Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4515-169/16-2/MZ
z 7 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny 1/2 części lokalu mieszkalnego obciążonego hipoteką - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny 1/2 części lokalu mieszkalnego obciążonego hipoteką.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o udzielenie indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie możliwości stosowania przepisów art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn w następującym stanie faktycznym.

W 2010 roku wspólnie ze swoim ówczesnym narzeczonym Wnioskodawczyni zaciągnęła w Banku kredyt hipoteczny w złotówkach w kwocie 272.414,80 zł. Sfinansował on w 100% zakup 40-sto metrowego lokalu mieszkalnego w stanie deweloperskim, w którym wspólnie zamieszkali. W dziale IV KW prowadzonej dla przedmiotowego, stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego wpisana została na rzecz banku hipoteka umowna łączna zwykła w kwocie 67.000.000 złotych oraz hipoteka umowna łączna kaucyjna do kwoty 13.400.000 zł zabezpieczająca spłatę zaciągniętego kredytu oraz świadczenia uboczne.

Jakiś czas temu nastąpił rozpad ich związku. Wspólnie postanowili, że to Wnioskodawczyni zostanie w mieszkaniu. Wnioskodawczyni zobowiązała się do pokrywania w całości kredytu ze względu na posiadanie umowy o pracę na czas nieokreślony w sektorze administracji publicznej co oznacza regularne, comiesięczne wynagrodzenie. Bieżące koszty utrzymania mieszkania także Wnioskodawczyni pokrywa od jakiegoś czasu sama. Obecna wartość zobowiązania dla Banku wynosi 248.297,35 zł, okres spłaty to jeszcze 25 lat. Kredyt został zaciągnięty na 30 lat.

W związku z tym wspólnie postanowili wypisać jedną osobę - Wnioskodawczyni byłego narzeczonego z umowy kredytowej, gdyż on sam nie jest w stanie spłacać tak wspólnego zadłużenia. Po odpisaniu byłego partnera ze zobowiązania kredytowego wobec Banku, Wnioskodawczyni stanie się jedynym dłużnikiem wobec Banku, natomiast były partner zobowiązał się przenieść na Wnioskodawczynię w drodze umowy darowizny udział 1/2 części w przedmiotowym lokalu, tak aby stała się jego wyłącznym właścicielem. Obecna wartość lokalu wynosi 300 tysięcy złotych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Zgodnie z powyższym Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o udzielenie indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczącej wysokości podstawy opodatkowania w przypadku darowizny udziału 1/2 części w lokalu mieszkalnym obciążonym hipoteką j.w. dokonywanej pomiędzy osobami w III grupie podatkowej, to jest czy jeśli wartość hipoteki przekracza wartość nabywanego udziału w nieruchomości, wówczas podstawa opodatkowania wynosi 0, a tym samym nie dochodzi wtedy do powstania zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie dojdzie do powstania zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn, bowiem wartość hipoteki przekracza wartość nabywanego udziału w nieruchomości, a tym samym podstawa opodatkowania wynosi zero.

Wnioskodawczyni po raz drugi zwraca się z wielką prośbą o pozytywne rozpatrzenie wniosku. Zniesienie podatku od spadków i darowizn w przypadku Wnioskodawczyni pozwoli jej już na całkowite samodzielne życie bez byłego partnera. Wszelka korespondencja (oraz konto kredytowe) przesyłane są niestety na oba ich nazwiska a nie istnieją już jako para. Zniesienie podatkowe pozwoli Wnioskodawczyni na przepisanie mieszkania tylko na nią i wykreślenie byłego partnera z umowy kredytowej, księgi wieczystej oraz aktu notarialnego, co zabezpieczy Wnioskodawczyni interesy. Rozwiązanie tej sprawy da również możliwość ponownej zdolności kredytowej Wnioskodawczyni byłemu Partnerowi. Wnioskodawczyni liczy na pozytywną odpowiedź.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Z kolei stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze darowizny powstaje – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 7 ust. 1, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Z powyższego wynika więc, że długi i ciężary pomniejszają wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych, ale wyłącznie te, które istnieją w dniu nabycia rzeczy lub prawa majątkowego. Należy bowiem mieć na uwadze, że istotą przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn jest objęcie podatkiem przyrostu czystej wartości majątku podatnika.

W myśl art. 244 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.), hipoteka stanowi ograniczone prawo rzeczowe. Hipotekę regulują odrębne przepisy, a mianowicie ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2013 r., poz. 707, z późn. zm.). Zgodnie z art. 65 ust. 1 tej ustawy w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

W świetle powołanych przepisów, w przypadku nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) obciążonej hipoteką - jak w niniejszej sprawie - obciążenie to stanowi ciężar w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W konsekwencji, ustalając podstawę opodatkowania, wartość nabywanego w drodze darowizny udziału w lokalu mieszkalnym powinna być pomniejszona o wartość hipoteki. Podstawę opodatkowania w analizowanej sytuacji stanowi zatem czysta wartość nabywanego udziału w lokalu mieszkalnym (po odliczeniu wartości hipoteki). Istotna jest kwota hipoteki, którą została obciążona opisana we wniosku nieruchomość. W rezultacie, jeśli wartość hipoteki przekroczy wartość nabywanego udziału w nieruchomości wówczas podstawa opodatkowania wyniesie 0. Tym samym nie dojdzie do powstania zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.