2016.09.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-478/16-1/AZ
z 22 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku który wpłynął do tut. organu w dniu 24 czerwca 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla dostawy wyposażenia wyrobu medycznego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla dostawy wyposażenia wyrobu medycznego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest dostawcą rozwiązań informatycznych dla podmiotów leczniczych. Wnioskodawca jest i czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Ponadto Wnioskodawca jest wytwórcą w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych [dalej: ustawa o wyrobach medycznych].

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka będzie dokonywać dostaw wyrobów medycznych, w tym m.in. wyrobów medycznych takich jak stacja diagnostyczna, oprogramowanie, rezonans, magnetyczny, urządzenie do wykonywania badań RTG, tomograf komputerowy, dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu pozycji 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych. Wraz z dostawą wyrobów medycznych Wnioskodawca będzie wykonywał również świadczenia pomocnicze w postaci dostaw wyposażenia wyrobu medycznego (tj. komputerów, monitorów oraz innych akcesoriów). Mogą zdarzyć się sytuacje, w których dostawa wyposażenia wyrobu medycznego będzie po dokonaniu dostawy wyrobu medycznego, w ramach uzupełnienia bądź rozszerzenia tej dostawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o wyrobach medycznych wyposażeniem wyrobu medycznego jest artykuł, który nie będąc wyrobem medycznym, jest specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem. Wyposażenie wyrobu medycznego dostarczanego przez Wnioskodawcę składać się będzie z zestawów komputerów, monitorów oraz innych akcesoriów.

Komputery, monitory oraz inne akcesoria będą wraz z wyrobem medycznym stanowiły obiektywnie jednolitą funkcjonalnie całość. Brak wyposażenia, tj. komputerów, monitorów a także innych akcesoriów, uniemożliwia korzystanie z wyrobu medycznego w sposób zgodny z jego przeznaczeniem oraz, w konsekwencji stanowi przeszkodę w przeprowadzaniu badań diagnostycznych, a co za tym idzie w prowadzeniu działalności medycznej. Komputery, monitory oraz inne akcesoria będą służyć wyłącznie prawidłowemu wykorzystaniu wyrobu medycznego. Sprzęt komputerowy zapewnia możliwość odczytywania, zapisywania oraz przechowywania i odtwarzania wyników wykonywanych badań. Wyposażenie dodatkowe w postaci komputerów, monitorów i innych akcesoriów nie jest wyrobem medycznym w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych, a także nie może być uznane za części zamienne w rozumieniu tych przepisów

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do świadczenia w postaci dostawy wyposażenia wyrobu medycznego w analizowanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca może zastosować 8% stawkę podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka może zastosować stawkę 8% dla dostawy wyposażenia analizowanego wyrobu medycznego.

W świetle art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 w zw. z pozycją 105 załącznika nr 3 ustawy o VAT, w przypadku wyrobów medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, stosowana jest stawka 8%.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie dokonywać dostaw wyrobów medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu pozycji 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych. Obrót wyrobami medycznymi jest opodatkowany stawką 8 % (tak stwierdził np. DIS w Łodzi w interpretacji z dnia 17 października 2015 r., sygn. IPTPPl/4512-418/15-6/Msu). Jednocześnie Wnioskodawca będzie wykonywał świadczenia pozostające w ścisłym związku gospodarczym i funkcjonalnym z dostawą wyrobu medycznego, tj. przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku dostawy wyposażenia wyrobów medycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o wyrobach medycznych przez wyposażenie wyrobu medycznego należy rozumieć artykuł, który nie będąc wyrobem medycznym, jest specjalnie przeznaczony przez, wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem. Komputery, monitory oraz inne akcesoria tworzące wspólnie z wyrobem medycznym jednolitą funkcjonalnie stację diagnostyczną, są w sposób ścisły powiązane z wyrobem medycznym. Należy je zatem niewątpliwie uznać za wyposażenie wyrobu medycznego. Wyposażenie to jest bowiem specjalnie przeznaczone do stosowania z wyrobem medycznym w celu umożliwienia używania wyrobu medycznego zgodnie z jego przeznaczeniem. Przykładowo monitor jest konieczny do podczytywania wyników badań, natomiast klawiatura jest niezbędna w celu zapisywania wyników badań, bądź ich modyfikacji. Bez tych akcesoriów prawidłowe korzystanie z wyrobu medycznego jest niemożliwe.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o wyrobach medycznych, do wyposażenia wyrobów medycznych stosuje się bezpośrednio przepisy dotyczące wyrobów medycznych. Ponadto, zgodnie z art. 132 ustawy wyrobach medycznych, ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o wyrobach medycznych, należy przez to rozumieć między innymi wyposażenie wyrobów medycznych. Pod pojęciem wyrobu medycznego użytego w poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy zatem rozumieć m.in. wyposażenie wyrobów. Jak wskazał L. Ogiegło w „Komentarzu do ustawy o wyrobach medycznych" (Legalis) w odniesieniu do art. 132 ustawy o wyrobach medycznych: „Zakres klauzuli interpretacyjnej komentowanego przepisu jest i nieograniczony, co wyraża ogólne sformułowanie „przepisy odrębne" oznaczające jakiekolwiek przepisy zewnętrzne, niezależnie od ich lokalizacji w systemie prawa oraz ich rangi w hierarchii źródeł prawa”.

