2016.08.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-407/16-2/JO
z 19 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku nadanym w dniu 24 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej czynności nieodpłatnego udostępnienia samochodów służbowych pracownikom do celów prywatnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej czynności nieodpłatnego udostępnienia samochodów służbowych pracownikom do celów prywatnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Głównym przedmiotem działalności N. S.A. (dalej jako „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego dla jednego z towarzystw ubezpieczeń na życie oraz pełnienie funkcji agenta transferowego dla jednego z otwartych funduszy emerytalnych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zatrudnia kilkuset pracowników. Niektórym z nich, w celu umożliwienia wykonywania obowiązków służbowych, zostały przekazane do korzystania samochody osobowe. Zgodnie z przyjętą przez Wnioskodawcę polityką samochodową, pracownicy mają również prawo do korzystania z samochodów służbowych dla celów prywatnych. Wszelkie koszty związane z korzystaniem z samochodów, takie jak raty leasingowe, czy koszty paliwa ponosi Spółka. Natomiast każdy pracownik, korzystający nieodpłatnie z samochodu służbowego dla celów prywatnych, ma ustalany przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Przychód ten ustalany jest w formie ryczałtu, obejmującego łącznie świadczenia uzyskane przez pracownika w postaci korzystania z samochodu oraz ryczałtową wartość paliwa, jaka może być przez niego wykorzystana dla celów prywatnych.

Nieodpłatne udostępnienie samochodu służbowego dla celów prywatnych traktowane jest przez Wnioskodawcę jako przychód ze stosunku pracy. Konsekwentnie, Wnioskodawca jako płatnik odprowadza należne świadczenia publicznoprawne związane z otrzymaniem przez pracowników tego przychodu. W celu doprecyzowania stanu faktycznego, Wnioskodawca wyjaśnia, że do tej pory nie był zobowiązany do ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej – korzystał ze zwolnienia na podstawie § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 7 listopada 2014 r., poz. 1544 ze zm., dalej jako „Rozporządzenie”). Dodatkowo Spółka pragnie zaznaczyć, że z uwagi na fakt wykorzystywania samochodów osobowych w przeważającej części do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, nie odlicza VAT naliczonego wykazanego w fakturach od firm leasingowych oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodów służbowych dla celów prywatnych, na zasadach opisanych w stanie faktycznym, Wnioskodawca jest zobowiązany ewidencjonować na kasie rejestrującej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie ma obowiązku rejestrowania na kasie fiskalnej nieodpłatnego udostępniania pracownikom, na zasadach opisanych w stanie faktycznym, samochodów służbowych dla celów prywatnych.

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera na następującej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Artykuł 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177 ze zm., dalej jako „UoVAT”) wprowadza generalną zasadę ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Działając na podstawie art. 111 ust. 8 UoVAT Minister Finansów dnia 4 listopada 2014 r. wydał Rozporządzenie, w którym zwolnił niektóre typy sprzedaży oraz niektórych podatników z obowiązku ewidencji dokonywanej sprzedaży na kasie rejestrującej.

Zgodnie z poz. 44 załącznika do Rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania czynności wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 UoVAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 UoVAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Nieodpłatne korzystanie przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych traktowane jest przez Wnioskodawcę jako nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 UoVAT (w każdym z okresów rozliczeniowych Wnioskodawca nalicza należny podatek od towarów i usług). Mając powyższe na uwadze Spółka stoi na stanowisku, że nie ma obowiązku rejestrowania tych transakcji na kasie fiskalnej.

Transakcja nieodpłatnego udostępniania pracownikom samochodu dla celów prywatnych, nie została także wymieniona w § 4 Rozporządzenia, który bezwzględnie nakazuje ewidencjonować na kasie rejestrującej dostawę określonych towarów oraz świadczenie usług.

