Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-580/16-4/IGo
z 31 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2016 r. (data wpływu 21 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 16 sierpnia 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 18 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na sprzedaż soków i koktajli w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na sprzedaż soków i koktajli w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 19 sierpnia 2016 r., złożonym w dniu 19 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 16 sierpnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej „Spółka”) - prowadzi działalność polegającą na sprzedaży świeżo wyciskanych soków z owoców lub warzyw, a także koktajli i shaków mlecznych oraz kawy.

Sprzedaż odbywa się:

1. w użytkowanym przez Spółkę lokalu (kawiarni), z miejscami do siedzenia oraz
2. w stoiskach (tzw. wyspach) znajdujących się w galeriach handlowych - z tym że nie sprzedaje się w nich kawy, a wyłącznie soki i napoje mleczne (koktajle i shake’i).
   
   

Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie tej drugiej sytuacji, tj. sprzedaży w stoiskach.

W tym przypadku w punkcie sprzedaży nie ma stolików, ani miejsc dla siedzenia dla klientów (z wyjątkiem, w przypadku niektórych punktów, maksymalnie dwóch miejsc przy ładzie - pozostałe punkty nie są wyposażone nawet w te miejsca) - sok, koktajl lub shake jest wydawany klientowi przez sprzedawcę ze stoiska, przy ladzie, w szczelnie zamykanym opakowaniu jednorazowym. Wszystkie towary są sprzedawane wyłącznie na wynos. Punkty sprzedaży nie są również wyposażone w sprzęt do zmywania (zmywarki, wyparzarki) - z uwagi na to, że w punktach nie ma żadnych naczyń, ani sztućców (wielokrotnego użytku), które wymagałyby zmywania.

W konsekwencji sprzedaż w stoisku nie wymaga obsługi kelnerskiej. Przy obsłudze jednego stoiska zaangażowana jest w danym momencie tylko jedna osoba - sprzedawca, który w obecności i na oczach klienta przygotowuje sok lub koktajl/shake.

Przygotowanie ww. napojów jest procesem prostym i krótkotrwałym, trwającym do półtorej minuty. Przygotowanie soku polega na wyciśnięciu go z owoców lub warzyw, za pomocą wyciskarki, i ewentualnie wymieszaniu go, przy użyciu blendera, z innym świeżo wyciśniętym sokiem.

Przygotowanie koktajlu lub shake’a polega na wymieszaniu świeżych owoców, przy użyciu blendera, z mlekiem, jogurtem lub mlekiem sojowym.

W ofercie Spółki znajdują się:

• soki świeżo wyciskane z jednego rodzaju owoców,
  

• soki świeżo wyciskane z jednego rodzaju warzyw,
  

• soki mieszane, świeżo wyciskane z kilku rodzajów owoców lub owoców i warzyw (soki owocowe i owocowo-warzywne)
  

• owocowo-warzywne kubki na wynos przygotowane i przywiezione przed otwarciem stoisk
  

- łącznie zwane dalej „Sokami” (zawierają one 100% owocowego lub owocowego i warzywnego soku surowcowego).

Dla celów niniejszego wniosku należy przyjąć, że wszystkie Soki mieszczą się w grupowaniu PKWiU 10.32 - Soki z owoców i warzyw.

Ponadto, Spółka sprzedaje również w butelkach soki wyciśnięte (maksymalnie) kilka godzin wcześniej.

W ofercie Spółki znajdują się także:

• koktajle, składające się z owoców kilku gatunków wymieszanych z mlekiem lub mlekiem sojowym albo z jogurtem,
  

• shake’i, składające się z owoców jednego gatunku wymieszanych z mlekiem oraz ze zmrożonym jogurtem i z miodem
  

- łącznie zwane dalej „Koktajlami”.

Dla celów niniejszego wniosku należy przyjąć, że wszystkie Koktajle mieszczą się w grupowaniu PKWiU 11.07.19.0 - Pozostałe napoje bezalkoholowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż przez Spółkę Soków w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 5%?
2. Czy sprzedaż przez Spółkę Koktajli w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 5%?
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

1. Sprzedaż przez Spółkę Soków w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 5%.
2. Sprzedaż przez Spółkę Koktajli w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 5%.
   
   

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 41 ust. 2a w zw. z poz. 19 i poz. 31 załącznika nr 10 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT według stawki 5% podlegają m.in.:

• soki z owoców i warzyw, mieszczące się w grupowaniu PKWiU 10.32,
• niegazowane napoje: 1) w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, 2) zawierające tłuszcz mlekowy, z wyłączeniem napojów, przy przygotowywaniu których wykorzystywany jest napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju, mieszczące się w grupowaniu PKWiU 11.07.19.0.
  
