Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
I462-IPPB2.4514.439.2016.1.MZ
z 19 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2016 r. (data wpływu 9 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia udziałów w formie „datio in solutum” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia udziałów w formie „datio in solutum”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

L. (dalej także: Wnioskodawca) z siedzibą w Port Louis jest spółką utworzoną w systemie prawa Republiki Mauritiusu. Wnioskodawca posiada wierzytelność pożyczkową względem C. z siedzibą w Limassol, założoną zgodnie z przepisami prawa cypryjskiego (dalej także: C.). C. jest właścicielem 100% udziałów w polskiej spółce E. sp. z o.o. (dalej także: SPZOO).

Planowane jest uregulowanie wierzytelności pożyczkowej Wnioskodawcy wobec C. poprzez przekazanie Wnioskodawcy części udziałów posiadanych przez C. w SPZOO. Tym samym nastąpi zwolnienie ze zobowiązania poprzez spełnienie innego świadczenia niż pierwotne („datio in solutum”). W sprawie uregulowania zobowiązania C. poprzez „datio in solutum” zostanie zawarte porozumienie w odpowiedniej formie prawnej (dalej także: Porozumienie). Wnioskodawca nabędzie część udziałów w SPZOO na podstawie Porozumienia. Pozostałe udziały zostaną nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie odrębnej umowy sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nabycie udziałów w formie „datio in solutum”, w ramach opisanego zdarzenia przyszłego, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie udziałów w SPZOO w drodze „datio in solutum” nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne;

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona)
4. umowa darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowaniu podlegają więc wyłącznie czynności cywilnoprawne, które są wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC. Czynności cywilnoprawne, które nie zostały wyraźnie wyliczone w ustawowym katalogu, a także umowy nienazwane, nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Umowa oparta na cywilnoprawnej konstrukcji świadczenia w miejsce wypełnienia („datio in solutum”) jest formą umowy regulowanej w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 380, ze zm., dalej: KC).

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.

Celem „datio in solutum” jest zatem wygaśnięcie istniejących pomiędzy stronami zobowiązań poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Dłużnik nie mogąc, czy też nie chcąc spełnić świadczenia, do którego dokonania był zobligowany zgodnie z treścią zobowiązania, oferuje w jego miejsce inne świadczenie, a wierzyciel musi zdecydować, czy je przyjmuje. W razie akceptacji wierzyciela co do zaproponowanej zmiany przedmiotu świadczenia oraz – co jest warunkiem koniecznym dla wygaśnięcia zobowiązania w tym trybie – faktycznego spełnienia świadczenia przez dłużnika, zobowiązanie wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie.

„Datio in solutum” nie zostało wymienione w katalogu czynności cywilnoprawnych art. 1 ust. 1 ustawy o PCC, nie podlega zatem opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym nabycie udziałów w formie „datio in solutum” w ramach opisanego zdarzenia przyszłego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe stanowisko znajduje pełne potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie:
  
  • w interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2016 r., sygn. IPPB2/4514-157/16-4/JG1,
    
  • w interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. IPPB2/4514-64/16-8/JG1,
    
  • w interpretacji indywidualnej z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. IPPB2/4514-524/15-3/LS,
    
  • w interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. IPPB2/4514-239/15 -2/MZŁ,
    
  • w interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. IPPB2/436-791/14-3/AF,
    
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach:
  
  • w interpretacji indywidualnej z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. IBPB-2-1/4514 -253/16/MD,
    
  • w interpretacji indywidualnej z dnia 22 grudnia 2015 r., sygn. IBPB-2-1/4514 -573/15/AD.
    
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 223 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne ( art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Umowa oparta na cywilnoprawnej konstrukcji świadczenia w miejsce wypełnienia (datio in solutum) jest formą umowy uregulowanej w art. 453 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Celem datio in solutum jest zatem wygaśnięcie istniejących pomiędzy stronami zobowiązań poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie, przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania – poza umową stron – jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że L. (dalej także: Wnioskodawca) z siedzibą w Port Louis jest spółką utworzoną w systemie prawa Republiki Mauritiusu. Wnioskodawca posiada wierzytelność pożyczkową względem C z siedzibą w Limassol, założoną zgodnie z przepisami prawa cypryjskiego (dalej także: C.). C. jest właścicielem 100% udziałów w polskiej spółce E. sp. z o.o. (dalej także: SPZOO) . Planowane jest uregulowanie wierzytelności pożyczkowej Wnioskodawcy wobec C. poprzez przekazanie Wnioskodawcy części udziałów posiadanych przez C. w SPZOO. Tym samym nastąpi zwolnienie ze zobowiązania poprzez spełnienie innego świadczenia niż pierwotne („datio in solutum”). W sprawie uregulowania zobowiązania C. poprzez „datio in solutum” zostanie zawarte porozumienie w odpowiedniej formie prawnej (dalej także: Porozumienie). Wnioskodawca nabędzie część udziałów w SPZOO na podstawie Porozumienia. Pozostałe udziały zostaną nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie odrębnej umowy sprzedaży.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że nabycie udziałów w formie datio in solutum nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.