2016.09.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPP3.4512.371.2016.3.MWj

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.371.2016.3.MWj
z 15 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 30 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT według prewspółczynnika dla Zespołu Szkół w … jako jednostki budżetowej w związku z realizacją inwestycji pn. „…”– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT według prewspółczynnika dla Zespołu Szkół w … jako jednostki budżetowej w związku z realizacją inwestycji pn. „…”.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 11 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz podanie adresu elektronicznego w systemie teleinformatycznym ePUAP oraz pismem z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina zamierza realizować inwestycję pod nazwą: „…”. Zadanie obejmuje budowę sali gimnastycznej wraz z łącznikiem z budynkiem szkoły oraz zespołem pomieszczeń technicznych i pomieszczeń sali fitness, siłowni wraz zapleczem higieniczno-sanitarnym. Projektowany obiekt składa się z 3-ch głównych brył: hali sportowej, pomieszczeń do ćwiczeń oraz łącznika stanowiącego powiązanie funkcjonalno-przestrzenne z istniejącym budynkiem Zespołu Szkół w ….

Gmina … jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Faktury zakupu wystawiane będą na Gminę …. Po odbiorze inwestycji nowopowstałe obiekty przekazane będą w trwały zarząd Zespołowi Szkół w …. Na chwilę obecną Gmina … nie dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT z podległymi jednostkami. Planowany okres centralizacji to 1 styczeń 2017r.

Hala sportowa wykorzystywana będzie do działalności opodatkowanej bądź niepodlegającej opodatkowaniu. Działalność opodatkowana polegać będzie na wynajmie komercyjnym, a działalność niepodlegająca opodatkowaniu związana będzie z działalnością edukacyjną szkół. Zespół Szkół w … wystawiać będzie faktury VAT po 1 stycznia 2017r.

W piśmie z dnia 11 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. 1. Realizacja przedmiotowego projektu należy do zadań własnych gminy art. 7 ust. 1 pkt 10 zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności sprawy kultury fizycznej.

Ad. 2. Etap przygotowawczy inwestycji zaczął się 31.10.2014 r. i dotyczył przygotowania dokumentacji projektowej, natomiast planowany termin rozpoczęcia robót budowlanych to koniec września 20l6 r., a zakończenie planowane jest na lipiec 2019 r.

Ad. 3. Właścicielem obiektów, które powstaną w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji będzie Gmina …, która przekaże ten obiekt Zespołowi Szkół w … w trwały zarząd.

Ad. 4. W związku z obowiązkiem dokonania przez Gminę centralizacji rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi od 1 stycznia 2017 r., na fakturach wystawianych przez Zespół Szkół w … jako sprzedawca widnieć będzie Gmina …, a jako wystawca Zespół Szkół w ….

Ad. 5. Zespół Szkół w … nie jest odrębnym od Gminy podatnikiem podatku od towarów i usług, samodzielnie rozliczającym się z podatku VAT.

Ad. 6. Zakres pytania dotyczy wydatków ponoszonych przed i po centralizacji rozliczeń gminy i jej jednostek organizacyjnych.

Ad. 7. Gmina nie dokona scentralizowania rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi przed 1 stycznia 2017 r., w zakresie podatku VAT poprzez złożenie korekt deklaracji za okresy rozliczeniowe, w których zostały poniesione wydatki.

Ad. 8. W okresie gdy Gmina będzie ponosiła wydatki na przedmiotową inwestycje, jednostki organizacyjne nie będą dokonywać odrębnych od Gminy rozliczeń dla potrzeb podatku VAT.

Ad. 9. Gmina dokona scentralizowania rozliczeń ze swymi jednostkami organizacyjnymi od 1 stycznia 2017 r. Termin rozpoczęcia robót budowlanych planowany jest na koniec września 2016 r. a zakończenie planowane jest na lipiec 2019 r. Etap przygotowawczy inwestycji zaczął się 31.10.2014 r. i dotyczył przygotowania dokumentacji projektowej.

Na pytanie nr 10 o treści: Czy Wnioskodawca dokona scentralizowania rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi w trakcie realizacji przedmiotowego projektu?, Wnioskodawca odpowiedział: „Ad. 10. Gmina dokona scentralizowania rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi w trakcie realizacji przedmiotowego projektu tj. 1 stycznia 2017 r.”

Na pytanie nr 11 o treści: Czy Wnioskodawca dokona scentralizowania rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi po okresie, w którym będzie ponosił wydatki na przedmiotową inwestycję?, Wnioskodawca odpowiedział: „Ad. 11. Gmina dokona scentralizowania rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi w trakcie realizacji przedmiotowego projektu tj. 1 stycznia 2017 r.”

Ad. 12. Nabyte towary i usługi do realizacji inwestycji będącej przedmiotem wniosku Gmina będzie wykorzystywała do celów wykonywanej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza.

Ad. 13. Inwestycja będąca przedmiotem wniosku będzie służyła Gminie do działalności gospodarczej i do innych celów niż działalność gospodarcza lecz nie ma możliwości przyporządkowania wydatków w całości do celów działalności gospodarczej.

Ad. 14. Nabyte towary i usługi do realizacji inwestycji będącej przedmiotem wniosku Zespół Szkół w … będzie wykorzystywał do celów wykonywanej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza.

Ad. 15. Inwestycja będąca przedmiotem wniosku będzie służyła Zespołowi Szkół w … do działalności gospodarczej i do innych celów niż działalność gospodarcza lecz nie ma możliwości przyporządkowania wydatków w całości do celów działalności gospodarczej.

Ad. 16. Gmina będzie wykorzystywała efekty powstałe w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji do czynności niepodlegających opodatkowaniu, opodatkowanych oraz zwolnionych.

Ad. 17. Zespół Szkół w … będzie wykorzystywał efekty powstałe w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji do czynności niepodlegających opodatkowaniu oraz opodatkowanych oraz zwolnionych.

Ad. 18. W obrębie każdej bryły budynku będą wykonywane następujące czynności:

hala sportowa - czynności opodatkowane i nieopodatkowane (tj. zajęcia lekcyjne i inne związane z działalnością edukacyjną szkól);
pomieszczenia do ćwiczeń - czynności opodatkowane i nieopodatkowane (tj. zajęcia lekcyjne i inne związane z działalnością edukacyjną szkół);
łącznik stanowiący powiązanie funkcjonalno-przestrzenne z istniejącym budynkiem Zespołu Szkół w … - czynności opodatkowane, nieopodatkowane (tj. zajęcia lekcyjne i inne związane z działalnością edukacyjną szkół) oraz zwolnione (jako przejście do stołówki, gdzie jest sprzedaż zwolniona).

Oprócz budowy sali gimnastycznej, składającej się z trzech opisanych we wniosku brył, zadanie przewiduje również przebudowę istniejącego skrzydła budynku dydaktycznego szkoły z przeznaczeniem na jadalnię z zapleczem kuchennym oraz szatnie, magazyny oraz bibliotekę – w ramach tej części zadania wykonywane będą czynności niepodlegające opodatkowaniu (związane z działalnością edukacyjną) oraz zwolnione (tj. prowadzenie stołówki).

Ad. 19. Istnieje możliwość przyporządkowania wydatków dla poszczególnych brył, ale nie ma możliwości przyporządkowania tych wydatków w całości do działalności gospodarczej w obrębie danej bryły.

Ponadto, w piśmie z dnia 6 września 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że: Gmina nie złoży korekty deklaracji wstecz za okresy rozliczeniowe, w których zostały poniesione wydatki (czyli od momentu, kiedy rozpoczął się etap przygotowawczy inwestycji - 31 10.2014r.) po dokonaniu centralizacji rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi, w zakresie podatku VAT tj. po 1 stycznia 2017r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT?

Jeżeli takie prawo będzie miała to czy wysokość tego odliczenia wyliczona będzie według prewspółczynnika dla Zespołu Szkół w … jako jednostki budżetowej, czy może według prewspółczynnika dla Gminy …?

Zdaniem Wnioskodawcy, od 01.01.2017 r. po centralizacji Gmina … będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT, wysokość tego odliczenia liczona będzie według prewspółczynnika dla Zespołu Szkół w ….

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Rozpatrując kwestie poruszone we wniosku w pierwszej kolejności należy wskazać, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-276/14 Gmina przeciwko Ministrowi Finansów, zgodnie z którym „artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie”. Zdaniem TSUE, jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tę ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

W konsekwencji tego wyroku należy uznać, że jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

W dniu 26 października 2015 r. zapadła uchwała NSA, sygn. akt I FPS 4/15, w której NSA wskazał, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków – nie jest wystarczająco samodzielny. NSA wskazał również, że dotychczasowe orzecznictwo NSA w tej materii, akceptujące odrębność tych podmiotów, należy uznać za nieaktualne. Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie Gmina.

Jednak, aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, w dniu 29 września 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało komunikat w sprawie objętej wyrokiem TSUE, w którym wskazano, że stosowany model rozliczeń może być kontynuowany do połowy 2016 r. W dniu 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wprowadziło zmianę do komunikatu polegającą na przedłużeniu terminu ostatecznej centralizacji na dzień 1 stycznia 2017 r.

Tut. Organ podkreśla, że centralizacja rozliczeń dotyczy wszystkich jednostek organizacyjnych Gminy oraz wszystkich transakcji dokonywanych przez Gminę i jej jednostki organizacyjne.

Wskazać należy, że przedmiotową interpretację indywidualną wydano w oparciu o zdarzenie przyszłe, z którego wynika, że Gmina dokona centralizacji rozliczeń wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi od dnia 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605), zwanej dalej ustawą nowelizującą, do ustawy dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h zawierające zasady wyodrębniania podatku naliczonego do odliczenia.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli: zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W tym miejscu należy podkreślić, że z dniem 1 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. poz. 2193), zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie proporcji”.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie proporcji, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl § 2 pkt 8 rozporządzenia w sprawie proporcji – ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to: urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, jednostkę budżetową, zakład budżetowy.

Jak wynika z przepisów rozporządzenia w sprawie proporcji, ustawodawca określił w przypadku jednostek budżetowych sposób określenia zakresu wykorzystania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez te jednostki działalności i dokonywanych przez nie nabyć (sposób określania proporcji).

Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług. Prawo to przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług prowadzącemu działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy. Zapewnia ono neutralność tego podatku dla podatników, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ma zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT w cenie nabywanych towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego obciążenia finansowego.

Należy również wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą więc wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

dotyczy ono wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy;
odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina zamierza realizować inwestycję pod nazwą: „…”. Projektowany obiekt składa się z 3-ch głównych brył: hali sportowej, pomieszczeń do ćwiczeń oraz łącznika stanowiącego powiązanie funkcjonalno-przestrzenne z istniejącym budynkiem Zespołu Szkół w …. Faktury zakupu wystawiane będą na Gminę …. Po odbiorze inwestycji nowopowstałe obiekty przekazane będą w trwały zarząd Zespołowi Szkół w …. Gmina nie dokona scentralizowania rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi przed 1 stycznia 2017 r., w zakresie podatku VAT poprzez złożenie korekt deklaracji za okresy rozliczeniowe, w których zostały poniesione wydatki oraz nie złoży korekty deklaracji wstecz za okresy rozliczeniowe, w których zostały poniesione wydatki (czyli od momentu, kiedy rozpoczął się etap przygotowawczy inwestycji - 31 10.2014r.) po dokonaniu centralizacji rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi, w zakresie podatku VAT tj. po 1 stycznia 2017r.

Etap przygotowawczy inwestycji zaczął się 31.10.2014 r. i dotyczył przygotowania dokumentacji projektowej, natomiast planowany termin rozpoczęcia robót budowlanych to koniec września 20l6 r., a zakończenie planowane jest na lipiec 2019 r. Właścicielem obiektów, które powstaną w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji będzie Gmina …, która przekaże ten obiekt Zespołowi Szkół w … w trwały zarząd.

W związku z obowiązkiem dokonania przez Gminę centralizacji rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi od 1 stycznia 2017 r. na fakturach wystawianych przez Zespół Szkół w … jako sprzedawca widnieć będzie Gmina …, a jako wystawca Zespół Szkół w …. Gmina nie dokona scentralizowania rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi przed 1 stycznia 2017 r., w zakresie podatku VAT poprzez złożenie korekt deklaracji za okresy rozliczeniowe, w których zostały poniesione wydatki. W okresie gdy Gmina będzie ponosiła wydatki na przedmiotową inwestycje, jednostki organizacyjne nie będą dokonywać odrębnych od Gminy rozliczeń dla potrzeb podatku VAT. Gmina dokona scentralizowania rozliczeń ze swymi jednostkami organizacyjnymi od 1 stycznia 2017 r. Termin rozpoczęcia robót budowlanych planowany jest na koniec września 2016 r. a zakończenie planowane jest na lipiec 2019 r. Etap przygotowawczy inwestycji zaczął się 31.10.2014 r. i dotyczył przygotowania dokumentacji projektowej.

Nabyte towary i usługi do realizacji inwestycji będącej przedmiotem wniosku Gmina będzie wykorzystywała do celów wykonywanej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Inwestycja będąca przedmiotem wniosku będzie służyła Gminie do działalności gospodarczej i do innych celów niż działalność gospodarcza lecz nie ma możliwości przyporządkowania wydatków w całości do celów działalności gospodarczej. Gmina będzie wykorzystywała efekty powstałe w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji do czynności niepodlegających opodatkowaniu, opodatkowanych oraz zwolnionych.

Nabyte towary i usługi do realizacji inwestycji będącej przedmiotem wniosku Zespół Szkół w … będzie wykorzystywał do celów wykonywanej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Inwestycja będąca przedmiotem wniosku będzie służyła Zespołowi Szkół w … do działalności gospodarczej i do innych celów niż działalność gospodarcza lecz nie ma możliwości przyporządkowania wydatków w całości do celów działalności gospodarczej.

Zespół Szkół w … będzie wykorzystywał efekty powstałe w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji do czynności niepodlegających opodatkowaniu oraz opodatkowanych oraz zwolnionych.

Istnieje możliwość przyporządkowania wydatków dla poszczególnych brył, ale nie ma możliwości przyporządkowania tych wydatków w całości do działalności gospodarczej w obrębie danej bryły.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął w wątpliwość, czy będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT według prewspółczynnika dla Zespołu Szkół w …, jako jednostki budżetowej, w związku z realizacją inwestycji pn. „…”.

W związku z realizacją przedmiotowej inwestycji wskazać należy, iż w świetle obowiązujących przepisów (art. 86 ust. 2a ustawy), w przypadku, gdy nabyte towary usługi są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza i nie jest możliwe przypisanie towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Wobec powyższego, w stosunku do wydatków ponoszonych w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji, Wnioskodawca winien w pierwszej kolejności dokonać wyliczenia kwoty podatku naliczonego przypisanego do działalności gospodarczej dla Zespołu Szkół w … zgodnie z art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r., w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. poz. 2193).

Przy czym należy podkreślić, iż okoliczności niniejszej sprawy wskazują, iż w ramach działalności gospodarczej efekty przedmiotowej inwestycji będą służy działalności zwolnionej i opodatkowanej. Dlatego też, gdy podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa towary i usługi do czynności opodatkowanych i zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT w celu wyliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu winien zastosować uregulowania wynikające z art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 90 ust. 4 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalona proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Zatem celem zrealizowania prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik jest obowiązany do bezpośredniego przyporządkowania dokonanych zakupów do czynności dających prawo do odliczenia (w myśl art. 86 ust. 1, ust. 2a w związku z art. 90 ust. 1 ustawy).

Jeśli nie jest możliwe przypisanie dokonanych zakupów towarów i usług w całości do czynności dających prawo do odliczenia, ponieważ podatnik świadczy jeszcze inne czynności, ma on prawo do odliczenia jedynie tej kwoty podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom dającym prawo do odliczenia zgodnie z art. 86 ust. 2a oraz art. 90 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z przytoczonego powyżej § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie proporcji, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Zatem w przypadku jednostek samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez nią działalności i dokonywanych przez nią nabyć ustala się odrębnie dla każdej z utworzonych przez jednostkę samorządu terytorialnego jednostek organizacyjnych realizujących jej zadania. Tym samym proporcja, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, powinna zostać obliczona, zgodnie z ww. przepisami rozporządzenia, dla każdej z jednostek samorządu terytorialnego oddzielnie.

Z kolei przechodząc do kwestii wyliczenia proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ustawy w pierwszej kolejności należy ponownie wskazać na art. 90 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym proporcję, o której mowa w cyt. wyżej art. 90 ust. 2 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy).

Na mocy art. 90 ust. 11 ustawy – minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, metody obliczania proporcji inne niż określona w ust. 3 oraz warunki ich stosowania, uwzględniając uwarunkowania obrotu gospodarczego oraz przepisy Unii Europejskiej.

Dodać należy, że z powyższej delegacji ustawowej Minister Finansów nie skorzystał i nie określił metody obliczania proporcji innej niż określona w art. 90 ust. 3 ustawy.

Podkreślić należy, że prawo podatkowe jest autonomiczną dziedziną prawa regulującą zagadnienie praw i obowiązków podatników, co oznacza, że jedynie w oparciu o wyraźną podstawę prawną z ustaw podatkowych uprawnione jest sięganie do regulacji z zakresu innych dziedzin prawa.

Jeśli więc ustawa podatkowa zawiera pewne szczególne regulacje, określając obowiązki i uprawnienia podatników w odniesieniu do podejmowanych czynności prawnych, nie można w sposób nie znajdujący uzasadnienia w jej przepisach odwoływać się do regulacji prawnych dotyczących innych sfer działalności danej jednostki. Ustawa o podatku od towarów i usług w sposób szczególny i kompleksowy reguluje zagadnienia związane z prawami i obowiązkami dotyczącymi prawa do odliczenia podatku naliczonego, w tym wyczerpująco kształtuje zagadnienie dotyczące proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ustawy. Skoro zatem problem dotyczy kwestii związanych ze sposobem wyliczenia proporcji sprzedaży określonej w art. 90 ustawy, to podstawowym źródłem normatywnym w sprawie powinna być ustawa podatkowa. Regulacje aktów prawnych normujących inne obszary porządku prawnego mogą pełnić rolę pomocniczą w interpretowaniu norm prawa podatkowego, jednakże w żaden sposób nie mogą norm tych zastępować, wykluczać czy powodować ich interpretację w sposób sprzeczny z zasadami prawa podatkowego.

Wobec powyższego Gmina powinna ustalić proporcję wstępną, którą będą stosować wszystkie scentralizowane jednostki organizacyjne Gminy. Bowiem z przepisów ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych nie wynika, aby proporcję sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3, należało ustalić dla każdej z jednostek organizacyjnych oddzielnie.

Zatem, Gmina powinna określić jedną proporcję sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo – uwzględniając również obrót wszystkich swoich jednostek organizacyjnych.

Biorąc powyższe pod uwagę Gmina odliczając podatek VAT naliczony od zakupów związanych z czynnościami „mieszanymi” powinna stosować proporcje, o których mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, wyliczoną indywidualnie dla każdej z jednostek oraz jedną wspólną proporcję, o której mowa w art. 90 ustawy.

Wobec powyższego należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będzie wykorzystywał efekty powstałe z związku z realizacją przedmiotowej inwestycji do czynności opodatkowanych jak również czynności zwolnionych z opodatkowania i nie będzie miał możliwości przyporządkowania całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy, do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego przyporządkowanego do działalności gospodarczej na zasadach art. 86 ust. 2a ustawy.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w związku z realizacją inwestycji pn. „…”, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, od dnia 1 stycznia 2017 r., kiedy Gmina dokona centralizacji rozliczeń wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi, a wysokość tego odliczenia wyliczona będzie według prewspółczynnika dla Zespołu Szkół w … jako jednostki budżetowej zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r., w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. poz. 2193) oraz według proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w swoim stanowisku nie uwzględnił konieczności wydzielenia podatku naliczonego wg zasad określonych w art. 90 ust. 3 to oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznano je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin