INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2012 r. (data wpływu 20 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu z tytułu usług budowlanych w przypadku cesji wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu z tytułu usług budowlanych w przypadku cesji wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka podpisała umowę z Inwestorem na wykonanie robót budowlanych. Spółka zleciła wykonanie tych robót podwykonawcy, podpisując z nim umowę. W dniu 21 grudnia 2011 r. Spółka wystawiła fakturę sprzedaży dla Inwestora za wykonane roboty potwierdzone protokołem odbioru robót budowlanych. Również w miesiącu grudniu 2011 r. podwykonawca wystawił dla Spółki fakturę za swoje roboty. W dniu 29 grudnia 2011 r. została podpisana cesja przelewu wierzytelności Spółki na rzecz podwykonawcy. Inwestor przelał zapłatę 29 grudnia 2011 r. zgodnie z cesją od razu na konto podwykonawcy, ale z powodu braku środków nie przelał całości wynikającej z cesji. Resztę wierzytelności przelał na konto podwykonawcy w styczniu 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje w tym przypadku w grudniu od zapłaconej przez Inwestora na podstawie cesji części należności dla podwykonawcy, czy w styczniu od całej wartości faktury...
2. Czy cesja wierzytelności w tym przypadku może być traktowana jak zapłata za wykonane roboty budowlane z datą zawarcia cesji czy z datą przelewu należności na r-k bankowy podwykonawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w opisanym przypadku powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług, mimo że w przepisie tym nie ma mowy o cesji wierzytelności. Wnioskodawca uważa, iż podatek należny z tytułu sprzedaży winien być wykazany w grudniu od zapłaconej części podwykonawcy (Wnioskodawca ma potwierdzenie od podwykonawcy uregulowania należności przez Inwestora na jego rachunek). Jeżeli nie byłaby podpisana cesja wierzytelności Inwestor zapłaciłby Spółce za wystawione faktury w grudniu 2011 r.

Odwołując się do powyższych wyjaśnień, zdaniem Wnioskodawcy, cesja w tym przypadku winna być traktowana jak zapłata za wystawione faktury z datą zapłaty należności dla podwykonawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Odstępstwem od zasady ogólnej zawartej w art. 19 ust. 1 cytowanej ustawy są szczególne momenty powstania obowiązku podatkowego, które mają zastosowanie w przypadku spełnienia szczególnych warunków określonych ustawą.

I tak, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Powyższy przepis stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokumentowany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych (art. 19 ust. 14).

W świetle powołanych przepisów, kluczowe znaczenie dla kwestii ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT w przypadku świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych ma fakt otrzymania całości lub części zapłaty za te usługi. W przypadku nieotrzymania przez wykonawcę tych usług całości lub części zapłaty za ich wykonanie, dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT, konieczne jest ustalenie dnia wykonania takiej usługi, bowiem w tym przypadku, obowiązek podatkowy powstaje nie później niż 30. dnia wykonania usługi. W praktyce przyjmuje się, że dniem wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych jest dzień podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego.

Wykonanie usługi jest zatem drugim, obok zapłaty, terminem mającym wpływ na moment powstania obowiązku podatkowego.

Należy też zauważyć, iż ww. przepisy wiążąc kwestię powstania obowiązku podatkowego z faktem otrzymania zapłaty, nie rozstrzygają czy zapłata ta ma pochodzić od nabywcy czy też może zostać dokonana przez osobę trzecią. Istotne jest jednak aby możliwym było zidentyfikowanie danej wpłaty jako zapłaty za konkretną usługę budowlaną czy też budowlano-montażową.

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca podpisał z Inwestorem umowę na wykonanie robót budowlanych, których wykonanie zlecił podwykonawcy. W dniu 21 grudnia 2011 r. wystawiono fakturę sprzedaży dla Inwestora za wykonane roboty potwierdzone protokołem odbioru robót budowlanych. W tym samym miesiącu Wnioskodawca otrzymał fakturę od podwykonawcy. Następnie w dniu 29 grudnia 2011 r. Wnioskodawca podpisał umowę cesji przelewu wierzytelności na rzecz podwykonawcy.

Skutkiem zawartej umowy, należność została przekazana w dniu 29 grudnia 2011 r. na konto podwykonawcy, który potwierdził fakt uregulowania należności przez Inwestora na jego rachunek bankowy, a otrzymaną kwotę zaliczył na poczet należności za wykonane na rzecz Wnioskodawcy usługi.

Termin „ wierzytelność” oznacza uprawnienie przysługujące wierzycielowi do domagania się od dłużnika spełnienia określonego świadczenia. Zmiana wierzyciela następuje w drodze cesji wierzytelności. Istotą przelewu wierzytelności jest umowa zawarta z osobą trzecią, na mocy której osoba trzecia nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. Wskutek przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności. Spełnienie świadczenia wynikającego z umowy przelewu nastąpi gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu za cedowaną wierzytelność.

Należy zaznaczyć, iż cesja własnej wierzytelności w zamian za świadczenie usług jest formą płatności. Jest to oddzielne zdarzenie gospodarcze stanowiące wzajemne rozrachunki pomiędzy Wnioskodawcą a podwykonawcą usług, wynikające z wzajemnej współpracy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego wskazać należy, iż zawarcie umowy cywilnoprawnej, jaką jest umowa cesji wierzytelności, która stanowi jedynie formę płatności za świadczone usługi, nie powoduje określenia powstania momentu obowiązku podatkowego w sposób odmienny niż wynika to z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec tego, w przypadku zawarcia umowy cesji wierzytelności, której przedmiotem jest zapłata należności przysługująca Wnioskodawcy za świadczone usługi budowlane, zastosowanie znajdzie przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług, określający szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 30. dnia od dnia wykonania usługi.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz wskazany powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca, działając na podstawie zawartej umowy dokonał na rzecz podwykonawcy cesji wierzytelności powstałej z tytułu świadczenia przez niego usług budowlanych, wówczas przekazaną przez Inwestora należność winien on traktować jako zapłatę za ww. usługi budowlane.

Konsekwentnie zatem, fakt otrzymania zapłaty w tej części spowodował, iż u Wnioskodawcy, w tym momencie, powstał obowiązek podatkowy w zakresie wykonanych usług budowlanych, czyli w tym przypadku w miesiącu grudniu 2011 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.