Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-166/12/16-S/EK
z 12 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 maja 2016 r. sygn. akt II FSK 1499/13 – stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 17 kwietnia 2012 r. (data wpływu 24 kwietnia 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania dotacji udzielonej Spółce w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007 - 2013 (pytanie oznaczone nr 1) – jest prawidłowe,
• określenia momentu korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaną dotacją (pytanie oznaczone nr 2) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania dotacji udzielonej Spółce w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007 - 2013,
• określenia momentu korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaną dotacją,
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na przygotowanie wniosku o dotację.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi działalność usługową w zakresie oprogramowania i doradztwa w dziedzinie informatyki. W 2009 r. Spółka zawarła z Ministrem Gospodarki jako Instytucją Wdrażającą/Instytucją Pośredniczącą II stopnia umowę o dofinansowanie Projektu „Utworzenie miejsc pracy w centrum usług wspólnych” w ramach poddziałania 4.5.2 Wsparcie inwestycji w sektorze usług nowoczesnych działania 4.5 Wsparcie inwestycji o dużym znaczeniu dla gospodarki osi priorytetowej 4 Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013.

Program Innowacyjna Gospodarka realizowany jest ze środków Unii Europejskiej oraz budżetu państwa.

Zgodnie z umową, Instytucja Wdrażająca/Instytucja Pośrednicząca II stopnia (Minister Gospodarki) udziela Spółce dofinansowania na realizację Projektu „Utworzenie miejsc pracy w centrum usług wspólnych” ze środków publicznych w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka.

Umowa przewiduje, że pomoc zostanie wypłacona Spółce na podstawie składanych przez Nią (Beneficjenta) wniosków o płatność, w których wykazywane są koszty kwalifikowane – w przypadku Spółki koszty pracy. Otrzymane dofinansowanie może dotyczyć kosztów zatrudnienia ponoszonych w innym roku podatkowym niż rok otrzymania dofinansowania. W 2011 r. Spółka otrzymała dwie płatności. Obie płatności dotyczą kosztów kwalifikowanych, jakie Spółka poniosła w 2009 i/lub 2010 r. W przyszłości będą następować kolejne wypłaty w ramach tego Programu na rzecz Spółki.

Zgodnie z założeniami Projektu oraz umową, Spółka przeznacza otrzymane dofinansowanie na pokrycie kosztów utworzenia miejsc pracy (wynagrodzenia, pozostałe koszty pracy).

Ubiegając się o dofinansowanie, Spółka korzystała z usług firmy doradczej, która wspierała Spółkę w przygotowaniu dokumentacji aplikacyjnej. Zgodnie z umową, wydatki na zakup usług doradczych nie stanowią kosztów kwalifikowanych finansowanych z dotacji.

Spółka wpłaca zaliczki na podatek dochodowy w formie uproszczonej, zgodnie z art. 25 ust. 6 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie Spółka informuje, że:

• zgodnie z umową o dofinansowanie Projektu „Utworzenie miejsc pracy w centrum usług wspólnych” w ramach poddziałania 4.5.2 Wsparcie inwestycji w sektorze usług nowoczesnych działania 4.5 Wsparcie Inwestycji o dużym znaczeniu dla gospodarki osi priorytetowej 4 Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007 - 2013 podstawą prawną udzielonej dotacji jest ustawa z 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm.);
• w Jej ocenie, otrzymana dotacja może zostać uznana za dotację rozwojową w rozumieniu art. 106 ust. 2 pkt 3a ustawy z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2009 r.; w celu uniknięcia wątpliwości Spółka przedkłada kopię umowy o dofinansowanie;
• Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka (POIG) finansowany jest ze środków Unii Europejskiej oraz budżetu państwa; zgodnie z informacją zamieszczoną na stronie internetowej programu POIG środki na finansowanie programu pochodzą w znacznej mierze z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego;
• zgodnie z umową, Spółka składa wnioski o wypłatę dofinansowania do Instytucji Wdrażającej / Instytucji Pośredniczącej II stopnia, czyli do Ministra Gospodarki (Departament Wdrażania Programów Operacyjnych); środki pochodzące z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego wypłacane są przez Ministerstwo Finansów; środki te przelewane są z rachunku prowadzonego w Banku Gospodarstwa Krajowego; natomiast środki pochodzące z budżetu państwa wypłacane są przez Ministerstwo Gospodarki.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dotacja udzielona Spółce w ramach Programu Innowacyjna Gospodarka jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Jeżeli otrzymana dotacja jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, to kiedy Spółka powinna wyłączyć wydatki objęte dofinansowaniem z kosztów uzyskania przychodów?
3. Czy wydatki poniesione na przygotowanie wniosku o dofinansowanie stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodów?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 i nr 2 w zakresie zaistniałego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego. Jednocześnie informuje się, iż w zakresie przedstawionego stanu faktycznego obejmującego odpowiedź na pytanie nr 3 w dniu 24 lipca 2012 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-166/12-3/EK.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Dotacja udzielona Spółce w ramach Programu Innowacyjna Gospodarka jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka, w ramach którego Spółka otrzymuje dofinansowanie projektu „Utworzenie miejsc pracy w centrum usług wspólnych”, finansowany jest ze środków Unii Europejskiej oraz budżetu państwa. Spełnione są zatem przesłanki zastosowania zwolnienia, o którym mowa we wskazanym powyżej (finansowanie z udziałem środków europejskich).

Konsekwentnie otrzymane przez Spółkę dofinansowanie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Wyłączenie wydatków objętych dofinansowaniem z podatkowych kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w roku, w którym Spółka otrzymuje dofinansowanie. Konsekwentnie, jeżeli wydatki, na które Spółka otrzymuje dofinansowanie są ponoszone w innym roku podatkowym niż otrzymane dofinansowanie nie ma potrzeby korygowania zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym wydatki takie zostały uznane za podatkowe koszty uzyskania przychodów.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53 (...).

Ponoszone przez Spółkę wydatki związane z realizacją projektu zasadniczo stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodów (gdyby Spółka nie otrzymała dofinansowania, stanowiłyby one podatkowe koszty uzyskania przychodów). W momencie ich poniesienia Spółka zalicza je do podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Jednak w przypadku, gdy są one refundowane otrzymaną dotacją, zgodnie ze wskazanym powyżej przepisem, powinny one zostać wyłączone z podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Ponieważ wyłączenie wskazanych wydatków z podatkowych kosztów uzyskania przychodów determinowane jest otrzymaniem dofinansowania, Spółka powinna wyłączyć z podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatki finansowane dotacją, w momencie otrzymania dofinansowania (czyli dochodu zwolnionego z opodatkowania). Także w przypadku, gdy wydatki objęte dofinansowaniem zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów we wcześniejszych latach podatkowych, korekta (zmniejszenie) kosztów powinno nastąpić w roku podatkowym, w którym Spółka otrzymała dofinansowanie.

Konsekwentnie, Spółka nie powinna korygować kosztów podatkowych z poprzedniego roku, tylko dokonać korekty kosztów poprzez wyłączenie z podstawy opodatkowania kosztów sfinansowanych dotacją w roku otrzymania dotacji.

Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna nr IBPBI/2/423-585/11/CzP.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 24 lipca 2012 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-166/12-2/EK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu ww. interpretacji indywidualnej wskazano, że Spółka zawarła z Ministrem Gospodarki (Instytucją Wdrażającą / Instytucją Pośredniczącą II stopnia) w dniu 30 września 2009 r. umowę o dofinansowanie Projektu „Utworzenie miejsc pracy w centrum usług wspólnych” w ramach poddziałania 4.5.2 Wsparcie inwestycji w sektorze usług nowoczesnych działania 4.5 Wsparcie inwestycji o dużym znaczeniu dla gospodarki osi priorytetowej 4 Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007 - 2013.

Zgodnie z założeniami Projektu oraz umową, Spółka przeznacza otrzymane dofinansowanie na pokrycie kosztów utworzenia miejsc pracy (wynagrodzenia, pozostałe koszty pracy). Wnioski o wypłatę dofinansowania składane są do Instytucji Wdrażającej / Instytucji Pośredniczącej II stopnia, czyli do Ministra Gospodarki (Departament Wdrażania Programów Operacyjnych); środki pochodzące z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego wypłacane są przez Ministerstwo Finansów – środki te przelewane są z rachunku prowadzonego w Banku Gospodarstwa Krajowego, natomiast środki pochodzące z budżetu państwa wypłacane są przez Ministerstwo Gospodarki.

Rozważając charakter otrzymywanych przez Spółkę (Beneficjenta) środków, należy odnieść się do ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), która z dniem 01 stycznia 2010 r. wprowadziła szereg zmian w zakresie przepływu środków przeznaczonych na finansowanie programów operacyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy o finansach publicznych, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich - rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2 i 4.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

Stosownie do art. 5 ust. 3 pkt 1 tej ustawy, do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b.

W tym miejscu wskazać należy, iż funduszami strukturalnymi są fundusze tworzone w budżecie Wspólnoty Europejskiej umożliwiające pomoc w restrukturyzacji i modernizacji gospodarki krajów członkowskich drogą interwencji w kluczowych sektorach i regionach (poprawa struktury). Są one wskazane w rozporządzeniu Rady (WE) Nr 1083/2006 z 11.7.2006 r. ustanawiającym przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającym rozporządzenie (WE) Nr 1260/1999 (Dz. Urz. UE L 210 z 31.7.2006 r., s. 25 ze zm.).

Obecnie (lata 2007-2013) działają dwa fundusze strukturalne:

1. Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (rozporządzenie (WE) Nr 1080/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 5.7.2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i uchylające rozporządzenie (WE) Nr 1783/1999; Dz. Urz. UE L 210 z 31.7.2006 r., s. 1 ze zm.);
2. Europejski Fundusz Społeczny (rozporządzenie (WE) Nr 1081/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 5.7.2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie (WE) Nr 1784/1999; Dz. Urz. UE L 210 z 31.7.2006 r., s. 12 ze zm.).
   
   

W analizowanej sytuacji, umowa zawarta została pomiędzy Spółką a Ministrem Gospodarki jako Instytucją Wdrażającą / Instytucją Pośredniczącą II stopnia w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, a więc środków pochodzących z funduszu strukturalnego, o którym stanowi art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy o finansach publicznych.

Na podstawie art. 111 pkt 16 ustawy o finansach publicznych, dochodami podatkowymi i niepodatkowymi budżetu państwa są środki europejskie (…), po ich przekazaniu na rachunek dochodów budżetu państwa.

Z kolei na mocy art. 112 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, wydatki budżetu państwa są przeznaczone w szczególności na wkład krajowy na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich (…).

Zgodnie z art. 117 ust. 1 omawianej ustawy, budżet środków europejskich jest rocznym planem dochodów i podlegających refundacji wydatków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich, z wyłączeniem środków przeznaczonych na realizację projektów pomocy technicznej oraz środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 4 lit. b tiret drugie.

W budżecie środków europejskich ujmuje się:

1. dochody z tytułu realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich;
2. wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich w części podlegającej refundacji (art. 117 ust. 2 ww. ustawy).
   
   

Dochody i wydatki budżetu środków europejskich ujmuje się w ustawie budżetowej.

Programy finansowane z udziałem środków europejskich są ujmowane w załączniku do ustawy budżetowej (art. 121 ust. 1 ustawy o finansach publicznych).

W myśl art. 124 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, wydatki budżetu państwa dzielą się m. in. na dotacje i subwencje (pkt 1) oraz wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w tym wydatki budżetu środków europejskich (pkt 6).

Dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych (art. 126 ustawy o finansach publicznych). Z kolei, dotacjami celowymi są środki przeznaczone m. in. na współfinansowanie realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich (art. 127 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 186 ustawy o finansach publicznych, wydatki na realizację programów i projektów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, mogą być przeznaczone na:

1. realizację projektów przez jednostki budżetowe;
2. płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich;
3. dotacje celowe dla beneficjentów;
4. realizację projektów finansowanych w ramach Programu Środki Przejściowe;
5. realizację Wspólnej Polityki Rolnej zgodnie z odrębnymi ustawami.
   
   

Na mocy art. 188 ust. 1 wskazanej ustawy, podstawą dokonania płatności na rzecz beneficjenta jest zlecenie płatności wystawione przez instytucję, z którą beneficjent zawarł umowę o dofinansowanie projektu, oraz pisemna zgoda dysponenta części budżetowej na dokonanie płatności, z zastrzeżeniem, że w przypadku gdy projekt realizuje instytucja zarządzająca lub instytucja pośrednicząca będąca zarządem województwa lub przez zarząd województwa upoważniona, zlecenia płatności są wystawiane przez zarząd województwa.

Instytucja, o której mowa w ust. 1, informuje właściwego dysponenta części budżetowej o zleceniach płatności przekazywanych do Banku Gospodarstwa Krajowego, a w przypadku programów finansowanych z udziałem środków europejskich, dla których instytucją zarządzającą lub pośredniczącą jest zarząd województwa, także zarząd województwa (art. 188 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 192 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, Minister Finansów przekazuje na rachunki w Banku Gospodarstwa Krajowego środki na płatności na rzecz beneficjentów, a w przypadku Wspólnej Polityki Rolnej - na rzecz agencji płatniczych, o których mowa w odrębnych ustawach.

W przedmiocie sprawy Wnioskodawca wskazał, iż Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka finansowany jest ze środków Unii Europejskiej oraz budżetu państwa. Środki pochodzące z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego wypłacane są przez Ministerstwo Finansów – środki te przelewane są z rachunku prowadzonego w Banku Gospodarstwa Krajowego, natomiast środki pochodzące z budżetu państwa wypłacane są przez Ministerstwo Gospodarki.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika, względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. W obrocie bezgotówkowym będzie to dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunku wierzyciela. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi podmiot może rozporządzać jak właściciel.

W związku z powyższym, otrzymana kwota dofinansowania stanowi przychód podatkowy Spółki w dacie jej otrzymania (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Przychód ten jednak korzystać będzie ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Do zwolnienia otrzymanej przez Spółkę kwoty dofinansowania zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 1 pkt 47 i art. 17 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl których wolne od podatku są odpowiednio:

• dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach;
• płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców.
  
  

Jednocześnie wskazać należy, iż tut. Organ wydając niniejszą interpretację indywidualną uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za nieprawidłowe, bowiem jak wskazano powyżej środki pochodzące z budżetu państwa wypłacane przez Ministerstwo Gospodarki korzystać będą ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy, natomiast kwota wsparcia wypłacana w formie płatności ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (środki przelewane z rachunku prowadzonego w Banku Gospodarstwa Krajowego) zwolniona będzie z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy.

Konsekwencją zwolnienia od podatku środków otrzymywanych przez Wnioskodawcę jest brak możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków sfinansowanych z tych środków.

Zgodnie bowiem z treścią art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Należy przy tym zauważyć, iż zawarte w powołanym przepisie sformułowanie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)” dotyczy także wydatków, które zostały najpierw poniesione, a dopiero później zrefundowane.

W przedstawionym stanie faktycznym, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki na które Spółka otrzymała dotację, stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, w przypadku uprzedniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków kwalifikowanych podlegających refundacji, Wnioskodawca po otrzymaniu dotacji jest zobowiązany do skorygowania – zmniejszenia – kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania – zwiększenia – podatku dochodowego (zaliczek za okresy rozliczeniowe), w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej. Korekta kosztów winna dotyczyć więc roku, w którym koszty ujęto podatkowo.

Również poniesione przez Spółkę wydatki związane z realizacją Projektu w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, przejściowo niezrefundowane, nie będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, o których stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, lecz do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów – art. 16 ust. 1 pkt 58 ww. ustawy. W takim stanie rzeczy, podatnik finansuje bowiem wydatki nie własnymi środkami finansowymi, lecz środkami które zostały mu przyznane w ramach określonego rodzaju pomocy.

Pismem z 3 sierpnia 2012 r. (data wpływu 6 sierpnia 2012 r.) Wnioskodawca wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z 31 sierpnia 2012 r. znak ILPB3/423W-50/12-2/BN).

W związku z powyższym, Strona wystosowała w dniu 15 września 2012 r. (data wpływu 24 września 2012 r.) skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 22 października 2012 r. nr ILPB3/4240-57/12-2/BN.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał w dniu 10 stycznia 2013 r. wyrok sygn. akt I SA/Wr 1322/12, w którym oddalił skargę Strony.

Pismem z 18 marca 2013 r. – za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu – Strona złożyła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. wyrok.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 22 czerwca 2015 r. przedstawił składowi siedmiu sędziów NSA do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne budzące wątpliwości.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów w dniu 14 grudnia 2015 r. sygn. akt II FPS 4/15 podjął następującą uchwałę: „W przypadku jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (kosztów) poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, które następnie zostały zrefundowane ze środków stanowiących dochody (przychody) zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 i pkt 52 u.p.d.o.p., podatnik – stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p. – zobowiązany jest do zmniejszenia zrefundowanych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu otrzymania dofinansowania”.

W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 6 maja 2016 r. sygn. akt II FSK 1499/13, uchylił zaskarżony wyrok oraz interpretację indywidualną.

Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 14 grudnia 2015 r. sygn. akt II FPS 4/15 stwierdził, że „w przypadku jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (kosztów) poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, które następnie zostały zrefundowane ze środków stanowiących dochody (przychody) zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt i pkt 52 u.p.d.o.p., podatnik – stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p. – zobowiązany jest do zmniejszenia zrefundowanych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu otrzymania dofinansowania”.

W uzasadnieniu tej uchwały Naczelny Sąd Administracyjny wskazał m.in., iż uzasadniony jest wniosek, że przystępując do realizacji projektu oraz ponosząc określone wydatki, Spółka mogła jedynie zakładać, że ich wartość zostanie zwrócona w przyszłości i w umówionej wysokości. W konsekwencji uznać należy, że dopóki podatnik nie otrzymał środków z dotacji nie wystąpi skutek, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p., tj. bezpośrednie sfinansowanie poniesionych przez podatnika wydatków z dochodów (przychodów) zwolnionych z opodatkowania. Wobec tego, wcześniejsze ujęcie tych wydatków w kosztach podatkowych, jako poniesionych w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a jednocześnie niewymienionych w art. 16, jest zgodne z ustawą podatkową. Z tych też względów nie można podzielić poglądu Sądu pierwszej instancji, według którego Spółka kwalifikując w koszty uzyskania przychodów koszty poniesione przed uzyskaniem dotacji, doprowadziła do „błędnego ujęcia poszczególnych wydatków w urządzeniach księgowych”.

Stosownie do art. 187 § 2 P.p.s.a., powołana wyżej uchwała jest w sprawie niniejszej wiążąca. Oznacza to, że Naczelny Sąd Administracyjny obowiązany był uznać podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty za usprawiedliwione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 maja 2016 r. sygn. akt II FSK 1499/13 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji z 24 lipca 2012 r. sygn. ILPB3/423-166/12-2/EK.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.