Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-1/4511-1-130/16-5/APR
z 29 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2016 r. (data wpływu 12 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 16 września 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu myśliwego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu myśliwego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 1, 14f § 2 oraz art. 144a § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 31 sierpnia 2016 r. nr ILPB1-1/4511-1-130/16-3/APR i ILPP1-1/4512-1-45/16-2/OA, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 oraz art. 155 § 1 tej ustawy , Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 31 sierpnia 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 7 września 2016 r.), zaś w dniu 16 września 2016 r. (data nadania 13 września 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Koło działa na podstawie ustawy - Prawo Łowieckie oraz ustawy – Prawo o stowarzyszeniach. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na uczestniczeniu w obrocie upolowanymi przez myśliwych tuszami zwierzyny. Jest to działalność non profit, ponieważ uzyskany dochód jest w całości przeznaczany na działalność statutową Koła. Myśliwi upolowaną zwierzynę przekazują do punktu skupu albo pobierają na użytek własny.

W pierwszym przypadku właściciel punktu skupu wystawia dokument MP, w którym określa wagę oddanej tuszy i cenę za 1 kg określonego gatunku zwierzyny. Na podstawie dokumentów MP Koło wystawia fakturę sprzedaży i na jej podstawie otrzymuje zapłatę za oddaną zwierzynę. Zgodnie z wewnętrzną uchwałą Koła, Koło wypłaca myśliwemu, który pozyskał zwierzynę, 20% wartości oddanej tuszy jako rekompensatę kosztów polowania.

W drugiej sytuacji, do dnia podjęcia Uchwały Walnego Zebrania myśliwy zobowiązany był wnieść do Koła opłatę na podstawie Protokołu pobrania zwierzyny na użytek własny, wynikającą z przemnożenia wagi tuszy przez cenę aktualnie obowiązującą w punkcie skupu na danym terenie i tu również zgodnie z wewnętrzną uchwałą Koła naliczana i wypłacana była premia w wysokości 20% wartości pobranej tuszy jako rekompensata kosztów polowania.

W maju 2016 roku Walne zgromadzenie Koła podjęło uchwałę w sprawie wprowadzenia ryczałtu w wysokości 200 zł za tuszę jelenia - łani pobraną na użytek własny oraz 150 zł za tuszę jelenia - cielaka pobranego na użytek własny, z obowiązkiem okazania tuszy wraz z łbem członkowi Zarządu Koła w danym obwodzie.

Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zdarzenia przyszłego, w sprawie prawidłowości stosowania przepisów prawa w podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do myśliwych którzy zgodnie z podjętą uchwałą Walnego Zgromadzenia wnoszą opłatę ryczałtową w wysokości 200,00 zł za tuszę jelenia - łani pobraną na użytek własny i 150,00 zł za tuszę jelenia - cielaka pobranego na użytek własny z obowiązkiem okazania tuszy wraz z łbem członkowi Zarządu Koła w danym obwodzie oraz w stosunku do myśliwych, którzy jeden raz w roku obrotowym mogliby pobierać dzika na użytek własny w każdym z trzech obwodów łowieckich Koła, o ustalonej z góry wadze ryczałtowej 30 kilogramów bez względu na rzeczywistą wagę pobranej zwierzyny. Wnioskodawca zaznaczył, że podjęta uchwała miała na celu motywowanie myśliwych do realizacji planów łowieckich, a jednocześnie miałaby pełnić funkcję rekompensaty z tytułu poniesionych kosztów i nakładów na pozyskanie zwierzyny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy u myśliwego powstaje przychód wynikający z różnicy wartości pobranej zwierzyny na użytek własny pomiędzy rzeczywistą wagą pobranej zwierzyny pomnożoną przez cenę skupu a ceną ryczałtową ustaloną przez Walne Zebranie Koła, w sytuacji gdy wartość tuszy jest niższa niż wynikałaby ona z przemnożenia wagi przez cenę za 1 kg?
2. Czy u myśliwego powstaje przychód wynikający z różnicy wartości pobranego dzika na użytek własny pomiędzy rzeczywistą wagą pobranej zwierzyny a wagą ryczałtową?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, żądanie przez Koło opłaty ryczałtowej oraz ustalenie wagi ryczałtowej upolowanego dzika nie rodzi po stronie myśliwego obowiązku podatkowego. Myśliwy wnosi obowiązkową opłatę, w wysokości ustalonej przez uprawniony podmiot - Walne zebranie Koła, który może swobodnie określać wysokość opłaty za zwierzynę. Myśliwy nie uzyskuje zatem dochodu. Ustalone są jednakowe zasady dla wszystkich myśliwych należących do Koła, obniżona cena nabycia nie ma charakteru indywidualnego i różnica między wartością zwierzyny określona jako ryczałt a wartością zwierzyny ustalona jako iloczyn wagi i ceny skupu nie stanowi przychodu dla myśliwego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca określił katalog źródeł przychodów. Do katalogu tego zalicza się wymienione w pkt 9 „inne źródła”.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak wynika z powyższego przepisu, katalog przychodów zaliczanych do tzw. Przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 przytaczanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

W myśl art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nieodpłatnego świadczenia, jednak w orzecznictwie i doktrynie jednolicie przyjmuje się, że pojęcie to jest związane ze stosunkami prawnymi o charakterze zobowiązaniowym i rozumiane być musi jako świadczenie, z którym nie jest związana zapłata w jakiejkolwiek postaci.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na uczestniczeniu w obrocie upolowanymi przez myśliwych tuszami zwierzyny. Myśliwi upolowaną zwierzynę przekazują do punktu skupu albo pobierają na użytek własny. Walne zgromadzenie Koła podjęło uchwałę w sprawie wprowadzenia ryczałtu w wysokości 200 zł za tuszę jelenia - łani pobraną na użytek własny oraz 150 zł za tuszę jelenia - cielaka pobranego na użytek własny oraz zgodnie z tą uchwałą jeden raz w roku obrotowym myśliwi mogliby pobierać dzika na użytek własny w każdym z trzech obwodów łowieckich Koła, o ustalonej z góry wadze ryczałtowej 30 kilogramów bez względu na rzeczywistą wagę pobranej zwierzyny.

O tym, czy kupno upolowanych sztuk jelenia po cenach ryczałtowych oraz pobór tuszy dzika na własny użytek o ustalonej z góry wadze ryczałtowej stanowi dla nabywcy przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń decyduje okoliczność, czy takie świadczenie może otrzymać każdy myśliwy należący do danego koła łowieckiego. Jeżeli dla wszystkich myśliwych należących do Koła ustalane są jednakowe zasady nabycia tuszy zwierzęcej, to różnica pomiędzy rzeczywistą wagą pobranej zwierzyny pomnożona przez cenę skupu a ryczałtem ustalonym prze Koło nie stanowi przychodu.

Nawiązując do powyższej definicji nieodpłatnych świadczeń należy uznać, że myśliwy nie uzyska przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu otrzymanych świadczeń.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że myśliwy nie uzyska przychodu wynikającego z różnicy wartości pobranej zwierzyny na użytek własny pomiędzy rzeczywistą wagą pobranej zwierzyny pomnożoną przez cenę skupu a ryczałtem ustalonym przez Walne Zgromadzenie Koła, w sytuacji gdy wartość tuszy jest niższa niż wynikałaby ona z przemnożenia wagi przez cenę za 1 kg.

Przychód wynikający z różnicy wartości pobranego dzika na użytek własny pomiędzy rzeczywistą wagą pobranej zwierzyny a wagą ryczałtową ustaloną przez Koło również nie powstaje. A zatem myśliwy nie uzyska przysporzenia majątkowego. Wykup tuszy nie jest więc świadczeniem nieodpłatnym.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić także należy, że w zakresie pytań dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług, podatkiem akcyzowym oraz podatkiem dochodowym od osób prawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.