Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-359/16-2/KP
z 10 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2016 r. (data wpływu 16 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe - w zakresie pytania 1,
  

• nieprawidłowe – w zakresie pytania 2.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wykonywanych w ramach zamówienia publicznego za świadczenie usług oraz rozliczenia podatku VAT z tytułu świadczonej usługi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca otrzymał zamówienie publiczne od niemieckiej spółki z o.o. (S. GmbH - dalej nazywany jako „zamawiający”), prowadzącej szpital miejski na terenie Niemiec w Goerlitz.
Celem zamawiającego i przedmiotem zamówienia jest wynajęcie od Wnioskodawcy obiektu składającego się z elementów modułowych - prefabrykowanych w zakładzie Wnioskodawcy w Polsce i następnie transportowanych do Goerlitz i tam montowanych w obiekt o funkcji administracyjnej oraz łóżkowej. Obiekt ma zostać posadowiony na działce zamawiającego na przygotowanym przez niego - zgodnie z wytycznymi Wnioskodawcy - podłożu. Wszystkie prace zewnętrzne wraz z sieciami, przyłączami wykonuje zamawiający.

W zakresie Wnioskodawcy jest wykonanie w jego zakładzie w O. elementów (modułów) obiektu, transport tych elementów do Niemiec, ich montaż na przygotowanym przez zamawiającego placu oraz po upływie 26 miesięcy - demontaż obiektu i jego transport do Polski po zakończeniu okresu najmu. Zamawiającemu - po 26 miesiącach - nie przysługuje żadne prawo odkupu jak również Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania sprzedaży obiektu po upływie ww. terminu.

Wnioskodawca w 4 tygodniu maja br. rozpocznie, w fabryce w O., produkcję elementów (modułów) obiektu. Prace produkcyjne potrwają do końca lipca 2016 roku i sukcesywnie od ostatniego tygodnia lipca rozpoczną się prace transportowe (do miasta Gorlitz) oraz prace montażowe (montaż modułów na terenie działki zamawiającego). Po zmontowaniu zamawiający będzie wynajmował obiekt przez 26 miesięcy.

Sposób płatności wynagrodzenia przez zamawiającego na rzecz Wnioskodawcy wyglądać będzie następująco:

1. około 20% wartości całego wynagrodzenia płatne będzie po dokonaniu dostawy i montażu obiektu,
2. około 60% wartości całego wynagrodzenia płatne będzie w 26 miesięcznych, równych ratach,
3. około 20% wartości całego wynagrodzenia płatne będzie po dokonaniu demontażu obiektu i jego transportu z miejsca posadowienia.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jak należy kwalifikować czynności Wnioskodawcy związane z wykonywaniem zamówienia - czy będzie to wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów czy odpłatne świadczenie usług poza terytorium kraju?
2. Według jakich przepisów (polskich czy niemieckich) Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu zamówienia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad pytania nr 1.

Czynności Wnioskodawcy związane z wykonywaniem zamówienia należy kwalifikować jako odpłatne świadczenie usług poza terytorium kraju. Zgodnie z art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2014r. (dalej jako ustawa VAT) za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Z kolei art. 7 definiuje dostawę towarów, przez co rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zdaniem Wnioskodawcy czynności jakie będzie on wykonywał w ramach zamówienia nie będą polegały na przeniesieniu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie zajdzie również zastosowania żadna z sytuacji opisanych w art. 13 ust. 2-8 ustawy VAT, ani art. 7 ust. 1 pkt 1-7 ustawy VAT. Dlatego czynności Wnioskodawcy należy traktować jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT, który stanowi, że przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ad pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez wykonawcę w ramach zamówienia nie będą podlegały przepisom polskiej ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2014r., bowiem świadczenie usług będzie miało miejsce poza terytorium Polski, a będą świadczone na terytorium Niemiec. To, że elementy obiektu (który czasowo będzie montowany na terytorium Niemiec) będą prefabrykowane w zakładzie na terytorium Polski - po to aby zostały przemieszczone do Niemiec w celu świadczenia usług najmu przez wnioskodawcę - należy kwalifikować jako czynności przygotowawcze dla odpłatnego świadczenia usługi najmu na terytorium Niemiec. Ponieważ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega (wg. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a usługi przez Wnioskodawcę świadczone będą poza terytorium kraju - dlatego zatem do wszystkich czynności wykonywanych przez wykonawcę w ramach zamówienia zastosowanie będą miały właściwe przepisy niemieckie dotyczące podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe - w zakresie pytania 1,
  

• nieprawidłowe – w zakresie pytania 2.
  
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Ponadto w myśl art. 13 ust. 3 ustawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przy czym stosownie do art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w celu świadczenia usług przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, który przemieścił lub na rzecz którego przemieszczono te towary.

Zaś na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymał zamówienie publiczne od niemieckiej spółki, prowadzącej szpital miejski na terenie Niemiec. Celem zamawiającego i przedmiotem zamówienia jest wynajęcie od Wnioskodawcy obiektu składającego się z elementów modułowych - prefabrykowanych w zakładzie Wnioskodawcy w Polsce następnie transportowanych do Niemiec i tam montowanych w obiekt o funkcji administracyjnej oraz łóżkowej. Obiekt ma zostać posadowiony na działce zamawiającego na przygotowanym przez niego - zgodnie z wytycznymi Wnioskodawcy - podłożu. Wszystkie prace zewnętrzne wraz z sieciami, przyłączami wykonuje zamawiający.

W zakresie Wnioskodawcy jest wykonanie w jego zakładzie w O. elementów (modułów) obiektu, transport tych elementów do Niemiec, ich montaż na przygotowanym przez zamawiającego placu oraz po upływie 26 miesięcy - demontaż obiektu i jego transport do Polski po zakończeniu okresu najmu. Zamawiającemu - po 26 miesiącach - nie przysługuje żadne prawo odkupu jak również Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania sprzedaży obiektu po upływie ww. terminu. Po zmontowaniu zamawiający będzie wynajmował obiekt przez 26 miesięcy.

Wnioskodawca ma wątpliwości jak zakwalifikować czynności związane z wykonywaniem zamówienia - czy będzie to wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów czy odpłatne świadczenie usług.

Ogólną definicję pojęcia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stanowi art. 13 ust. 1 ustawy. Z regulacji tej wynika, że wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Zatem elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednak wywóz ten musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy (sprzedaży towarów). Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Szczególnym przypadkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju do innego państwa członkowskiego. Art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów, należących do przedsiębiorstwa, z Polski do innego państwa członkowskiego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika. W przypadku tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polski dostawca pełni równocześnie rolę nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w analizowanej sprawie nie nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem (obiektem składającym się z elementów modułowych) jak właściciel. W niniejszej sprawie w związku z przemieszczeniem towarów do Zamawiającego, nie wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu, tj. nie dojdzie do transakcji dostawy towarów na rzecz Zamawiającego, o której mowa w art. 7 ustawy. Towary nie będą przez Zamawiającego nabywane, a jedynie wynajmowane przez 26 miesięcy. Oznacza to, że przemieszczenie towarów z Polski na terytorium Niemiec, w sytuacji gdy transport tych towarów nie będzie wynikiem dostawy dokonanej dla określonego nabywcy, nie będzie stanowiło transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy, nie będą bowiem spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania również przepis art. 13 ust. 3 ustawy. W opisanych okolicznościach towary (obiekt składający się z elementów modułowych) będą na terytorium Niemiec, przez Wnioskodawcę wynajmowane. Zatem w przedmiotowym przypadku znajduje zastosowanie art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy.

Zatem należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w ramach przedmiotowego zamówienia będzie świadczył usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Z wniosku wynika, że przedmiotem zamówienia publicznego jest wynajęcie przez Wnioskodawcę, na okres 26 miesięcy, obiektu składającego się z elementów modułowych. W ramach realizacji zamówienia Wnioskodawca wykona w swoim zakładzie elementy modułowe obiektu, które następnie przetransportuje do Niemiec i dokona ich montażu na przygotowanym przez zamawiającego placu.

Podkreślić należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Kwestia kompleksowości usług była niejednokrotnie rozstrzygana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wypowiedział się w tym zakresie m.in. w sprawach C-349/96 CPP, C-41/04 Levob oraz C-l 11/05 Aktiebolaget NN.

Na tle dotychczasowego dorobku orzeczniczego TSUE sformułowane zostały kryteria przesądzające o tym, kiedy występuje świadczenie złożone. Ma ono miejsce w sytuacji, gdy świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej, a poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Zatem wykonywane przez Wnioskodawcę czynności w ramach zamówienia publicznego, będące przedmiotem wniosku, należy uznać za kompleksowe świadczenie usług najmu a nie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

Zatem z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Kontrahent Wnioskodawcy posiada siedzibę w Niemczech, jednocześnie z wniosku nie wynika, aby posiadał w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego Wnioskodawca będzie świadczył przedmiotowe usługi najmu. Przy tym usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są zawarte w przepisach wskazujących na szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług.

Zatem miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania przedmiotowej usługi najmu świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz spółki niemieckiej, zgodnie z zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, będzie terytorium Niemiec.

Tym samym przedmiotowe usługi nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

W konsekwencji należy stwierdzić, że czynności Wnioskodawcy związane z wykonywaniem zamówienia nie będą stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów natomiast będą stanowić odpłatne świadczenie usług, których miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania będzie terytorium Niemiec.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto w pytaniu 2 Wnioskodawca powziął wątpliwość według jakich przepisów (polskich czy niemieckich) będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu zamówienia.

We własnym stanowisku Wnioskodawca wskazał, że czynności wykonywane w ramach zamówienia nie będą podlegały przepisom polskiej ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a usługi przez Wnioskodawcę świadczone będą poza terytorium kraju do wszystkich czynności wykonywanych przez wykonawcę w ramach zamówienia zastosowanie będą miały właściwe przepisy niemieckie dotyczące podatku od towarów i usług.

Z niniejszym stanowiskiem nie można się zgodzić. Należy zauważyć, że ustalenie, na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy, że miejsce świadczenia a tym samym opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług będzie w Niemczech nie oznacza, że niniejsze świadczenie usług pozostaje całkowicie poza zakresem przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W zaistniałej sytuacji, gdy miejsce świadczenia znajduje się na terytorium Niemiec, świadczenie przedmiotowych usług nie będzie podlegało opodatkowaniu według stawek podatku wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia na terytorium Polski podatku z tytułu świadczenia przedmiotowych usług. Jednak pomimo tego, że niniejsze usługi będą opodatkowane według zasad i stawek wynikających z niemieckich przepisów podatkowych oraz, że podatek od przedmiotowych usług będzie zapłacony na terytorium Niemiec przepisy polskiej ustawy będą miały zastosowanie do kwestii dokumentowania przedmiotowej usługi czy też jej wykazania w deklaracji podatkowej składanej dla celów podatku VAT. Zatem nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że czynności wykonywane w ramach przedmiotowego zamówienia nie będą podlegały przepisom polskiej ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym czynności wykonywane w ramach zamówienia nie będą podlegały przepisom polskiej ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.