Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-356/16-2/KS
z 16 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 czerwca 2016 r. (data wpływu 13 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 1 września 2016 r. (data wpływu 6 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników materialnych oraz niematerialnych w postaci instalacji do produkcji paliw alternatywnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz wyłączenia z opodatkowania czynności polegającej na sprzedaży ww. instalacji na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników materialnych oraz niematerialnych w postaci instalacji do produkcji paliw alternatywnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz wyłączenia z opodatkowania czynności polegającej na sprzedaży ww. instalacji na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem z 1 września 2016 r. (data wpływu 6 września 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 22 sierpnia 2016 r. znak: IBPP3/4512-356/16-1/KS.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski w różnych oddziałach, oddziały są organizacyjnie wyodrębnione, a ich wyodrębnienie znajduje odpowiednie potwierdzenie wpisami w Krajowym Rejestrze Sądowym prowadzonym dla Spółki. Oddziały te są jednostkami odrębnymi, każda z nich posiada określony cel działania, zasoby pracownicze oraz materialne przeznaczone do realizacji tego celu, odrębne plany biznesowe, finansowe, konta księgowe przychodów i kosztów, zestawienia wyodrębnionych aktywów. Księgowość dla całej Spółki prowadzona jest w siedzibie Spółki mieszczącej się w ...

Zarząd Spółki zamierza dokonać sprzedaży jednego z Oddziałów. Zamiar ten dotyczy jednej z instalacji znajdującej się w Oddziale zlokalizowanym w miejscowości … Zgodnie z wydaną interpretacją IBPP3/4512-177/16/KS z dnia 23 maja 2016 r. ewentualna sprzedaż całego tego oddziału uznana została jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W Oddziale tym działalność prowadzona jest w dwóch instalacjach, jedna instalacja składająca się z dwóch linii do produkcji paliwa alternatywnego z odpadów, druga instalacja służy do unieszkodliwiania lub odzysku odpadów przez ich spalanie. Oddział jest w pełni wyodrębnioną w strukturze organizacyjnej spółki jednostką gospodarczą posiadającą konkretnie przypisane źródła przychodów i kosztów oraz posiadającą wyodrębnione środki trwałe, zdolny jest również do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, jako przedsiębiorstwo, natomiast w ramach struktury organizacyjnej Oddziału opisana instalacja spalarni, jak też instalacja produkcji paliwa alternatywnego mają wyodrębnione i konkretnie przypisane księgowo źródła przychodów, koszty oraz wyodrębnione środki trwałe (poza wspólnymi tj. zasilanie energetyczne, wody, kanalizacji, instalacji pary wodnej ze spalarni do suszarni i zaplecze biurowo-socjalne). Także konkretna obsługa kadrowa jest przypisana do każdej instalacji wraz z kierownictwem tych instalacji oddzielnie. Całość nadzoruje jeden dyrektor.

Obiekty instalacji spalarni i przypisanych do niej magazynów usytuowane są na dzierżawionym terenie, w bezpośrednim sąsiedztwie, co umożliwia wydzielenie ich z pozostałej części działki, na której usytuowane są obiekty związane z drugą instalacją czyli produkcja paliw alternatywnych. Spalarnia jednak powiązana jest technologicznie z pozostałą częścią poprzez wykorzystywanie produkowanej w spalarni pary wodnej do celów podsuszania produkowanych paliw alternatywnych oraz pozostałą infrastrukturą dotyczącą dostawy mediów takich jak woda, prąd, kanalizacja oraz zaplecze biurowo-socjalne (sprzęt).

Wydzielenie instalacji spalarni od instalacji produkcji paliw alternatywnych jest możliwe, lecz wymaga uregulowania zasad korzystania ze wspólnych sieci zabezpieczających dostawę i odbiór mediów.

Ze względów biznesowych Zarząd zamierza dokonać sprzedaży osobno każdej z instalacji dla dwóch odrębnych kontrahentów.

W uzupełnieniu w piśmie z 1 września 2016 r. w odniesieniu do instalacji do produkcji paliwa alternatywnego Wnioskodawca wskazał, że ww. instalacja działa i przed sprzedażą będzie działała jako organizacyjnie i funkcjonalnie wyodrębniona.

