Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-382/16-5/ENB
z 12 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2016 r. (data wpływu 12 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 22 czerwca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 22 czerwca 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w okresie od 7 stycznia 2006 r. do 4 kwietnia 2016 r. zgodnie z wewnętrznym prawem Wielkiej Brytanii posiadał tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca mieszkał na stałe, pracował i płacił podatki. Wnioskodawca jest wdowcem i posiada obywatelstwo polskie. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca wynajmował dom, miał własny samochód i wszystkich znajomych. Do Polski przylatywał 3-4 razy w roku na kilka dni. Faktycznym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych była Wielka Brytania. Wnioskodawca posiada dokument potwierdzający status rezydenta Wielkiej Brytanii. Dokument ten wystawiony został w dniu 16 czerwca 2007 r., a wydaje się go po udokumentowaniu co najmniej roku pobytu. Wnioskodawca posiada również dokument „EU-U1” który potwierdza okres pobytu na terenie Wielkiej Brytanii w okresie od stycznia 2006 r. do kwietnia 2016 r. W czasie pobytu w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca był właścicielem 3/4 mieszkania w bloku w Polsce, w którym zamieszkuje Jego córka z rodziną.

Ponieważ Wnioskodawca nie planował powrotu do Polski, nieruchomość w postaci działki budowlanej przepisał na córkę.

W dniu 5 kwietnia 2016 r. po 10-letnim pobycie w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca przeniósł swój ośrodek interesów do Polski, i w konsekwencji obecnie miejscem zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych jest wyłącznie Polska.

Przed wyjazdem z Wielkiej Brytanii Wnioskodawca postanowił zamknąć udział w funduszu emerytalnym „S”, będącym odpowiednikiem tzw. III filaru emerytalnego w Polsce. Fundusz ten działał w oparciu o przepisy dot. pracowniczych programów emerytalnych obowiązujących w Wielkiej Brytanii. Przez około 2 lata składki na ten fundusz opłacał pracodawca, a po upadku firmy i znalezieniu nowej pracy Wnioskodawca opłacał składki samodzielnie. Udział w funduszu został zamknięty w dniu 14 marca 2016 r., a środki zostały przekazane na specjalnie założone konto w Polsce w dniu 18 marca 2016 r. Zgodnie z angielskim prawem osoby w wieku powyżej 55 lat mają prawo do zamknięcia swojego udziału w funduszu. Udział taki jest jednak wyżej opodatkowany, ponieważ uczestnik nie osiągnął jeszcze wieku emerytalnego.

Ponadto w 2016 r. Wnioskodawca przepracował w Wielkiej Brytanii około 2 miesięcy (styczeń i luty), u angielskiego pracodawcy, który miał siedzibę w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym opisem zadano między innymi następujące pytanie.

Czy zarobek uzyskany z pracy w Wielkiej Brytanii i pieniądze z funduszu emerytalnego „S” należy jeszcze raz opodatkować w Polsce, w sytuacji podjęcia pracy w Polsce i pobierania renty po zmarłej żonie?

Zdaniem Wnioskodawcy, pieniądze z funduszu emerytalnego były opodatkowane już dwukrotnie, przy opłacaniu składki pieniędzmi z opodatkowanego zarobku oraz w momencie wypłaty udziału. Pieniądze z tego typu funduszu nie powinny być po raz trzeci opodatkowane w Polsce, ponieważ nie są faktycznym dochodem za 2016 r. Pieniądze te były oszczędzane i odkładane przez wiele lat. Ani pieniądze zarobione w styczniu i lutym w Wielkiej Brytanii, ani pieniądze z funduszu nie będą miały żadnego wpływu na ewentualne dochody uzyskane w Polsce. Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 umowy międzynarodowej pomiędzy Polską a Wielką Brytanią o unikaniu podwójnego opodatkowania, pieniądze z funduszu emerytalnego powinny być zakwalifikowane jako tzw. inne dochody i powinny podlegać opodatkowaniu tylko w jednym państwie. W tym przypadku zostały opodatkowane w Wielkiej Brytanii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 14 ust. 1 Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz.U. Nr 250, poz. 1840) z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na podstawie art. 14 ust. 2 ww. Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.

W myśl natomiast art. 21 ww. Konwencji, części dochodu, inne niż dochód wypłacany przez trust lub z majątku spadkowego w wyniku zarządzania tym majątkiem, bez względu na to gdzie powstają, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w okresie od 7 stycznia 2006 r. do 4 kwietnia 2016 r. zgodnie z wewnętrznym prawem Wielkiej Brytanii posiadał tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca mieszkał na stałe, pracował i płacił podatki. Wnioskodawca jest wdowcem i posiada obywatelstwo polskie. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca wynajmował dom, miał własny samochód i wszystkich znajomych. Do Polski przylatywał 3-4 razy w roku na kilka dni. Faktycznym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych była Wielka Brytania. Wnioskodawca posiada dokument potwierdzający status rezydenta Wielkiej Brytanii. Dokument ten wystawiony został w dniu 16 czerwca 2007 r., a wydaje się go po udokumentowaniu co najmniej roku pobytu. Wnioskodawca posiada również dokument „EU-U1” który potwierdza okres pobytu na terenie Wielkiej Brytanii w okresie od stycznia 2006 r. do kwietnia 2016 r. W czasie pobytu w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca był właścicielem 3/4 mieszkania w bloku w Polsce, w którym zamieszkuje Jego córka z rodziną.

Ponieważ Wnioskodawca nie planował powrotu do Polski, nieruchomość w postaci działki budowlanej przepisał na córkę.

W dniu 5 kwietnia 2016 r. po 10-letnim pobycie w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca przeniósł swój ośrodek interesów do Polski, i w konsekwencji obecnie miejscem zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych jest wyłącznie Polska.

Przed wyjazdem z Wielkiej Brytanii Wnioskodawca postanowił zamknąć udział w funduszu emerytalnym „S”, będący odpowiednikiem tzw. III filaru emerytalnego w Polsce. Fundusz ten działał w oparciu o przepisy dot. pracowniczych programów emerytalnych obowiązujących w Wielkiej Brytanii. Przez około 2 lata składki na ten fundusz opłacał pracodawca, a po upadku firmy i znalezieniu nowej pracy Wnioskodawca opłacał składki samodzielnie. Fundusz został zamknięty w dniu 14 marca 2016 r., a środki zostały przekazane na specjalnie założone konto w Polsce w dniu 18 marca 2016 r. Zgodnie z angielskim prawem osoby w wieku powyżej 55 lat mają prawo do zamknięcia swojego udziału w funduszu. Udział taki jest jednak wyżej opodatkowany, ponieważ uczestnik nie osiągnął jeszcze wieku emerytalnego.

Ponadto w 2016 r. Wnioskodawca przepracował w Wielkiej Brytanii około 2 miesięcy (styczeń i luty), u angielskiego pracodawcy, który miał siedzibę w Wielkiej Brytanii.

Zważywszy zatem na okoliczności przedstawione we wniosku, tj. fakt, że Wnioskodawca będący wdowcem w okresie od 7 stycznia 2006 r. do 4 kwietnia 2016 r. mieszkał na stałe i pracował w Wielkiej Brytanii, gdzie wynajmował dom, miał własny samochód i wszystkich znajomych, należy stwierdzić, że do dnia 4 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, i w konsekwencji podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (o ile takie dochody zostały osiągnięte).

Wobec powyższego dochody uzyskane przez Wnioskodawcę przed dniem 4 kwietnia 2016 r., tj. dochody z tytułu pracy wykonywanej w Wielkiej Brytanii w styczniu i lutym 2016 r., jak również środki wypłacone w dniu 18 marca 2016 r. z brytyjskiego funduszu emerytalnego „S” nie podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (…).

W przypadku zatem osiągnięcia w 2016 r. wyłącznie dochodów z tytułu pracy wykonywanej w Wielkiej Brytanii w styczniu i lutym 2016 r. i środków wypłaconych w dniu 18 marca 2016 r. z brytyjskiego funduszu emerytalnego „S” tj. dochodów które nie podlegały opodatkowaniu w Polsce, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku składania w Polsce zeznania podatkowego za 2016 r.

W sytuacji natomiast uzyskania w Polsce w 2016 r. dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, będzie zobowiązany do złożenia w Polsce zeznania za ten rok i wykazania w nim uzyskanych w Polsce dochodów.

W zeznaniu tym nie należy natomiast wykazywać dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii do dnia 4 kwietnia 2016 r., jak również nie należy ich uwzględniać przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.