Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-372/16-1/EJ
z 1 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2016 r. (data wpływu 17 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z 25 lipca 2016 r., (data wpływu 29 lipca 2016 r.) oraz pismem z 31 sierpnia 2016 r. znak: GGN.310.1.2015, (data wpływu 31 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek nr 933/28, 217/72, 216/6 oraz 903/8 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 25 lipca 2016 r., (data wpływu 29 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek o nr 933/28, 217/72, 216/6 oraz 903/8.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 lipca 2016 r., (data wpływu 29 lipca 2016 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie tut. organu 11 lipca 2016 r znak: IBPP2/4512-372/16/EJ oraz pismem z 31 sierpnia 2016 r. znak: GGN.310.1.2015, (data wpływu 31 sierpnia 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

I. Opis stanu faktycznego:

1. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 1 grudnia 2013 r.
   
2. Gmina jest właścicielem nieruchomości obejmującej działki oznaczone w ewidencji gruntów i budynków, jednostki ewidencyjnej obręb nr 933/28 o pow.0,0157 ha, 217/72 o pow.0,0006 ha, 216/6 o pow.0,0135 ha, 903/8 o pow. 0,0230 ha. Zgodnie z zapisem w ewidencji gruntów i budynków opisane wyżej działki posiadają użytki B oraz Bi i stanowią zorganizowaną, ogrodzoną całość z nieruchomością obejmującą działki nr 216/4, 4613, stanowiącą własność osoby fizycznej.
   
3. Działka oznaczona nr 933/28 zabudowana jest częścią budynku (zgodnie z ewidencją gruntów i budynków - budynki transportu i łączności). Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. (Dz.U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622) opisany budynek ma symbol: Sekcja 1, Dział 12, Grupa 124, Klasa 1242. Wzdłuż granic działek nr 217/72, 216/6, 903/8 posadowione jest ogrodzenie metalowe na podmurówce. Nieruchomość stanowią teren utwardzony z kostki brukowej. Gmina nie budowała opisanych wyżej: budynku i budowli oraz nie ponosiła żadnych wydatków na ich ulepszenie.
   
4. Nieruchomość jest położona na terenie, dla którego brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy zgodnie z ustaleniami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania przestrzennego Gminy uchwalonym na sesji Rady Miejskiej Uchwałą z dnia 21 kwietnia 1998 r. (z poźn. zm.) przedmiotowa działka jest położona na terenach mieszkaniowo-usługowych.
   
5. Właściciel nieruchomości obejmującej działki ozn. nr 216/4, 4613 wystąpił z wnioskiem do Gminy o sprzedaż w trybie bezprzetargowym działek oznaczonych nr 933/28, 217/72, 216/6, 903/8, dla poprawienia warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej stanowiącej jego własność, celem uregulowania tytułu prawnego do gruntu, który został przez niego zużytkowany.
   
   

II. Opis zdarzenia przyszłego

1.Gmina zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości obejmującej działki oznaczone w ewidencji gruntów i budynków, jednostki ewidencyjnej, obręb nr 933/28 o pow. 0,0157 ha, 217/72 o pow. 0,0006 ha, 216/6 o pow. 0,0135 ha, 903/8 o pow. 0,0230 ha. Przy sprzedaży mając na uwadze zasady współżycia społecznego Gmina uzna nakłady poczynione na działce nr 933/28.

2.Na okoliczność uznania nakładów, o których mowa wyżej, pomiędzy Gminą a nabywcą nieruchomości, zawarta zostanie stosowna ugoda. Rozliczenie zostanie dokonane czynnością potrącenia, w umowie notarialnej - sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

3.Przedmiotem sprzedaży ze strony Wnioskodawcy będą:

1. działka gruntu nr 933/28, na której posadowiona jest część budynku garażowego, należącego w sensie ekonomicznym do przyszłego nabywcy,
2. działki nr 217/72, 216/6, 903/8 - teren ogrodzony utwardzony częściowo kostką libetową, która nie jest obiektem trwale związanym z gruntem.
   
   

W piśmie uzupełniającym z 25 lipca 2016 r. oraz piśmie z 31 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i w następujący sposób udzielił wyjaśnień.

Ad.1) Gmina stała się właścicielem nieruchomości będących przedmiotem sprzedaży na podstawie przepisów ustawy z 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (działki nr 933/28 – w 1996r., 217/72 - w 1992 r., 903/8 - w 2009 r., 216/6 - w 2010 r ). Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Ad. 2) Działka nr 933/28 była przedmiotem umowy dzierżawy w okresie o 1 lutego 2013 r. do 31 grudnia 2015 r. Z tytułu dzierżawy pobierany był czynsz dzierżawny, powiększony o podatek wg. stawki 23%.

Ad. 3) Rozliczenie nakładów nastąpi czynnością potrącenia, w umowie notarialnej, w dniu sprzedaży zabudowanej nieruchomości.

Ad. 4) Przedmiotem rozliczenia będzie budynek garażowy (część wzniesiona na gruncie gminnym).

