INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18.05.2011r. (data wpływu 23.05.2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania wspólnikowi majątku Spółki w ramach postępowania likwidacyjnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.05.2011r. wpłynął ww. wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania wspólnikowi majątku Spółki w ramach postępowania likwidacyjnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednoosobową spółką prawa polskiego (dalej zwaną: „Spółką”), spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której aktualnie jedynym udziałowcem (właścicielem 100% udziałów) jest spółka kapitałowa prawa cypryjskiego (spółka typu private company limited by shares, będąca odpowiednikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością prawa polskiego) z siedzibą i zarządem na terytorium Republiki Cypru (dalej jako: „Wspólnik”). Wspólnik jest właścicielem 100% udziałów w Spółce nieprzerwanie od dnia 3 października 2008 roku.

Spółka powołana została głównie w celu prowadzenia działalności obejmującej kupno i sprzedaż nieruchomości, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, a także pośrednictwo w obrocie nieruchomościami. Faktycznie Spółka prowadziła głównie działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości za wynagrodzeniem. Spółka jest:

• właścicielem zabudowanej nieruchomości stanowiącej działki o łącznym obszarze 783 m² (dalej jako: ‚„Nieruchomość”) oraz

• współwłaścicielem w udziale wynoszącym 2/10 części zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę obszarze 352 m² (dalej jako: „Udział w Nieruchomości”).
  
  

Nieruchomość jest zabudowana murowanym, czterokondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym o powierzchni zabudowy 191 m² (dalej jako „Budynek”). Nieruchomość wraz z Budynkiem oraz Udział w Nieruchomości zostały nabyte w 2009 roku za środki pochodzące z bankowego kredytu inwestycyjnego oraz pożyczki od podmiotu powiązanego. Na dzień likwidacji Spółki kredyt i pożyczka będą spłacone. Aktualnie Nieruchomość wraz z Budynkiem nie jest przedmiotem żadnej umowy najmu.

Przez wzgląd na racje gospodarcze Wspólnik rozważa, w celu uproszczenia struktury właścicielskiej oraz ograniczenia kosztów, podjęcie decyzji o otwarciu likwidacji Spółki, w trybie i na zasadach przewidzianych w przepisach Kodeksu Spółek Handlowych.

Zgodnie z art. 286 Kodeksu spółek handlowych, majątek pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli dzieli się między udziałowców w stosunku do dokonanych przez każdego z nich wypłat na kapitał zakładowy. Przy czym majątek Spółki nie musi ulec upłynnieniu i na udziałowców mogą zostać przeniesione, w ramach podziału majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, o którym mowa w art. 286 Kodeksu spółek handlowych, poszczególne składniki majątkowe Spółki w likwidacji.

Spółka oraz Wspólnik poinstruują likwidatora, aby w celu uproszczenia postępowania likwidacyjnego nie dokonywał spieniężenia wszystkich składników majątkowych Spółki, lecz po uregulowaniu zobowiązań wydał na rzecz Wspólnika aktywa w naturze, to jest własność Nieruchomości wraz z Budynkiem oraz własność Udziału w Nieruchomości. Przedmiotowa Nieruchomość wraz z Budynkiem od momentu nabycia traktowana jest w ewidencji Spółki jako środek trwały dla potrzeb podatkowych. Grunty nie podlegały amortyzacji podatkowej.

W konsekwencji, w ramach procesu likwidacji Wnioskodawcy, dojdzie do przeniesienia własności Nieruchomości wraz z Budynkiem oraz Udziału w Nieruchomości. Przeniesienie własności Nieruchomości wraz z Budynkiem oraz Udziału w Nieruchomości na Wspólnika w ramach podziału nieupłynnionego majątku Spółki dokonane zostanie w formie aktu notarialnego, który określać będzie ustaloną wartość rynkową na dzień przeniesienia Nieruchomości wraz z Budynkiem oraz Udziału w Nieruchomości.

Wartość rynkowa Nieruchomości wraz z Budynkiem oraz Udziału w Nieruchomości w dacie ich wydania Wspólnikowi nie powinna być wyższa niż cena zakupu tej nieruchomości przez Spółkę.

Ww. składniki majątku Spółki (Nieruchomość oraz Udział w Nieruchomości) nie zostały wniesione do Spółki aportem w formie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, lecz zostały przez Spółkę nabyte na podstawie umowy sprzedaży.

Przy nabyciu Nieruchomości wraz z Budynkiem oraz Udziału w Nieruchomości Spółce przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego (wynikającego z faktur dokumentujących wynajem za wynagrodzeniem) o kwotę podatku naliczonego (wynikającego z faktury dokumentującej zakup Nieruchomości wraz z Budynkiem oraz Udziału w Nieruchomości). Spółka dokonała zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na wskazany rachunek bankowy.

Spółka uzyska od Wspólnika pisemne oświadczenie, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 22 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (w zakresie podatku od towarów i usług):

Czy przekazanie majątku Spółki jedynemu udziałowcowi w ramach postępowania likwidacyjnego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zasady i tryb rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy ustawy z dnia 15.09.2000r. Kodeks Spółek Handlowych. Zgodnie z art. 272 K.s.h. rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. W myśl zaś art. 275 § 2 K.s.h. w okresie likwidacji nie można, nawet częściowo, wypłacać wspólnikom zysków ani dokonywać podziału majątku spółki przed spłaceniem wszystkich zobowiązań. Majątek pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów, chyba, że umowa spółki określa inne zasady podziału majątku (art. 286 § 2 i § 3 K.s.h.).

Uregulowania Kodeksu spółek handlowych wskazują, że podział majątku między wspólników następuje po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Tym samym przejęcie majątku likwidowanej spółki handlowej przez wspólników następuje z mocy prawa i nie stanowi rozdysponowania majątku przez likwidowany podmiot. Likwidowany podmiot nie może przeznaczyć majątku likwidacyjnego na żaden inny cel (chyba, że inne zasady podziału określone zostały w umowie już w momencie zawiązywania spółki), lecz tylko dokonać podziału pozostałego majątku między wspólników.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności zdefiniowany został w art. 7 i art. 8 ustawy. W myśl zatem art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokaju o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2 tej ustawy, na równi z odpłatną dostawą towarów traktuje się również nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zdaniem Spółki, do przedstawionego zdarzenia przyszłego znajduje zastosowanie powyższy przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Na mocy art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Okolicznością determinującą możliwość uznania określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Przyjąć należy, że działalność gospodarcza, o jakiej mowa w art. 55¹ kodeksu cywilnego, powinna być tak postrzegana, jak została zdefiniowana w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Nieruchomość wraz z Budykiem była nabyta przez Spółkę i wynajmowana przez Spółkę w ramach jej działalności gospodarczej. Aktualnie Nieruchomość wraz Budynkiem nie jest przedmiotem żadnej umowy najmu. Ponadto należy podkreślić, iż Nieruchomość wraz z Budynkiem, jako że została zakupiona na cele prowadzenia działalności gospodarczej Spółki związanej z wynajmem, stanowi samoistne dobro o wartości majątkowej.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny dla uznania zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo nie jest konieczne, aby ów zorganizowany zespół prowadził czynnie działalność gospodarczą, ale aby był jedynie zdolny do prowadzenia działalności tego typu. W konsekwencji, o przedsiębiorstwie można zatem mówić nie tylko wtedy, gdy jest ono czynne i aktywne gospodarczo, ale również wtedy, gdy z różnych przyczyn zaniechano prowadzenia działalności gospodarczej, przy założeniu jednak, że pozostaje nadal w taki sposób zorganizowane, iż w każdym momencie istnieje możliwość jej podjęcia i prowadzenia bez konieczności dodatkowego organizacyjnego przygotowania (G. Bieniek, Komercjalizacja i prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych według ustawy z 30 sierpnia 1996r., PiZS 1997, nr 11, s. 20).

W konsekwencji należy uznać, iż Nieruchomość wraz z Budynkiem oraz Udziałem w Nieruchomości stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. Bez znaczenia tutaj jest fakt, że w chwili obecnej oraz w chwili likwidacji składniki majątkowe nie będą przedmiotem umów najmu (wcześniej były).

Reasumując, zważywszy na fakt, iż:

1. Nieruchomość wraz z Budynkiem oraz Udziałem w Nieruchomości były przedmiotami wykorzystywanymi w działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę i była wynajmowana na rzecz podmiotów trzecich,
2. Nieruchomość wraz z Budynkiem oraz Udziałem w Nieruchomości stanowi zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej,
3. Spółka zostanie zlikwidowana z zachowaniem przepisów Kodeksu spółek handlowych i dokona podziału majątku między wspólników w trybie art. 286 Kodeksu spółek handlowych z zachowaniem terminu tam wskazanego, w wyniku czego przeniesie w naturze na jedynego jej Wspólnika własność Nieruchomości wraz z Budynkiem oraz Udziałem w Nieruchomości,

- czynność ta może być rozumiana jako przeniesienie przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 55¹ kodeksu cywilnego.

W konsekwencji, odniesienie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego do powołanych przepisów prowadzi do wniosku, iż podział majątku likwidacyjnego polegający na przeniesieniu wszystkich składników tego majątku, stanowiących przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, na własność jedynego wspólnika Spółki, należy uznać za czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług — zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na prawidłowość takiej wykładni przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazują również stanowiska Ministra Finansów w wydawanych interpretacjach indywidualnych, czego przykładem są m.in.:

• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 grudnia 2009 roku (sygn. IPPP3- 443-916/09-2/JF;

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lipca 2010 roku (sygn. IPPP1/443- 434/10-2/AP;

• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 października 2010 roku (sygn. IPPP1/443-745/10-4/MP.
  
  

Interpretacje nie są źródłem praw i obowiązków dla podatników, nie są źródłem prawa, natomiast Spółka pragnie powołać się na powyższe interpretacje, jako na istotną wskazówkę interpretacyjną, która przemawia za prawidłowością przedstawionego przez Spółkę stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zasadą jest, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów, a zatem kiedy jest ona realizowana pod tytułem nieodpłatnym - nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. W ustawie przewidziano jednak od tej zasady wyjątek. Jeżeli podatnikowi przysługiwało - w całości lub w części - prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów, należących do jego przedsiębiorstwa, które następnie zostały przez niego nieodpłatnie przekazane, to tego rodzaju czynności przekazania towarów, uznaje się za podlegające opodatkowaniu jako odpłatne dostawy towaru.

Stosownie bowiem do art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Z powyższego przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu, a więc mieszczącą się w przedmiocie opodatkowania określonym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. w pojęciu „odpłatnej dostawy towarów”, są także niektóre nieodpłatne przekazania towarów. Ustawodawca za takie uznał te z nich, które są przekazywane nieodpłatnie przez podatnika jako należące do jego przedsiębiorstwa.

Innymi słowy, art. 7 ust. 2 ustawy zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie i z zastrzeżeniem płynącym z ust. 3 tego artykułu (wyłączenie zrównania z uwagi na przedmiot objęty czynnością nieodpłatną). W ten sposób wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki, wchodzi w zakres objęty pojęciem „odpłatnej dostawy towarów”, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub części. Natomiast art. 6 pkt 1 ustawy stanowi, iż przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polską spółką (czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług) prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie kupna, sprzedaży i wynajmowania nieruchomości, zarządzania nieruchomościami oraz pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, przy czym Spółka zajmowała się głównie wynajmowaniem nieruchomości. Wspólnikiem Spółki i zarazem jedynym udziałowcem (właścicielem 100% udziałów) jest spółka cypryjska. Spółka jest właścicielem nieruchomości zabudowanej czterokondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym oraz współwłaścicielem w udziale wynoszącym 2/10 części zabudowanej nieruchomości, które zostały przez Spółkę nabyte, na podstawie umowy sprzedaży, w 2009 roku za środki pochodzące z bankowego kredytu inwestycyjnego oraz pożyczki od podmiotu powiązanego.

Wspólnik rozważa podjęcie decyzji o likwidacji Spółki, w trybie i na zasadach przewidzianych w przepisach Kodeksu Spółek Handlowych. Spółka oraz Wspólnik poinstruują likwidatora, aby w celu uproszczenia postępowania likwidacyjnego nie dokonywał spieniężenia wszystkich składników majątkowych Spółki, lecz po uregulowaniu zobowiązań wydał na rzecz Wspólnika aktywa w naturze, to jest własność nieruchomości wraz z budynkiem oraz własność udziału w nieruchomości. Aktywa te figurują w ewidencji Spółki jako środek trwały. W ramach procesu likwidacji Wnioskodawcy, dojdzie do przeniesienia na wspólnika własności nieruchomości wraz z budynkiem oraz udziału w nieruchomości. Przeniesienie to, w ramach podziału nieupłynnionego majątku Spółki, dokonane zostanie w formie aktu notarialnego, który określać będzie ustaloną wartość rynkową na dzień przeniesienia. Wartość rynkowa przedmiotów przeniesienia w dacie ich wydania Wspólnikowi nie powinna być wyższa niż cena ich zakupu przez Spółkę.

Na dzień likwidacji zobowiązania Spółki (kredyt i pożyczka) będą spłacone. Aktualnie nieruchomość wraz z budynkiem nie jest przedmiotem żadnej umowy najmu.

Przy nabyciu nieruchomości wraz z budynkiem oraz udziału w nieruchomości Spółce przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zasady i tryb rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm).

Na mocy art. 272 K.s.h., rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.

Stosownie do art. 275 § 2 K.s.h., w okresie likwidacji nie można, nawet częściowo, wypłacać wspólnikom zysków ani dokonywać podziału majątku spółki przed spłaceniem wszystkich zobowiązań.

Majątek spółki pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu jej wierzycieli dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów, chyba, że inne zasady podziału określa umowa spółki (art. 286 § 2 i 3 K.s.h.).

Uregulowania Kodeksu spółek handlowych wskazują, iż podział majątku między wspólników następuje po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Tym samym przejęcie majątku likwidowanej spółki handlowej przez wspólników następuje z mocy prawa i nie stanowi rozdysponowania majątku przez likwidowany podmiot. Likwidowany podmiot nie może przeznaczyć majątku likwidacyjnego na żaden inny cel (chyba, że inne zasady podziału określone zostały w umowie już w momencie zawiązywania spółki), lecz tylko dokonać podziału pozostałego majątku między wspólników.

W analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której składniki majątku Spółki, pozostałego po zaspokojeniu wierzycieli, mają zostać przekazane jedynemu udziałowcowi. Majątek ten, zdaniem Wnioskodawcy, stanowić będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem nie jest to pojęcie podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, dla potrzeb przepisów ww. ustawy konieczne jest posłużenie się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Na mocy art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55² Kodeksu cywilnego stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli zatem warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, byłyby spełnione, to transakcja przekazania na własność wspólnikowi (jedynemu udziałowcowi) w toku postępowania likwidacyjnego majątku Spółki, stanowiącego przedsiębiorstwo w rozumieniu tego przepisu, nie podlegałaby przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy jednak podkreślić, że o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. W niniejszej sprawie Spółka przekazuje udziałowcowi składniki majątku (środki trwałe) w postaci nieruchomości zabudowanej budynkiem oraz udziału w nieruchomości, w momencie, gdy zobowiązania Spółki są spłacone a nieruchomość wraz z budynkiem nie jest przedmiotem żadnej umowy najmu. Z wniosku nie wynika, aby w ramach tej transakcji przekazaniu podlegały jakiekolwiek inne składniki niematerialne i materialne Spółki przeznaczone, wraz z przedmiotowymi nieruchomościami, do prowadzenia działalności, tak, by przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Nie można zatem uznać, iż przekazywane aktywa stanowią, w tym przypadku, przedsiębiorstwo w rozumieniu powołanego art. 55¹ Kodeksu cywilnego, jako całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż przekazanie określonych składników majątkowych w ramach postępowania likwidacyjnego na rzecz wspólnika likwidowanej Spółki pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży. Przy nabyciu nieruchomości wraz z budynkiem oraz udziału w nieruchomości Spółce przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomości te służyły Spółce prowadzeniu działalności opodatkowanej w zakresie wynajmu. Przekazanie nieruchomości wspólnikowi (jedynemu udziałowcowi) w toku postępowania likwidacyjnego dokonane zostanie w formie aktu notarialnego, który określać będzie ustaloną wartość rynkową tych aktywów na dzień przeniesienia, przy czym wartość ta nie powinna być wyższa niż cena ich zakupu przez Spółkę.

Z powyższego wynika zatem, iż przekazanie majątku Wnioskodawcy nastąpi nieodpłatnie, a przy nabyciu tych towarów przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. Dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia, czy przekazanie nieodpłatne należącej do Spółki nieruchomości następuje w wyniku jej likwidacji. Na gruncie podatku od towarów i usług opisana czynność jest przekazaniem towaru (nieruchomości) bez wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 ust. 2 cyt. ustawy. Przyczyna, z jakiej Spółka tej czynności dokonuje, nie ma wpływu na rozstrzygnięcie kwestii jej opodatkowania podatkiem VAT. Likwidacja Spółki w żaden sposób nie przesądza o braku opodatkowania podatkiem VAT przekazania nieruchomości udziałowcowi.

Odnosząc przywołane uregulowania prawne do sytuacji opisanej we wniosku należy zauważyć, iż wskutek likwidacji majątku Wnioskodawcy i przekazania tego majątku wspólnikowi, dojdzie do prawnej zmiany właściciela danego majątku. A zatem, w oparciu o powołane przepisy, biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przekazywanych towarów, należy stwierdzić, iż spełnione zostaną warunki do uznania przekazywanego majątku likwidowanej Spółki udziałowcowi za odpłatną dostawę towarów. Tym samym czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów, na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, iż cytowane rozstrzygnięcia zostały wydane w indywidualnych sprawach o odmiennych stanach faktycznych, nie mogą zatem wpłynąć na ocenę prawidłowości kwestii będącej przedmiotem niniejszej interpretacji. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia podejmowane są w oparciu o przedstawiony we wniosku o interpretację konkretny stan faktyczny sprawy. Po przeanalizowaniu treści wymienionych przez Stronę interpretacji tut. Organ stwierdza, że przedstawione w nich stanowisko organu podatkowego nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż stany faktyczne będące przedmiotem tych rozstrzygnięć dotyczyły przekazania w postępowaniu likwidacyjnym całości majątku likwidowanego podmiotu, stanowiącego przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego (nie zaś wyłącznie składników tego majątku w postaci nieruchomości), co stanowi istotną różnicę w odniesieniu do przedstawionego w niniejszym wniosku zdarzenia. A zatem powołane rozstrzygnięcia koncentrowały się wokół zagadnień zbliżonych, jednakże nie tożsamych ze sprawą przedstawioną przez Wnioskodawcę.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pytania Wnioskodawcy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.