Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-416/16-2/LSz
z 13 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z wniosku z 25 maja 2016 r. (data wpływu 7 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 23 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy nieodpłatne przekazanie nakładów poniesionych na przebudowę sieci elektroenergetycznej podlega opodatkowaniu VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2016 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy nieodpłatne przekazanie nakładów poniesionych na przebudowę sieci elektroenergetycznej podlega opodatkowaniu VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 23 sierpnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 sierpnia 2016 r. znak: IBPP1/4512-416/16-1/LSz i znak: IBPB-1-2/4510-525/16-1/AnK.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

N.Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność w zakresie wydobycia, przeróbki oraz przemiału kamienia wapiennego, jak również produkcji wyrobów wapienniczych. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT i wykonuje czynności opodatkowane. Posiada koncesję na wydobycie kamienia oraz nieruchomości gruntowe, na których znajdują się złoża. Przez część tych nieruchomości gruntowych przebiega sieć elektroenergetyczna zasilająca okoliczne gospodarstwa domowe, której właścicielem jest firma energetyczna (dalej: Firma X). Umiejscowienie tej sieci uniemożliwia wydobycie pod nią i wokół niej kamienia przez Spółkę. W celu możliwości wykorzystania całego zasobu złoża Spółka wystąpiła do Firmy X z wnioskiem o określenie warunków usunięcia tzw. zaistniałej kolizji z sieciami elektroenergetycznymi. Firma X wskazała, że ewentualna zmiana lokalizacji wspomnianej sieci elektroenergetycznej jest możliwa wyłącznie w przypadku zawarcia ze Spółką stosownej umowy oraz pokrycia przez Spółkę wszystkich kosztów związanych ze zmianą lokalizacji przedmiotu kolizji.

Firma X podpisała ze Spółką umowę o usunięcie kolizji, na podstawie której udostępniła Spółce przedmiot kolizji umożliwiając rozpoczęcie prac przesunięcia/przebudowy linii elektroenergetycznej na warunkach określonych w umowie. Spółka poniosła szereg kosztów, m.in. koszty projektu wykonawczego i budowlanego, koszty demontażu, przeniesienia i odtworzenia urządzeń związanych z usunięciem kolizji, poniesienie opłat związanych z ustanowieniem służebności przesyłu energii dla Firmy X. Dodatkowo Spółka miała obowiązek rozliczyć się z Firmą X z materiałów pochodzących z demontażu urządzeń będących w składzie sieci elektroenergetycznej. Wobec powyższego poniesione przez Spółkę koszty usunięcia kolizji z siecią stanowiły nakłady na tą sieć.

Po przebudowie został spisany protokół zdawczo-odbiorczy zgodnie z zapisami umowy o usunięciu kolizji, na podstawie którego Spółka przekazała nieodpłatnie Firmie X powstałe składniki majątku w postaci przebudowanej sieci elektroenergetycznej. W momencie przekazania przebudowanego odcinka sieci Spółka nie była właścicielem przedmiotowej inwestycji, bowiem został on włączony do istniejącej sieci należącej do podmiotu zarządzającego tą siecią (Firmy X) stanowiąc jedną całość.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Linia elektroenergetyczna była przebudowywana w okresie od maja 2014 r. do maja 2015 r. Wnioskodawca przekazał nieodpłatnie linię w maju 2015 r. na podstawie protokołu zdawczo- odbiorczego.
2. Przebudowa/przesunięcie sieci elektroenergetycznej miała na celu uzyskanie możliwości eksploatacji gruntu ze złożem w przyszłości w związku z planowaną rozbudową jednego z zakładów produkcyjnych. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wydobywanie skał wapiennych, gipsu i kredy oraz produkcja szerokiej gamy mączek wapiennych do zastosowań m.in. w rolnictwie, drogownictwie i budownictwie. Wnioskodawca dokonał przebudowy/ przesunięcia sieci elektroenergetycznej w celu zabezpieczenia możliwości wykonywania przyszłych czynności opodatkowanych podatkiem VAT związanych z podstawową działalnością Spółki.
3. Umowa o usunięciu kolizji przygotowana przez Firmę X dokładnie określała zasady dokonania zmiany lokalizacji sieci elektroenergetycznej Firmy X oraz sposób usunięcia kolizji. Umowa wskazywała również górną granicę wartości nakładów inwestycyjnych do poniesienia przez Spółkę w zakresie usunięcia kolizji. Integralną częścią umowy stanowiły również Warunki usunięcia kolizji, które konkretyzowały miejsce występującej kolizji, wyszczególniały sieci elektroenergetyczne będące przedmiotem kolizji oraz opisywały dokładnie jakie czynności Spółka musi poczynić w celu usunięcia kolizji.
4. Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na przebudowę/przesunięcie sieci elektroenergetycznej nie zostaną w żaden sposób zwrócone w przyszłości. Spółka była zobowiązana własnym kosztem i staraniem wykonać wszelkie czynności niezbędne do wykonania przebudowy/ przesunięcia sieci elektroenergetycznej zgodnie z umową, bez jakiegokolwiek wynagrodzenia za poniesione wydatki.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postąpiła prawidłowo, jeżeli nie naliczyła podatku należnego z tytułu nieodpłatnego przekazania nakładów poniesionych na przebudowę sieci energetycznej Firmy X będącej w kolizji w związku z planowanym zagospodarowaniem nieruchomości gruntowej ze złożem?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie nakładów przez Spółkę na rzecz Firmy X nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowisko Spółki podparte jest przepisem art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który wskazuje na powstanie obowiązku podatkowego przy przekazaniu na cele inne niż działalność gospodarcza. Tymczasem nieodpłatne przekazanie poniesionych przez Spółkę nakładów związanych z przebudową sieci energetycznej niewątpliwie było związane z działalnością gospodarczą Spółki oraz warunkowało możliwość eksploatacji gruntu ze złożem w przyszłości.

Chociaż rozstrzygnięcia zawarte w indywidualnych interpretacjach są wiążące w konkretnej, indywidualnej sprawie, osądzonej w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym, to jednak, dbając o spójność orzecznictwa, Spółka chciałaby zwrócić uwagę, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych dotyczących analogicznych stanów faktycznych: z dnia 17 lutego 2016 r. sygn. IPTPP3/4512-509/15-5/JM, z dnia 16 grudnia 2014 r. sygn. IBPP1/443-868/14/LSz, z dnia 1 grudnia 2014 r. sygn. IBPP2/443-852/14/JJ, z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. IPTPP2/443-950/13-2/PR, z dnia 12 kwietnia 2013 r. sygn. IPTPP4/443-13/13-7/BM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza więc wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego wynika, że co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega każde nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika, jego pracowników, wspólników i innych wymienionych w tym przepisie osób oraz każde nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza.

Powyższy przepis stanowi odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.). Przepis ten stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

1. użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu,
2. nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.
   
   

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa wskazać należy, że opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wobec powyższego, dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywać się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wydobycia, przeróbki oraz przemiału kamienia wapiennego, jak również produkcji wyrobów wapienniczych, gipsu i kredy oraz produkcja szerokiej gamy mączek wapiennych do zastosowań m.in. w rolnictwie, drogownictwie i budownictwie. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i wykonuje czynności opodatkowane. Posiada koncesję na wydobycie kamienia oraz nieruchomości gruntowe, na których znajdują się złoża. Przez część tych nieruchomości gruntowych przebiega sieć elektroenergetyczna zasilająca okoliczne gospodarstwa domowe, której właścicielem jest firma energetyczna (dalej: Firma X). Umiejscowienie tej sieci uniemożliwia wydobycie pod nią i wokół niej kamienia przez Spółkę. W celu możliwości wykorzystania całego zasobu złoża Spółka wystąpiła do Firmy X z wnioskiem o określenie warunków usunięcia tzw. zaistniałej kolizji z sieciami elektroenergetycznymi. Firma X podpisała ze Spółką umowę o usunięcie kolizji, na podstawie której udostępniła Spółce przedmiot kolizji umożliwiając rozpoczęcie prac przesunięcia/ przebudowy linii elektroenergetycznej na warunkach określonych w umowie. Spółka poniosła szereg kosztów, m.in. koszty projektu wykonawczego i budowlanego, koszty demontażu, przeniesienia i odtworzenia urządzeń związanych z usunięciem kolizji, poniesienie opłat związanych z ustanowieniem służebności przesyłu energii dla Firmy X. Poniesione przez Spółkę koszty usunięcia kolizji z siecią stanowiły nakłady na tą sieć. Przebudowa/przesunięcie sieci elektroenergetycznej miała na celu uzyskanie możliwości eksploatacji gruntu ze złożem w przyszłości w związku z planowaną rozbudową jednego z zakładów produkcyjnych. Wnioskodawca dokonał przebudowy/przesunięcia sieci elektroenergetycznej w celu zabezpieczenia możliwości wykonywania przyszłych czynności opodatkowanych podatkiem VAT związanych z podstawową działalnością Spółki. Integralną częścią umowy stanowiły również Warunki usunięcia kolizji, które konkretyzowały miejsce występującej kolizji, wyszczególniały sieci elektroenergetyczne będące przedmiotem kolizji oraz opisywały dokładnie jakie czynności Spółka musi poczynić w celu usunięcia kolizji. Umowa o usunięciu kolizji przygotowana przez Firmę X dokładnie określała zasady dokonania zmiany lokalizacji sieci elektroenergetycznej Firmy X oraz sposób usunięcia kolizji.

Po przebudowie został spisany protokół zdawczo-odbiorczy zgodnie z zapisami umowy o usunięciu kolizji, na podstawie którego Spółka przekazała nieodpłatnie Firmie X powstałe składniki majątku w postaci przebudowanej sieci elektroenergetycznej. W momencie przekazania przebudowanego odcinka sieci Spółka nie była właścicielem przedmiotowej inwestycji, bowiem został on włączony do istniejącej sieci należącej do podmiotu zarządzającego tą siecią (Firmy X) stanowiąc jedną całość. Linia elektroenergetyczna była przebudowywana w okresie od maja 2014 r. do maja 2015 r. Wnioskodawca przekazał nieodpłatnie linię w maju 2015 r. Poniesione przez Wnioskodawcę na ten cel wydatki nie zostaną Wnioskodawcy w żaden sposób zwrócone.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku naliczenia podatku należnego z tytułu nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych na przebudowę /przesunięcie sieci energetycznej Firmy X będącej w kolizji w związku z planowanym zagospodarowaniem nieruchomości gruntowej ze złożem.

Stosownie do treści art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), rzeczami są tylko przedmioty materialne. W myśl natomiast art. 47 § 1 ww. ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi art. 47 § 2 K.c., częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 k.c.).

W art. 48 Kodeksu cywilnego postanowiono, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Ponadto, stosownie do art. 49 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 49 § 2 K.c., osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

Należy zaznaczyć, że przesłanka wynikająca z powołanego wyżej art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w tym przepisie urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa lub zakładu.

W świetle powołanych przepisów Kodeksu cywilnego należy wskazać, że Wnioskodawca w momencie nieodpłatnego przekazania przebudowanych elementów sieci elektroenergetycznej zlokalizowanych na terenie objętym inwestycją nie jest właścicielem przedmiotowej inwestycji, bowiem są one włączone do sieci i stanowiąc część istniejącej sieci należącej do podmiotu zarządzającego tą siecią, stanowią jedną całość. Tym samym, nieodpłatne przekazanie elementów sieci elektroenergetycznej do podmiotu zarządzającego daną siecią należy traktować jako świadczenie usług, ponieważ jest to w istocie jedynie przekazanie poniesionych nakładów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał przebudowy/przesunięcia sieci elektroenergetycznej w celu zabezpieczenia możliwości wykonywania przyszłych czynności opodatkowanych podatkiem VAT związanych z podstawową działalnością Spółki (wydobyciem, przeróbką oraz przemiałem kamienia wapiennego, produkcją wyrobów wapienniczych, gipsu i kredy oraz produkcja szerokiej gamy mączek wapiennych), bowiem Wnioskodawca posiada koncesję na wydobycie kamienia oraz nieruchomości gruntowe, na których znajdują się złoża. Przebudowa/przesunięcie sieci elektroenergetycznej miała na celu uzyskanie możliwości eksploatacji gruntu ze złożem w przyszłości w związku z planowaną rozbudową jednego z zakładów produkcyjnych.

Z powyższego wynika, że przebudowa/przesunięcie elementów linii elektroenergetycznej związana jest z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Zatem przekazanie przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych w związku z przebudową sieci elektroenergetycznej będącej własnością innego podmiotu (Firmy X), stanowi na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług świadczenie usług – w przedstawionej sytuacji nieodpłatne.

W świetle obowiązujących przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie jednej z przesłanek warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług – z uwagi na istnienie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy – nieodpłatne przekazanie na rzecz właściciela sieci nakładów poniesionych w związku z przebudową/przesunięciem sieci elektroenergetycznej, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia oraz nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.