Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-457/16-2/KG
z 7 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 lipca 2016 r. (data wpływu 14 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu 1 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania wniesienia aportu do spółki prawa handlowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania wniesienia aportu do spółki prawa handlowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu 1 września 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 17 sierpnia 2016 r. znak: IBPP3/4512-457/16/KG.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 29 sierpnia 2016 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik zwracający się o interpretację jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem działalności są: wykonywanie instalacji elektrycznych, naprawa i konserwacja maszyn i urządzeń, roboty związane z budową linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych, roboty związane z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych. Działalność rozpoczęta została w roku 2008 i jest prowadzona blisko osiem lat. Wnioskodawca po dokonaniu planowanej, opisanej poniżej transakcji zamierzają ograniczyć i kontynuować działalność gospodarczą jedynie w zakresie najmu nieruchomości. Podatnik prowadzi pełną księgowość, jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz podatkiem od towarów i usług.

Wniosek o interpretację podatkową związany jest z planowanym wniesieniem przedsiębiorstwa podatnika do spółki prawa handlowego oraz ustalenia konsekwencji takiej czynności w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004.54.535 z późn. zm. zwana dalej również „Ustawą”).

Planowanym wkładem Wnioskodawcy do nowozawiązywanej spółki ma być przedsiębiorstwo, w którego skład wejdą wszelkie składniki materialne i niematerialne przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W skład przedsiębiorstwa wejdą przede wszystkim towary, środki trwałe, ruchomości, prawa wynikające z umów najmu, wierzytelności, środki pieniężne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, istniejące w dniu transakcji zezwolenia, koncesje, licencje, know-how, referencje. Przedmiotem wkładu nie będzie natomiast prawo własności lokalu położonego w O. przy ul. S. (w którym znajduje się obecnie biuro przedsiębiorstwa), które na mocy art. 55(2) kodeksu cywilnego wyłączone zostanie z umowy przeniesienia przedsiębiorstwa. W efekcie aportu zamiast własności przedsiębiorstwa Wnioskodawca powiększy swoje udziały w spółce prawa handlowego.

Po wniesieniu aportu w majątku Wnioskodawcy pozostanie nieruchomość, która nie będzie objęta umową wniesienia do nowo powstałej spółki. Nieruchomość ta lub jej część począwszy od daty wniesienia przedsiębiorstwa aportem zostanie oddana spółce do korzystania na podstawie umowy najmu lub innej umowy cywilnoprawnej, przy czym zaznaczyć należy, że nie jest ona niezbędnym składnikiem do prowadzenia działalności nowozawiązanej spółki i nie wyklucza się, że umowa najmu w ogóle nie będzie podpisana. Potwierdza to również fakt, że już obecnie siedziba przedsiębiorstwa znajduje się na nieruchomości położonej w B., gm. K., która nie należy do Wnioskodawcy, co nie przeszkadza w żadnym stopniu w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Po dokonaniu transakcji aportu przedsiębiorstwa, Wnioskodawca planuje kontynuowanie działalności gospodarczej w ograniczonym zakresie ewentualnego wynajmu nieruchomości.

Spółka, do której Wnioskodawca planuje wnieść aportem swoje przedsiębiorstwo, będzie kontynuowała działalność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Czynnością aportu zostaną objęci również wszyscy pracownicy dotychczas zatrudnieni w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, w związku z powyższym dojdzie do przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy.

Wyłączenie z zakresu aportu prawa własności nieruchomości lokalowej nie będzie wpływało na prowadzenie przez zespół składników materialnych i niematerialnych działalności w dotychczasowym kształcie w nowozawiązanej spółce prawa handlowego, ze względu na brak konieczności posiadania prawa własności nieruchomości przy prowadzeniu tego rodzaju działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wniesienie aportu do spółki prawa handlowego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym wniesienie aportu do spółki prawa handlowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1) ustawy o podatku od towarów i usług przepisów wskazanej regulacji prawnej nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Analizując możliwość wyłączenia stosowania ustawy o podatku VAT powinno się zatem:

1. określić czy przedmiot aportu odpowiada definicji przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;
2. określić czy aport mieści się w pojęciu transakcji zbycia.
   