Podobne stanowisko, do zaprezentowanego powyżej zostało zajęte również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawę w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 3 grudnia 2015 r. (sygn. IPPP2/4512-989/15-2/DG). W interpretacji tej organ potwierdził, że zwolnienie z obowiązku rejestracji na kasie fiskalnej dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz pracowników dotyczy zarówno sytuacji, gdy transakcje te są odpłatne, jak i nieodpłatne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwaną dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników – do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony nie powinno się opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Nie ma zatem podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1a ustawy – do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Ponadto, w myśl ustawy o VAT ewidencjonowaniu w kasie rejestrującej podlega sprzedaż.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze ww. definicję, za pomocą kasy rejestrującej powinna być ewidencjonowana dostawa (w tym również czynności zrównane z dostawą towarów), świadczenie usług oraz eksport towarów.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2016 r., kwestię zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544), zwane dalej rozporządzeniem.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

I tak, stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Z kolei stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Zwolnienie zawarte w tym przepisie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

W poz. 44 załącznika do rozporządzenia w części II - sprzedaż dotycząca szczególnych czynności – zwolniono z obowiązku ewidencjonowania czynności wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy.

Niezależnie od wysokości osiągniętych obrotów czy też świadczonych czynności ustawodawca wykluczył jednak z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż usług i towarów, które szczegółowo zostały określone w § 4 powołanego rozporządzenia.

Z okoliczności sprawy wynika, że głównym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego dla jednego z towarzystw ubezpieczeń na życie oraz pełnienie funkcji agenta transferowego dla jednego z otwartych funduszy emerytalnych.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zatrudnia kilkuset pracowników. Niektórym z nich, w celu umożliwienia wykonywania obowiązków służbowych, zostały przekazane do korzystania samochody osobowe. Zgodnie z przyjętą przez Wnioskodawcę polityką samochodową, pracownicy maja również prawo do korzystania z samochodów służbowych dla celów prywatnych. Wszelkie koszty związane z korzystaniem z samochodów, takie jak raty leasingowe czy koszty paliwa ponosi Spółka. Natomiast każdy pracownik, korzystający nieodpłatnie z samochodu służbowego dla celów prywatnych, ma ustalany przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Przychód ten ustalany jest w formie ryczałtu, obejmującego łącznie świadczenia uzyskane przez pracownika w postaci korzystania z samochodu oraz ryczałtową wartość paliwa, jaka może być przez niego wykorzystana dla celów prywatnych.

Wnioskodawca do tej pory nie był zobowiązany do ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej – korzystał ze zwolnienia na podstawie § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544 ze zm.).

Z uwagi na fakt wykorzystywania samochodów osobowych w przeważającej części do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, Spółka nie odlicza VAT naliczonego wykazanego w fakturach od firm leasingowych oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodów służbowych dla celów prywatnych, Spółka jest zobowiązana ewidencjonować na kasie rejestrującej.

W sprawie mamy do czynienia z nieodpłatnym użyciem towarów (samochodów) przez pracowników Spółki do celów prywatnych, stanowiących część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, które nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wynika to z faktu, że w związku z nabyciem samochodów Wnioskodawca nie dokonuje w ogóle odliczenia podatku naliczonego z uwagi na wykorzystywanie ww. samochodów do czynności zwolnionych z podatku VAT. W związku z tym, nieodpłatnego udostępnienia samochodów pracownikom do ich celów prywatnych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności udostępniania samochodów Spółki pracownikom w celach niezwiązanych z działalnością nie będzie stanowić sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT i w związku z tym ich wykonywanie nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

Jak wyżej wskazano, w poz. 44 części II załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących przewidziano zwolnienie z tego obowiązku w przypadku m.in. wykonywania czynności wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy. Tut. Organ zauważa, że ww. przepis nie będzie miał zastosowania w stosunku do Wnioskodawcy, gdyż jak stwierdzono powyżej Wnioskodawca świadczy usługi nieodpłatnego udostępniania samochodów pracownikom do celów prywatnych, które nie stanowią czynności wymienionych w art. 8 ust. 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej w stosunku do usług nieodpłatnego udostępniania samochodów pracownikom na cele prywatne jako czynności zwolnionych na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 44 załącznika do rozporządzenia (tj. czynności wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy) należy uznać za nieprawidłowe. Przy czym, jak wskazano w niniejszym rozstrzygnięciu Wnioskodawca nie jest zobowiązany do ewidencji ww. usług przy pomocy kasy rejestrującej jako czynności niestanowiących sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin