2016.08.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-319/16-1/MS
z 3 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z 5 lipca 2016 r. (data wpływu 8 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przez Wnioskodawcę działki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przez Wnioskodawcę działki.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 5 lipca 2016 r. (data wpływu 8 lipca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/4512-319/16/MS z 28 czerwca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w latach 2000-2005 nabył działki od osoby fizycznej oraz Gminy. Działki te zlokalizowane były obok siebie. Wnioskodawca dokonał łączenia działek oraz wydzielenia części gruntu o powierzchni ponad 0,8 ha stanowiącego nieużytki oraz łąki gdyż teren ten ze względu na posadowienie licznych sieci i słupów energetycznych nie nadawał się do zabudowy. Działka ta przylegała bezpośrednio do drogi. Na części tej działki właśnie od strony drogi zlokalizowane są 2 linie średniego napięcia oraz stacja trafo stanowiące własność „T.”. Położenie linii oraz słupów uniemożliwia jakąkolwiek budowę lub działalność na tej części działki. Działka ta jak wyżej Wnioskodawca wspomniał jest nieużytkowana, nie posiada doprowadzonych przyłączy uzbrojenia terenu. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego część działki od strony drogi przeznaczona jest pod usługi komercyjne pozostała to tereny rolne. Do Wnioskodawcy zgłosił się przedstawiciel inwestora, który chciał na części działki od drogi uzyskać pozwolenie i wybudować pawilon handlowo-usługowy. Zaproponował wydzielenie omawianej części działki od drogi o pow. około 0,2 ha celem jej zakupu, jednocześnie warunkując zakup przebudową wyżej opisanych urządzeń elektrycznych tak aby nie kolidowały z jego inwestycją. W wyniku tego wydzielono część działki o pow. 0,2091 ha i uzyskano odpowiednią zgodę „T.” na przebudowę linii. Wnioskodawca nadmienia, iż nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT. W wyniku nieoczekiwanej propozycji inwestora Wnioskodawca zamierza przystąpić do sprzedaży działki o pow. 0,2091 ha.

Opisywana na początku działka o pow. ponad 0,8 ha jest własnością Wnioskodawcy od ponad 10 lat, Wnioskodawca nie zamierzał jej sprzedawać, nie uzbrajał w przyłącza, ze względu na posadowienie słupów wydawała się Wnioskodawcy mało atrakcyjna.

W piśmie z 5 lipca 2016 r. na pytanie tut. Organu nr 1a „Kiedy dokładnie i ile działek (należy podać ich oznaczenie) Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej i Gminy (dotyczy działek które Wnioskodawca następnie scalił a potem dokonał wydzieleń)?” Wnioskodawca wskazał, że:

od gminy Wnioskodawca zakupił na współwłasność z osobą fizyczną działkę o nr 484/1 - akt notarialny z 27 lipca 2000 r. Działka ta uległa podziałowi na działki nr 484/3, 484/4, 484/5 (celem wyjścia ze współwłasności). Wpis do rejestru ewidencji gruntów i budynków 18 marca 2003 r. Aktami notarialnymi z 17 lutego 2003 r. i 15 czerwca 2005 r. Wnioskodawca nabył ww. działki na wyłączną własność.
od osoby fizycznej Wnioskodawca kupił sąsiednie dwie działki o nr 489/1 i 489/2 – 4 kwietnia 2005 r. W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla, iż działka będąca przedmiotem interpretacji o pow. 0,2091 ha stanowi właśnie część pierwotnej działki 489/1.

Ad. 1b. Wnioskodawca nie miał konkretnego zamiaru wykorzystania działki o pow. 0,8 ha po prostu sąsiad od którego Wnioskodawca kupił te działki potrzebował gotówki, z tego co Wnioskodawca pamięta na wesele dziecka, więc zaproponował sprzedaż działek.

Ad. 1c. Ww. działki czyli 484/3, 484/4, 484/5, 489/1 i 489/2 zostały połączone i wydzielono z nich działki nr 3020/1, 3020/2, 3020/3 - wprowadzono do rejestru ewidencji gruntów 5 stycznia 2006 r.

Ad. 1d. Działkę o pow. ponad 0,8 ha wprowadzono do rejestru ewidencji gruntów 5 stycznia 2006 r. oznaczona 3020/3.

Ad. 1e. Z działki 3020/3 wydzielono na prośbę właściciela działki sąsiedniej niewielką wąską część oznaczoną nr 3020/4 o pow. 0,0380 ha. Celem powiększenia wjazdu działki sąsiada akt notarialny z 24 kwietnia 2012 r.

Ad. 1f. Wydzielenia działki nr 3020/6 o pow. 0,2091 ha. dokonano 8 stycznia 2016 - wpis do rejestru ewidencji gruntów.

Działki oznaczone nr 3020/1 i 3020/2 od początku przeznaczone były do prowadzenia działalności gospodarczej i tak są użytkowane do dziś. Wydzielenie działek 3020/1 i 3020/2 od reszty miało na celu rzeczywiste oddzielenie gruntów przydatnych do prowadzenia działalności od reszty nieruchomości. Wydzielenie i porządkowanie stanów prawnych nie sprawia Wnioskodawcy problemu ponieważ jest geodetą. Osobiście Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą na tych działkach do lutego 2009 r., a następnie prowadziła tam działalność żona Wnioskodawcy w ramach spółki cywilnej z inną osobą. W 2013 r. działki nr 3020/1 i 3020/2 zostały wniesione aportem do utworzonej spółki z o.o. i od tej pory stanowią jej własność. Wnioskodawca podkreśla, że pozostała część nie była i nie jest wykorzystywana do tej pory w żaden sposób.

Na pytanie tut. organu nr 1h „Czy działki powstałe wyniku scalenia a następnie wydzielenia zostały sprzedane jeżeli tak to kiedy (należy się odnieść do wszystkich działek)?”, Wnioskodawca wskazał patrz pkt 14 i 16 ( Ad. 14. i 16. - Wnioskodawca sprzedał w swoim życiu tylko jedną działkę jak wyżej opisano na prośbę sąsiada który chciał sobie powiększyć wjazd. Był to wąski pasek gruntu o pow. 0,0380 ha oznaczony nr 3020/4. Wnioskodawca wszedł w posiadanie zgodnie z opisem w pkt la tj. zakup działki 489/1 aktem z 4 kwietnia 2005 r. Sprzedaż zgodnie z pkt le 24 kwietnia 2012 r. Działka nie była użytkowana.

Działki które posiadał Wnioskodawca o nr 3020/1 i 3020/2 zostały wniesione aportem do spółki akt notarialny z 8 sierpnia 2013 r. Nabyte zgodnie z pkt 1a - 1c. Użytkowane zgodnie z opisem 1g. Od sprzedaży Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT. Środki zostały przeznaczone na cele konsumpcyjne. Tak zawarto umowę kupna sprzedaży przedmiotowej działki.).

Ad. 2. Zakup finansowany był z własnych środków (oszczędności) Wnioskodawcy.

Ad. 3. Wnioskodawca nie występował w stosunku do działki o pow. 0,2091 ha o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, wyłączenie z produkcji rolnej, zmianę przeznaczenia. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na przebudowę sieci energetycznych oraz podjął działania związane z ich realizacją tj. uporządkowanie terenu i częściowe wyrównanie terenu związane z umieszczeniem urządzeń na odpowiedniej wysokości do czego obligował Wnioskodawcę projekt przebudowy.

Ad. 4. Wnioskodawca nie występował o decyzję o warunkach zabudowy na przedmiotową działkę.

