Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-336/16-4/MMa
z 7 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z póżn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) na wezwane tut. Organu z dnia 9 czerwca 2016 r. (doręczone Stronie w dniu 16 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki. Wniosek uzupełniono w dniu 23 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 9 czerwca 2016 r. (doręczone w dniu 16 czerwca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 23 czerwca 2016 r.):

W grudniu 2012 r. Wnioskodawczyni zakupiła działkę rolną o powierzchni łącznej około 1,7 ha. Dla działki tej istniał w momencie zakupu plan zagospodarowania przestrzennego w którym teren ten był przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną. W wyniku podziału tego terenu powstało 12 działek budowlanych o minimalnej powierzchni 1200 m², droga wewnętrzna, natomiast część działki została przekazana gminie pod poszerzenie drogi gminnej (około 500 m²). W tym roku Wnioskodawczyni rozliczyła opłatę adiacencką z Gminą i Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać jedną z działek w celu pokrycia kosztów związanych z podziałem gruntu oraz innymi inwestycjami (budowa przepustu umożliwiającego wjazd na działkę, przebudowa sieci drenarskiej, żeby działka nie była zalewana przez wody opadowe). Żeby znaleźć kupca Wnioskodawczyni zamieściła ogłoszenie w sieci internetowej na portalu. W tej chwili jest jedna osoba zainteresowana kupnem trzech działek jednocześnie, położonych sąsiednio jedna obok drugiej. Z tej racji, że nie upłynął okres 5 lat od chwili zakupu przez Wnioskodawczynię działki, Wnioskodawczyni jest zmuszona zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19% od zysku ze sprzedaży nieruchomości. W najbliższych latach Wnioskodawczyni nie planuje sprzedaży pozostałych działek.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że Gmina przejęła działkę nr 154/30, pod poszerzenie drogi gminnej (zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego). Stosunek obligacyjny w postaci umowy sprzedaży nieruchomości został zawarty między stronami w trakcie postępowania w sprawie o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, gdzie po każdej stronie występowała osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i nie dokonująca ww. czynności w ramach takowej. Należy nadmienić, że Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Nieruchomości te nie były nigdy wykorzystywane w ramach ww. działalności.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła w celach mieszkalnych. Nieruchomość ta zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona była pod zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną. Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych kroków wymagających zaangażowania środków własnych, zmierzających do podniesienia wartości gruntu ani przed nabyciem własności nieruchomości, ani po. Został jedynie zagwarantowany dostęp do drogi publicznej z uwagi na fakt, iż w przeciwnym razie organ nie wydałby decyzji administracyjnej w przedmiocie podziału nieruchomości. Wszelkie inne czynności przez nią podejmowane były czynnościami w ramach bieżącej konserwacji nieruchomości i utrzymywania jej w stanie zdatnym do użytku (obowiązek właściciela/zarządcy nieruchomości), w tym zapewnienia właściwego przepływu wody (wycinka drzew w rowie melioracyjnym) bądź były podejmowane w wyniku objęcia wnioskodawczyni stosownym obowiązkiem wynikającym z aktów prawa miejscowego. Przedmiotowe nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 23 czerwca 2016 r.):

Czy w kontekście opisanego w niniejszej sprawie stanu faktycznego zastosowanie będzie miał do sytuacji Wnioskodawczyni art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) w zakresie uznania jej za „handlowca”, tj. osobę która dokonała czynności o charakterze dostawczym?

Stanowisko Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 23 czerwca 2016 r.):

W mniemaniu Wnioskodawczyni od jednego zysku, który Wnioskodawczyni osiągnie w chwili sprzedaży działek należy zapłacić jeden podatek. Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna, w tym wypadku zapłaci 19% od zysku. Definicja działalności gospodarczej według ustawy o swobodzie działalności gospodarczej głosi, że działalność gospodarcza jest wykonywana w sposób ciągły i zorganizowany. Wnioskodawczyni natomiast od momentu zakupu działki po raz pierwszy zbywa jej część jednemu kupcowi. Wnioskodawczyni nie jest płatnikiem VAT, co się wiąże z brakiem możliwości odliczenia VAT od zakupionych towarów i usług związanych z pracami wykonywanymi na działce (podział, budowa przepustu związane z nim wykonania projektu i operatu wodno-prawnego, projekt przebudowy sieci drenarskiej, paliwo na dojazd na działkę i do Urzędu Gminy, rachunki telefoniczne za rozmowy prowadzone z usługodawcami oraz Urzędem). Skoro więc nie mogę odliczyć VAT od poniesionych kosztów Wnioskodawczyni nie powinna też płacić VAT od sprzedanych działek.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nabyła odrębną nieruchomość lokalową w ramach darowizny po krewnych w linii prostej drugiego stopnia (dziadkach). Niemniej jednak chcąc mieszkać z daleka od zgiełku miejskiego zdecydowała się na sprzedaż tejże nieruchomości lokalowej położonej w mieście, celem nabycia przedmiotowej nieruchomości gruntowej (położonej poza miastem). Ze względu na koszty utrzymania tejże nieruchomości oraz dojście do wniosku, że powierzchnia nieruchomości jest za duża w stosunku do jej uzasadnionych potrzeb mieszkaniowych, chcąc zredukować koszty związane z utrzymaniem danej nieruchomości, Wnioskodawczyni zdecydowała się ją podzielić w nadziei, że któreś z wydzielonych działek uda się zbyć na rzecz innej osoby (okrojenie powierzchniowe działki nieruchomości, aby dostosować powierzchnię do potrzeb Wnioskodawczyni), zaś uzyskane środki przeznaczyć na realizację planów mieszkalnych w obrębie racjonalnie zmniejszonej nieruchomości. Działanie to miało na celu zmniejszenie wielkości nieruchomości, którą wnioskodawczyni przeznacza na cele mieszkalne - gdyż, jak to już zostało wskazane, powierzchnia działki okazała się nieproporcjonalna do planów w zakresie zagospodarowania nieruchomości budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym wraz z ogrodem.

Z uwagi na powyższe w mniemaniu Wnioskodawczyni nie mogą mieć wobec niej zastosowania przepisy dot. przyznania jej przymiotu podatnika podatku od towarów i usług, gdyż:

1. Nie przyświecał jej cel osiągnięcia korzyści majątkowej: chodziło o dostosowanie działki do jej potrzeb z uwagi na fakt, iż nieruchomość okazała się zbyt rozległa;
2. Czynność przezeń podjęta była czynnością jednorazową na rzecz jednego pomiotu;
3. Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać żadnych innych rozporządzeń w tym stanie rzeczy;
4. Występuje tożsamość podmiotu, który dokonał zakupu trzech działek objętych niniejszym zapytaniem.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 cyt. ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle przywołanych przepisów grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów. W konsekwencji, sprzedaż nieruchomości jest traktowana jako czynność objęta przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ww. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy zauważyć, że problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Z powyższych rozważań wynika, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku kiedy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że w grudniu 2012 r. Wnioskodawczyni zakupiła działkę rolną o powierzchni łącznej około 1,7 ha. Dla działki tej istniał w momencie zakupu plan zagospodarowania przestrzennego w którym teren ten był przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną. W wyniku podziału tego terenu powstało 12 działek budowlanych o minimalnej powierzchni 1200 m², droga wewnętrzna, natomiast część działki została przekazana gminie pod poszerzenie drogi gminnej (około 500 m²). W tym roku Wnioskodawczyni rozliczyła opłatę adiacencką z Gminą i Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać jedną z działek w celu pokrycia kosztów związanych z podziałem gruntu oraz innymi inwestycjami (budowa przepustu umożliwiającego wjazd na działkę, przebudowa sieci drenarskiej, żeby działka nie była zalewana przez wody opadowe). Żeby znaleźć kupca Wnioskodawczyni zamieściła ogłoszenie w sieci internetowej na portalu. W tej chwili jest jedna osoba zainteresowana kupnem trzech działek jednocześnie, położonych sąsiednio jedna obok drugiej. Z tej racji, że nie upłynął okres 5 lat od chwili zakupu przez Wnioskodawczynię działki, Wnioskodawczyni jest zmuszona zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19% od zysku ze sprzedaży nieruchomości. W najbliższych latach Wnioskodawczyni nie planuje sprzedaży pozostałych działek. Gmina przejęła działkę nr 154/30, pod poszerzenie drogi gminnej (zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego). Stosunek obligacyjny w postaci umowy sprzedaży nieruchomości został zawarty między stronami w trakcie postępowania w sprawie o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, gdzie po każdej stronie występowała osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i nie dokonująca ww. czynności w ramach takowej. Należy nadmienić, że Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Nieruchomości te nie były nigdy wykorzystywane w ramach ww. działalności. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła w celach mieszkalnych. Nieruchomość ta zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona była pod zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną. Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych kroków wymagających zaangażowania środków własnych, zmierzających do podniesienia wartości gruntu ani przed nabyciem własności nieruchomości, ani po. Został jedynie zagwarantowany dostęp do drogi publicznej z uwagi na fakt, iż w przeciwnym razie organ nie wydałby decyzji administracyjnej w przedmiocie podziału nieruchomości. Wszelkie inne czynności przez nią podejmowane były czynnościami w ramach bieżącej konserwacji nieruchomości i utrzymywania jej w stanie zdatnym do użytku (obowiązek właściciela/zarządcy nieruchomości), w tym zapewnienia właściwego przepływu wody (wycinka drzew w rowie melioracyjnym) bądź były podejmowane w wyniku objęcia wnioskodawczyni stosownym obowiązkiem wynikającym z aktów prawa miejscowego. Przedmiotowe nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Wątpliwości niniejszego wniosku dotyczą uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży działek brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przestawionego opisu stanu faktycznego nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych kroków wymagających zaangażowania środków własnych, zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Skutkiem tego, u Wnioskodawczyni z tytułu sprzedaży działek nie wystąpi obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.