Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-342/16-2/AM
z 6 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2016 r. (data wpływu 13 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej specjalnego podatku węglowodorowego w zakresie kwalifikacji Wydatków ogólnych do wydatków kwalifikowanych przy zastosowaniu proporcji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej specjalnego podatku węglowodorowego w zakresie kwalifikacji Wydatków ogólnych do wydatków kwalifikowanych przy zastosowaniu proporcji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca („Spółka” lub „Wnioskodawca”) na podstawie koncesji udzielonych przez odpowiednie organy państwowe realizuje prace w zakresie poszukiwania i rozpoznawania złóż ropy naftowej i gazu w Polsce. Ponadto Spółka wydobywa ropę naftową i gaz ziemny w ramach umowy zawartej w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia z zakresu działalności wydobywczej węglowodorów z podmiotem posiadającym koncesję na wydobycie ropy naftowej i gazu ziemnego. Działalność poszukiwawczo - wydobywcza węglowodorów jest i będzie podstawową działalnością Spółki.

W konsekwencji Spółka prowadzi i będzie prowadziła działalność wydobywczą węglowodorów, w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2014 r. o specjalnym podatku węglowodorowym (Dz. U. 2014, poz. 1215, dalej: „ustawa o SPW”).

W związku z prowadzoną działalnością wydobywczą, w latach 2012-2015 Spółka osiągała przychody ze sprzedaży wydobytych węglowodorów. Spółka osiąga również przychody ze sprzedaży wydobytych węglowodorów również po l stycznia 2016 r. Z tytułu prowadzonej działalności wydobywczej węglowodorów, Spółka może zostać uznana za podatnika w rozumieniu art. 3 ustawy o SPW. Spółka uzyskuje również przychody z działalności innej niż działalność wydobywcza węglowodorów, m.in. z odpłatnego przygotowania ekspertyz i opinii geologicznych.

Biorąc powyższe pod uwagę Spółka, zgodnie z art. 16 ust. l ustawy o SPW, od 1 stycznia 2016 r. jest zobowiązana do składania deklaracji o wysokości osiągniętych przychodów i wydatków kwalifikowanych na potrzeby specjalnego podatku węglowodorowego (dalej: „SPW”).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosi wydatki bezpośrednio związane z wydobyciem węglowodorów, jak i wydatki związane bezpośrednio z inną działalnością.

Niemniej jednak, część z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę będzie związana zarówno z działalnością wydobywczą węglowodorów oraz pozostałą działalnością Spółki („Wydatki ogólne”), w związku z czym nie będzie możliwe precyzyjne określenie wartości ww. wydatków, która powinna zostać przypisana do działalności wydobywczej węglowodorów oraz ich części poniesionej w związku z pozostałą działalnością Spółki. Do kategorii Wydatków ogólnych należą m.in.: wydatki związane z wynajmem powierzchni biurowych oraz ich utrzymaniem, wynagrodzenia dla pracowników działów administracji oraz pracowników działu księgowego, wynagrodzenia członków zarządu oraz wydatki związane z zakupem wyposażenia biurowego. Wyżej wskazane wartości wydatków określane będą przez Spółkę na podstawie ksiąg rachunkowych Spółki prowadzonych zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz. U. z 2013 r., poz. 330, ze zm., dalej zwana: „Ustawą o rachunkowości”) oraz Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej zwane dalej „MSSF” oraz z art. 5 ust. 2 ustawy o SPW, tj. w sposób zapewniający określenie wysokości Wydatków ogólnych w części, w jakiej dotyczą wyłącznie działalności wydobywczej węglowodorów.

W przypadku, w którym Spółka nie będzie w stanie dokonać podziału Wydatków ogólnych na podstawie ksiąg rachunkowych, Wnioskodawca zamierza dokonać ww. podziału w takiej proporcji, w jakiej pozostają przychody uzyskane w roku podatkowym z tytułu wydobytych węglowodorów do ogólnej kwoty przychodów Spółki określonych na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, ze zm., dalej zwana „ustawą o PDOP”), osiągniętych w danym roku podatkowym („Proporcja PP”).

