2016.08.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-480/16-6/KOM
z 22 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lipca 2016 r. (data wpływu 28 lipca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu znak IPPP2/4512-480/16-2/KOM z dnia 14 lipca 2016 r. (skutecznie doręczone dnia 19 lipca 2016 r.) oraz pismami z dnia 5 i 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy działki niezabudowanej nr 25/7 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy działki niezabudowanej nr 25/7.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Miasto (dalej: „Gmina”, „Wnioskodawca”) jest czynnym, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, wykonuje zadania nałożone w ramach reżimu publicznoprawnego oraz na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina planuje zbycie w trybie przetargu nieograniczonego nieruchomości Miasta na prawach powiatu, oznaczonej jako działka 25/7 o powierzchni 9338 m2.

Nieruchomość jest niezabudowana, w obecnej chwili nie jest objęta ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Rada Miejska podjęła uchwałę z dnia 1 lipca 2002 r., która została zmieniona uchwałą Rady Miejskiej z dnia 8 listopada 2004 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego teren działki nr 25.

Natomiast w nieobowiązującym już planie zagospodarowania przestrzennego miasta, który przestał obowiązywać z dniem 1 stycznia 2004 r. nieruchomość znajdowała się w strefie: - tereny upraw ogrodniczych i szklarniowych.

Według „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy” uchwalonym przez Radę Miejską uchwałą z dnia 29 grudnia 1999 r. zmienionym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 26 marca 2012 r. ww. działka położona jest na terenach usługowo - przemysłowych.

Działka Nr 25/7 powstała w wyniku podziału działki 25/3.

Dla działki Nr 25/3 zostały wydane decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego :

decyzja z dnia 16.03.2009 r. „Budowa wodociągów rozdzielczych wzdłuż ulic głównych oraz bocznych dróg dojazdowych na działkach wskazanych w załączniku nr 2,

decyzja z dnia 10.08.2009 r. „Budowa linii kablowej 15kV zasilającej stację transformatorową na działkach Nr 25/3, 25/1 i 18.

Inwestycje zrealizowane na podstawie ww. decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego nie przebiegają przez dzisiejszą działkę o Nr 25/7. Dla działki o Nr 25/7 nie zostały wydane decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

Ponadto nieruchomość położona jest na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej - Podstrefa. W latach ubiegłych na tym terenie sprzedane zostały nieruchomości z przeznaczeniem pod inwestycje. Przetarg na sprzedaż ww. działki przygotowany zostanie z przeznaczeniem jej na cele inwestycyjne z jednoczesnym zobowiązaniem się oferenta do realizacji zamierzonej inwestycji.

Dla działki sąsiedniej nr 25/5 stanowiącej drogę (użytek dr) zostały wydane następujące decyzje:

decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z dnia 8 kwietnia 2015 r. - dotycząca budowy linii kablowej średniego i niskiego napięcia oraz stacji transformatorowej wydana dla P. S.A.

decyzja o warunkach zabudowy z dnia 15 maja 2013 r. dotycząca budowy drogi wewnętrznej wraz z infrastrukturą techniczną, na podstawie której udzielono pozwolenia na budowę drogi oraz pozwolenia na budowę sieci wodociągowej i sieci kanalizacyjnej;

decyzja o ustaleniu lokalizacji celu publicznego z dnia 25 marca 2014 r. - dotycząca budowy gazociągu niskiego ciśnienia wydana dla Spółki Sp. z o. o., na podstawie której udzielono pozwolenia na budowę z dnia 30 czerwca 2014 r.

Przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany wyłącznie do celów działalności zwolnionej od podatku w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W nadesłanych pismach uzupełniających złożony wniosek Wnioskodawca wskazał, że dla działki oznaczonej jako działka 25/7 (powstałej w wyniku podziału działki 25/3) nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Natomiast w zawiązku z faktem, że działka nr 25/7 w obecnej chwili nie jest objęta ustaleniami żadnego obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, objęta jest natomiast uchwałą Rady Miejskiej z dnia 1.07.2002 r. i uchwałą Rady Miejskiej z dnia 08.11.2004 r., w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Hodowlana, tym samym przy realizacji inwestycji wymagających uzyskania decyzji o warunkach zabudowy lub ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego należy wystąpić z wnioskiem do Wydziału Architektury. Zgodnie z pismem Wydziału Architektury decyzje o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, tj. decyzja z dnia 16.03.2009 r. i decyzja z dnia 10.08.2009 r. nie dotyczą terenu obecnej działki 25/7.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa działki o nr 25/7 korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Gminy, dostawa działki o nr 25/7 korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r,, Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak zaś stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z poźn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O charakterze danego gruntu powinien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, ze zm.) zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grotę Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy - są zwolnione od podatku VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Wobec analizy przepisów w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy gruntu niezabudowanego należy wskazać, że istnienie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy jest warunkiem koniecznym dla weryfikacji przeznaczenia danego terenu, w szczególności terenu budowlanego. Skoro teren budowlany jest definiowany poprzez spełnienie przesłanek określonych w danym akcie prawnym lub decyzji, brak tego aktu prawnego (lub decyzji) oznacza, że przesłanki wskazane w przepisie nie mogą być spełnione. Tym samym, brak aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również brak decyzji o warunkach zabudowy nie pozwala na uznanie danego terenu za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. W konsekwencji, dostawa terenu niezabudowanego nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Tak więc w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro dla działki nr 25/7 powstałej w wyniku podziału działki nr 25/3, nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla działki 25/7 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, to nie spełnia ona definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia pozostaje fakt, iż dla działki nr 25/3, w wyniku podziału której powstała działka o nr 25/, zostały wydane decyzje o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Potwierdzenie tego można znaleźć w interpretacjach podatkowych: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak: IPPP2/4512-383/15-2/AO za dnia 10 lipca 2015 r. oraz IPPP1/4512-645/15-6/AŻ z dnia 22 września 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pod pojęciem towaru – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak zaś stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380) rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Należy wskazać, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy, a te z kolei dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.

Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Tak więc grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późn. zm.) ustawa określa:

zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy

– przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O charakterze danego gruntu powinien więc rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, ze zm.) zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działki 25/7 o powierzchni 9338 m2, która jest niezabudowana i w obecnej chwili nie jest objęta ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W nieobowiązującym już planie zagospodarowania przestrzennego miasta, który przestał obowiązywać z dniem 1 stycznia 2004 r. nieruchomość znajdowała się w strefie: RO - tereny upraw ogrodniczych i szklarniowych.

Działka 25/7 powstała w wyniku podziału działki 25/3, dla której zostały wydane decyzje z dnia 16.03.2009 r. i z dnia 10.08.2009 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, przy czym zgodnie z pismem Wydziału Architektury ww. decyzje o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, nie dotyczą terenu obecnej działki 25/7 będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Dla działki nr 25/7 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

Nieruchomość położona jest na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej - Podstrefa. W latach ubiegłych na tym terenie sprzedane zostały nieruchomości z przeznaczeniem pod inwestycje. Przetarg na sprzedaż działki 25/7 przygotowany zostanie z przeznaczeniem jej na cele inwestycyjne z jednoczesnym zobowiązaniem się oferenta do realizacji zamierzonej inwestycji.

Przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany wyłącznie do celów działalności zwolnionej od podatku w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wątpliwości niniejszego wniosku dotyczą zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży wydzielonej działki 25/7.

Tak więc w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro dla sprzedawanej działki niezabudowanej nr 25/7, powstałej w wyniku podziału działki 25/3, nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, to sprzedawana działka nie spełnia definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży działki 25/7, dla której - jak wskazał Wnioskodawca – nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy prawidłowe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Skoro planowana sprzedaż działki 25/7 będzie spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to tym samym bezprzedmiotowe stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionym we wniosku należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin