Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-454/16/LSz
z 21 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 czerwca 2016 r. (data wpływu 17 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT w przypadku prowadzenia usług projektowania wnętrz – jest prawidłowe.
• możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego usług projektowania wnętrz świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia w przypadku prowadzenia usług projektowania wnętrz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca ukończył studia na kierunku architektury wnętrz. Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od 1 kwietnia 2012 roku.

Symbol PKWiU dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług polegających na projektowaniu wnętrz to Dział 74 Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, 74.10.11 Usługi opracowywania projektów wystroju i dekoracji wnętrz.

Działalność Wnioskodawca założył, aby móc współpracować z C. sp. z o.o. w Ż. na stanowisku projektanta wnętrz. Dnia 1 kwietnia 2012 roku Wnioskodawca podpisał umowę o świadczenie usług dla C. sp. z o.o.

Paragraf 1 umowy brzmi:

W ramach niniejszej umowy, zwanej dalej „Umową” Zleceniodawca zleca a Zleceniobiorca podejmuje się wykonywać z należytą starannością usługi doradcze, zwane dalej usługami dla

klientów Zleceniodawcy w zakresie:

1. doboru materiałów budowlanych i wykończeniowych,
2. aranżacji wnętrz,
3. innych porad w zakresie przedmiotu działalności Zleceniobiorcy.
   
   

Strony postanowiły, że w przypadku konieczności aneksem uszczegółowią przedmiot Umowy.

W paragrafie 5 pkt 3: Płatność wynagrodzenia nastąpi w terminie 14 dni od daty otrzymania prawidłowo wypełnionej faktury VAT przelewem na konto.

Za każdy miesiąc Wnioskodawca wystawiał rachunki z treścią usługi porad dekoratora wnętrz, za mc. kwiecień, maj, itd.

Niestety jako świeżo upieczony przedsiębiorca Wnioskodawca nie zdawał sobie sprawy ze znaczenia sformułowania „usługi doradcze” w kontekście profilu działalności Wnioskodawcy, które zostały ujęte w umowie przez ówczesnego dyrektora.

Usługi Wnioskodawca wykonuje w sklepie Zleceniodawcy (według wcześniej ustalonego grafiku) w miejscu „Punkt Projektowania” potwierdzonego przez pracownika Działu Dekoracje.

Wnioskodawca wykonuje projekty łazienek i kuchni dla klientów C. w oparciu o asortyment sklepu.

Wygląda to tak: Klient zwraca się do Wnioskodawcy z prośbą o stworzenie projektu pomieszczenia. Najpierw jednak musi wybrać materiały w C. (kafelki, armaturę i inne elementy wyposażenia: albo łazienki, albo kuchni w zależności jakiego pomieszczenia będzie projekt dotyczył). Wszelkie informacje dotyczące towarów będących celem zakupu klient otrzymuje na poszczególnych działach sklepu.

Mając wybrany towar klient przychodzi do Wnioskodawcy. Ponieważ Wnioskodawca tych wnętrz nie widzi zainteresowany musi podać Wnioskodawcy jak najwięcej potrzebnych informacji by ten projekt stworzyć. Konieczne jest podanie wymiarów pomieszczenia, ulokowania drzwi, okien, pionów wodnych, gniazdek itp. (które Wnioskodawca musi uwzględnić w projekcie by funkcjonalnie rozplanować wnętrze). Potrzeby klientów są różne i nie sposób wszystko opisać.

Gdy Wnioskodawca ma już wszystkie niezbędne dane, wówczas robi projekt. Potem Wnioskodawca umawia się z klientem na wizualizację projektu. Klienci akceptują projekt lub proponują zmiany gdy coś im się nie spodoba, bądź nie odpowiada ich gustowi. Wnioskodawca może wprowadzić zmiany, by finalny efekt zadowolił klienta. Jeżeli klient zaakceptował projekt, wówczas udaje się do działu wydawki wybranych materiałów po zamówienie aby uregulować płatność. Dopiero po zapłacie odbiera u Wnioskodawcy projekt w wersji wydruku, lub Wnioskodawca wysyła taki projekt do klienta mailem.

Główną uwagę Wnioskodawca poświęca tym klientom, dla których robi projekt, natomiast dla przypadkowych klientów, którzy tylko pytają np.: jakiego koloru mogą użyć w pokoju dziecka, czy sypialni to absolutnie Wnioskodawca nie jest w stanie odpowiedzieć jakiego koloru mają użyć, ponieważ tych wnętrz Wnioskodawca nie widzi. Kolor musi skomponować się z całym wnętrzem, więc Wnioskodawca nic nie może doradzić. Wnioskodawca stara się poinformować tak jak uczono Wnioskodawcę na studiach, o wpływie pewnych barw na samopoczucie lub o ich wzajemnych relacjach. Decyzja należy do klienta.

Niezadowolenie klienta może być okazane w zaskakujący sposób, więc nikomu nic Wnioskodawca nie narzuca.

W dniu 1 lipca 2013 r. po zmianie na stanowisku głównego dyrektora, Wnioskodawca podpisał nową umowę uwzględniającą całkowitą zmianę paragrafu 1 umowy.

Paragraf 1 pkt 1 umowy po zmianie brzmi: W ramach niniejszej umowy, zwanej dalej „Umową” Zleceniodawca zleca, a Zleceniobiorca podejmuje się wykonywać z należytą starannością usługi projektowania wnętrz dla Klientów Zleceniodawcy w zakresie elementów wyposażenia oraz materiałów wykończeniowych będącymi asortymentem sklepu. Inne postanowienia wynikające z umów zawartych w dniach 1 kwietnia 2012 i 1 lipca 2013 pozostają bez zmian. Postanowienia te dotyczą zachowania tajemnicy funkcjonowania przedsiębiorstwa Zleceniodawcy.

Powierzenie przetwarzania danych osobowych klientów zleceniodawcy wyłącznie w zakresie niezbędnych do realizacji usługi. Miejsce wykonywania usług (czyli sklep), wymiar godzin, określenie wynagrodzenia, czasu trwania umowy.

Poza C. Wnioskodawca zrobił już kilka projektów wnętrz dla indywidualnych klientów.

W okresie obowiązywania poprzedniej umowy z C. zawartej 1 kwietnia 2012 roku (z której wynikało, że Wnioskodawca będzie świadczył usługi doradcze, jak również wystawił rachunki na przedmiot świadczenia - usługi porad dekoratora) to mimo takiej konstrukcji umowy faktycznie Wnioskodawca nie wykonywał czynności mające charakter doradczy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje tylko projekty wnętrz. Wnioskodawca nie udziela klientom porad, nie wydaje opinii i wyjaśnień w jakimkolwiek zakresie.

Usługi projektowania wnętrz przez Wnioskodawcę wskazane we wniosku nie są czynnościami wskazanymi w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) tj. czynnościami w odniesieniu, do których istnieje ograniczenie stosowania zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT, cały czas korzysta ze zwolnienia.

Wnioskodawca podaje jeszcze wysokość sprzedaży w poszczególnych latach:

2012 rok - przychód 20.505,35 zł

2013 rok - przychód 34.929,41 zł

2014 rok - przychód 56.729,11 zł

2015 rok - przychód 63.449,94 zł

W bieżącym roku też Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może korzystać w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz U. z 2011 r. Nr 177 poz.1054 ze zm.)?

Pytanie Wnioskodawcy odnośnie zwolnienia od podatku VAT odnosi się do okresu: od początku prowadzenia działalności aż do chwili obecnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozpoczynając działalność gospodarczą Wnioskodawca nie zarejestrował się jako czynny podatnik VAT, gdyż wybrał zwolnienie na podstawie art. 113 ust. 9 z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Faktem jest, że dnia 1 kwietnia 2012 roku Wnioskodawca podpisał umowę z C. z paragrafem 1 brzmiącym tak a nie inaczej jak Wnioskodawca przedstawił w pozycji 67 wniosku. Zarówno w C. jak i poza Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem projektów wnętrz.

Wnioskodawca uważa, że nie wykonał do tej pory żadnej usługi doradczej i w związku z tym Wnioskodawca może korzystać w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług i przedmiotowego ponieważ Wnioskodawca robił i nadal robi projekty pomieszczeń dla klientów C., czasami też dla innych, spoza C. Wnioskodawca projektuje pomieszczenie według potrzeb klienta.

Wnioskodawca sporządza i przekazuje klientowi wizualizację projektu pomieszczenia. Jeżeli klient czegoś nie akceptuje w projekcie Wnioskodawca może to zmienić. Wszelkie zmiany dokonywane są już na życzenie klienta.

Otrzymuje on projekt, obraz zagospodarowanej przestrzeni i to umożliwia mu i ułatwia przystąpienie do zrealizowania, dokonania zmian w danym pomieszczeniu. Jeżeli w projekcie jest np. kanapa w stylu nowoczesnym to taką prawdopodobnie będzie starał się kupić, ale gdzie kupi, za jaką cenę, to już pozostaje w gestii klienta.

Wnioskodawca nie wykonał dotychczas żadnej porady w zakresie dopasowania tylko:

1. kolorystyki,
2. elementów wyposażenia,
3. doboru oświetlenia,
4. ustawienia mebli.

w konkretnym pomieszczeniu i tylko w konkretnym pomieszczeniu, bo Wnioskodawca nie może doradzić komuś zakupu czegoś do pomieszczenia, którego nie zna.

Dopiero w momencie kiedy Wnioskodawca wykona dla konkretnego klienta, w konkretnym pomieszczeniu tylko i wyłącznie doboru kolorystyki, albo doboru konkretnego wyposażenia czy oświetlenia aby to dopasowało się do istniejącego już stanu i klient „zaakceptuje wybór” Wnioskodawcy i „zakupi” tę usługę, to Wnioskodawca uważa, że wówczas dojdzie do usługi doradczej. Wtedy to Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego z VAT i będzie zobowiązany do zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

• za prawidłowe - w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT w przypadku prowadzenia usług projektowania wnętrz,
• za nieprawidłowe – w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego usług projektowania wnętrz świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z kolei według art. 113 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   
3. usług ubezpieczeniowych
   

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1.dokonujących dostaw:

1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu,
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

2.świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;

3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1.dokonujących dostaw:

1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
   
   • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
     
   • wyrobów tytoniowych,
     
   • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   
4. terenów budowlanych,
   
5. nowych środków transportu;
   

2.świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;

3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy: usług doradztwa z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ponadto w ww. treści art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych. Zatem najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Natomiast zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), minister właściwy do spraw finansów publicznych określił, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. (obowiązujące do 31 grudnia 2013 r.) w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.)

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do powołanego rozporządzenia. W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe, gospodarcze. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług projektowania wnętrz (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi od 1 kwietnia 2012 r. działalność gospodarczą polegającą na projektowaniu wnętrz. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT, cały czas korzysta ze zwolnienia. Wnioskodawca 1 kwietnia 2012 r. podpisał umowę o świadczenie usług dla sp. z o.o. na stanowisku projektanta wnętrz.

Paragraf 1 umowy brzmi: W ramach niniejszej umowy, zwanej dalej „Umową” Zleceniodawca zleca a Zleceniobiorca podejmuje się wykonywać z należytą starannością usługi doradcze, zwane dalej usługami dla klientów Zleceniodawcy w zakresie:

1. doboru materiałów budowlanych i wykończeniowych,
2. aranżacji wnętrz,
3. innych porad w zakresie przedmiotu działalności Zleceniobiorcy.
   
   

Za każdy miesiąc Wnioskodawca wystawiał rachunki z treścią usługi porad dekoratora wnętrz, za mc. kwiecień, maj, itd. Usługi Wnioskodawca wykonuje w sklepie Zleceniodawcy (według wcześniej ustalonego grafiku) w miejscu „Punkt Projektowania” potwierdzonego przez pracownika Działu Dekoracje. Wnioskodawca wykonuje projekty łazienek i kuchni dla klientów Spółki w oparciu o asortyment sklepu.

W okresie obowiązywania ww. umowy zawartej 1 kwietnia 2012 roku (z której wynikało, że Wnioskodawca będzie świadczył usługi doradcze, jak również wystawił rachunki na przedmiot świadczenia - usługi porad dekoratora) to mimo takiej konstrukcji umowy faktycznie Wnioskodawca nie wykonywał czynności mające charakter doradczy. Wnioskodawca nie udziela klientom porad, nie wydawał opinii i wyjaśnień w jakimkolwiek zakresie.

W dniu 1 lipca 2013 r. Wnioskodawca podpisał nową umowę uwzględniającą całkowitą zmianę paragrafu 1 umowy. Paragraf 1 pkt 1 umowy po zmianie brzmi: W ramach niniejszej umowy, zwanej dalej „Umową” Zleceniodawca zleca, a Zleceniobiorca podejmuje się wykonywać z należytą starannością usługi projektowania wnętrz dla Klientów Zleceniodawcy w zakresie elementów wyposażenia oraz materiałów wykończeniowych będącymi asortymentem sklepu. Wnioskodawca zrobił także kilka projektów wnętrz dla indywidualnych klientów.

Usługi projektowania wnętrz wskazane we wniosku nie są czynnościami wskazanymi w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Wysokość sprzedaży Wnioskodawcy w poszczególnych latach:

2012 r. - przychód 20.505,35 zł

2013 r. - przychód 34.929,41 zł

2014 r. - przychód 56.729,11 zł

2015 r. - przychód 63.449,94 zł

W bieżącym roku też Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy o VAT.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej w postaci prowadzenia usług projektowania wnętrz od 1 kwietnia 2012 r.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca nie wykonywał usług doradczych, które nie mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, w związku z rozpoczęciem od 1 kwietnia 2012 r. wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia usług projektowania wnętrz. Także w latach następnych (2013-2015) mógł korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż z wniosku nie wynika aby Wnioskodawca świadczył w tym okresie usługi o charakterze doradczym. Wnioskodawca wskazał bowiem we wniosku, że nie udzielał od 2012 r. klientom porad, nie wydawał opinii i wyjaśnień w jakimkolwiek zakresie a także nie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT wykluczających prawo do zwolnienia podmiotowego. Ponadto Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT, cały czas korzysta ze zwolnienia a wartość sprzedaży od 2012 r. (w proporcji do okresu prowadzonej działalności) do 2015 r. nie przekroczyła kwoty 150.000 zł w poszczególnych latach. Także w bieżącym roku Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy o VAT. Zatem również w 2016 r., w przypadku nieprzekroczenia limitu obrotów może korzystać ze zwolnienia.

Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności przekroczy kwotę 150.000 zł lub jeśli będzie udzielał porad albo wykona inne czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT wykluczające prawo do zwolnienia podmiotowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie zwolnienia przedmiotowego dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług sklasyfikowanych w PKWiU 74.10.11 – usługi opracowywania projektów wystroju i dekoracji wnętrz należy wskazać, że przepisy ustawy i wydanych na jej podstawie rozporządzeń nie przewidują zwolnienia przedmiotowego dla tych usług.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, Wnioskodawca może korzystać w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej ze zwolnienia przedmiotowego, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.