Powyższy pogląd jest również szeroko akceptowany w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 listopada 2013 r., sygn. I FSK 1715/12: „Wskazane uregulowanie prawne [tj. poz. 105 ustawy VAT - przypis Wnioskodawcy] wyraźnie odsyła do stosowania przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (...) A zatem należało zastosować wykładnię systemową zewnętrzną. Przepisem najbardziej właściwym do tego odesłania jest art. 132 ustawy o wyrobach medycznych. Przepis ten stanowi, że ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o wyrobach medycznych, należy przez to rozumieć wyroby medyczne, aktywne wyroby medyczne do implantacji, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, wyposażenie wyrobów medycznych, wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz systemy i zestawy zabiegowe złożone z wyrobów medycznych. Skoro ustawodawca na potrzeby innych ustaw, do których niewątpliwie należy ustawa o VAT, posłużył się szerszym pojęciem wyrobów medycznego, do których zaliczył również wyposażenie wyrobu medycznego, to ograniczenie w tym przypadku pojęcia wyrobu medycznego do wskazanego w art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych naruszało wykładnię systemową zewnętrzną.”

Podobnie uznał również WSA we Wrocławiu w wyrokach:

z dnia 16 stycznia 2015 r., sygn. III SA/Wr 809/14,
z dnia 15 maja 2015 r., sygn. III SA/Wr 911/14,
z dnia 15 kwietnia 2015 r., sygn. III SA/Wr 913/14.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż stosowanie innej niż wskazana wyżej interpretacji przepisu art. 132 ustawy o wyrobach medycznych w odniesieniu do poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT stanowiłoby naruszenie rezultatu wykładni systemowej powołanych powyżej przepisów. Podobnie uznał WSA i w Warszawie w wyroku z dnia 9 grudnia 2014 r., sygn. III SA/Wa 1362/14: „Skoro ustawodawca na potrzeby innych ustaw, do których niewątpliwie należy ustawa o VAT, posłużył się szerszym pojęciem wyrobów medycznego, do których zaliczył również wyposażenie wyrobu medycznego, to ograniczenie w tym przypadku pojęcia wyrobu medycznego do wskazanego w art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych naruszało wykładnię systemową zewnętrzną".

Wnioskodawca pragnie ponadto zaznaczyć, że przyjęcie rezultatu wykładni przedstawionego w niniejszym wniosku nie jest równoznaczne z zastosowaniem wykładni rozszerzającej wyjątku od podstawowej 23% stawki podatku VAT określonego w poz. 105 załącznika nr 3 do Ustawy o VAT.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym świadczenie złożone może nastąpić jedynie wtedy, gdy dostawa wyrobu medycznego nastąpi łącznie z dostawą jego wyposażenia, ponieważ tylko w ten sposób komputery, monitory oraz podobne akcesoria stworzą wspólnie z wyrobem medycznym stację diagnostyczną, a co za tym idzie zapewnią działanie wyrobu medycznego zgodnie z jego przeznaczeniem. Rozdzielenie tych świadczeń przerwałoby ich ścisły związek. Odmienna od przedstawionej we wniosku wykładnia przepisów art. 2 ust. 2 oraz art. 132 ustawy o wyrobach medycznych byłaby sprzeczna z ratio legis tych przepisów. Ustawodawca bowiem ustanowił nierozerwalną więź prawną pomiędzy wyrobem medycznym a jego wyposażeniem oraz objął pojęciem „wyrobu medycznego" na gruncie przepisów ustaw - innych niż ustawa o wyrobach medycznych także wyposażenie wyrobu medycznego.

Dostawa wyrobu medycznego oraz świadczenie w postaci dostawy jego wyposażenia stanowią świadczenie złożone.
Dostawa wyrobu medycznego jest świadczeniem głównym, natomiast dostawa wyposażenia wyrobu medycznego stanowi świadczenie pomocnicze. Dostawa wyrobu medycznego wraz z dostawą jego wyposażenia stanowią jedną całość z punktu widzenia klientów Wnioskodawcy. Dokonanie dostawy wyposażenia wyrobu medycznego jest w każdym przypadku uzależnione od faktu wykonania świadczenia głównego, tj. dostawy wyrobu medycznego. Ponadto, w analizowanym przypadku będzie zachodzić i tożsamość podmiotowa, rozumiana jako wykonanie wszystkich elementów analizowanych świadczeń na rzecz jednego nabywcy przez jednego podatnika (tj. Spółkę).

Powyższe cechy są eksponowane w orzecznictwie sądów jako elementy warunkujące wystąpienie oświadczenia złożonego. Jak przykładowo zauważono w wyroku WSA w Szczecinie, sygn. I SA/Sz 600/15:
„Pierwszy z aspektów tego nierozerwalnego związku pomiędzy świadczeniami składowymi to okoliczność potrzeb konsumenta czyli nabywcy świadczeń. W tym kontekście decydującym jest to czy nabywca zamierza nabyć świadczenie kompleksowe czy dwie niezależnie usługi. Innymi słowy, dla określenia działania jako jednolitego czy kompleksowego najistotniejsze jest jego zbadanie z perspektywy nabywcy. Jeżeli zatem z punktu widzenia odbiorcy określonego świadczenia istnieje jeden istotny przedmiot świadczenia, a pozostałe mają charakter wtórny lub pomocniczy, mamy do czynienia ze świadczeniem i złożonym, którego podział doprowadziłby do sztuczności i wypaczyłby ekonomiczny i faktyczny cel dokonywania transakcji. Perspektywa nabywcy widziana musi być i w takim aspekcie, że świadczenie kompleksowe wystąpi jedynie wówczas, gdy świadczenia cząstkowe zachowają wartość dla nabywcy pod warunkiem, że będą wykonywane wyłącznie razem ze świadczeniem głównym. Nadto musi istnieć nierozerwalność związku między świadczeniami taka, że w przypadku ich rozdzielenia część z tych świadczeń nie miałaby dla nabywcy żadnej wartości.”

W świetle powyższych ustaleń, wynikająca z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 w zw. z pozycją 105 załącznika nr 3 ustawy o VAT 8 % stawka podatku od towarów i usług powinna znaleźć zastosowanie również do świadczeń pomocniczych względem dostawy wyrobu medycznego w postaci dostaw wyposażenia wyrobu medycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podstawowa stawka podatku, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział możliwość opodatkowania niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zastosowania zwolnienia od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku tym, w pozycji 105 wymieniono „Wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika” bez względu na symbol PKWiU.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 876 ze zm.), wyrobem medycznym jest narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,
diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia,
badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego,
regulacji poczęć,

-których zasadnicze zamierzone działanie w ciele lub na ciele ludzkim nie jest osiągane w wyniku zastosowania środków farmakologicznych, immunologicznych lub metabolicznych, lecz których działanie może być wspomagane takimi środkami.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 33 cyt. ustawy – wyposażenie wyrobu medycznego to artykuł, który nie będąc wyrobem medycznym, jest specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie dokonywać dostaw wyrobów medycznych, w tym m.in. wyrobów medycznych takich jak stacja diagnostyczna, oprogramowanie, rezonans, magnetyczny, urządzenie do wykonywania badań RTG, tomograf komputerowy, dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu pozycji 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych. Wraz z dostawą wyrobów medycznych Wnioskodawca będzie wykonywał również świadczenia pomocnicze w postaci dostaw wyposażenia wyrobu medycznego (tj. komputerów, monitorów oraz innych akcesoriów). Mogą zdarzyć się sytuacje, w których dostawa wyposażenia wyrobu medycznego będzie po dokonaniu dostawy wyrobu medycznego, w ramach uzupełnienia bądź rozszerzenia tej dostawy.

Wyposażenie wyrobu medycznego dostarczanego przez Wnioskodawcę składać się będzie z zestawów komputerów, monitorów oraz innych akcesoriów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania 8% stawki podatku dla dostawy wyposażenia wyrobu medycznego.

Należy wskazać, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie, z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową (art. 41 ust. 1 ustawy). Stosowanie stawki podstawowej ma zatem charakter reguły ogólnej. Dlatego wszelkie wyjątki od tej reguły powinny być interpretowane w sposób ścisły.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że obniżona 8% stawka podatku może być stosowana jedynie w odniesieniu do wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jedynie bowiem wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, a z nich wyłącznie takie, które zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zostały wymienione w poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy, jako towary dla których ustawodawca przewidział ww. preferencyjną stawkę podatku. Takiej stawki ustawodawca nie przewidział dla dostawy wyposażenia wyrobu medycznego, które to wyposażenie nie jest, jak wynika z przepisów ustawy o wyrobach medycznych, wyrobem medycznym.

Tym samym, dla dostawy opisanego we wniosku wyposażenia dodatkowego w postaci komputerów, monitorów i innych akcesoriów, który jak wskazał Wnioskodawca stanowią wyposażenie wyrobu medycznego, ale same w sobie nie wypełniają definicji wyrobu medycznego, nie może mieć zastosowania obniżona stawka podatku.