Przepisy ustawy o SPW nakładają obowiązek zaliczkowego deklarowania i rozliczenia tego podatku w okresach miesięcznych w trakcie danego roku podatkowego. W związku z powyższym, Spółka planuje obliczać Proporcję PP comiesięcznie biorąc pod uwagę przychody podatkowe uzyskane narastająco od początku danego roku podatkowego z tytułu dostawy wydobytych węglowodorów (określone zgodnie z przepisami ustawy o PDOP) wg stanu na dany miesiąc, w odniesieniu do którego liczona jest Proporcja PP („Przychody DW”). Tak określone Przychody DW zestawione zostaną z ogółem przychodów podatkowych Wnioskodawcy obliczonych narastająco od początku danego roku podatkowego zgodnie z przepisami ustawy o PDOP, w celu ustalenia Proporcji PP.

Powyższy model kalkulacji Proporcji PP zakładał będzie także kalkulację ostatecznej Proporcji PP, obliczanej po zakończeniu danego roku podatkowego („Schemat rozliczenia SPW”). Na podstawie tak obliczonej Proporcji PP obliczana będzie ostateczna wartość Wydatków ogólnych związanych wyłącznie z działalnością wydobywczą węglowodorów Spółki, która deklarowana będzie w deklaracji o wysokości osiągniętego zysku (poniesionej straty) przez podatnika SPW za rok podatkowy (formularz SPW-1), na podstawie której Spółka dokona rocznego rozliczenia SPW.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe na gruncie ustawy o SPW będzie podejście, zgodnie z którym Spółka dokona kwalifikacji Wydatków ogólnych zgodnie ze Schematem rozliczenia SPW przy zastosowaniu Proporcji PP?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe na gruncie ustawy o SPW będzie podejście, zgodnie z którym Spółka dokona kwalifikacji Wydatków ogólnych zgodnie ze Schematem rozliczenia SPW przy zastosowaniu Proporcji PP.

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy o SPW działalność wydobywcza węglowodorów oznacza działalność w zakresie wydobywania węglowodorów ze złóż, w tym również w zakresie poszukiwania oraz rozpoznawania złóż węglowodorów, prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium znajdującym się poza morzem terytorialnym, będącym wyłączną strefą ekonomiczną, która rozpoczyna się odpowiednio w dniu:

• uzyskania koncesji na poszukiwanie złoża węglowodorów, koncesji na rozpoznawanie złoża węglowodorów lub koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża węglowodorów, lub
  

• uzyskania koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża węglowodorów oraz wydobywanie węglowodorów ze złoża lub koncesji na wydobywanie węglowodorów ze złoża, lub
  

• zgłoszenia projektu robót geologicznych do właściwego organu
  

- i kończy się w dniu zakończenia likwidacji zakładu górniczego.

Pojęcie wydatków kwalifikowanych jest kluczowe z punktu widzenia ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w zakresie specjalnego podatku węglowodorowego dla podmiotów prowadzących działalność wydobywczą węglowodorów. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o SPW, wydatkami kwalifikowanymi są wydatki poniesione przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia tych przychodów, w tym wydatki na poszukiwanie, rozpoznawanie, wydobywanie, magazynowanie lub dostawę wydobytych węglowodorów oraz zakończenie działalności wydobywczej węglowodorów, niezwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, takie jak np. wydatki dotyczące poszukiwania i rozpoznawania geologicznego, badań i analizy danych sejsmicznych i otworowych, wierceń poszukiwawczych i rozpoznawczych.

Zgodnie z art. 11 ust. 6 ustawy o SPW, podatek dochodowy w części dotyczącej działalności wydobywczej węglowodorów, o której mowa w ust. 3 pkt 12, określa się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych. Jeżeli określenie wysokości podatku dochodowego w ten sposób nie jest możliwe, podatnik określa podatek dochodowy w części dotyczącej działalności wydobywczej węglowodorów w takiej proporcji, w jakiej pozostają przychody uzyskane w roku podatkowym z tytułu dostawy wydobytych węglowodorów do ogólnej kwoty przychodów danego podatnika, określonych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym, uzyskanych w tym roku podatkowym. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, iż na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o SPW podatnik jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, sporządzania sprawozdań finansowych, poddawaniu badaniu, składania do właściwego rejestru sądowego, udostępniania i ogłaszania tych sprawozdań zgodnie z przepisami Ustawy o rachunkowości lub Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości. Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o SPW podatnik jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych w sposób zapewniający określenie wysokości zysku (straty), wysokości skumulowanych przychodów, skumulowanych wydatków kwalifikowanych, podstawy opodatkowania i wysokości należnego SPW za rok podatkowy.

W myśl art. 11 ust. 8 ustawy o SPW, w przypadku, gdy zakupione środki trwałe, elementy wyposażenia lub usługi są wykorzystywane przez podatnika również w działalności niezwiązanej z działalnością wydobywczą węglowodorów, podatnik jest obowiązany do wykazania w księgach rachunkowych poniesionych wydatków na zakup tych środków trwałych, elementów wyposażenia lub usług proporcjonalnie w części dotyczącej wyłącznie działalności wydobywczej węglowodorów. W stosunku do wyżej wskazanych wydatków zastosowanie znajdują regulacje zawarte w art. 11 ust. 6 ustawy o SPW, tj. postanowienia wskazujące na sposób podziału wydatków na wydatki kwalifikowane związane z działalnością wydobywczą węglowodorów oraz wydatki związane z pozostałą działalność prowadzoną przez podatnika. Zgodnie z art. 11 ust. 9 ustawy o SPW, art. 11 ust. 8 ustawy o SPW stosuje się odpowiednio do innych wydatków częściowo dotyczących działalności wydobywczej węglowodorów, w tym do wydatków na zapłatę wynagrodzeń. Powyższy przepis referuje pośrednio do art. 11 ust. 6 ustawy o SPW, do którego odwołuje się bezpośrednio art. 11 ust. 8 ustawy o SPW.

Zgodnie z art. 11 ust. 6 ustawy o SPW, w przypadku, w którym podatnik nie będzie w stanie określić na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, jaka cześć Wydatków ogólnych stanowi wydatki kwalifikowane dotyczące wyłącznie działalności wydobywczej węglowodorów, powinien on zastosować Proporcję PP.

Wnioskodawca nie może wykluczyć sytuacji, w której nie będzie on w stanie dokonać powyższego podziału Wydatków ogólnych na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych. W takiej sytuacji Wnioskodawca zamierza, zgodnie z art. 11 ust. 6 ustawy o SPW, wykorzystać do podziału Wydatków ogólnych Proporcję PP.

Co istotne, ustawodawca nie uregulował w ustawie o SPW kwestii rozliczania zaliczek miesięcznych SPW przy użyciu Proporcji PP, która zgodnie z art. 11 ust. 6 ustawy o SPW odnosi się do przychodów uzyskanych w roku podatkowym z tytułu dostawy wydobytych węglowodorów do ogólnej kwoty przychodów danego podatnika, określonych na podstawie przepisów ustawy o PDOP, uzyskanych w tym roku podatkowym.

Dlatego, Wnioskodawca planuje wprowadzić Schemat rozliczeń SPW, w ramach którego stosowana będzie Proporcja PP. Spółka planuje obliczać Proporcję PP comiesięcznie biorąc pod uwagę Przychody DW, tj. przykładowo kalkulując Proporcję PP za trzeci miesiąc roku podatkowego Spółka będzie uwzględniać sumę Przychodów DW uzyskanych narastająco od początku danego roku podatkowego. Tak określone Przychody DW zestawione zostaną z ogółem przychodów podatkowych Wnioskodawcy kalkulowanych również narastająco od początku roku podatkowego, jak w przypadku Przychodów DW, określonych zgodnie z przepisami ustawy o PDOP.

Powyższy model kalkulacji Proporcji PP zakładał będzie także kalkulację ostatecznej Proporcji PP, obliczanej po zakończeniu danego roku podatkowego. Na podstawie tak obliczonej Proporcji PP obliczana będzie ostateczna wartość Wydatków ogólnych związanych wyłącznie z działalnością wydobywczą węglowodorów Spółki, która deklarowana będzie w deklaracji o wysokości osiągniętego zysku (poniesionej straty) przez podatnika SPW za rok podatkowy (formularz SPW-1), na podstawie której Spółka dokona rocznego rozliczenia SPW. W przypadku uiszczenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na SPW w wysokości wyższej niż podatek należny za dany rok, zastosowanie znajdą regulacje dotyczące nadpłaty określone w ustawie - Ordynacja podatkowa. W przypadku sytuacji odwrotnej Spółka będzie zobowiązana do dopłacania różnicy między uiszczonymi w danym roku podatkowym zaliczkami na SPW a kwotą podatku należnego.

Mając na uwadze przedstawioną wyżej analizę, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe na gruncie ustawy o SPW będzie podejście, zgodnie z którym Spółka dokona kwalifikacji Wydatków ogólnych zgodnie ze Schematem rozliczenia SPW przy zastosowaniu Proporcji PP.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Spółka prowadzi i będzie prowadziła działalność wydobywczą węglowodorów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia z dnia 25 lipca 2014 r. o specjalnym podatku węglowodorowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 1215, z późn. zm.).

W związku z powyższym, na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym jest obowiązana bez wezwania składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje miesięczne, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego zysku (poniesionej straty) od początku roku podatkowego, wysokości skumulowanych przychodów oraz skumulowanych wydatków kwalifikowanych i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od zysku osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Deklaracje miesięczne składa się w terminie do dnia 25. każdego miesiąca, za miesiąc poprzedni. W tym samym terminie wpłaca się zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1. Nie składa się deklaracji miesięcznej oraz nie wpłaca się zaliczki miesięcznej za ostatni miesiąc roku podatkowego w przypadku złożenia deklaracji rocznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po tym miesiącu oraz wpłacenia w tym terminie podatku należnego (art. 16 ust. 2 powołanej ustawy).

Stosownie zaś do art. 16 ust. 4 podatnik jest obowiązany do wpłacenia zaliczki za dany miesiąc, stosując stawkę obliczoną zgodnie z art. 14 na ostatni dzień miesiąca, za który wpłacana jest zaliczka.

Nałożenie obowiązku składania deklaracji miesięcznych wynika z konieczności zapewnienia prawidłowości rozliczania podatku, w szczególności w zakresie ustalania poziomu skumulowanych wydatków oraz skumulowanych przychodów, zarówno przez podatnika jak i przez organy podatkowe. Zaliczkowy sposób regulowania podatku powoduje, że finalnie rozliczenie podatku nie jest znaczącym, jednorazowym obciążeniem finansowym.

W uzasadnieniu do projektu ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym (Druk nr 2351) wskazano, że z uwagi na fakt, że podatek rozliczany jest kasowo (wynik w danym roku podatkowym może znacząco różnić się od wyniku podatkowego z roku poprzedniego) oraz istnieje możliwość nieograniczonego rozliczania straty podatkowej, zasadne jest odstąpienie od możliwości uproszczonego wpłacania zaliczek na specjalny podatek węglowodorowy i wpłacania zaliczek na podstawie faktycznych wyników podatkowych.

Przedsiębiorstwa prowadzące działalność wydobywczą są podmiotami wysoko wyspecjalizowanymi, dysponującymi zaawansowanymi systemami księgowymi, zatem sporządzanie deklaracji zaliczkowych na podstawie faktycznych wyników nie powinno stanowić dla nich obciążenia. Wydatki poniesione w celu osiągnięcia określonych przychodów muszą odpowiadać faktycznym wynikom finansowym i powinny być ujmowane w tym samym okresie rozrachunkowym w przypadku kasowego rozliczenia podatku (zasada współmierności).

W art. 17 określono obowiązek podatnika do składania deklaracji rocznej. Deklaracja roczna powinna zostać złożona do końca trzeciego miesiąca roku następnego. W tym terminie podatnik będzie zobowiązany wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od zysku wykazanego w tej deklaracji a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Należy zauważyć, że ostateczna stawka podatkowa w SPW zostanie ustalona na koniec roku podatkowego na podstawie wskaźnika R. W przypadku gdy w miesiącu n wskaźnik R będzie większy od 2, podatnik uiści zaliczkę za ten miesiąc, stosując stawkę 25%. W miesiącu n+1, jeżeli wskaźnik R będzie mniejszy niż 2 i większy lub równy 1,5, podatnik uiści zaliczkę, stosując stawkę obliczoną według wzoru (w zależności od wskaźnika R stawka będzie oscylowała między 12,5% a 25%). W przypadku uiszczenia w ciągu roku podatkowego zaliczek w wysokości wyższej niż podatek należny za dany rok zastosowanie znajdą regulacje dotyczące nadpłaty określone w ustawie – Ordynacja podatkowa. W przypadku sytuacji odwrotnej podatnik będzie zobowiązany do dopłacania różnicy między uiszczonymi w danym roku podatkowym zaliczkami a kwotą podatku należnego.

