2016.08.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-514/16-2/RK
z 25 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 30 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z samochodami przeznaczonymi na wynajem – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z samochodami przeznaczonymi na wynajem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. ("Spółka" lub "Wnioskodawca") jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Spółka leasinguje samochód od firmy leasingowej ("Samochód"). Leasingowany Samochód spełnia kryteria pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT i jednocześnie nie zalicza się do pojazdów określonych w art. 86a ust 9 ustawy o VAT. Spółka zawarła umowę leasingu na Samochód wyłącznie na cele oddania Samochodu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu.

Z tytułu zawarcia umowy leasingu Spółka na bieżąco ponosi wydatki w postaci comiesięcznej raty leasingowej i raty serwisowej. Powyższe wydatki są dokumentowane fakturami i uwzględniają kwotę podatku od towarów i usług. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości mogą pojawić się inne dodatkowe wydatki dotyczące wynajmowanego pojazdu, które będą udokumentowane fakturami, przykładowo w postaci kosztów ewentualnych napraw Samochodu.

W związku ze świadczeniem usługi najmu Samochodu Spółka podpisała z najemcą umowę najmu. Umowa najmu Samochodu została zawarta na czas nieoznaczony. Najemca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Spółka z tytułu świadczenia na rzecz najemcy usługi najmu Samochodu wystawia na jego rzecz faktury i otrzymuje od najemcy czynsz najmu opodatkowany podatkiem od towarów i usług.

Spółka od dnia zawarcia umowy leasingu do dnia zawarcia umowy najmu nie wykorzystywała Samochodu na potrzeby własne. W szczególności, w dniu wydania Samochodu przez leasingodawcę Spółka oddała Samochód najemcy do wyłącznego używania na podstawie umowy najmu. Spółka nie zamierza (w dającej się przewidzieć przyszłości) wykorzystywać Samochodu w inny sposób niż oddanie Samochodu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, stanowiące czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Samochód jest i będzie przez cały okres obowiązywania umowy najmu wykorzystywany przez Spółkę wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Spółka ma za swój przedmiot działalności m. in. oddawanie w odpłatne używanie samochodów. Dodatkowo Spółka wskazała w rejestrze przedsiębiorców KRS jako przedmiot prowadzonej przez nią działalności m. in. wynajem i dzierżawę -symbol PKD 77, który obejmuje zbiorczo także wynajem i dzierżawę pojazdów samochodowych.

W związku z faktem, że Spółka nie planuje wykorzystywania Samochodu dla własnych potrzeb i przeznaczyła go wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, Spółka poza umową najmu zawartą z najemcą nie dysponuje obecnie regulaminem, który wykluczałby użycie pojazdów samochodowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki. Uzasadnieniem do sporządzenia regulaminu byłoby dopiero podjęcie przez Spółkę decyzji o rozpoczęciu używania samochodów bezpośrednio przez Spółkę. Taka decyzja nie została jednak podjęta.

Ze względu na fakt, że Spółka przeznaczyła Samochód wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu i oddanie pojazdów w odpłatne używanie stanowi przedmiot działalności Spółki, zgodnie z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach VAT otrzymywanych przez Spółkę w związku z zawarciem przez Spółkę umowy leasingu Samochodu i przeznaczeniem Samochodu na wynajem?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka jest uprawniona do odliczenia 100 % podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach VAT otrzymywanych przez Spółkę w związku z zawarciem przez Spółkę umowy leasingu Samochodu i przeznaczeniem Samochodu na wynajem.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy:

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 16, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W odniesieniu do samochodów osobowych zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zasadą jest, że dla wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Zatem podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego" tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością.

W ramach wyjątku od tej zasady przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT dopuszcza pełne odliczenie VAT tj. w wysokości 100% w przypadku pojazdów samochodowych, które są „wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika ”. Przepis art. 86a ust 4 pkt 1 ustawy o VAT precyzuje, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli „sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów nie związanych z działalnością gospodarczą.”

Uzupełnieniem cytowanego wyżej przepisu jest regulacja zawarta w art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c) ustawy o VAT, która przesądza o tym, że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Spółka wskazuje, że Samochód posiadany przez nią na podstawie umowy leasingu spełnia kryteria pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT i jednocześnie nie zalicza się do pojazdów określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT.

Spółka nigdy nie wykorzystywała Samochodu dla własnych potrzeb, od początku obowiązywania umowy leasingu Samochodu przeznaczyła Samochód wyłącznie na wynajem i z chwilą wydania Samochodu przez leasingodawcę oddała go najemcy do odpłatnego używania. Wnioskodawca jako jeden z rodzajów działalności wpisanej do KRS wskazał wynajem i dzierżawę - PKD 77 (w tym wynajem i dzierżawę samochodów).

Wnioskodawca wskazał, że poza umową najmu Samochodu zawartą z najemcą nie dysponuje obecnie żadnym regulaminem, który wykluczałby użycie Samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki. Niemniej jednak fakt, że Spółka nie planuje wykorzystywania Samochodu dla własnych potrzeb, przeznaczyła go wyłącznie do oddania w odpłatne używanie i na podstawie umowy najmu oddała najemcy Samochód do wyłącznego używania wykluczają użycie Samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki. Uzasadnieniem do sporządzenia regulaminu byłoby dopiero podjęcie przez Spółkę decyzji o rozpoczęciu używania Samochodu bezpośrednio przez Spółkę. Taka decyzja nie została jednak podjęta.

Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu dla Samochodu. W dniu wydania Samochodu przez leasingodawcę Spółka oddała Samochód najemcy do wyłącznego odpłatnego używania na podstawie umowy najmu, a zatem nigdy nie wykorzystywała Samochodu dla własnych potrzeb. Z powyższego faktu wynika, że Spółka jest zwolniona z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Samochód został przeznaczony wyłącznie do celu oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, i jednocześnie takie wykorzystanie Samochodu stanowi przedmiot działalności Spółki, co łącznie spełnia przesłanki wyłączenia z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu na mocy z art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT.

Z faktu, że Spółka nie planuje wykorzystywania Samochodu dla własnych potrzeb, Samochód przeznaczyła wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu i oddała go najemcy do używania wynika, że Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki i jednocześnie wykluczone jest użycie samochodu dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, co oznacza, że Samochód spełnia przesłanki art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT. W konsekwencji z tytułu wykorzystywania Samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki poprzez oddanie leasingowanego Samochodu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z Samochodem tj. wydatków w postaci comiesięcznych rat leasingowych i rat serwisowych, a także innych dodatkowych wydatków, które mogą pojawić się w przyszłości przykładowo w postaci kosztów ewentualnych napraw Samochodu.

Reasumując, Spółka jest uprawniona do odliczenia 100 % podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach VAT otrzymywanych przez Spółkę w związku z zawarciem przez Spółkę umowy leasingu Samochodu i przeznaczeniem Samochodu na wynajem.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 grudnia 2014 r. nr IPPP1/443-1020/14-4/AW, gdzie w szczególności w odniesieniu do leasingowanych samochodów oddanych w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, co do których spółka nie dysponowała regulaminem wykluczającym użycie samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą potwierdzone zostało prawo do odliczenia 100 % podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach VAT otrzymywanych od firmy leasingowej z tytułu leasingu samochodów oddanych w podnajem

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do „użytku mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie m.in. warunku wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a) oraz przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Spółka leasinguje samochód od firmy leasingowej. Leasingowany Samochód spełnia kryteria pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT i jednocześnie nie zalicza się do pojazdów określonych w art. 86a ust 9 ustawy o VAT. Spółka zawarła umowę leasingu na Samochód wyłącznie na cele oddania Samochodu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu.

W związku ze świadczeniem usługi najmu Samochodu Wnioskodawca podpisał z najemcą umowę najmu. Umowa najmu Samochodu została zawarta na czas nieoznaczony. Najemca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Spółka z tytułu świadczenia na rzecz najemcy usługi najmu Samochodu wystawia na jego rzecz faktury i otrzymuje od najemcy czynsz najmu opodatkowany podatkiem od towarów i usług.

Spółka od dnia zawarcia umowy leasingu do dnia zawarcia umowy najmu nie wykorzystywała Samochodu na potrzeby własne. W szczególności, w dniu wydania Samochodu przez leasingodawcę Wnioskodawca oddał Samochód najemcy do wyłącznego używania na podstawie umowy najmu. Spółka nie zamierza (w dającej się przewidzieć przyszłości) wykorzystywać Samochodu w inny sposób niż oddanie Samochodu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, stanowiące czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Samochód jest i będzie przez cały okres obowiązywania umowy najmu wykorzystywany przez Spółkę wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Spółka ma za swój przedmiot działalności m. in. oddawanie w odpłatne używanie samochodów. Dodatkowo Spółka wskazała w rejestrze przedsiębiorców KRS jako przedmiot prowadzonej przez nią działalności m. in. wynajem i dzierżawę -symbol PKD 77, który obejmuje zbiorczo także wynajem i dzierżawę pojazdów samochodowych.

Spółka nie planuje wykorzystywania Samochodu dla własnych potrzeb i przeznaczyła go wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, Spółka poza umową najmu zawartą z najemcą nie dysponuje obecnie regulaminem, który wykluczałby użycie pojazdów samochodowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki. Uzasadnieniem do sporządzenia regulaminu byłoby dopiero podjęcie przez Spółkę decyzji o rozpoczęciu używania samochodów bezpośrednio przez Spółkę. Taka decyzja nie została jednak podjęta.

Z treści powyżej przywołanych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego związanego z pojazdami samochodowymi w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. W celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych.

Zauważyć należy, że w przypadku, gdy pojazd samochodowy przeznaczony jest wyłącznie na wynajem/dzierżawę, to podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Natomiast, w sytuacji, gdy pojazd samochodowy zostaje przeznaczony również do celów innych niż najem/dzierżawa (nie jest przeznaczony wyłącznie do wynajmu/dzierżawy), ustalenie zasad używania dodatkowo potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu są warunkami, których spełnienie jest wymagane w celu skorzystania z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z eksploatacją pojazdów.

Z uwagi na przedstawione w sprawie okoliczności, w odniesieniu do opisanego we wniosku pojazdu samochodowego, zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a.

Tym samym, z uwagi na wykorzystywanie Samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej, której przedmiotem jest najem i dzierżawa pojazdów samochodowych, Spółce przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego w związku z ponoszeniem wydatków w postaci comiesięcznej raty leasingowej i raty serwisowej przedmiotowego pojazdu samochodowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na wykorzystywanie Samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej, Spółka nie jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów zgodnie z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin