Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.639.2016.1.IK
z 11 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 12 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez sponsora, na rzecz którego Wnioskodawca dokonuje równoważnego świadczenia na podstawie zawartych umów barterowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez sponsora, na rzecz którego Wnioskodawca dokonuje równoważnego świadczenia na podstawie zawartych umów barterowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Okręg P. w K. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i składa miesięczne deklaracje VAT-7. Okręg P. w K. prowadzi działalność mieszaną, tzn. prowadzi sprzedaż opodatkowaną, czyli uprawniającą do odliczenia podatku VAT oraz sprzedaż zwolnioną, czyli nieuprawniającą do takiego odliczenia, w związku z czym prowadzi szczególną ewidencję. Proporcja sprzedaży ustalana jest zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych w całkowitym obrocie i wynosi 22%.

Okręg P. w K. jest dobrowolnym, samorządowym stowarzyszeniem miłośników wędkarstwa i sportu wędkarskiego, kontynuatorem tradycji zorganizowanego wędkarstwa w Polsce, skupiającym w swoich szeregach 40.354 członków wg stanu na dzień 31 maja 2016 r.

Celem Związku jest organizowanie i promowanie wędkarstwa, rekreacji, sportu wędkarskiego, użytkowanie i ochrona wód, działanie na rzecz ochrony przyrody i kształtowanie etyki wędkarstwa. Cele Związku realizowane są poprzez:

1. reprezentowanie interesów Związku w kraju i za granicą,
   
2. współpracę z krajowymi, międzynarodowymi i zagranicznymi organizacjami wędkarskimi,
   
3. współpracę z organizacjami i instytucjami proekologicznymi,
   
4. współdziałanie z podmiotami powołanymi do ochrony przyrody, ekosystemów wodnych, zwalczania kłusownictwa rybackiego i innych szkód w środowisku wodnym,
   
5. współdziałanie z ośrodkami naukowo badawczymi, między innymi w zakresie ochrony ginących gatunków ryb i ich restytucji,
   
6. nabywanie i użytkowanie wód, prowadzenie racjonalnej gospodarki rybackiej i wędkarskiej,
   
7. prowadzenie ośrodków zarybieniowych,
   
8. prowadzenie działalności gospodarczej z przeznaczeniem dochodów na działalność statutową,
   
9. prowadzenie schronisk i przystani oraz innych obiektów służących uprawianiu wędkarstwa i rekreacji,
   
10. upowszechnianiu sportu wędkarskiego, organizowanie zawodów wędkarskich w kraju i za granicą,
    
11. organizowanie rekreacyjnych imprez wędkarskich,
    
12. organizowanie współzawodnictwa sportowego opartego o zasady obowiązujące w polskich związkach sportowych,
    
13. wyłanianie kadry narodowej w dyscyplinach kwalifikowanego sportu wędkarskiego,
    
14. popularyzowanie idei wędkarstwa i działalności P. wśród dzieci i młodzieży oraz prowadzenie pracy oświatowo - wychowawczej w tym zakresie;
    
15. edukację wędkarską i turystykę,
    
16. resocjalizację, zwalczanie nałogów i patologii społecznych oraz pracę ze środowiskami zagrożonymi wychowawczo,
    
17. prowadzenie egzaminów na kartę wędkarską,
    
18. prowadzenie działalności wydawniczej,
    
19. działanie na rzecz osób niepełnosprawnych,
    
20. podejmowanie innych przedsięwzięć i pozyskiwanie środków służących do realizacji celów Związku.
    
    

Podstawą działania Związku jest:

1. Ustawa z dn. 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach
2. Ustawa z dn. 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym
3. Ustawa z dn. 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej
4. Ustawa z dn. 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie
5. Statut Polskiego Związku Wędkarskiego
   
   

Okręg PZW w K. rokrocznie organizuje wędkarskie zawody spławikowe rangi okręgowej oraz krajowej.

Zawody mają na celu:

• promowanie wędkarstwa oraz sportu wędkarskiego,
• wyłonienie mistrza Okręgu w okręgowych wędkarskich zawodach spławikowych,
• wyłonienie mistrza kraju w ogólnopolskich wędkarskich zawodach spławikowych.
  
  

W związku z realizacją zawodów wędkarskich Okręg ponosi koszty:

• zakupu zanęt i przynęt dla zawodników,
• druku dyplomów, zaproszeń,
• cateringu,
• wynagrodzeń z tytułu umów o dzieło,
• zakupu pucharów oraz nagród dla laureatów zawodów
  
  

Koszty te zostały w dużej mierze pokryte ze środków finansowych pozyskanych:

• z opłat startowego wnoszonych indywidualnie przez zawodników,
• z opłat startowego wnoszonych przez okręgi, które są reprezentowane przez poszczególnych zawodników,
• od sponsorów w formie gotówki,
• od sponsorów w formie produktów.
  