W ocenie Organu okoliczność, że wyposażenie dodatkowe jest niezbędne do prawidłowego działania wyrobu medycznego nie jest wystarczającym uzasadnieniem do objęcia preferencyjną stawką podatku towaru, który nie posiada specjalnego przeznaczenia wytwórcy do stosowania z wyrobem medycznym i ma charakter standardowego towaru dostępnego w obrocie. Istotne jest bowiem to, że towar ten może być przedmiotem dostawy przez każdy inny podmiot, bez uszczerbku dla prawidłowego działania i funkcjonalności wyrobu medycznego. Stacja diagnostyczna, oprogramowanie, rezonans, magnetyczny, urządzenie do wykonywania badań RTG, tomograf komputerowy, stanowiące wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, z pewnością są urządzeniami, dla których do prawidłowego funkcjonowania mogą być potrzebne inne urządzenia, które występują też osobno w obrocie gospodarczym.

Mimo, iż dostarczenie wyposażenia w postaci komputerów, monitorów i innych akcesoriów związane jest z dostawą wyrobu medycznego i ma na celu umożliwienie korzystania z wyrobu medycznego, sam tylko ten związek nie powoduje, że wyposażenie stanowi element kompleksowego świadczenia, jakim jest dostawa wyrobu medycznego. Złożenie zamówienia na wyrób medyczny wraz z wyposażeniem wynika, co do zasady z przyczyn praktycznych i niewątpliwej korzyści użytkownika wynikającej z dostarczenia sprzętu wraz z wyposażeniem, z którym będzie funkcjonować. Same jednak te okoliczności nie pozwalają uznać, że dostawa ta nabiera jednorodnego charakteru i może w całości korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT.

W rozpatrywanej sprawie dostawa wyrobu medycznego może być świadczona całkowicie niezależnie od dostawy wyposażenia. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie wskazano bowiem na takie cechy wyposażenia w postaci komputerów, monitorów i innych akcesoriów, które uzasadniałyby nabycie tego towaru jedynie łącznie z wyrobem medycznym, czy też na konieczność nabycia tego sprzętu od tego samego podmiotu, który dokonuje dostawy wyrobu medycznego.

Jedynie wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych zostały wymienione w załączniku nr 3 do ustawy, jako towary, dla których ustawodawca przewidział preferencyjną stawkę podatku VAT. Z żadnej pozycji załącznika, jak również z przepisów wykonawczych do ustawy nie wynika natomiast, aby obniżoną stawką podatku objęta była sprzedaż wyposażenia wyrobów medycznych.

Zatem dostawa wyposażenia wyrobu medycznego w postaci komputerów, monitorów i innych akcesoriów, na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT w wysokości 23%, bowiem dostawa ta nie dotyczy wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych. (wyposażenie nie jest zarejestrowane jako wyrób medyczny).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków należy wskazać, że orzeczenia sądów administracyjnych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika. Nie stanowi naruszenia prawa sam fakt dokonania odmiennej wykładni niż przyjęta przez inny organ czy sąd, choćby nawet w prawomocnym wyroku, lecz dokonanie wykładni błędnej. Organ nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez stronę i polemiki z zapadłymi w nich rozstrzygnięciami. Niewątpliwie powołanie orzecznictwa ma na celu wykazanie słuszności prezentowanego poglądu, lecz nie odniesienie się przez organ do orzecznictwa wskazanego w piśmie strony, samo w sobie nie stanowi nie stanowi naruszenia prawa (por. prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 29 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 365/10, wyrok WSA w Łodzi sygn. akt I SA/Łd 280/10, wyrok WSA w Poznaniu z 25 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Po 181/13).

Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 29 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 616/12 orzekając, że „Organ nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez stronę i polemiki z zapadłymi w nich rozstrzygnięciami. Stwierdzenie braku odniesienia się przez organ do powołanych przez wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych tylko wtedy będzie mogło być uznane za naruszenie prawa, gdy organ podatkowy w ogóle nie uzasadni swojego stanowiska, a przy tym także nie wykaże przesłanek dla których nie podziela stanowiska podatnika. Wymaga przy tej okazji także zwrócenie uwagi, że ciążący na Ministrze Finansów z mocy art. 14a O.p. obowiązek dążenia do ujednolicania rozstrzygnięć w sprawach podatkowych dotyczy interpretacji ogólnych, a nie indywidualnych”.

Ponadto Organ pragnie zwrócić uwagę na orzeczenie NSA z 4 grudnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1761/13 oraz orzeczenie NSA z 17 grudnia 2013 r. I FSK 122/13, które potwierdzają stanowisko Organu w sprawie preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% wyłącznie dla dostawy wyrobu medycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin