Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-713/16-1/HD
z 13 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2016 r. (data wpływu 11 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości równoczesnego prowadzenia działalności gospodarczej i działalności rolniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości równoczesnego prowadzenia działalności gospodarczej i działalności rolniczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 11 ha.

Od lipca 1996 r. Wnioskodawczyni wykonywała działalność rolniczą w zakresie produkcji roślinnej. Jako rolnik opłaca podatek rolny i składki ubezpieczeniowe do KRUS. Wnioskodawczyni dokonywała sprzedaży produktów roślinnych wyłącznie wyprodukowanych w jej gospodarstwie i z tego tytułu była rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przy sprzedaży wyhodowanych produktów dla nabywcy, będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – zgodnie z art. 115 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy – Wnioskodawczyni otrzymała zryczałtowany zwrot podatku od towarów i usług, na podstawie faktur VAT-RR wystawianych przez nabywcę.

Z tytułu wykonywania działalności rolniczej Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wnioskodawczyni nie składa w urzędzie skarbowym druku VAT-RR i nie rezygnowała z przysługującego jej prawa do zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 przywołanej ustawy.

Mąż Wnioskodawczyni – z którym miała wspólność majątkową małżeńską – od 1987 r. prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą i był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatek dochodowy rozliczał na zasadach ogólnych, tj. prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach swego przedsiębiorstwa mąż Wnioskodawczyni wykonywał takie rodzaje działalności gospodarczej jak: działalność usługowa związana z zagospodarowaniem terenów zieleni (8130Z); sprzątanie i odśnieżanie ulic i parków (8129Z); sprzedaż detaliczna nasion, roślin, kwiatów, nawozów oraz karmy dla zwierząt (4776Z); sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb, szkła (4752Z); sprzedaż detaliczna wyrobów medycznych i ortopedycznych (4774Z).

W związku ze śmiercią w dniu 28 lutego 2016 r. męża Wnioskodawczyni na podstawie uczynionego przez niego zapisu testamentowego Wnioskodawczyni odziedziczyła cały majątek – w tym m.in. przedsiębiorstwo męża – za zgodą ich dorosłych dzieci.

W dniu 1 marca 2016 r. Wnioskodawczyni dokonała w urzędzie miejskim wpisu rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej na jej imię i nazwisko. Zakres wykonywanej działalności w ramach powyższej pozarolniczej działalności gospodarczej pokrywa się z przedmiotem działalności, którą wykonywał wcześniej mąż Wnioskodawczyni.

W dniu 3 marca 2016 r. Wnioskodawczyni złożyła we właściwym urzędzie druk rejestracyjny VAT-R, w którym zrezygnowała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust 1 i 9 przedmiotowej ustawy, a zadeklarowała miesięczne rozliczanie podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni złożyła również w ww. urzędzie skarbowym zawiadomienie o śmierci męża na druku VAT-Z oraz odrębne zawiadomienie, że będzie prowadziła pozarolniczą działalność na własne nazwisko jako spadkobierca zmarłego męża, a także złożyła informację o tym, że będzie prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W ten sposób, ze względów życiowych, Wnioskodawczyni została zmuszona do równoległego wykonywania od dnia 1 marca 2016 r. dwóch rodzajów działalności, tj.:

1. działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy, którego dostawa towarów z własnej produkcji korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Z tytułu tej działalności – na podstawie art. 117 powyższej ustawy – Wnioskodawczyni jest zwolniona z obowiązku wystawiania faktur, prowadzenia ewidencji dostaw i nabyć towarów oraz składania w urzędzie skarbowym zgłoszenia rejestracyjnego i deklaracji podatkowych. Przychody z tej działalności są wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2. pozarolniczej działalności gospodarczej, w której dostawa towarów i świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Z tytułu tej działalności Wnioskodawczyni jest zobowiązana złożyć w urzędzie skarbowym zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, składać deklaracje podatkowe, wystawiać faktury dokumentujące wykonaną dostawę towaru lub usługi, prowadzić ewidencję zakupu i sprzedaży VAT. Uzyskany z tej działalności dochód podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie art. 24a ust. 1 tej ustawy Wnioskodawczyni jest obowiązana prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Z uwagi na fakt, że działalność rolnicza, jako rolnik ryczałtowy, jest zwolniona z obowiązku prowadzenia ewidencji i zapłaty podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego, a działalność pozarolniczą podlega opodatkowaniu zarówno podatkiem od towarów i usług, jak i podatkiem dochodowym, nie będąc pewna poprawności równoległego prowadzenia tych działalności, z ostrożności, by nie popaść w zwłokę w opłacaniu podatków – z dniem 1 marca 2016 r. Wnioskodawczyni zawiesiła wykonywanie czynności rolnika ryczałtowego, i nie dokonuje żadnej sprzedaży jako rolnik ryczałtowy. Jednakże w związku z faktem, iż na jesieni bieżącego roku, zaistnieje potrzeba sprzedaży upraw rolnych, której to sprzedaży powinna dokonać jako rolnik ryczałtowy – Wnioskodawczyni zwraca się z niniejszym wnioskiem o interpretację.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku od osób fizycznych Wnioskodawczyni ma prawo jednoosobowo wykonywać równocześnie:

1. działalność rolniczą, jako rolnik ryczałtowy, u którego sprzedaż własnych produktów jest zwolniona z podatku od towarów i usług, i przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, i w sytuacji, gdy jako rolnik ryczałtowy jest zwolniona z obowiązku wystawiania faktur i prowadzenia ewidencji podatkowych;
2. działalność pozarolniczą jako przedsiębiorca, u którego sprzedaż towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, uzyskany dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, i w sytuacji, gdy jako taki przedsiębiorca Wnioskodawczyni jest zobowiązana wystawiać faktury oraz prowadzić ewidencje wymagane do obliczenia należnego podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawczyni – w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – z analizy przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zachodzą żadne przeszkody, by ta sama osoba była równocześnie:

• z działalności rolniczej – rolnikiem ryczałtowym, u którego uzyskany przychód ze sprzedaży tych produktów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i który na podstawie ww. ustawy zwolniony jest z obowiązku prowadzenia ewidencji podatkowych;
• z pozarolniczej działalności gospodarczej – przedsiębiorcą, który obowiązany jest prowadzić ewidencje podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej. Natomiast z tytułu wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni ma obowiązek prowadzić ewidencje podatkowe i rozliczać podatek dochodowy zgodnie z ustawą.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawczyni wskazuje, iż jako osoba fizyczna może jednocześnie wykonywać działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy, korzystający ze zwolnień od podatków na warunkach przewidzianych we wskazanej wyżej ustawie oraz pozarolniczą działalność gospodarczą jako przedsiębiorca będący podatnikiem podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy – nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Konsekwencją uregulowań zawartych w powołanym przepisie jest wprowadzona – dla celów tej ustawy – zawarta w art. 2 ust. 2 definicja działalności rolniczej oraz w art. 2 ust. 3 definicja działów specjalnych produkcji rolnej (z których uzyskiwane dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym).

Stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

• licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkcja roślinna), chowu lub hodowli (produkcja zwierzęca).

Z kolei zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tworzącą katalog zamknięty – działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Ponadto, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

• prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów – o czym stanowi art. 9 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy podatnicy z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego – do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 4).

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ponadto, w myśl art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że po śmierci męża Wnioskodawczyni prowadzi jednocześnie działalność gospodarczą oraz działalność rolniczą.

Z przeanalizowanych regulacji prawnych wynika, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza możliwości prowadzenia działalności gospodarczej przy równoczesnym prowadzeniu działalności rolniczej.

Ponadto – na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – uzyskiwane przez Wnioskodawczynię przychody z działalności rolniczej są wyłączone spod jej zakresu, tzn. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ewidencjonowaniu oraz łączeniu z przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej.

Na mocy art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do prowadzonej działalności gospodarczej – Wnioskodawczyni zobowiązana jest prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.