  

Przedmiotem niniejszego wniosku nie jest jednak rozstrzygnięcie, czy Soki i Koktajle sprzedawane przez Spółkę mieszczą się w powyższych grupowaniach PKWiU (dla celów niniejszego wniosku należy przyjąć założenie, że się w nim mieszczą), ale to, czy ich sprzedaż dokonywana przez Spółkę w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych stanowi:

1. sprzedaż ww. towarów, opodatkowanych stawką 5% VAT, czy też
2. należy kwalifikować ją jako usługę gastronomiczną, opodatkowaną VAT według stawki 8%, zgodnie § 3 ust. 1 pkt 1 z poz. 7 załącznika do Rozporządzenia.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadna jest pierwsza z ww. kwalifikacji.

Przepisy ustawy o VAT nie rozstrzygają wprost, jakie kryteria decydują o rozróżnieniu sprzedaży towarów - artykułów spożywczych i napojów - od usług gastronomicznych, jak również nie zawiera definicji legalnej tych usług. Zawiera ją natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23 marca 2011 r., str. 1), którego przepisy wiążą w całości i są bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Stosownie natomiast do ust. 2 art. 6 rozporządzenia wykonawczego Rady za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Z uwagi na to, że powyższe definicje również nie rozstrzygają wszystkich wątpliwości interpretacyjnych, konieczne jest odwołanie się do wytycznych w tym zakresie sformułowanych w orzecznictwie sądowym.

W pierwszej kolejności należy przywołać wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 marca 2011 r., wydany w sprawach C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09. Spór, na tle którego został wydany ten wyrok, dotyczył kwalifikacji dla celów VAT m.in. sprzedaży napojów i gotowych dań (kiełbasek z grilla, hot-dogów, frytek itp.) do spożycia na miejscu z przyczep gastronomicznych lub stoisk, wyposażonych w kontuar i miejsca do jedzenia.

Na tle powyższego stanu faktycznego ETS w pierwszej kolejności zauważył, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach.

Odnosząc to do analizowanej sprzedaży w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło, Trybunał stwierdził, że „Przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się zaś w istocie do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle następuje nie na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny. Nie stanowi to więc przeważającego elementu omawianej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi.

Ponadto w odniesieniu do charakterystycznych elementów działalności restauracyjnej omówionych w pkt 63-65 niniejszego wyroku należy stwierdzić, że w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych.

Elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów”.

W konsekwencji ETS stwierdził, że w analizowanych transakcjach „przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu, jako że przygotowanie tych produktów, pobieżne i znormalizowane, jest nierozerwalnie związane z tymi transakcjami, a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. Kwestia, czy klienci korzystają z tych urządzeń, jest bez znaczenia, ponieważ konsumpcja na miejscu, która, nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji, nie może determinować jej charakteru”.

Z powyższego wynika, że podstawowym kryterium decydującym o rozróżnieniu usługi gastronomicznej (restauracyjnej) od sprzedaży artykułów spożywczych jest to, że w przypadku usług gastronomicznych występuje serwis - szereg czynności poza samą dostawą żywności - polegający w szczególności na zapewnieniu obsługi kelnerskiej, obejmującej doradzanie klientom, odbieranie od nich zamówień i przekazywanie ich do kuchni, układanie dań na talerzach i podawanie ich klientom. Ponadto, istotnym elementem świadczącym o tym, że mamy do czynienia z usługą gastronomiczną, a nie dostawą towarów jest istnienie zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, naczyń, mebli i nakryć stołowych.

W sytuacji zatem, gdy brak jest powyższych elementów, a przede wszystkim serwisu, mamy do czynienia z dostawą towarów - artykułów spożywczych, obejmującą również dostawę posiłków. Na powyższy wniosek nie ma przy tym wpływu fakt, iż przygotowanie tych posiłków może wiązać się z pewnym nakładem pracy (wnioski zawarte w wyroku ETS dotyczyły również ciepłych posiłków - dań z grilla itp.), ani to, czy klient ma możliwość zjedzenia posiłku na miejscu.

Dodać należy, że stanowisko przedstawione w przywołanym wyroku w pełni koresponduje z wcześniejszym orzeczeniem ETS z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, w którym wskazano, że transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług) charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania, wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług. Z żywnością na wynos (dostawą towarów) mamy natomiast do czynienia, jeżeli poza dostawą artykułów żywnościowych transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu.