Wyodrębnienie organizacyjnej i funkcjonalnej działalności prowadzonej w instalacji do produkcji paliwa alternatywnego występuje w strukturze organizacyjnej Spółki i stanowi ona wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość.

Wyodrębnienie to przejawia się następujący sposób :

• działalność w instalacji nadzoruje ustanowiony dla tych działań kierownik,
• kierownik zarządza oddzielną, przypisaną do instalacji grupą pracowników,
• instalację do produkcji paliw alternatywnych stanowią składniki materialne i niematerialne przeznaczone do realizacji określonych zadań, którymi w tym przypadku jest: unieszkodliwianie odpadów przez produkcję paliw alternatywnych,
• przychody i koszy dotyczące instalacji księgowane są na wyodrębnionych kontach, wyodrębnione są również księgi zawierające majątek przypisany do instalacji,
• instalacja posiada zdolność do samodzielnego i niezależnego działania gospodarczego,
• instalacja jest wyodrębniona w strukturze organizacyjnej Spółki.
  
  

Poszczególne składniki majątkowe przypisane instalacji do produkcji paliwa alternatywnego przystosowane są do prowadzenia konkretnej działalności, Wnioskodawca zakłada więc, że kupujący nie tylko będzie prowadził tam działalność gospodarczą, ale będzie kontynuował dotychczasową działalność z zakresu produkcji paliw alternatywnych.

Nabywca kupując instalację do produkcji paliw alternatywnych z odpadów, bazując na majątku przypisanym do tej instalacji, składnikach majątkowych oraz zapleczu pracowników może kontynuować działalność gospodarczą.

Sprzedaż instalacji do produkcji paliw alternatywnych z odpadów wiązać się będzie z wszelkimi konsekwencjami, takimi jak: przeniesienie praw własności całego majątku przypisanego do instalacji oraz przejęcie pracowników zatrudnionych przy produkcji tego paliwa przez nowego właściciela na zasadach określonych w art. 231 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

Zobowiązania przypisane są do Spółki, a nie do poszczególnych instalacji, więc nie zostaną przejęte przez kupującego. Jednak po nabyciu kupujący będzie odpowiadał solidarnie za zobowiązania na zasadzie art. 554 ustawy Kodeks cywilny. Ewentualne przejecie długu przez nabywcę wymagałoby spełnienia przesłanek określonych w art. 519 k.c., tj. zgody wierzyciela. Dlatego ustawodawca w art. 554 k.c. odstąpił od zaliczania do składników przedsiębiorstwa zobowiązań (długów), wprowadzając ex lege przystąpienie nabywcy do długu zbywcy przedsiębiorstwa.

Umowa sprzedaży obejmowała będzie wszelkie ewidencje związane z instalacją do produkcji paliw alternatywnych z odpadów, w tym między innymi ewidencje środków trwałych oraz ewidencje przyjętych odpadów.

W uzupełnieniu w piśmie z 1 września 2016 r. w odniesieniu do instalacji do unieszkodliwiania lub odzysku odpadów przez ich spalanie Wnioskodawca wskazał, że wyodrębnienie organizacyjnej i funkcjonalnej działalności prowadzonej w ww. instalacji potwierdza struktura organizacyjna Spółki oraz fakt, iż działalność w instalacji nadzorowana jest przez odrębnego kierownika, który to kierownik zarządza oddzielną, przypisaną do instalacji grupą pracowników. Instalację stanowią składniki materialne i niematerialne przeznaczone do realizacji określonych zadań, którymi w tym przypadku jest unieszkodliwianie odpadów przez ich spalenie.

Wyodrębnienie to przejawia się następujący sposób:

• działalność w instalacji nadzoruje ustanowiony dla tych działań kierownik,
• kierownik zarządza oddzielną, przypisaną do instalacji grupą pracowników,
• instalację do produkcji paliw alternatywnych stanowią składniki materialne i niematerialne przeznaczone do realizacji określonych zadań, którymi w tym przypadku jest: unieszkodliwianie odpadów przez produkcję paliw alternatywnych,
• przychody i koszy dotyczące instalacji księgowane są na wyodrębnionych kontach, wyodrębnione są również księgi zawierające majątek przypisany do instalacji,
• instalacja posiada zdolność do samodzielnego i niezależnego działania gospodarczego,
• instalacja jest wyodrębniona w strukturze organizacyjnej Spółki.
  