  

W umowach zawieranych ze sponsorami Okręg PZW w K. zobowiązał się do:

• eksponowania nazwy i logo sponsora przez członków drużyn startujących w zawodach ogólnopolskich,
• używania nazwy sponsora jako nazwy drużyny,
• zamieszczenia i eksponowania na ubraniach w trakcie zawodów logo sponsora,
• używania tylko i wyłącznie produktów przekazanych przez sponsora zawodnikom oraz eksponowanie w trakcie zawodów logo sponsora umieszczonego na produktach,
  
  

Z tytułu świadczonych usług sponsoringu (reklamy) Okręg P. w K. wystawia sponsorom faktury ze stawką 23% VAT.

Część umów sponsorskich ma charakter barterowy. W zamian za świadczone usługi promocji, firmy przekazują produkty reklamujące sponsora tj. zanęty, przynęty, drobny sprzęt wędkarski, wiadra, miski, kotły, siatki, ubrania, do obowiązkowego wykorzystania przez zawodników w trakcie zawodów wędkarskich. Wszystkie te produkty posiadają widoczne logo i nazwę firmy sponsora. Okręg PZW w K. otrzymuje faktury dokumentujące odpłatne przekazanie przez sponsora ww. towarów do wykorzystania w trakcie trwania zawodów sportowych. W umowie sponsorskiej, sponsor zobowiązuje Okręg do używania i eksponowania przekazanych towarów (wykazanych w fakturze) w trakcie zawodów sportowych. Organizacja zawodów wędkarskich (sportowych) przez Związek Sportowy jakim jest P., podlega stawce zwolnionej. Przekazanie towarów reklamujących sponsora, do wykorzystania w czasie zawodów sportowych, służy wykonaniu umowy sponsorskiej, czyli służy wykonaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i jest związane z realizacją zobowiązań wynikających z zawartych umów ze sponsorami - usługi promocji i reklamy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Okręgowi P. w K. przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących odpłatne przekazanie towarów od sponsora, w ramach umowy sponsorskiej, z której wynika dla PZW obowiązek używania i widocznego eksponowania ww. towarów podczas zawodów wędkarskich ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Towary przekazane przez sponsora zawodnikom do wykorzystania na zawodach wędkarskich są związane z wykonaniem umowy sponsorskiej, czyli mają bezpośredni związek z działalnością opodatkowaną. W związku z tym Okręgowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących ich odpłatne przekazanie przez sponsora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

W uzasadnieniu orzeczenia w sprawie C-37/95, Belgische Staat v. Ghent Coal Terminal NV TSUE stwierdził, że system odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów, zakupy te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny.

Zasada generalna wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Podkreślenia wymaga, że związek między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. O związku bezpośrednim można mówić wówczas, gdy nabywane towary i usługi służą np. dalszej odprzedaży, lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem sprzedaży - bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast pośredni związek występuje, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa podatnika, a tym samym z osiąganymi przez niego przychodami. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, itp.

Wobec powyższego, przy ocenie, czy nabyty towar lub usługa związane są z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, należy przede wszystkim zbadać cel wykonania tej czynności lub fakt jej zaistnienia. Cel ten może być zrealizowany przez różne działania, których efektem (nawet potencjalnym) jest „wykreowanie” sprzedaży opodatkowanej, nawet jeśli środkiem do osiągnięcia tego celu jest wykonanie czynności niepodlegającej opodatkowaniu, a ostatecznie dokonane zakupy towarów lub usług mają związek z czynnością (sprzedażą) opodatkowaną. Związek między zakupami a sprzedażą opodatkowaną nie musi mieć charakteru bezpośredniego. Wystarczające jest ustalenie istnienia związku pośredniego, byleby w końcowym rozrachunku można było stwierdzić przełożenie dokonanych zakupów na sprzedaż opodatkowaną, np. w postaci chociażby intensyfikacji działalności opodatkowanej danego podmiotu.

Należy również podkreślić, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów i usług dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne jest wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zaś z ust. 2 art. 90 ww. ustawy wynika, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zaś w myśl art. 90 ust. 4 ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Z brzmienia art. 90 ust. 8 ustawy o VAT wynika, że podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

W myśl art. 90 ust. 10 ww. ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. W tym miejscu należy podnieść, iż umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych - żadne przepisy prawa nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość jej zawarcia wynika z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), która zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN — wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). W przypadku umów sponsoringu, których istotą jest nieodpłatne świadczenie sponsora na rzecz sponsorowanego, celem sponsora jest zazwyczaj budowanie własnego wizerunku na rynku dzięki samemu faktowi świadczenia na pewien cel, przy czym skutek marketingowy osiągany jest bez aktywnego udziału sponsorowanego. W takim przypadku mamy tu do czynienia z umową darowizny przy czym w praktyce darowiznę może stanowić całe świadczenie sponsora lub tylko jego część.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i składa miesięczne deklaracje VAT-7. Wnioskodawca prowadzi działalność mieszaną, tzn. prowadzi sprzedaż opodatkowaną, czyli uprawniającą do odliczenia podatku VAT oraz sprzedaż zwolnioną, czyli nieuprawniającą do takiego odliczenia, w związku z czym prowadzi szczególną ewidencję. Proporcja sprzedaży ustalana jest zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych w całkowitym obrocie i wynosi 22%.

Wnioskodawca jest dobrowolnym, samorządowym stowarzyszeniem miłośników wędkarstwa i sportu wędkarskiego, kontynuatorem tradycji zorganizowanego wędkarstwa w Polsce. W związku z realizacją zawodów wędkarskich Okręg ponosi koszty zakupu zanęt i przynęt dla zawodników, druku dyplomów, zaproszeń, cateringu, wynagrodzeń z tytułu umów o dzieło, zakupu pucharów oraz nagród dla laureatów zawodów. Koszty te zostały w dużej mierze pokryte ze środków finansowych pozyskanych z opłat startowego wnoszonych indywidualnie przez zawodników, z opłat startowego wnoszonych przez okręgi, które są reprezentowane przez poszczególnych zawodników, od sponsorów w formie gotówki, od sponsorów w formie produktów.

W umowach zawieranych ze sponsorami Wnioskodawca zobowiązał się do eksponowania nazwy i logo sponsora przez członków drużyn startujących w zawodach ogólnopolskich, używania nazwy sponsora jako nazwy drużyny, zamieszczenia i eksponowania na ubraniach w trakcie zawodów logo sponsora, używania tylko i wyłącznie produktów przekazanych przez sponsora zawodnikom oraz eksponowanie w trakcie zawodów logo sponsora umieszczonego na produktach. Z tytułu świadczonych usług sponsoringu (reklamy) Wnioskodawca wystawia sponsorom faktury ze stawką 23% VAT.

Część umów sponsorskich ma charakter barterowy. W zamian za świadczone usługi promocji, firmy przekazują produkty reklamujące sponsora tj. zanęty, przynęty, drobny sprzęt wędkarski, wiadra, miski, kotły, siatki, ubrania, do obowiązkowego wykorzystania przez zawodników w trakcie zawodów wędkarskich. Wszystkie te produkty posiadają widoczne logo i nazwę firmy sponsora. Wnioskodawca otrzymuje faktury dokumentujące odpłatne przekazanie przez sponsora ww. towarów do wykorzystania w trakcie trwania zawodów sportowych. W umowie sponsorskiej, sponsor zobowiązuje Wnioskodawcę do używania i eksponowania przekazanych towarów (wykazanych w fakturze) w trakcie zawodów sportowych. Organizacja zawodów wędkarskich (sportowych) przez Związek Sportowy jakim jest Wnioskodawca, podlega stawce zwolnionej. Przekazanie towarów reklamujących sponsora, do wykorzystania w czasie zawodów sportowych, służy wykonaniu umowy sponsorskiej, czyli służy wykonaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i jest związane z realizacją zobowiązań wynikających z zawartych umów ze sponsorami - usługi promocji i reklamy.

Powyższe okoliczności wskazują, że towary (tj. zanęty, przynęty, drobny sprzęt wędkarski, wiadra, miski, kotły, siatki, ubrania), otrzymane przez Wnioskodawcę w ramach umów sponsorskich, służą niewątpliwie organizacji zawodów wędkarskich, które, jak wskazał Wnioskodawca są zwolnione z podatku VAT. Jednocześnie Wnioskodawca w czasie wykorzystywania tych towarów, na których uwidocznione są logo i nazwa firmy sponsora świadczy na rzecz sponsora usługę opodatkowaną podatkiem VAT (reklama i promocja).

Tym samym Wnioskodawca wykorzystuje ww. towary do swojej działalności, zarówno do czynności opodatkowanych jak też zwolnionych.

W związku z powyższym, w świetle przywołanego wcześniej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych przez sponsora, na rzecz którego Wnioskodawca dokonuje równoważnego świadczenia na podstawie umów barterowych, wyłącznie w takiej części w jakiej dotyczy to działalności opodatkowanej.

Trzeba przy tym zauważyć, że w sytuacji gdy nie jest możliwe konkretne przyporządkowanie kwot podatku naliczonego przy nabyciu ww. towarów do danego rodzaju działalności, wówczas odliczenie podatku winno odbywać się proporcjonalnie, na zasadach wynikających z przepisów art. 90 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie zakreślonym pytaniem Wnioskodawcy tj. wyłącznie w zakresie prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT z faktur dokumentujących odpłatne przekazanie towarów od sponsora w ramach umowy sponsorskiej. Nie jest więc przedmiotem tej interpretacji problem czy organizacja przez Wnioskodawcę zawodów wędkarskich jest zwolniona od podatku, oraz czy usługa promocji i reklamy świadczona na rzecz sponsora jest opodatkowana podatkiem VAT gdyż nie było to przedmiotem zapytania. Stwierdzenia Wnioskodawcy w tym zakresie zawarte we wniosku przyjęto jako element przedstawionego tam opisu zaistniałego stanu faktycznego, bez dokonywania oceny jego prawidłowości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.