2016.09.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-440/16-4/IG
z 27 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 16 czerwca 2016 r.) uzupełnionym w dniu 7 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 31 sierpnia 2016 r. do uzupełnienia wniosku otrzymane przez pełnomocnika za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 2 września 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości niezabudowanych

jest nieprawidłowe w zakresie sprzedaży nieruchomości niezabudowanej W. oraz
jest prawidłowe w zakresie sprzedaży nieruchomości niezabudowanej W.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości niezabudowanej W. oraz sprzedaży nieruchomości niezabudowanej W.. Wniosek został uzupełniony w dniu 7 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 31 sierpnia 2016 r. do uzupełnienia wniosku otrzymane przez pełnomocnika za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 2 września 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT. Małżonek Wnioskodawcy („Małżonek Wnioskodawcy”) jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT.
Wnioskodawca wraz z Małżonkiem Wnioskodawcy w dniu 5 maja 2000 r. zawarli na podstawie aktu notarialnego umowę użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości (działka nr 284/99) o pow. 10.000 m², wchodzącej w skład nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadził księgę wieczystą („Nieruchomość W.”). Nabycie Nieruchomości W. nastąpiło do majątku wspólnego Wnioskodawcy i Małżonka Wnioskodawcy. W myśl § 5 ww. umowy, Nieruchomość W. przeznaczona jest pod budowę sieci biurowców, termin realizacji inwestycji o wartości 10.000.000 zł przewidziany został na 2002 r. Pomimo umownego obowiązku budowy biurowca, inwestycja na Nieruchomości W. nie została jednak zrealizowana przez Wnioskodawcę ani przez Małżonka Wnioskodawcy z powodu niewybudowania przez gminę dróg dojazdowych do Nieruchomości W.. Nieruchomość W. na dzień złożenia Wniosku jest nadal niezabudowana, a proces budowlany na Nieruchomości W. w ogóle się nie rozpoczął.
Wnioskodawca i Małżonek Wnioskodawcy są również właścicielami niezabudowanych nieruchomości - W., przy ul. Z..., tj.:
1. działki gruntu oznaczonej nr ewidencyjnym 25 o pow. 9.023 m², dla której Sąd Rejonowy prowadził księgę wieczystą, nabytej na podstawie umowy sprzedaży z dnia 26 listopada 1998 r., oraz
2. działek gruntu oznaczonych: (i) nr ewidencyjnym 42 o pow. 646 m², (ii) nr ewidencyjnym 64 o pow. 1.157 m²oraz (iii) nr ewidencyjnym 65 o pow. 4.161 m², dla których Sąd Rejonowy prowadził księgę wieczystą, nabytych na podstawie umowy sprzedaży z dnia z dnia 26 listopada 1998 r. (działki nr 64, nr 65 i nr 42 ; działka nr 25) („Nieruchomość W.”).

Zarówno Nieruchomość W., jak i Nieruchomość W. są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca oraz Małżonek Wnioskodawcy zamierzają założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w której będą jedynymi wspólnikami spółki („Spółka z o.o."). Spółka z o.o. będzie komplementariuszem posiadającym 1% udziału w zyskach, stratach i masie polikwidacyjnej spółki komandytowej („Spółka Komandytowa"). Komandytariuszami Spółki Komandytowej będą Wnioskodawca oraz Małżonek Wnioskodawcy, posiadający 99% udziału w zyskach, stratach i masie polikwidacyjnej Spółki Komandytowej.
Wnioskodawca oraz Małżonek Wnioskodawcy nie prowadzili, oraz obecnie nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.
Nieruchomość W. oraz Nieruchomość W. zostały nabyte przez Wnioskodawcę i Małżonka Wnioskodawcy na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej. Nieruchomości nie zostały nabyte przez Wnioskodawcę oraz Małżonka Wnioskodawcy, w związku / w celu prowadzenia na nich działalności gospodarczej (patrz też uwaga w pkt II powyżej), a także nie były (nie będą do momentu odpłatnego zbycia) wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Koszty ponoszone w związku z Nieruchomością Wrocław i z Nieruchomością W. (np. opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, podatki, itp.) nie były ujmowane do tej pory w ciężar kosztów podatkowych. Ponadto, ww. nieruchomości nie były wynajęte ani wydzierżawione na rzecz osób trzecich.
Wnioskodawca oraz Małżonek Wnioskodawcy zamierzają dokonać odpłatnego zbycia Nieruchomości W. oraz Nieruchomości W.
Nieruchomość W. zostanie odpłatnie zbyta przez Wnioskodawcę oraz Małżonka Wnioskodawcy na rzecz osoby trzeciej, a dochód z odpłatnego zbycia Nieruchomości W. zostanie wniesiony przez Wnioskodawcę oraz Małżonka Wnioskodawcy jako wkład gotówkowy do Spółki Komandytowej.
Następnie Wnioskodawca i Małżonek Wnioskodawcy zamierzają dokonać odpłatnego zbycia Nieruchomości W. na rzecz Spółki Komandytowej.
Wnioskodawca wskazuje też, iż w dniu 15 lipca 2011 r. otrzymał interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 11 lipca 2011 r., (nr IPPB2/415-472/11-2/MS) („Interpretacja PIT”), w której Minister Finansów uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2011 r. dotyczące skutków podatkowych w podatku PIT zbycia m.in. Nieruchomości W. i Nieruchomości W. Minister Finansów wskazał w Interpretacji PIT, iż zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w 2011 r., kwoty otrzymane z tytułu odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę m.in. Nieruchomości W. oraz Nieruchomości W. nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o PIT i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem PIT. Interpretacja PIT nie została zmieniona przez Ministra Finansów do dnia złożenia Wniosku.
Ponadto, Wnioskodawca w dniu 31 sierpnia 2011 r. otrzymał interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2011 r. (nr IPPP2-443-646/11-2/IZ) („Interpretacja VAT"), w której Minister Finansów uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2011 r. dotyczące skutków podatkowych w podatku VAT zbycia m.in. Nieruchomości W. oraz Nieruchomości W.. Minister Finansów wskazał w Interpretacji VAT, iż zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w 2011 r., planowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż m.in. Nieruchomości W. oraz Nieruchomości W. należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT. Interpretacja VAT nie była kwestionowana przez Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na zadane pytania wyjaśniono, że:

