rozliczyć wzajemne należności z wykorzystaniem cywilistycznej instytucji prawnej świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) przewidzianej w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.; dalej: „Kodeks Cywilny”). W związku z powyższym Spółka, Wspólnik oraz Spółki z grupy zamierzają zawrzeć wielostronne porozumienie, na podstawie którego zamiast zapłacić za nabyte od Wspólnika udziały własne w formie pieniężnej, przeniesie na Wspólnika wierzytelności z tytułu umów pożyczek zawartych ze Spółkami z grupy do wysokości wynagrodzenia należnego Wspólnikowi z tytułu Umowy nabycia udziałów. W efekcie, Wspólnik stanie się wierzycielem Spółek z grupy, które będą zobowiązane do spłaty pożyczek na rzecz Wspólnika do wysokości wynagrodzenia należnego Wspólnikowi z tytułu Umowy nabycia udziałów. Jednocześnie w efekcie powyższego porozumienia Wnioskodawca przestanie być: (1) wierzycielem wobec Spółek z grupy do wysokości wynagrodzenia należnego Wspólnikowi z tytułu Umowy nabycia udziałów oraz (2) dłużnikiem wobec Wspólnika.

W związku z powyższym Spółka nie wyklucza, iż przed zawarciem porozumienia opartego o konstrukcję datio in solutum, zawrze ze Spółkami z grupy porozumienie, na podstawie którego odsetki naliczone, a nie zapłacone zostaną skapitalizowane.

Celem operacji jest uproszczenie struktury rozliczeń w ramach grupy kapitałowej.

Reasumując, należy stwierdzić, że porozumienie w sprawie rozliczenia wzajemnych roszczeń zawarte w oparciu o konstrukcję datio in solutum, na podstawie którego dojdzie do przeniesienia na Wspólnika wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych Spółkom z grupy do wysokości wynagrodzenia należnego Wspólnikowi z tytułu Umowy nabycia udziałów, nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.