Na pytanie tut. Organu nr 5 „Z wniosku wynika, że zakup działki o pow. 0,2091 ha został uwarunkowany przebudową urządzeń elektrycznych na niej posadowionych (dwóch linii średniego napięcia oraz stacji trafo). Proszę zatem o wskazanie:

czy to Wnioskodawca zwrócił się do T. o zgodę na przebudowę przedmiotowych urządzeń elektrycznych?
czy przedmiotową zgodę uzyskał Wnioskodawca czy też przyszły nabywca?
kto poniesie (poniósł) koszty przebudowy przedmiotowych urządzeń elektrycznych?” Wnioskodawca wskazał, że:
tak Wnioskodawca wnioskował o przebudowę sieci,
zgoda została udzielona Wnioskodawcy,
koszty zostaną podzielone pomiędzy Wnioskodawcę, T. jako właściciela sieci, oraz spółkę z o.o. - właściciela działki sąsiedniej, na której też są zlokalizowane w części urządzenia związane z przebudową.

Na pytanie tut. Organu nr 6 „Czy w stosunku do działki o pow. 0,2091 ha mającej być przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca podejmował jakiekolwiek inne (niż ewentualnie ww.) czynności w celu ich uatrakcyjnienia, jeśli tak to jakie, kiedy i w jakim celu?” Wnioskodawca wskazał, że nie podejmował innych działań.

Ad. 7. Działka o pow. 0,2091 ha nie była wykorzystywana, leżała odłogiem.

Ad. 8. Przedmiotowa działka nie jest i nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ad. 9. W dniu 12 stycznia 2016 r. została zawarta umowa dzierżawy przedmiotowej działki z potencjalnym nabywcą na okres 3 miesięcy. Umowa taka umożliwiła potencjalnemu nabywcy występowanie do innych organów i instytucji z wnioskami zmierzającymi do uzyskania odpowiednich zgód i pozwoleń.

Za powyższą umowę Wnioskodawca otrzymał kwotę 100 zł/miesiąc czyli 300 zł. Czynność nie była opodatkowana podatkiem VAT. Od otrzymanej kwoty Wnioskodawca odprowadził do Urzędu Skarbowego stosowny podatek.

Ad. 10. Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do sprzedaży tej działki żadnych działań marketingowych, nie ogłaszał się w prasie, nie korzystał z pośredników, nie wywieszał tablic.

Ad. 11. Na pytanie tut. organu „W jaki sposób Wnioskodawca pozyskał nabywcę dla ww. działki”, Wnioskodawca odpowiedział, że siostra Wnioskodawcy nie prowadząc działalności gospodarczej otrzymany w spadku grunt sprzedała nabywcy Wnioskodawcy nawiązując z nim kontakt w drodze ogłoszenia. Nabywca spytał ją czy nie zna właściciela gruntu który ma, nieruchomości w miejscowości w której Wnioskodawca posiada grunt. To siostra skontaktowała Wnioskodawcę z potencjalnym nabywcą.

Ad. 12. Wnioskodawca nie stosował żadnej formy ogłoszeniowej w stosunku do przedmiotowej działki.

Ad. 13. Wnioskodawca posiada inne działki lecz nie zamierza ich sprzedawać.

Ad. 14. Wnioskodawca sprzedał w swoim życiu tylko jedną działkę jak wyżej opisano na prośbę sąsiada który chciał sobie powiększyć wjazd. Był to wąski pasek gruntu o pow. 0,0380 ha oznaczony nr 3020/4. Wnioskodawca wszedł w posiadanie zgodnie z opisem w pkt. la tj. zakup działki 489/1 aktem z 4 kwietnia 2005 r. Sprzedaż zgodnie z pkt le 24 kwietnia 2012 r. Działka nie była użytkowana.

Ad. 15. Środki Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na cele konsumpcyjne.

Ad. 16. Na pytanie tut. organu „Czy dokonano już sprzedaży przedmiotowej działki o powierzchni 0,2091 ha?”, Wnioskodawca odpowiedział, że tak zawarto umowę kupna sprzedaży przedmiotowej działki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wydzielonej części działki o pow. 0,2091 ha powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wydzielonej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Właścicielem jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, ponadto działka nigdy nie była przedmiotem działań komercyjnych, jej zabudowa była niemożliwa ze względu na posadowienie sieci i słupów energetycznych, które zajmują prawie całą jej część. Działka ta pierwotnie została wydzielona jako nieatrakcyjny teren o pow. ponad 0,8 ha nie miała charakteru lokaty kapitały i nie była wydzielona z zamiarem jej późniejszego zbycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, sprzedaż prawa własności działki traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 584 ze zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowej niezabudowanej, jest ustalenie, czy majątek został nabyty lub wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej lub innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, bądź też przedmiotem dostawy jest nieruchomość związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia, należy także wziąć pod uwagę orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE wydane w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w latach 2000-2005 nabył działki od osoby fizycznej oraz Gminy.

Od gminy Wnioskodawca zakupił na współwłasność z osobą fizyczną działkę o nr 484/1 - akt notarialny z 27 lipca 2000 r. Działka ta uległa podziałowi na działki nr 484/3, 484/4, 484/5 (celem wyjścia ze współwłasności). Wpis do rejestru ewidencji gruntów i budynków 18 marca 2003 r. Aktami notarialnymi z 17 lutego 2003 r. i 15 czerwca 2005 r. Wnioskodawca nabył ww. działki na wyłączną własność.

Od osoby fizycznej Wnioskodawca kupił sąsiednie dwie działki o nr 489/1 i 489/2 – 4 kwietnia 2005 r. W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla, iż działka będąca przedmiotem interpretacji o pow. 0,2091 ha stanowi właśnie część pierwotnej działki 489/1.

Ww. działki czyli 484/3, 484/4, 484/5, 489/1 i 489/2 zostały połączone i wydzielono z nich działki nr 3020/1, 3020/2, 3020/3 - wprowadzono do rejestru ewidencji gruntów 5 stycznia 2006 r. Działkę o pow. ponad 0,8 ha wprowadzono do rejestru ewidencji gruntów 5 stycznia 2006 r. oznaczoną 3020/3. Działka ta została utworzona celem wydzielenia z uprzednio scalonych działek 484/3, 484/4, 484/5, 489/1 i 489/2 części gruntu stanowiącego nieużytki oraz łąki gdyż teren ten ze względu na posadowienie licznych sieci i słupów energetycznych nie nadawał się do zabudowy.

Wydzielenia działki nr 3020/6 o pow. 0,2091 ha z działki 3020/3 o pow. ponad 0,8 ha dokonano 8 stycznia 2016 r. - wpis do rejestru ewidencji gruntów.

Należy podkreślić, że niewątpliwie podstawową rolą dokonanych nabyć od Gminy i osoby fizycznej działek nr 484/3, 484/4, 484/5, 489/1 i 489/2 (z których po scaleniu zostały wydzielone działki nr 3020/1, 3020/2, 3020/3 a w 2016 r. z działki 3020/3 została wydzielona działka nr 3020/6 mająca być przedmiotem planowanej sprzedaży) było wykorzystanie tych gruntów do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca stwierdza wprost, że działki oznaczone nr 3020/1 i 3020/2 od początku przeznaczone były do prowadzenia działalności gospodarczej i tak są użytkowane do dziś.

Fakt, iż Wnioskodawca wydzielił działkę nr 3020/3 (z której wydzielona została działka nr 3020/6) w celu oddzielenia gruntów przydatnych do prowadzenia działalności od reszty nieruchomości, nie zmienia faktu, iż nabycie całości gruntów obejmujących działki nr 484/3, 484/4, 484/5, 489/1 i 489/2 (w tym części obejmującej wydzieloną w 2016 r. działkę nr 3020/6) dokonane zostało na cele prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

Jednocześnie z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca wykorzystywał działkę nr 3020/3 (z której wydzielona została działka nr 3020/6) do zaspokojenia jakichkolwiek celów prywatnych. Wnioskodawca stwierdza bowiem, że działka ta leżała odłogiem.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht). Ww. orzeczenie dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanych działek do celów osobistych.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, iż majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Wnioskodawca nie podjął jakiegokolwiek działania wskazującego na wyłącznie prywatny zamiar wykorzystania nieruchomości. Przez termin „zamiar” należy bowiem pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Gdyby przyjąć, że do oceny sprawy wystarczy jedynie zadeklarowane przez Wnioskodawcę oświadczenie co do wykorzystania działki do celów innych niż działalność gospodarcza, dalsza analiza okoliczności rozstrzygających o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług, byłaby bezcelowa.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że działka o pow. 0,2091 ha nie jest i nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, nie była wykorzystywana, leżała odłogiem. Z wniosku wynika jednak, że w dniu 12 stycznia 2016 r. została zawarta umowa dzierżawy przedmiotowej działki z potencjalnym nabywcą na 3 miesiące.

Wskazać należy, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz - art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.).

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc oddanie w ramach umowy dzierżawy innym podmiotom gruntów, skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowych po stronie Wnioskodawcy.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Z powyższego wynika, że dzierżawa wypełnia definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że mająca być przedmiotem sprzedaży działka wydzielona z gruntów, które posłużyły Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej, nie została wykorzystana do celów prywatnych została natomiast wykorzystana do celów prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT polegającej na dzierżawie nieruchomości. W świetle powołanego wyżej orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 nie można zatem uznać, że w całym okresie posiadania tej działki Wnioskodawca wykazywał zamiar wykorzystywania jej w ramach majątku osobistego. Działka ta posłużyła bowiem Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Ponadto w kontekście całokształtu stanu faktycznego jaki występuje u Wnioskodawcy należy uznać, że planowana sprzedaż działki nr 3020/6 nie ma charakteru jednorazowego ani okazjonalnego lecz charakter zaplanowany i zorganizowany.

Na powyższe wskazuje fakt, iż 8 stycznia 2016 r. wydzielono działkę nr 3020/6 o pow. 0,2091 ha - wpis do rejestru ewidencji gruntów.

Ponadto Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na przebudowę sieci energetycznych oraz podjął działania związane z ich realizacją tj. uporządkowanie terenu i częściowe wyrównanie terenu związane z umieszczeniem urządzeń na odpowiedniej wysokości do czego obligował Wnioskodawcę projekt przebudowy.

Wnioskodawca stwierdza wprost, że to on wnioskował o przebudowę sieci i jemu została udzielona zgoda na przebudowę. Koszty zostaną podzielone pomiędzy Wnioskodawcę, T. jako właściciela sieci, oraz spółkę z o.o. - właściciela działki sąsiedniej, na której też są zlokalizowane w części urządzenia związane z przebudową.

Ponadto z wniosku wynika, że zawarta w dniu 12 stycznia 2016 r. umowa dzierżawy działki nr 3020/6 z potencjalnym nabywcą na okres 3 miesięcy umożliwiła potencjalnemu nabywcy występowanie do innych organów i instytucji z wnioskami zmierzającymi do uzyskania odpowiednich zgód i pozwoleń.

Opisane wyżej czynności dokonane przez Wnioskodawcę wskazują na podjęcie działań związanych ze sprzedażą działki podobnych do działań podmiotów występujących w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Wnioskodawca dokonał bowiem scalenia i wydzielenia działek, uzyskał pozwolenie na przebudowę sieci energetycznej oraz zawarł umowę dzierżawy działki w celu umożliwienia potencjalnemu nabywcy występowanie do innych organów i instytucji z wnioskami zmierzającymi do uzyskania odpowiednich zgód i pozwoleń, przez co podjął działania mające na celu uatrakcyjnienie przedmiotowej działki.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca podejmując ww. czynności, zaangażował środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanym orzeczeniu w sprawach połączonych C- 180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowej działki porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Mając zatem na uwadze całokształt podjętych przez Wnioskodawcę działań, w tym przede wszystkim związek działki z prowadzoną działalnością gospodarczą należy uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki nr 3020/6 działał zatem w charakterze podatnika, a czynność ta nosiła znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Skutkiem powyższego dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku VAT ewentualnie z zastosowaniem zwolnienia od podatku.

Reasumując, sprzedaż działki nr 3020/6 stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż wydzielonej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2a, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin