Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-433/16/MK
z 9 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu: 13 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 5 listopada 2012 Wnioskodawca nabył prawo własności 1/3 mieszkania, które otrzymał wraz z rodzeństwem w spadku po zmarłym ojcu. W dniu 24 stycznia 2013 r. Wnioskodawca sprzedał odziedziczone mieszkanie za kwotę 120.000 zł, z czego Wnioskodawcy przypadło 40.000 zł.

Żona Wnioskodawcy jest właścicielką nieruchomości – domu mieszkalnego położonego w X, w którym Wnioskodawca zamieszkuje od ponad 30 lat. W dniu 14 stycznia 2015 r. Wnioskodawca zawarł z żoną umowę, w której zobowiązał się do rozbudowania pomieszczeń mieszkalnych w stanowiącym własność żony domu. Żona Wnioskodawcy zadeklarowała w umowie, że w zamian za to uczyni Wnioskodawcę współwłaścicielem nieruchomości.

Rozbudowa domu będzie polegała głównie na budowie pomieszczeń mieszkalnych (z własnym dachem i ścianami), które będą przylegały do istniejącego domu.

W 2015 r., zanim Wnioskodawca stał się współwłaścicielem domu będącego ówcześnie wyłączną własnością Jego żony, w celu rozbudowy domu zakupił materiały budowlane za kwotę ponad 40.000 zł. Wnioskodawca posiada rachunki za wszystkie poniesione wydatki, zatem jest w stanie je udokumentować.

W dniu 31 grudnia 2015 r. został sporządzony akt notarialny, na mocy którego Wnioskodawca został współwłaścicielem domu należącego wcześniej wyłącznie do Jego żony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, w którym Wnioskodawca został w dniu 31 grudnia 2015 r. współwłaścicielem domu należącego wcześniej wyłącznie do Jego żony, przychody z odpłatnej sprzedaży w dniu 24 stycznia 2013 r. mieszkania odziedziczonego przez Wnioskodawcę po zmarłym ojcu mogą być uznane za wydatki na własne cele mieszkaniowe w sytuacji, gdy w 2015 r. – zanim Wnioskodawca stał się współwłaścicielem domu żony zakupił ze środków finansowych otrzymanych z tytułu sprzedaży odziedziczonego mieszkania materiały budowlane w celu rozbudowy domu, będącego od dnia 31 grudnia 2015 r. współwłasnością Wnioskodawcy i Jego żony?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z odpłatnego zbycia w dniu 24 stycznia 2013 r. mieszkania, w części odziedziczonej przez Wnioskodawcę po zmarłym ojcu, a przeznaczone na zakup materiałów budowlanych w celu rozbudowy domu, jeszcze zanim Wnioskodawca stał się jego współwłaścicielem w dniu 31 grudnia 2015 r. mogą być zakwalifikowane jako wydatki na własne cele mieszkaniowe.

Przychód osiągnięty z tytułu sprzedaży mieszkania po zmarłym ojcu był wydatkowany przez Wnioskodawcę na własne cele mieszkaniowe. Jak wynika z przepisu art. 21 ust. 25 ustawy wydatki na własne cele mieszkaniowe to również wydatki poniesione m.in. w celu budowy, rozbudowy lub remontu własnego budynku mieszkalnego. Natomiast zgodnie z przepisem art. 21 ust. 26 ustawy pod pojęciem własnego budynku, lokalu lub pomieszczenia rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące także współwłasność podatnika. Od dnia 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca jest współwłaścicielem domu, na rzecz którego Wnioskodawca poniósł wydatki w postaci zakupu materiałów budowlanych w celu jego rozbudowy, co Wnioskodawca może udowodnić przedkładając stosowne rachunki.

Zgodnie z ustawą wydatki na własne cele mieszkaniowe należy ponieść nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości. Wnioskodawca zmieścił się w terminie ustawowym, więc przychody z odpłatnego zbycia w dniu 24 stycznia 2013 r. mieszkania przeznaczone w 2015 r. na zakup materiałów budowlanych w celu rozbudowy domu, stanowiącego od dnia 31 stycznia 2015 r. współwłasność Wnioskodawcy i Jego żony powinny zostać w konsekwencji zakwalifikowane jako wydatki na własne cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego dochody z odpłatnego zbycia odziedziczonego mieszkania powinny być wolne od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,
   
   
   1. jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) – c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Wskazany przepis stanowi, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z kolei, zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   
   
   1. położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wskazać należy, że zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje przytoczonego w powyższym przepisie pojęcia „rozbudowa”. Pojęcie remontu również nie zostało wyjaśnione w tej ustawie. Tym samym zasadne jest w tym przypadku odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, a w szczególności w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o budowie należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Na mocy art. 41 ust. 1 tej ustawy rozpoczęcie budowy następuje z chwilą podjęcia prac przygotowawczych na terenie budowy.

Zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 24 stycznia 2013 r. Wnioskodawca dokonał odpłatnego zbycia 1/3 udziału w mieszkaniu. Z tytułu sprzedaży otrzymał kwotę 40.000 zł. W 2015 r., zanim Wnioskodawca stał się współwłaścicielem domu, w celu jego rozbudowy zakupił materiały budowlane za kwotę ponad 40.000 zł. W dniu 31 grudnia 2015 r. został sporządzony akt notarialny, na mocy którego Wnioskodawca został współwłaścicielem domu należącego wcześniej wyłącznie do Jego żony.

Z wniosku wynika również, że rozbudowanie domu dopiero nastąpi – na chwilę obecną zgromadzono materiały budowlane, co oznacza, że do dnia 31 grudnia 2015 r. rozbudowa nie została rozpoczęta. Sam zakup materiałów budowlanych w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie mieszkania, bez przeprowadzenia prac związanych z rozbudową domu i wykorzystaniem tych materiałów, wyklucza możliwość realizacji zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, poniesienie wydatków na materiały budowlane nie stanowi wydatków na własne cele mieszkaniowe.

Ponadto wskazać należy, że zakres żądania wnioskodawcy wyznacza:

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko wnioskodawcy.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o wydanie interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.