  

Poszczególne składniki majątkowe przypisane instalacji służącej do unieszkodliwiania lub odzysku odpadów przez ich spalanie przystosowane są do prowadzenia konkretnej działalności, Wnioskodawca zakłada więc, że kupujący nie tylko będzie prowadził tam działalność gospodarczą, ale będzie to nadal działalność z zakresu unieszkodliwiania odpadów poprzez ich spalanie.

Nabywca, kupując instalacje do unieszkodliwiania odpadów przez spalanie, bazując na majątku przypisanym do tej instalacji, składnikach majątkowych oraz zapleczu pracowników może kontynuować działalność gospodarczą.

Sprzedaż instalacji do unieszkodliwiania odpadów przez spalanie wiązać się będzie z wszelkimi konsekwencjami, takimi jak: przeniesienie praw własności całego majątku przypisanego do instalacji oraz przejęcie pracowników zatrudnionych przy produkcji tego paliwa przez nowego właściciela na zasadach określonych w art. 231 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

Zobowiązania przypisane są do Spółki nie do poszczególnych instalacji, więc nie zostaną przejęte przez kupującego. Jednak po nabyciu kupujący będzie odpowiadał solidarnie za zobowiązania na zasadzie art. 554 ustawy Kodeks cywilny. Ewentualne przejęcie długu przez nabywcę wymagałoby spełnienia przesłanek określonych w art. 519 k.c., tj. zgody wierzyciela. Dlatego ustawodawca w art. 554 k.c. odstąpił od zaliczania do składników przedsiębiorstwa zobowiązań (długów), wprowadzając ex lege przystąpienie nabywcy do długu zbywcy przedsiębiorstwa.

Umowa sprzedaży obejmowała będzie wszelkie ewidencje związane z instalacją do unieszkodliwiania lub odzysku odpadów poprzez ich spalanie, w tym między innymi ewidencje środków trwałych oraz ewidencje przyjętych odpadów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż osobno każdej z instalacji znajdujących się w Oddziale w …, to znaczy instalacji spalarni lub instalacji do produkcji paliw alternatywnych dla dwóch różnych podmiotów można uznać, iż jest to zbycie zorganizowanych części przedsiębiorstwa i w związku z tym uznać transakcje te jako niepodlegające podatkowi od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W skład środków zorganizowanej części przedsiębiorstwa jaką są każda z dwóch instalacji znajdujących się w Oddziale … wchodzą, w przypadku instalacji do produkcji paliw alternatywnych budynki, wiaty, zadaszenia, place, zbiorniki oraz kompleksowe wyposażenie dwóch linii do produkcji paliwa alternatywnego, w przypadku instalacji spalarni odrębne budynki, wiaty, (zadaszenia) place, zbiorniki, instalacji spalarni, a także inne maszyny i urządzenia.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż każda z instalacji może być w pełni wyodrębnioną w strukturze organizacyjnej jednostką gospodarczą posiadającą konkretnie przypisane źródła przychodów i kosztów oraz jak napisano powyżej wyodrębniony inwentarz składników majątkowych. Działalność prowadzona w Oddziale … to działalność z zakresu gospodarki odpadami, która to działalność wymaga odpowiednich zezwoleń. Działalność z zakresu gospodarowania odpadami podlega przepisom Prawa ochrony środowiska. Dla działalności prowadzonej w Oddziale … uzyskano odpowiednie zezwolenia, czyli pozwolenia zintegrowane, bez których prowadzenie działalności nie byłoby możliwe.

W przypadku sprzedaży całych instalacji zgodnie art. 189 ustawy Prawo ochrony środowiska „podmiot, który staje się prowadzącym instalację lub jej oznaczoną części, przejmuje obowiązki wynikające z pozwoleń dotyczących tej instalacji lub jej części”.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nie stosuje się tej ustawy. Dodatkowo art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

• sprzedaż instalacji do produkcji paliwa alternatywnego będzie transakcją zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy o VAT i podlegać będzie wyłączeniu przedmiotowemu na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług,
• sprzedaż instalacji spalarni innemu kontrahentowi niż przy sprzedaży instalacji do produkcji paliwa alternatywnego będzie transakcją zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27 i podlegać będzie wyłączeniu przedmiotowemu na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie uznania zespołu składników materialnych oraz niematerialnych w postaci instalacji do produkcji paliw alternatywnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz wyłączenia z opodatkowania czynności polegającej na sprzedaży ww. instalacji na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zapisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży instalacji do produkcji paliwa alternatywnego. Działalność w ww. instalacji nadzoruje ustanowiony dla tych działań kierownik, który zarządza oddzielną, przypisaną do instalacji grupą pracowników. Ponadto instalację do produkcji paliw alternatywnych stanowią składniki materialne i niematerialne przeznaczone do realizacji określonych zadań. Wnioskodawca wskazał, że przychody i koszty dotyczące ww. instalacji księgowane są na wyodrębnionych kontach, wyodrębnione są również księgi zawierające majątek przypisany do instalacji.

Przedmiotowa instalacja jest ponadto wyodrębniona w ramach struktury organizacyjnej Oddziału i ma konkretnie przypisane księgowo źródła przychodów, koszty oraz wyodrębnione środki trwałe poza – jak wynika z treści wniosku – środkami wspólnymi z drugą instalacją Wnioskodawcy służącą do unieszkodliwiania lub odzysku odpadów przez ich spalanie tj. zasilania energetycznego, wody, kanalizacji, instalacji pary wodnej ze spalarni do suszarni i zapleczem biurowo-socjalnym.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że umowa sprzedaży ww. instalacji będzie obejmowała wszelkie ewidencje związane z instalacjami, w tym między innymi ewidencje środków trwałych oraz ewidencje przyjętych odpadów.

Sprzedaż instalacji do produkcji paliwa alternatywnego z odpadów będzie wiązać się z przeniesieniem praw własności całego majątku przypisanego do instalacji oraz przejęciem zatrudnionych pracowników przez nowego właściciela na zasadach określonych w art. 231 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

Z treści wniosku wynika również, że instalacja do produkcji paliw alternatywnych jest usytuowana na działce wraz z instalacją spalarni i przypisanymi do niej magazynami. Ponadto przedmiotowa instalacja jest powiązana technologicznie z instalacją do unieszkodliwiania lub odzysku odpadów przez ich spalanie. Wnioskodawca wskazał bowiem, że para wodna produkowana w spalarni jest wykorzystywana do celów podsuszania produkowanych paliw alternatywnych. Obie instalacje łączy również infrastruktura dotycząca dostawy mediów takich jak woda, prąd, kanalizacja oraz zaplecze biurowo-socjalne (sprzęt). W treści wniosku wskazano, że wydzielenie instalacji do produkcji paliw alternatywnych i instalacji spalarni jest możliwe, lecz wymaga uregulowania zasad korzystania ze wspólnych sieci zabezpieczających dostawę i odbiór mediów.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zobowiązania nie zostaną przejęte przez kupującego, bowiem są przypisane do Spółki, a nie do instalacji. Jednak po nabyciu kupujący będzie odpowiadał solidarnie za zobowiązania na zasadzie art. 554 ustawy Kodeks cywilny. Ewentualne przejęcie długu przez nabywcę wymagałoby spełnienia przesłanek określonych w art. 519 k.c., tj. zgody wierzyciela. Dlatego ustawodawca w art. 554 k.c. odstąpił od zaliczania do składników przedsiębiorstwa zobowiązań (długów), wprowadzając ex lege przystąpienie nabywcy do długu zbywcy przedsiębiorstwa.

Z okoliczności faktycznych wynika również, że poszczególne składniki majątkowe przypisane do instalacji do produkcji paliwa alternatywnego przystosowane są do prowadzenia konkretnej działalności. Wnioskodawca zakłada więc, że kupujący nie tylko będzie prowadził tam działalność gospodarczą, ale będzie kontynuował dotychczasową działalność z zakresu produkcji paliw alternatywnych.