W świetle kryteriów przyjętych przez ETS sprzedaż Soków i Koktajli dokonywana przez Spółkę w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych nie spełnia przesłanek uznania jej za świadczenie usług gastronomicznych. W tym przypadku nie występuje bowiem charakterystyczny dla tych usług element serwisu. W szczególności, podobnie jak w sytuacjach, których dotyczy przywołany wyrok ETS, w przypadku sprzedaży dokonywanej przez Spółkę w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych:

• brak jest wydzielonej przestrzeni przeznaczonej do konsumpcji (stolików, krzeseł),
  

• brak jest nakryć stołowych i naczyń, sztućców,
  

• przede wszystkim nie występuje element serwisu - obsługi; Spółka nie zatrudnia w stoiskach kelnerów - nie ma osób odpowiedzialnych za doradzanie klientom przy wyborze napoju, przyjęcie zamówienia i przekazanie go do kuchni, ani podawanie „do stołu”,
  

• „przygotowanie” napoju obejmuje krótkotrwałe, proste, czynności wykonywane w sposób stały i regularny (wyciśnięcie i ew. wymieszanie soku - co zajmuje ok. półtorej minuty) - w każdym razie nie powinno budzić wątpliwości, że nie są to czynności bardziej skomplikowane niż przygotowanie ciepłych posiłków, których dotyczył przywołany wyrok ETS.
  
  
  

Dodatkowo należy podkreślić, że przypadki, o których mowa w ww. wyroku, dotyczyły m.in. sprzedaży ciepłych posiłków, które z swej istoty są przeznaczone do natychmiastowej konsumpcji, a przy tym podatnicy udostępniali klientom (w ograniczonym zakresie) miejsce pozwalające na konsumpcję tych posiłków na miejscu (np. kontuar). Okoliczności te nie stanowiły jednak dla ETS przesłanki uznania tego rodzaju sprzedaży za usługę gastronomiczną („Elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów.”).

Tym bardziej zatem brak jest podstaw do uznania za usługi gastronomiczne sprzedaży Soków i Koktajli dokonywanych przez Spółkę w stoiskach, w których przypadku nie dochodzi do jakiejkolwiek obróbki termicznej, a produkt końcowy składa się z podstawowych, nieprzetworzonych składników (owoce, warzywa, mleko, jogurt). W tym przypadku, inaczej niż w przypadku sprzedaży ciepłych posiłków, natychmiastowa konsumpcja nie jest regułą; z uwagi na to, że Soki i Koktajle są sprzedawane w szczelnych opakowaniach możliwe jest ich spożycie nawet (względnie) długo od czasu ich zakupu. Ponadto, w należących do Spółki stoiskach bądź w ogóle nie ma miejsc umożliwiających wypicie Soku lub Koktajlu na miejscu, bądź też są w liczbie wręcz symbolicznej (2 miejsca przy kontuarze) - i w każdym przypadku Soki i Koktajle są sprzedawane na wynos, w dostosowanych do tego opakowaniach, a nie w celu ich konsumpcji na miejscu.

Przedstawione okoliczności świadczą o tym, że w świetle kryteriów przyjętych przez ETS, sprzedaż Soków i Koktajli w stoiskach należy kwalifikować jako sprzedaż towarów, a nie świadczenie usług gastronomicznych.

W tym miejscu należy dodać, że kryteria decydujące o rozróżnieniu usług gastronomicznych od sprzedaży artykułów spożywczych przedstawione w przywołany wyroku ETS, są stosowane również przez polskie organy podatkowe. Przykładowo można wskazać na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/443-710/11-2/MR z dnia 21 lipca 2011 r., w której organ podatkowy odwołując się bezpośrednio do tego wyroku stwierdził, że dokonywana w lodziarni „„sprzedaż „na wynos” napojów w postaci soków ze świeżych owoców oraz koktajli owocowych jeżeli są one napojami niegazowanymi, a udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz sprzedaż napojów w postaci: cappuccino, kawa latte, chococino zawierających tłuszcz mlekowy, stanowi dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku w wysokości 5%, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy w związku z poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej nr IPTPP3/4512-472/15-4/MJ z dnia 10 grudnia 2015 r., dotyczącej następującego stanu faktycznego: „Wytworzenie gotowych dań jest dokonywane w wynajmowanym przez Spółkę pomieszczeniu przetwórczym z zakupywanych bieżąco surowców spożywczych. Dania gotowe są wydawane do dyspozycji klienta indywidualnego „na wynos” przy ladzie sprzedażowej i po wniesieniu przez niego opłaty za odbierany towar. Wydanie towaru jest dokonywane do rąk klienta bez obsługi kelnerskiej oraz innych czynności towarzyszących z reguły usługom gastronomicznym.

... nie posiada oraz nie wynajmuje powierzchni do celów obsługi gastronomicznej stąd nie świadczy równocześnie usług ułatwiających i uniemożliwiających konsumpcję zakupionych posiłków na terenie lokalu.

Po zakupie przez klienta towaru i odejściu od lady odpowiedzialność Wnioskodawcy za dalszy przebieg działania nabywcy jest zakończona”.

Organ podatkowy, również odwołując się bezpośrednio do przywołanego wyroku ETS z dnia 10 marca 2011 r., stwierdził, że w takiej sytuacji „w odniesieniu do sprzedaży gotowych dań i posiłków, skoro sprzedaży tej nie towarzyszą żadne inne usługi, którym można przypisać charakter dominujący (tj. usługi charakteryzujące działalność restauracyjną), to czynności te należy uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem, dostawa będących przedmiotem zapytania gotowych dań i posiłków, sprzedawanych przez Wnioskodawcę jako towar „na wynos”, o ile mieszczą się one w grupowaniach w PKWiU 10.85.1 - Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 5%, na mocy art. 41 ust. 2a ustawy, w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy”.

Całokształt przedstawionych okoliczności przemawia więc za wnioskiem, że sprzedaż Soków i Koktajli w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych stanowi dostawę towarów - artykułów spożywczych wymienionych w poz. 19 i poz. 31 załącznika nr 10 ustawy o VAT, a nie świadczenie usług gastronomicznych. Przemawia to za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż:

1. sprzedaż przez Spółkę Soków w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 5%,
2. sprzedaż przez Spółkę Koktajli w stoiskach znajdujących się w galeriach handlowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 5%.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.). Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na sprzedaży świeżo wyciskanych soków z owoców lub warzyw, a także koktajli i shaków mlecznych oraz kawy. Sprzedaż odbywa się w stoiskach (tzw. wyspach) znajdujących się w galeriach handlowych.

W ofercie Spółki znajdują się:

• soki świeżo wyciskane z jednego rodzaju owoców,
  

• soki świeżo wyciskane z jednego rodzaju warzyw,
  

• soki mieszane, świeżo wyciskane z kilku rodzajów owoców lub owoców i warzyw (soki owocowe i owocowo-warzywne)
  

• owocowo-warzywne kubki na wynos przygotowane i przywiezione przed otwarciem stoisk
  

- łącznie zwane dalej „Sokami” (zawierają one 100% owocowego lub owocowego i warzywnego soku surowcowego).

Dla celów niniejszego wniosku należy przyjąć, że wszystkie Soki mieszczą się w grupowaniu PKWiU 10.32 - Soki z owoców i warzyw.

W ofercie Spółki znajdują się także:

• koktajle, składające się z owoców kilku gatunków wymieszanych z mlekiem lub mlekiem sojowym albo z jogurtem,
  

• shake’i, składające się z owoców jednego gatunku wymieszanych z mlekiem oraz ze zmrożonym jogurtem i z miodem
  

- łącznie zwane dalej „Koktajlami”.

Dla celów niniejszego wniosku należy przyjąć, że wszystkie Koktajle mieszczą się w grupowaniu PKWiU 11.07.19.0 - Pozostałe napoje bezalkoholowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

Jednocześnie, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5 %.

W przywołanym załączniku:

• w poz. 19 wymieniono w pkt 2 soki z owoców i warzyw sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 10.32,
• w poz. 31 wymieniono w pkt 1 pozostałe napoje bezalkoholowe – wyłącznie niegazowane napoje, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo – warzywnego wynosi nie mniej niż 20 % składu surowcowego sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 11.07.19.0.
  
  

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Z uwagi na przywołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że wymieniona we wniosku dostawa towarów (soków i koktajli) mieszcząca się, jak wskazał Wnioskodawca, w grupowaniu PKWiU 10.32 – soki z owoców i warzyw oraz w grupowaniu PKWiU 11.07.19.0 – koktajle, podlega opodatkowaniu preferencyjną, 5% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT, w związku z poz. 19 oraz poz. 31 załącznika nr 10 do tej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zauważa się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny i zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.