Art. 16 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym określa zatem obowiązek podatnika do składania deklaracji miesięcznych oraz uiszczania zaliczek miesięcznych na podatek. W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii kalkulacji wydatków związanych zarówno z działalnością wydobywczą węglowodorów oraz pozostałą działalnością Spółki, w przypadku których Spółka nie będzie w stanie dokonać podziału na podstawie ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 za wydatki kwalifikowane uznaje się wydatki poniesione przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia tych przychodów, w tym wydatki na poszukiwanie, rozpoznawanie, wydobywanie, magazynowanie lub dostawę wydobytych węglowodorów oraz zakończenie działalności wydobywczej węglowodorów, niezwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 12 ust. 1.

Stosownie do art. 11 ust. 8 w przypadku gdy zakupione środki trwałe, elementy wyposażenia lub usługi są wykorzystywane przez podatnika również w działalności niezwiązanej z działalnością wydobywczą węglowodorów, podatnik jest obowiązany do wykazania w księgach rachunkowych poniesionych wydatków na zakup tych środków trwałych, elementów wyposażenia lub usług proporcjonalnie w części dotyczącej wyłącznie działalności wydobywczej węglowodorów. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio.

W myśl ust. 6 podatek dochodowy w części dotyczącej działalności wydobywczej węglowodorów, o której mowa w ust. 3 pkt 12, określa się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych. Jeżeli określenie wysokości podatku dochodowego w ten sposób nie jest możliwe, podatnik określa podatek dochodowy w części dotyczącej działalności wydobywczej węglowodorów w takiej proporcji, w jakiej pozostają przychody uzyskane w roku podatkowym z tytułu dostawy wydobytych węglowodorów do ogólnej kwoty przychodów danego podatnika, określonych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym, uzyskanych w tym roku podatkowym.

Przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio do innych wydatków częściowo dotyczących działalności wydobywczej węglowodorów, w tym do wydatków na zapłatę wynagrodzeń (art. 11 ust. 9 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego zauważyć należy, że przy kwalifikacji do wydatków kwalifikowanych wydatków ogólnych, podział na wydatki dotyczące wyłącznie działalności wydobywczej węglowodorów oraz wydatki związane z pozostałą działalnością Spółki, w pierwszej kolejności powinien być określany na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych. Jeżeli określenie wydatków kwalifikowanych w powyższy sposób nie będzie możliwe, wówczas Wnioskodawca będzie obowiązany do rozpoznania wydatków proporcjonalnie w części dotyczącej wyłącznie działalności wydobywczej węglowodorów na podstawie proporcji. Należy przy tym wskazać, że dla celów ustalenia ww. proporcjonalnej części przypadającej wyłącznie na działalność wydobywczą węglowodorów, ustawa o specjalnym podatku węglowodorowym odsyła do odpowiedniego zastosowania proporcji z art. 11 ust. 6 ustawy, tj. ustalanej w sposób właściwy do określenia podatku dochodowego podlegającego odliczeniu jako wydatek kwalifikowany.

A zatem, jeżeli Wnioskodawca nie będzie w stanie dokonać podziału Wydatków ogólnych na podstawie ksiąg rachunkowych, powinien dokonać podziału tych wydatków w takiej proporcji, w jakiej pozostają przychody uzyskane w roku podatkowym z tytułu dostawy wydobytych węglowodorów do ogólnej kwoty przychodów danego podatnika, określonych na podstawie ustawy o podatku dochodowym, uzyskanych w tym roku podatkowym.

Odpowiednio do ustalania wartości wydatków ogólnych, w przypadku których Spółka nie będzie w stanie dokonać podziału na wydatki związane wyłącznie z działalnością wydobywczą i pozostałą działalnością Spółki na podstawie ksiąg rachunkowych, dla potrzeb obowiązku zaliczkowego deklarowania i rozliczania podatku w okresach miesięcznych, Spółka powinna dokonywać przyporządkowania tych wydatków w oparciu o proporcję przychodów podatkowych uzyskanych narastająco od początku danego roku podatkowego z tytułu dostawy wydobytych węglowodorów (określonych zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) według stanu na dany miesiąc, w odniesieniu do którego liczona jest proporcja do przychodów podatkowych ogółem Wnioskodawcy obliczonych narastająco od początku danego roku podatkowego zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy przestawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2016 r. należy uznać za prawidłowe.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia opisanych we wniosku Wydatków ogólnych Wnioskodawcy do wydatków kwalifikowanych może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.