   

Definicja przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 55 (1) ustawy kodeks cywilny, który stanowi, że przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Zorganizowana część przedsiębiorstwa, na gruncie prawa podatkowego definiowana jest natomiast jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 punkt 27e ustawy).

Ze względu na okoliczność, iż przedmiotem wniesienia aportem do nowo powstałej spółki będą wszelkie składniki (z wyłączeniem nieruchomości), a które samodzielnie mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, w ocenie podatnika planowana czynność obejmować będzie swoim zakresem całość przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wykonywanie instalacji elektrycznych, naprawa i konserwacja maszyn i urządzeń, roboty związane z budową linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych nie jest uzależnione od dysponowania własnością nieruchomości. W szczególności nowoutworzona spółka może funkcjonować mając zapewniony inny tytuł do nieruchomości taki jak prawo najmu, dzierżawy, użytkowania itp. W omawianym stanie faktycznym spółka ma zapewnioną możliwość korzystania z nieruchomości podatnika, gdyż z dniem wniesienia składników majątkowych i niemajątkowych w ramach aportu wejdzie w życie umowa najmu przedmiotowej nieruchomości.

Orzecznictwo sądów administracyjnych przesądza, że dla bytu przedsiębiorstwa nie jest konieczne przenoszenie własności nieruchomości. Co więcej wyrażono także stanowisko, że gdy przedmiotem sprzedaży nie będzie budynek (zasada superficies solo cedit), ani jego część, to również nie można przyjmować takiego założenia. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 kwietnia 2011 r. III SA/Wa 1767/10 przyjęto, że „Użyte w art. 6 pkt 1 VATU pojęcie „przedsiębiorstwo” obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu. (...) „Transakcją zbycia”, o której mowa w art. 6 pkt 1 VATU, jest każda czynność w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa” (co do powyższej kwestii zobacz także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 3 marca 2011 r. I SA/Po 840/10, WSA w Poznaniu I SA/Po 132/2010 z 21 kwietnia 2010 r., wyroku WSA w Gdańsku I SA/Gd 494/09 z 24 listopada 2009 r., wyroku WSA w Gliwicach I SA/Gl 112/10 z 6 lipca 2010 r., wyroku WSA w Gliwicach I SA/Gl 1113/10 z 6 lipca 2010 r.

Zdaniem Ministra, wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia, jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Przyjmując takie kryterium należy wskazać, że wnioskodawca prowadzi działalność związaną z wykonywaniem instalacji elektrycznych, naprawą i konserwacją maszyn i urządzeń, roboty związane z budową linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych, które realizowane są w terenie tj. poza zakładem. Natomiast ewentualne biuro może znajdować się w miejscu objętym umową najmu. Po zamianie jedynie tytułu prawnego do jednej nieruchomości z własności na najem, dalej z powodzeniem można prowadzić działalność; nie powstaje żadne ryzyko uniemożliwiające samodzielnie prowadzenie działalności w ramach przedsiębiorstwa, w nowej formie prawnej. Wymienione składniki przedsiębiorstwa, które objęte zostaną umową przeniesienia przedsiębiorstwa dają sposobność pełnego kontynuowaniu dotychczasowej działalności gospodarczej przez spółkę. Z tych względów gospodarczych jego przeniesienie z zastosowaniem art. 55(2) KC nie prowadzi do stanu, który wyklucza zwolnienie z podatku VAT, a takim jest przenoszenie zespołu składników, na których nie można realizować swoich zadań gospodarczych.

W ocenie Wnioskodawcy przeniesienie przedsiębiorstwa, jako „aport” w celu zapewnienia pokrycia udziałów lub akcji w spółce jest rodzajem „zbycia” przedsiębiorstwa i z tego względu zawiera się w pojęciu stosowanym w art. 6 ustawy o VAT. Wniesienia takiego aportu polega bowiem na przeniesieniu przedsiębiorstwa oraz jego zbyciu w zamian za prawa udziałowe w spółce prawa handlowego (np. akcje). Przedmiotem transakcji nie jest suma wielu różnych składników majątkowych i niemajątkowych, ale przedsiębiorstwo, zawierająca wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe, które nie zostały wyłączone z transakcji. Następstwem aportu jest zatem faktyczne przeniesienie majątku na inny podmiot.

Wnioskodawca wyjaśnia, że zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem aportu jest wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań związanych z prowadzoną działalnością i nie wymaga udziału pozostałych struktur działalności Wnioskodawcy. W szczególności środki trwałe w postaci ruchomości, w tym pojazdy mechaniczne, urządzenia, maszyny, pojazdy, narzędzia, materiały objęte umową pozwalają na kontynuowanie działalności w dotychczasowym zakresie. Obydwa podmioty będą miały pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielne podmioty.

Transakcją aportu objęci zostaną również pracownicy dotychczas zatrudnieni w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy w związku z powyższym dojdzie do „przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę” w trybie art. 231 kodeksu pracy.

Na nieruchomości, która wyłączona zostanie z aportu znajduje się obecnie adres biura wnioskodawcy wykonującego działalność gospodarczą. Wyłączenie z zakresu aportu prawa własności nieruchomości lokalowej nie będzie wpływało na prowadzenie przez zespół składników materialnych i niematerialnych działalności w dotychczasowym kształcie (na kontynuacje działalności w spółce). Nowo powstała spółka może prowadzić działalność w dotychczasowym kształcie zarówno przy użyciu ww. nieruchomości (po np. podpisaniu stosownej umowy najmu lub innej umowy cywilnoprawnej) jak również może prowadzić działalność na innej nieruchomości lub pod innym adresem.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedstawiona czynność wniesienia aportu nie podlegać będzie podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport). Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb regulacji podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² k.c. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wyłączenie więc ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Jeśli natomiast wyłączone ze zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, wówczas czynność taka na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana będzie za zbycie przedsiębiorstwa, chociaż nie obejmuje ona wszystkich jego składników.

Zatem, jak wynika z powołanego art. 55² Kodeksu cywilnego, strony – poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych – mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa określoną w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca planuje wnieść do nowozawiązywanej spółki przedsiębiorstwo, w którego skład wejdą wszelkie składniki materialne i niematerialne przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W skład przedsiębiorstwa wejdą przede wszystkim towary, środki trwałe, ruchomości, prawa wynikające z umów najmu, wierzytelności, środki pieniężne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, istniejące w dniu transakcji zezwolenia, koncesje, licencje, know-how, referencje. Czynnością aportu zostaną objęci również wszyscy pracownicy dotychczas zatrudnieni w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, w związku z powyższym dojdzie do przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy. Przy czym – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotem wkładu nie będzie natomiast prawo własności lokalu.

Należy zauważyć, że brak nieruchomości w przekazywanym majątku, nie wpływa na funkcjonalne związki pomiędzy pozostałymi składnikami tego majątku, które pozwalają na prowadzenie działalności. Z opisu sprawy wynika, że wyłączenie z zakresu aportu prawa własności nieruchomości lokalowej nie będzie wpływało na prowadzenie przez zespół składników materialnych i niematerialnych działalności w dotychczasowym kształcie w nowozawiązanej spółce prawa handlowego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość ta lub jej część począwszy od daty wniesienia przedsiębiorstwa aportem zostanie oddana spółce do korzystania na podstawie umowy najmu lub innej umowy cywilnoprawnej, przy czym zaznaczyć należy, że nie jest ona niezbędnym składnikiem do prowadzenia działalności nowozawiązanej spółki i nie wyklucza się, że umowa najmu w ogóle nie będzie podpisana. Powyższe potwierdza, że brak nieruchomości w przekazywanym zespole składników majątkowych, nie będzie wyłączał możliwości dalszego samodzielnego i niezależnego funkcjonowania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy po wniesieniu go aportem do spółki prawa handlowego.

Analiza przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z treści wniosku – przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo (gdyż obejmować będzie zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania), to czynność ta – jak słusznie wskazano we wniosku – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie wyłączona z opodatkowania.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wniesienie aportu do spółki prawa handlowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.