Ponadto – jak wskazał Wnioskodawca – nabywca kupując ww. instalację może kontynuować działalność gospodarczą, bazując na majątku przypisanym do tej instalacji, składnikach majątkowych oraz zapleczu pracowników.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że instalacja do produkcji paliwa alternatywnego opisanej w zdarzeniu przyszłym nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że część majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w postaci instalacji do produkcji paliwa alternatywnego nie jest przed sprzedażą organizacyjnie wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie. Wskazać bowiem należy, że – zgodnie z powołaną już argumentacją – wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp., a takie wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Z treści wniosku wynika jednak, że sprzedawana instalacja nie stanowi działu, oddziału, pionu, etc., który posiadałby regulamin organizacyjny, regulamin funkcjonowania itp. dokumenty. Również inne czynności czy dokumenty nie wskazują na tego rodzaju wyodrębnienie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, przytaczając przesłanki świadczące o organizacyjnym wyodrębnieniu ww. instalacji, wskazał jedynie, że instalacja jest wyodrębniona w strukturze organizacyjnej Spółki oraz że działalność w instalacji nadzoruje ustanowiony dla tych działań kierownik, który zarządza przypisaną do instalacji grupą pracowników. Należy jednak wskazać, że sam czynnik ludzki nie może świadczyć o organizacyjnym wyodrębnieniu części przedsiębiorstwa.

Nie bez znaczenia jest również fakt występowania powiązań technologicznych pomiędzy instalacją do produkcji paliwa alternatywnego oraz instalacją do unieszkodliwiania lub odzysku odpadów przez ich spalanie. Jak wynika bowiem z okoliczności faktycznych ww. instalacja, która jest usytuowana na działce wraz z instalacją spalarni i przypisanymi do niej magazynami, wykorzystuje parę wodną, będącą efektem spalania odpadów, do podsuszania produkowanych paliw alternatywnych. Wnioskodawca również podkreślił, że obie instalacje łączy infrastruktura dotycząca dostawy mediów takich jak woda, prąd, kanalizacja oraz zaplecze biurowo-socjalne (sprzęt). Co prawda w treści wniosku wskazano, że wydzielenie instalacji do produkcji paliw alternatywnych i instalacji spalarni jest możliwe, lecz – jak wskazał Wnioskodawca – wymagałoby to uregulowania zasad korzystania ze wspólnych sieci zabezpieczających dostawę i odbiór mediów.

Zatem nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, zgodnie z którym instalacja do produkcji paliwa alternatywnego jest wystarczająco wyodrębniona w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Okoliczności faktyczne wskazują bowiem, że ww. instalacja nie jest formalnie wyodrębniona, a powiązania technologiczne z drugą instalacją Wnioskodawcy – zbyt daleko idące.

Ponadto z treści wniosku wynika, że zobowiązania przypisane są do Spółki, a nie do instalacji, więc nie zostaną przejęte przez kupującego. Podkreślenia jednak wymaga, że zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 27e ustawy na zorganizowaną część przedsiębiorstwa składa się nie tylko zespół składników materialnych i niematerialnych, ale również zobowiązania.

Wskazać zatem należy, że w świetle przedstawionej wyżej analizy warunków, które pozwalałyby uznać składniki materialne i niematerialne za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, argumentacja Wnioskodawcy jest niewystarczająca.

Podsumowując należy stwierdzić, że opisana we wniosku instalacja do produkcji paliwa alternatywnego nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w konsekwencji czynność polegająca na sprzedaży ww. instalacji nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, transakcja ta będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegającą opodatkowaniu według właściwej stawki podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii uznania zespołu składników materialnych oraz niematerialnych w postaci instalacji do produkcji paliw alternatywnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz wyłączenia z opodatkowania czynności polegającej na sprzedaży ww. instalacji na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. W zakresie uznania zespołu składników materialnych oraz niematerialnych w postaci instalacji spalarni za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz wyłączenia z opodatkowania czynności polegającej na sprzedaży ww. instalacji na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Należy wskazać, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan rzeczy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.