Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-165/16-1/MCZ
z 23 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 maja 2016 r. (data wpływu do Biura – 3 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi podatkowej z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi podatkowej z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Mocą postanowienia Sądu Rejonowego z 27 października 2015 r. Wnioskodawczyni nabyła spadek po swoim wujku (bracie mamy) – A.M. zmarłym w dniu 11 grudnia 2004 r. W skład spadku wchodziło gospodarstwo rolne.

Wnioskodawczyni zgłosiła nabycie spadku do właściwego Urzędu Skarbowego i mocą decyzji z 25 kwietnia 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego umorzył postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia wysokości podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po zmarłym A.M. W uzasadnieniu decyzji, Organ wskazał, iż w skład spadku wchodzi udział w gospodarstwie rolnym oraz udział w nieruchomości zabudowanej, jak również udział w budynku gospodarczym służącym do prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Na mocy art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, Organ zastosował zwolnienie podatkowe dla Wnioskodawczyni i ustalił, iż zobowiązanie podatkowe w opisywanym przypadku nie występuje, a co za tym idzie – postępowanie podatkowe jako bezprzedmiotowe należało umorzyć. Nieruchomość, w której udziały po A.M. nabyła Wnioskodawczyni objęta jest księgą wieczystą XX.

Na skutek dotychczasowych rozporządzeń, współwłaścicielami tej nieruchomości są Wnioskodawczyni w 5/12 części, Wnioskodawczyni z P.M. (we współwłasności małżeńskiej) – w 6/12 części oraz brat Wnioskodawczyni – B.K. – w 1/12 części; 4/12 części tej nieruchomości pochodzi ze spadku po A.M.

Obecnie Wnioskodawczyni nosi się z zamiarem wystąpienia o zniesienie współwłasności nieruchomości objętych opisaną wyżej księgą wieczystą w ten sposób, iż jej bratu – B.K. zostanie wydzielona działka, w taki sposób, aby wraz z posiadanym wcześniej udziałem, miał łącznie działkę o powierzchni około 75 arów, a Wnioskodawczyni i jej mąż będą współwłaścicielami pozostałej części nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na skutek zniesienia współwłasności wystąpi konsekwencja w podatku od spadków i darowizn związana z utratą prawa do zwolnienia uzyskanego mocą opisanej wyżej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z 25 kwietnia 2016 r.?

W ocenie Wnioskodawczyni, zniesienie współwłasności w sposób opisany powyżej, nie spowoduje utraty uzyskanego zwolnienia podatkowego na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powyższe wynika z treści art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu w dnia 11 grudnia 2004 r. (data otwarcia spadku po A.M.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku:

1. nabycie własności i prawa użytkowania wieczystego gospodarstwa rolnego lub jego części oraz innych praw do takiego gospodarstwa lub jego części, jak również działki przyzagrodowej, z wyjątkiem:

1. budynków mieszkalnych,
   
2. budynków zajętych na cele specjalistycznego chowu i wylęgu drobiu lub specjalistycznej hodowli zwierząt wraz z urządzeniami i ze stadem hodowlanym,
   
3. urządzeń do prowadzenia upraw specjalnych, jak: szklarnie, inspekty, pieczarkarnie, chłodnie, przechowalnie owoców.
   
   
   

Przepisy obowiązujące w dacie otwarcia spadku ustawy o podatku od spadków i darowizn nie przewidywały utraty prawa do zwolnienia, za wyjątkiem sytuacji opisanej w art. 4 ust. 2 ustawy – czyli utraty prawa do zwolnienie dla małżonków i zstępnych w przypadku zaniechania prowadzenia gospodarstwa rolnego w okresie 5 lat od przyjęcia spadku oraz uzyskania zwolnienia na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) – co nie ma zastosowania w niniejszym przypadku.

Co za tym idzie, w ówcześnie obowiązujących przepisach brak jest podstawy prawnej, na mocy której spadkobierca byłby zobowiązany do prowadzenia gospodarstwa rolnego przez określony czas, pod rygorem utraty prawa do uzyskanego zwolnienia w podatku od spadków i darowizn.

Tym samym, jeżeli Wnioskodawczyni dokona zniesienia współwłasności nieruchomości opisanej we wcześniejszej części wniosku i wydzielona zostanie odpowiednia działka na rzecz jej brata, Wnioskodawczyni nie utraci prawa do zwolnienia uzyskanego mocą powołanej wcześniej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2006 r., Nr 222, poz. 1629, ze zm.) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Ponieważ w analizowanej sprawie nabycie spadku po wuju Wnioskodawczyni (bracie matki) nastąpiło w dacie jego śmierci (11 grudnia 2004 r.), to do sprawy mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązujące przed 01 stycznia 2007 r.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007 r. podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. spadku.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § 1 i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych (...).

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy – jeżeli nabycie nie zgłoszone do opodatkowania, stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia (…).

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności i prawa użytkowania wieczystego gospodarstwa rolnego lub jego części oraz innych praw do takiego gospodarstwa lub jego części, jak również działki przyzagrodowej, z wyjątkiem:

1. budynków mieszkalnych,
2. budynków zajętych na cele specjalistycznego chodu i wylęgu drobiu lub specjalistycznej hodowli zwierząt wraz z urządzeniami i ze stadem hodowlanym,
3. urządzeń do prowadzenia upraw specjalnych, jak: szklarnie, inspekty, pieczarkarnie, chłodnie, przechowalnie owoców.
   
   

Natomiast według art. 4 ust. 5 ww. ustawy, ilekroć jest w niej mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z nabyciem w 2004 r. w drodze dziedziczenia po wuju (bracie matki) udziału w gospodarstwie rolnym Wnioskodawczyni skorzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Obecnie Wnioskodawczyni nosi się z zamiarem wystąpienia o zniesienie współwłasności nieruchomości w ten sposób, że dla jej brata – B.K. zostanie wydzielona działka, w taki sposób, aby wraz z posiadanym wcześniej udziałem, miał łącznie działkę o powierzchni około 75 arów, a Wnioskodawczyni i jej mąż będą współwłaścicielami pozostałej części nieruchomości.

Na tle powyższego należy stwierdzić, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia uregulowanego w treści art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006 r. jest wyłącznie nabycie w drodze spadku gospodarstwa rolnego lub jego części – w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. W konsekwencji powyższego planowane przez Wnioskodawczynię zniesienie współwłasności nieruchomości nabytej w 2004 r. w drodze spadku po wuju, w sytuacji, gdy ustawodawca nie nałożył na spadkobiercę obowiązku prowadzenia nabytego gospodarstwa rolnego, jak też nie wprowadził zakazu jego zbywania (sprzedaż, darowizna, zniesienie współwłasności nieruchomości) nie spowoduje utraty przedmiotowego zwolnienia w podatku od spadków i darowizn uzyskanego na mocy decyzji Naczelnika Urzędu skarbowego z 25 kwietnia 2016 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawczynię. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.