Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-448/16-2/KT
z 15 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na terytrium kraju transakcji sprzedaży miodu, importowanego z kraju trzeciego, do kontrahentów z innych państw członkowskich UE oraz z państw trzecich - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na terytrium krajku transakcji sprzedaży miodu, imortowanego z kraju trzeciego, do kontrahentów z innych państw członkowskich UE oraz z państw trzecich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Siedziba Wnioskodawcy (dalej: Spółka) znajduje się na terytorium Polski. Spółka zajmuje się sprzedażą naturalnego miodu homogenizowanego. Spółka nabywa towar od kontrahentów mających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, głównie z Ukrainy oraz Rosji. Następnie towar odsprzedawany jest dalej do podmiotów z siedzibą w Unii Europejskiej lub do Stanów Zjednoczonych bądź Kanady.

Transport towaru odbywa się bezpośrednio od podmiotu, od którego jest nabywany, czyli z Ukrainy lub Rosji i trafia bezpośrednio do nowego nabywcy.

W zależności od ostetecznego nabywcy towaru, Spółka przeprowadza następujące transakcje:

A)

Towar sprzedawany jest przez spółkę z siedzibą na terytorium Ukrainy do Wnioskodawcy na terytorium Polski, a następnie odsprzedawany dalej do podmiotu z siedzibą w Unii Europejskiej. Transport towaru odbywa się bezpośrednio od podmiotu z siedzibą na Ukrainie do podmiotu z siedzibą w innym aniżeli Polska państwie Unii Europejskiej, przy czym towar jest wprowadzany na terytorium Wspólnoty na obszarze Polski, co potwierdzają dokumenty otrzymywane od Agencji Celnej zajmującej się odprawą niniejszego towaru oraz naliczającej stosowny podatek VAT oraz cło, które Spółka uiszcza do polskiego Urzędu Celnego.

W celu określenia miejsca świadczenia usług powyższej transakcji Spółka powołuje się na art. 22 ust. 1-3 oraz art. 22 ust. 4 ustawy VAT, tj. w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie. W myśl zaś art. 22 ust. 4 ustawy VAT, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Wwóz towarów na terytorium Unii Europejskiej jest każdorazowo potwierdzany stosownymi dokumentami celnymi - Poświadczeniem Zgłoszenia Celnego oraz dokumentami SAD.

B)

W drugim analizowanym przypadku towar sprzedawany jest przez spółkę z siedzibą na terytorium Ukrainy do Wnioskodawcy na terytorium Polski, a następie odsprzedawany dalej do podmiotu z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. W przedstawionym stanie faktycznym transakcja dokonywana jest drogą morską, z terytorium Ukrainy bezpośrednio do nabywcy ze Stanów Zjednocznych. Czynność ta w żaden sposób nie jest związana z terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka prawidłowo uznaje, zgodnie z treścią art. 22 ust. 4 ustawy VAT, art. 13 oraz art. 42 ustawy VAT, import miodu od dostawcy z siedzibą na terytorium państwa trzeciego do podmiotu z Unii Europejskiej jako transakcję podlegającą opodatkowaniu na terytorium Polski oraz poprawnie traktuje niniejszą transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i poprawnie wykazuje w poz. 21 w Deklaracji dla podatków od towarów i usług (VAT-7)?
2. Czy Spółka prawidłowo uznaje import miodu od dostawcy z siedzibą na terytorium państwa trzeciego do podmiotu w Stanach Zjendoczonych jako transakcję nie podlegającą opodatkowaniu na terytorium Polski oraz poprawnie uznaje transakcję za dostawę towarów poza terytorium kraju i wykazuje operację w poz. 11 Deklaracji dla podatków od towarów i usług (VAT-7)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Według Spółki, która importuje miód od dostawcy z siedzibą na terytorium państwa trzeciego będąc jednocześnie podatnikiem z tytułu importu towarów, transakcja sprzedaży do podmiotu z Unii Europejskiej podlega opodatkowaniu na terytorium Polski zgodnie z treścią art. 22 ust. 4 ustawy VAT oraz po spełnieniu formalnych warunków wynikających z treści art. 13 oraz art. 42 ustawy VAT i traktowana jest jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oraz wykazywana w poz. 21 w Deklaracji dla podatków od towarów i usług (VAT-7).

Ad. 2)

Według Spółki, import towaru od dostawcy z siedzibą na terytorium państwa trzeciego bezpośrednio do odbiorcy ze Stanów Zjednoczonych nie jest związany w żaden sposób z terytorium Polski, zatem nie jest uznawany przez Spółkę za eksport towarów w rozumieniu polskiej ustawy od podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.). Według Spółki do takiej transakcji znajdą zastosowanie ukraińskie przepisy celne. W związku z powyższym transakcje te uznawane są przez Spółkę za dostawę towarów poza terytorium kraju i wykazywane w poz. 11 Deklaracji dla podatków od towarów i usług (VAT-7).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na podstawie art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów należy rozumieć przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast eksport towarów to – zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy - dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Z kolei w myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak stanowi art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Terytorialny charakter podatku od towarów i usług oznacza, że opodatkowaniu podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane na terytorium kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Określenie miejsca świadczenia (dostawy) jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest ta dostawa.