Ad. 5 i 6) Prawo do rozporządzania części budynku posadowionego na działce nr 933/38 w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT na dzień zbycia przedmiotowej nieruchomości posiadać będzie jej nabywca. Wyłącznym właścicielem nakładów, w postaci części budynku, o którym mowa wyżej jest nabywca nieruchomości.

Ad. 7) Budynek wzniesiony został na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę znak: UAN.8381/28/88 z 15 maja 1988 r. Przy wznoszeniu budynku przekroczona została granica nieruchomości. W momencie wznoszenia budynku Gmina nie była właścicielem i nie posiada wiedzy czy Skarb państwa wyrażał zgodę na powyższe.

Ad. 8) Pozwolenie na budowę opisane w pkt 7 wydane zostało w oparciu o decyzję z 19 kwietnia 1988 r. zatwierdzającą plan realizacyjny zagospodarowania parcel, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego.

Ad. 9) Budynek posadowiony na działce nr 933/28 stanowi składnik majątku nabywcy nieruchomości.

Ad. 10) Wg wnioskodawcy opisane obiekty (ogrodzenie i wybudowany plac z kostki libetowej) są urządzeniami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym.

Ad. 11) Wyłącznym właścicielem nakładów poniesionych na zabudowę kostki libetowej oraz ogrodzenia jest nabywca nieruchomości.

Ad. 12) Zabudowa z kostki libetowej i ogrodzenie posadowione na gruncie gminnym stanowią składnik majątku nabywcy nieruchomości.

Ad. 13) Prawo do rozporządzania jak właściciel zabudową z kostki libetowej oraz ogrodzenia na dzień zbycia nieruchomości posiada jej nabywca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym i prawnym:

1. dostawa nieruchomości gruntowej - działki nr 933/28 opodatkowana będzie podatkiem VAT wg stawki 23%
2. dostawa niezabudowanego terenu działek nr 217/72, 216/6, 903/8 podlegać będzie zwolnieniu z podatku VAT?
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

1. dostawa działki nr 933/28 jako teren budowalny podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT,
2. dostawa działek nr 217/72, 216/6, 903/8 korzystać będzie ze zwolnienia na podst. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści tego artykułu, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności” lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której - z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym - należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie krajowym (wyrok NSA z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12), jak również w orzecznictwie europejskim (orzeczenie C-320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V.v. Staatsecretaris van Financien), w którym to orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem. Przykładowo dostawą towarów będzie faktyczne rozporządzanie nieruchomością nawet bez zachowania formy aktu notarialnego, sprzedaż rzeczy znalezionej, której własności znalazca jeszcze nie nabył.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuję niezależnie od tego czy czynności podlegające opodatkowaniu zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Czynności opodatkowane na gruncie VAT zostały bowiem oderwane do ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące znaczenie ma bowiem nie prawny (na gruncie prawa cywilnego), lecz ekonomiczny aspekt transakcji.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynku lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z cytowanego przepisu wynika wprost, że ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje regułę odwrotną niż zasada superficies solo cedit, wynika z niego bowiem, że grunt podziela los budynku (w tym sensie, że przy dostawie budynku nie wyodrębnia się do podstawy opodatkowania wartości gruntu). Oczywisty jest więc brak nawiązania w ustawie o VAT do uregulowań kodeksu cywilnego.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca podjął czynności zmierzające do sprzedaży nieruchomości, składającej się z działek: 933/28, 217/72, 903/8 oraz 216/6. Teren, na którym zlokalizowane są przedmiotowe działki nie jest objęty Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego oraz nie wydano Decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie z zapisem w ewidencji gruntów i budynków opisane wyżej działki posiadają użytki B oraz Bi. Budynek posadowiony na działce 933/28 stanowi składnik majątku nabywcy nieruchomości. Na części działki 933/28 znajduję się część budynku (garażu). Przy wznoszeniu budynku została przekroczona granica (budynek posadowiony na działce stanowi własność przyszłego nabywcy gruntu). Budynek został wzniesiony na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę znak: UAN.8381/28/88 z 15 maja 1988 r. W momencie wznoszenia budynku Gmina nie była właścicielem i nie posiada wiedzy czy Skarb państwa wyrażał zgodę na powyższe. Prawo do rozporządzania jak właściciel częścią budynku, który znajduje się na działce 933/28 posiada nabywca nieruchomości. Na okoliczność uznania nakładów, poniesionych przez nabywcę pomiędzy Gminą a nabywcą nieruchomości, zawarta zostanie stosowna ugoda. Rozliczenie nakładów nastąpi czynnością potrącenia, w umowie notarialnej, w dniu sprzedaży zabudowanej nieruchomości. Przedmiotem rozliczenia będzie budynek garażowy (część wzniesiona na gruncie gminnym). Wnioskodawca chce także dokonać dostawy działek 217/72, 903/8 oraz 216/6 wzdłuż granic tych działek posadowione jest ogrodzenie metalowe na podmurówce. Nieruchomość stanowi plac utwardzony kostką libetową. Wyłącznym właścicielem nakładów poniesionych na zabudowę kostki libetowej oraz ogrodzenia jest nabywca nieruchomości i stanowią one składnik jego majątku i to nabywca ma prawo do rozporządzania nimi jak właściciel. Ogrodzenie oraz zabudowa kostką libetową nie są budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, są natomiast urządzeniami budowlanymi związanymi z obiektami budowlanymi.

Skoro to nie Wnioskodawca a nabywca „wytworzył” towar, jakim jest budynek wraz z ogrodzeniem oraz placem wybrukowanym kostką brukową i uczynił to z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, to nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca dokona dostawy części przedmiotowego budynku wraz z ogrodzeniem i placem, chociaż przeniesie jego własność – dokonując dostawy gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na nabywcę gruntu formalnie przejdzie prawo własności części budynku z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, a jednocześnie, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o VAT, nie wystąpi dostawa towaru, jakim jest część budynku wraz z ogrodzeniem i placem.

Oceniając konsekwencje prawne przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji w przypadku sprzedaży działki nr 933/28, 217/72, 216/6 i 903/8 stwierdzić należy, że ekonomiczne władanie rzeczą tj. częścią budynku wraz z ogrodzeniem oraz placem z kostki brukowej stanowiącymi urządzenia budowlane (posadowione na działkach 217/72, 216/6, 908/8), należy do nabywcy nieruchomości, który jest wyłącznym właścicielem nakładów. Skoro zatem art. 7 ust. 1 mówi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel, to niewątpliwie transakcja zbycia nieruchomości – w części obejmującej część budynku wraz z ogrodzeniem i placem z kostki brukowej - nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Uniezależnienie treści dostawy towarów od treści cywilnoprawnej sprzedaży pozwala bowiem na tego rodzaju wydzielenie z całości czynności prawnej tej jej części, która może być uznana za dostawę dokonaną przez podatnika.

Tym samym należy przyjąć, że przedmiotem dostawy będzie sam grunt.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem

ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Intencją ustawodawcy – jak wynika z analizy cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – jest opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowany), jak też przeznaczonych pod zabudowę.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Z kolei, zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów), będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi.

Zatem zwolnione od podatku od towarów i usług w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy są dostawy nieruchomości spełniające łącznie 2 warunki, tj.:

1. przedmiotem dostawy musi być teren niezabudowany;
2. teren ten nie może spełniać definicji terenu budowlanego, zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy.
   
   

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2016 r., poz. 290) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1.obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury;
   
   

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ww. ustawy – przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).

Natomiast stosownie do art. 3 pkt 9 ww. ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane rozumie się urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB w sekcji „Budynki” można wyróżnić klasę 1251 – Budynki przemysłowe, do której zalicza się budynki przeznaczone na produkcję, np. fabryki, wytwórnie filmowe, warsztaty, rzeźnie, browary, montownie itp. Natomiast w sekcji „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” wyróżnia się klasę 2112 – Ulice i drogi pozostałe, do której zaliczono: drogi na obszarach miejskich i zamiejskich, w tym: skrzyżowania, węzły komunikacyjne i parkingi, np.: drogi, ulice, aleje, ronda, drogi gruntowe, drogi boczne, drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki rowerowe, ścieżki do jazdy konnej, drogi i strefy dla pieszych, wraz z instalacjami do oświetlenia dróg i sygnalizacji, nasypami, rowami, słupkami bezpieczeństwa, przepustami pod drogami i urządzeniami odwadniającymi drogi.

Z ww. przepisów wynika, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, sprzedawana działka 933/28 jest działką zabudowaną (budynek został wzniesiony na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę), a więc nie stanowi terenu niezabudowanego, innego niż teren budowlany lecz teren spełniający definicje terenu zabudowanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Po przeanalizowaniu sprawy należy stwierdzić, iż jak już wskazano wyżej przedmiotem sprzedaży będzie zgodnie z art. 7 ust. 1 sam grunt. Przedmiot zbycia będzie stanowić grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Podkreślić w tym miejscu należy, że jeżeli nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tj. teren ma charakter budowlany) to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W celu zastosowania ww. zwolnienia konieczne jest łączne spełnienie obydwu warunków tj. brak prawa do odliczenia z tytułu nabycia towaru oraz wykorzystywanie tego towaru wyłącznie do czynności zwolnionych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że działka była przedmiotem dzierżawy opodatkowanej stawką 23%, zatem przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany wyłącznie do czynności zwolnionych. Wnioskodawcy z tytułu nabycia nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Zatem nie zostały spełnione łącznie przesłanki do zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji zbycie prawa własności gruntu przeznaczonego pod zabudowę będzie podlegać opodatkowaniu stawką 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sprzedaży działki nr 933/28 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast mając na uwadze ww. przepisy art. 43 ust. 1 pkt 9, należy stwierdzić, że dostawy działek o nr 217/72, 216/6 oraz 903/8, które nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego oraz dla tych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy należy traktować jako dostawę terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany, którego dostawa korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie sprzedaży działek nr 217/72, 216/6 oraz 903/8 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.