Regulacje dotyczące miejsca świadczenia przy dostawie towarów zawierają przepisy art. 22 ustawy.

Na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Z powołanych przepisów wynika, że miejscem opodatkowania dostawy towarów, co do zasady, jest miejsce (kraj), w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki. Na ustalenie miejsca dostawy nie ma przy tym wpływu siedziba dostawcy (podatnika) – istotne jest jedynie miejsce, gdzie towar jest przechowywany i z którego jest przewożony ostatecznie do nabywcy.

Jednocześnie należy mieć na względzie art. 22 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Jak wskazuje art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną, lub zerową stawkę celną.

Podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b (art. 33 ust. 1 ustawy).

W przedstawionym we wniosku satnie faktycznym Wnioskodawca - spółka z siedzibą w Polsce - w ramach prowadzonej działalności w zakresie sprzedaży miodu nabywa towar od kontrahentów mających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, głównie z Ukrainy oraz Rosji, a następnie odsprzedaje ten towar podmiotom z siedzibą w Unii Europejskiej lub w państwach trzecich (Stanach Zjednoczonych bądź Kanadzie). Transport towaru odbywa się bezpośrednio od dostawcy z Ukrainy lub Rosji i trafia bezpośrednio do nabywcy. W zależności od ostetecznego nabywcy towaru, Spółka przeprowadza dwa rodzaje transakcji.

W pierwszym przypadku (transakcja A) towar sprzedawany jest przez spółkę z siedzibą na terytorium Ukrainy do Wnioskodawcy na terytorium Polski, a następnie odsprzedawany dalej do podmiotu z siedzibą w Unii Europejskiej. Transport towaru odbywa się bezpośrednio od podmiotu z Ukrainy do podmiotu w innym niż Polska państwie UE. Przy czym towar jest wprowadzany na terytorium Wspólnoty na obszarze Polski, co potwierdzają dokumenty otrzymywane od Agencji Celnej zajmującej się odprawą towaru oraz naliczającej podatek VAT oraz cło, które Spółka uiszcza do polskiego Urzędu Celnego. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem z tytułu dokonanego importu towarów.

Wwóz towarów na terytorium Unii Europejskiej jest każdorazowo potwierdzany stosownymi dokumentami celnymi - Poświadczeniem Zgłoszenia Celnego oraz dokumentami SAD.

Opisane okoliczności wskazują, że występuje tu tzw. transakcja łańcuchowa, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia opodatkowania ww. transakcji na terytorium kraju, w szczególności czy Spółka powinna w Polsce rozpoznać wewnatrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz kontrahenta unijnego.

Z powołanego wyżej przepisu art. 2 pkt 7 ustawy wynika, że importem towarów jest przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. W niniejszej sprawie nabycie towaru przez Wnioskodawcę następuje w wyniku importu, o którym mowa w powołanym przepisie. Wnioskodawca dokonuje – za pośrednictwem agencji celnej - odprawy celnej i uiszcza należny podatek z tytułu importu. Jako polski podatnik (drugi w kolejności podmiot w łańcuchu dostaw) i jednocześnie importer towaru, nabywa przedmiotowy towar od dostawcy na terytorium kraju trzeciego (poza UE), a następnie sprzedaje ten towar na rzecz nabywcy w państwie członkowskim UE. W tym przypadku zastosowanie mają uregulowania zawarte w art. 22 ust. 4 ustawy - dostawa towarów, których transport na terytorium UE rozpoczyna się w kraju trzecim, dokonywana jest przez podatnika, który równocześnie jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów na terytorium Polski.

Zatem transakcję dostawy przez Spółkę (drugi podmiot w łańcuchu dostaw), która jest podatnikiem z tytułu importu towaru na terytorium UE, na rzecz innego podmiotu unijnego, należy uznać - zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy - za dokonaną w miejscu zaimportowania towaru, a więc na terytorium Polski. Oznacza to, że dostawa dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z UE podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, bowiem miejscem świadczenia dla tej transakcji jest terytorium kraju.

Spółka traktuje ww. dostawy jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, o których mowa w art. 13 ustawy o VAT.

Cytowany wyżej przepis art. 13 ust. 1 stosuje się - stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy - pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

W myśl art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Ponadto, na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Zatem, możliwość zastosowania ww. preferencyjnej stawki VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

W oparciu o powołane regulacje prawne oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że ponieważ w wyniku dokonanej przez Spółkę dostawy zaimportowanego w Polsce towaru, która - jak wyżej wskazano - podlega opodatkowaniu na terytorium kjraju, towar ten transportowany jest na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska, transakcę tę należy traktować i opodatkować – przy spełnieniu warunków wynikających z regulacji art. 13 oraz art. 42 ustawy - jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z przepisu art. 99 ust. 14 ustawy, rozporządzeniem z dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2015 r. poz. 914, z późn. zm.), obowiązującym do dnia 31 lipca 2016 r., Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji VAT-7, który stanowi załącznik nr 1 do tego rozporządzenia. Natomiast w załączniku nr 4 zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). Z objasnień tych wynika, że w części C deklaracji VAT-7, dotyczacej rozliczenia podatku należnego, w poz. 21 wykazuje się wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ustawy, jeżeli podatnik został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 ustawy.

Powyższe roporządzenie zostało zastąpione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 lipca 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 1136), obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r.

W świetle powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pierwszej z opisanych dostaw (transakcja A), zgodnie z którym „transakcja sprzedaży do podmiotu z Unii Europejskiej podlega opodatkowaniu na terytorium Polski zgodnie z treścią art. 22 ust. 4 ustawy VAT oraz po spełnieniu formalnych warunków wynikających z treści art. 13 oraz art. 42 ustawy VAT i traktowana jest jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oraz wykazywana w poz. 21 w Deklaracji dla podatków od towarów i usług (VAT-7)” - należy uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca wskazał, że w drugim analizowanym przypadku (transakcja B) towar sprzedawany jest przez spółkę z siedzibą na terytorium Ukrainy do Wnioskodawcy, a następie odsprzedawany dalej przez Spółkę do podmiotu z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. W przedstawionym stanie faktycznym transakcja dokonywana jest drogą morską, z terytorium Ukrainy bezpośrednio do nabywcy ze Stanów Zjednocznych. Czynność ta w żaden sposób nie jest związana z terytorium Polski.

Z treści wniosku wynika, że w tym przypadku nie wystepuje import towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, tj. przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej, a Wnioskodawca nie jest podatnikiem z tego tytułu na terytorium kraju. W niniejszej sprawie występuje czynność sprzedaży towarów nabytych na terytorium państwa trzeciego na rzecz odbiorcy mającego siedzibę w innym państwie trzecim (poza UE). Skoro towar będący przedmiotem transakcji jest przemieszczany bezpośrednio z Ukrainy do Stanów Zjednoczonych, w żadnym momencie nie znajduje się na terytorium Polski. Wnioskodawca nie dokonuje wywozu towarów z Polski, ani nabywane przez Niego w kraju trzecim towary nie są przywożone na terytorium kraju.

W rozpatrywanej sytuacji nie znajdzie więc zastosowania art. 2 pkt 8 ustawy. Aby uznać, że w danym przypadku występuje transakcja eksportu towarów, o którym mowa w ww. regulacji, musi nastąpić wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej. Jeśli więc nie ma miejsca przemieszczenie (wywóz) towarów z Polski do kraju trzeciego – nie mamy do czynienia z eksportem towarów.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazuje, że transakcja dostawy towarów, dokonana przez Wnioskodawcę z terytorium Ukrainy na rzecz podmiotu w Stanach Zjednoczonych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ani bowiem nabycie przez Wnioskodawcę towaru na terytorium Ukrainy, ani dostawa towaru do odbiorcy w innym państwie trzecim, nie wypełnia w omawianym przypadku dyspozycji art. 5 ustawy. W szczególności, nie ma podstaw do rozpoznania – na podstawie krajowych przepisów o podatku od towarów i usług - nabycia towarów przez Wnioskodawcę jako importu oraz dokonanej sprzedaży jako eksportu towarów.

Uznając terytorialność podatku VAT trzeba wskazać, że zasady opodatkowania opisanej transakcji podlegają regulacjom kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia przy dostawie towarów (w tym przypadku – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia transportu do nabywcy). A zatem, to przepisy kraju trzeciego wskażą, w jaki sposób należy opodatkować dokonaną przez Wnioskodawcę dostawę towarów.

Z załącznika nr 4 do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług, tj. objaśnień do deklaracji dla podatku od towarów i usług (w tym deklaracji VAT-7), wynika, że podatnik dokonujący transakcji poza terytorium kraju wykazuje ich wartość w poz. 11 deklaracji, jeśli przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego w odniesieniu do tych transakcji oraz dostawa nie jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju. W pozycji tej wykazuje się bowiem dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. Przy czym, w pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Wymieniony przepis art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy wskazuje, że podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Zatem Spółka powinna wykazać wartość dostaw towarów dokonywanych poza terytorium kraju w poz. 11 w deklaracji VAT-7, jeżeli przysługuje Jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do tych transakcji, a jednocześnie nie są to czynności wykonywane w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisana w tej części dostawa towarów (transakcja B) nie podlega opodatkowaniu w Polsce, w szczególności nie stanowi eksportu towarów w rozumieniu ustawy VAT, i powinna być wykazana w poz. 11 deklaracji VAT-7 jako dostawa towarów poza terytorium kraju - również jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.