Ad. 1)

Wnioskodawca wskazuje, iż Nieruchomość W. została nabyta przez Wnioskodawcę i Małżonkę Wnioskodawcy na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej w celu budowy na tej nieruchomości sieci biurowców - w terminie do 2002 r. (§ 5 umowy z dnia 5 maja 2000 r. zawartej w formie aktu notarialnego. Pomimo obowiązku budowy biurowca wynikającego z ww. umowy, inwestycja na Nieruchomości W. nie została jednak zrealizowana (oraz nie będzie realizowana) przez Wnioskodawcę ani przez Małżonkę Wnioskodawcy z powodu niewybudowania przez gminę do dnia dzisiejszego dróg dojazdowych do Nieruchomości W., które to drogi są konieczne dla rozpoczęcia inwestycji oraz ewentualnej komercjalizacji budynków, gdyby te zostały wybudowane (co do dnia dzisiejszego nie nastąpiło). Nieruchomość W. na dzień złożenia Wniosku jest nadal niezabudowana, a proces budowlany na Nieruchomości W. w ogóle się nie rozpoczął (zmiana warunków rynkowych - w zakresie cen wynajmu - poddaje w wątpliwość sens rozpoczęcia prac budowlanych w zakresie budowy biurowca na Nieruchomości W.). W związku z tym, na Nieruchomości W. oraz na Nieruchomości W. nie była (i nie jest obecnie) prowadzona działalność gospodarcza.

Ad. 2)

Wnioskodawca wskazuje, iż Nieruchomość W. oraz Nieruchomość W. zostały nabyte przez Wnioskodawcę i Małżonkę Wnioskodawcy na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej. Nieruchomość W. oraz Nieruchomość W. od daty zakupu do chwili obecnej nie były (nie będą do momentu odpłatnego zbycia) wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Koszty ponoszone w związku z Nieruchomością Wrocław i z Nieruchomością W. (np. opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, podatki, itp.) nie były ujmowane do tej pory w ciężar kosztów podatkowych. Ponadto, ww. nieruchomości nie były wynajęte ani wydzierżawione na rzecz osób trzecich.

Ad. 3)

Wnioskodawca wskazuje, iż przed sprzedażą Nieruchomości W. oraz Nieruchomości W. nie będą podejmowane żadne czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości ww. nieruchomości. Podniesienie wartości ww. nieruchomości wynika wyłącznie z ogólnego wzrostu wartości nieruchomości między rokiem zakupu nieruchomości a dniem planowanego zbycia.

Ad. 4)

Wnioskodawca wskazuje, iż ani Wnioskodawca, ani Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Przed sprzedażą Nieruchomości W. oraz Nieruchomości W. ani Wnioskodawca, ani Małżonka Wnioskodawcy nie podejmowali dotychczas i nie będą podejmować żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami. Nieruchomość W. zostanie najprawdopodobniej (są prowadzone negocjacje) odpłatnie zbyta na rzecz właściciela nieruchomości sąsiadującej z Nieruchomością Wrocław. Nieruchomość W. zostanie zbyta na rzecz spółki komandytowej, w której wspólnikiem jest Wnioskodawca i Małżonka Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę (i) Nieruchomości W. oraz (ii) Nieruchomości W. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę (i) Nieruchomości W. oraz (ii) Nieruchomości W. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT „podatnikami podatku VAT są (...) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”. Natomiast art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, iż „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Z ww. przepisów ustawy o VAT wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas. gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegająca opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Jakkolwiek ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii „częstotliwości” nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest bowiem powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki prawno - podatkowe było dokonywanie tej czynności wielokrotnie. W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie iest podatnikiem podatku VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie będącym przedmiotem dostawy np. obrotu nieruchomościami. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem jeżeli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży składników swojego majątku prywatnego - nabytych w dłuższym okresie czasu - a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, to transakcja taka nie może być uznana za wykonywanie działalności gospodarczej, w rozumieniu ww. art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć tego, iż pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle ww. art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż - zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę (i) Nieruchomości W. oraz (ii) Nieruchomości W. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca i Małżonek Wnioskodawcy nie prowadzili, oraz obecnie nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Nieruchomość W. i Nieruchomość W. nie zostały nabyte przez Wnioskodawcę i Małżonka Wnioskodawcy, w związku / w celu prowadzenia na nich działalności gospodarczej (patrz też uwaga w pkt II pola 80), a także nie były (nie będą do momentu odpłatnego zbycia) wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. W ocenie Wnioskodawcy, dokonanie odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę i Małżonka Wnioskodawcy (i) Nieruchomości W. oraz (ii) Nieruchomości W. będzie stanowiło jedynie wykonywanie prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Stanowisko zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawcy zostało przedstawione przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 22 września 2015 r. (nr IBPP1/4512-541/15/MG), w której organ podatkowy wskazał, iż „Wnioskodawca dokonując sprzedaży 10 działek (...) nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Sprzedaż wymienionych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca planując sprzedaż przedmiotowych działek korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o VAT. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że transakcja sprzedaży działki polega na sprzedaży majątku prywatnego i jako taka jest neutralna z punktu widzenia podatku VAT, nie wystąpi podatek VAT należny przy sprzedaży działek, należało uznać za prawidłowe”. Zbieżny z powyższym pogląd został przedstawione m.in. w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 2 lutego 2016 r. (nr IPPP3/4512-951/15-4/PC).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia jest nieprawidłowe w zakresie sprzedaży nieruchomości niezabudowanej W. oraz prawidłowe w zakresie sprzedaży nieruchomości niezabudowanej W..

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT. Małżonek Wnioskodawcy jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT.

Nieruchomość W.

Wnioskodawca wraz z Małżonkiem Wnioskodawcy w dniu 5 maja 2000 r. zawarli na podstawie aktu notarialnego umowę użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości (działka nr 284/99) o pow. 10.000 m²znajdującej się w gminie Kobierzyce w miejscowości Bielany Wrocławskie, wchodzącej w skład nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy Wrocław-Krzyki prowadził księgę wieczystą. Nabycie Nieruchomości W. nastąpiło do majątku wspólnego Wnioskodawcy i Małżonka Wnioskodawcy. W myśl § 5 ww. umowy, Nieruchomość W. przeznaczona jest pod budowę sieci biurowców, termin realizacji inwestycji o wartości 10.000.000 zł przewidziany został na 2002 r. Pomimo umownego obowiązku budowy biurowca, inwestycja na Nieruchomości W. nie została jednak zrealizowana przez Wnioskodawcę ani przez Małżonka Wnioskodawcy z powodu niewybudowania przez gminę dróg dojazdowych do Nieruchomości W.. Nieruchomość W. na dzień złożenia Wniosku jest nadal niezabudowana, a proces budowlany na Nieruchomości W. w ogóle się nie rozpoczął.

Nieruchomość W., jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca oraz Małżonek Wnioskodawcy zamierzają założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w której będą jedynymi wspólnikami spółki („Spółka z o.o."). Spółka z o.o. będzie komplementariuszem posiadającym 1% udziału w zyskach, stratach i masie polikwidacyjnej spółki komandytowej („Spółka Komandytowa"). Komandytariuszami Spółki Komandytowej będą Wnioskodawca oraz Małżonek Wnioskodawcy, posiadający 99% udziału w zyskach, stratach i masie polikwidacyjnej Spółki Komandytowej.

Wnioskodawca oraz Małżonek Wnioskodawcy nie prowadzili, oraz obecnie nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę i Małżonka Wnioskodawcy na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej. Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę oraz Małżonka Wnioskodawcy, w związku / w celu prowadzenia na nich działalności gospodarczej, a także nie była (nie będzie do momentu odpłatnego zbycia) wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Koszty ponoszone w związku z Nieruchomością Wrocław (np. opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, podatki, itp.) nie były ujmowane do tej pory w ciężar kosztów podatkowych. Ponadto, ww. nieruchomość nie była wynajęta ani wydzierżawiana na rzecz osób trzecich.

Wnioskodawca oraz Małżonka Wnioskodawcy zamierzają dokonać odpłatnego zbycia Nieruchomości W..

Nieruchomość W. zostanie odpłatnie zbyta przez Wnioskodawcę oraz Małżonkę Wnioskodawcy na rzecz osoby trzeciej, a dochód z odpłatnego zbycia Nieruchomości W. zostanie wniesiony przez Wnioskodawcę oraz Małżonkę Wnioskodawcy jako wkład gotówkowy do Spółki Komandytowej.

W uzupełnieniu Wniosku Strona jednoznacznie potwierdziła, że Nieruchomość W. została nabyta przez Wnioskodawcę i Małżonkę Wnioskodawcy na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej w celu budowy na tej nieruchomości sieci biurowców - w terminie do 2002 r. (§ 5 umowy z dnia 5 maja 2000 r. zawartej w formie aktu notarialnego. Pomimo obowiązku budowy biurowca wynikającego z ww. umowy, inwestycja na Nieruchomości W. nie została jednak zrealizowana (oraz nie będzie realizowana) przez Wnioskodawcę ani przez Małżonkę Wnioskodawcy z powodu niewybudowania przez gminę do dnia dzisiejszego dróg dojazdowych do Nieruchomości W., które to drogi są konieczne dla rozpoczęcia inwestycji oraz ewentualnej komercjalizacji budynków, gdyby te zostały wybudowane (co do dnia dzisiejszego nie nastąpiło). Nieruchomość W. na dzień złożenia Wniosku jest nadal niezabudowana, a proces budowlany na Nieruchomości W. w ogóle się nie rozpoczął (zmiana warunków rynkowych - w zakresie cen wynajmu - poddaje w wątpliwość sens rozpoczęcia prac budowlanych w zakresie budowy biurowca na Nieruchomości W.). W związku z tym, na Nieruchomości W. nie była (i nie jest obecnie) prowadzona działalność gospodarcza.

Wnioskodawca wskazał, iż koszty ponoszone w związku z Nieruchomością Wrocław (np. opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, podatki, itp.) nie były ujmowane do tej pory w ciężar kosztów podatkowych. Ponadto, ww. nieruchomość nie była wynajęta ani wydzierżawiona na rzecz osób trzecich.

Wnioskodawca wskazał, iż przed sprzedażą Nieruchomości W. nie będą podejmowane żadne czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości ww. nieruchomości. Podniesienie wartości ww. nieruchomości wynika wyłącznie z ogólnego wzrostu wartości nieruchomości między rokiem zakupu nieruchomości a dniem planowanego zbycia.

Wnioskodawca wskazał, iż ani Wnioskodawca, ani Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Przed sprzedażą Nieruchomości W. ani Wnioskodawca, ani Małżonek Wnioskodawcy nie podejmowali dotychczas i nie będą podejmować żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami. Nieruchomość W. zostanie najprawdopodobniej (są prowadzone negocjacje) odpłatnie zbyta na rzecz właściciela nieruchomości sąsiadującej z Nieruchomością Wrocław.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę Nieruchomości W. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego i obowiązujących w tym zakresie przepisów należy zauważyć, że określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana w zakresie działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy można podmiot dokonujący dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W świetle przytoczonych wyżej regulacji prawnych zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Ponadto z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Z opisu sytuacji jednoznacznie wynika, że Nieruchomość W. została zakupiona w celu pobudowania na niej sieci biurowców. Pomimo, że inwestycja na Nieruchomości W. nie została zrealizowana przez Wnioskodawcę ani przez Małżonka Wnioskodawcy z powodu niewybudowania przez gminę dróg dojazdowych do Nieruchomości W., to nie ulega wątpliwości, że zamiarem Wnioskodawcy i małżonka było wykorzystanie nieruchomości w sposób gospodarczy, poprzez wybudowanie budynków i ich komercjalizację (wynajem). Fakt, że realizacja tego przedsięwzięcia gospodarczego nie została nawet rozpoczęta nie zmienia tego że zakup był dokonany w celu uzyskania korzyści majątkowych z wykorzystania nieruchomości. W opisanej sytuacji z całą pewnością nie można stwierdzić, że zakup został dokonany w celu spożytkowania w celach prywatnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. Ponieważ na nieruchomości miała być wybudowana sieć biurowców, to nie można mówić o prywatnym celu nabycia nieruchomości. W przedmiotowej sprawie bez znaczenia jest to, że w stosunku do Nieruchomości W. nie będą podejmowane żadne czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości ww. nieruchomości, oraz że przed sprzedażą Nieruchomości W. ani Wnioskodawca, ani Małżonek Wnioskodawcy nie podejmowali dotychczas i nie będą podejmować żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, gdyż już z samego zamiaru Wnioskodawcy i Małżonka określonego w momencie zakupu nieruchomości, wynika komercyjny cel tego zakupu.

Powyższe powoduje że w przedmiotowej sprawie nie wystąpi przesłanka sprzedaży majątku osobistego, która była przedmiotem, powołanego również przez Wnioskodawcę, orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, gdyż opisana nieruchomość w ogóle nie została zakupiona do majątku osobistego, lecz do wykorzystania gospodarczego.

Zauważyć należy, iż w przypadku Nieruchomości W. zamiar wykorzystania tej nieruchomości na cele inne niż prywatne został ujawniony już w momencie podpisania umowy użytkowania wieczystego tej Nieruchomości, co nakazuje traktować zbycie tej Nieruchomości jako działalność gospodarczą wykonaną przez podatnika podatku VAT.

Dokonanej oceny nie mogą zmienić zapewnienia Wnioskodawcy, iż nie nabył on przedmiotowej Nieruchomości w celu wykorzystywania ich w prowadzonej działalności gospodarczej, ani nabycie to nie miało związku z działalnością gospodarczą, ponieważ Wnioskodawca takiej nie prowadzi. Stwierdzenie, iż Nieruchomości stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy, wyrażone we własnym stanowisku, nie może być wyłączną podstawą oceny rzeczywistych intencji towarzyszących nabyciu. O takich intencjach świadczą bowiem wszelkie okoliczności sprawy (data nabycia nieruchomości, okoliczności nabycia). Podjęte przez Wnioskodawcę działania są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał nabycia Nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych. Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowych zasad oraz celów podatku VAT, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynność w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej, niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.

Z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika podatku VAT nawet wtedy, gdy przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (orzeczenie ETS w sprawie C-400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar a Brigitte Breitshol). O tym, czy dana osoba działa w charakterze podatnika nie decyduje więc, czy zarejestrował on działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, ale czy obiektywnie działa przy danej transakcji jako podatnik podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, iż dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa towarów – gruntów nie tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika VAT, dla którego wykonywanie działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 2 cyt. ustawy również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonywaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności.

Należy zauważyć, że obecnie art. 15 ust. 2 ustawy nie zawiera zapisu odnoszącego się do częstotliwości zawieranych transakcji. Oznacza to, że może to być transakcja jednorazowa, jeżeli z całokształtu okoliczności tej transakcji wynika, że ma ona znamiona działalności gospodarczej o charakterze zarobkowym.

W niniejszej sprawie nie znajdą również zastosowania cytowane przez Stronę interpretacje indywidualne. Dotyczą one bowiem sytuacji gdy sprzedaż jednoznacznie jest dokonywana z majątku prywatnego, co w opisanej sytuacji dotyczącej Nieruchomości W., nie występuje.

Zatem w stosunku do Nieruchomości W. wystąpi opodatkowanie sprzedaży nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przez podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku opodatkowania odpłatnego zbycia Nieruchomości W. należy uznać za nieprawidłowe.

Nieruchomość W.

Wnioskodawca i Małżonka Wnioskodawcy są również właścicielami niezabudowanych nieruchomości - W., przy ul. Z..., tj.:

działki gruntu oznaczonej nr ewidencyjnym 25 o pow. 9.023 m², dla której Sąd Rejonowy prowadził księgę wieczystą, nabytej na podstawie umowy sprzedaży z dnia 26 listopada 1998 r, oraz
działek gruntu oznaczonych: (i) nr ewidencyjnym 42 o pow. 646 m², (ii) nr ewidencyjnym 64 o pow. 1.157 m²oraz (iii) nr ewidencyjnym 65 o pow. 4.161 m², dla których Sąd Rejonowy prowadził księgę wieczystą, nabytych na podstawie umowy sprzedaży z dnia z dnia 26 listopada 1998 r. (działki nr 64, nr 65 i nr 42; działka nr 25).

Nieruchomość W. jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca oraz Małżonka Wnioskodawcy zamierzają założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w której będą jedynymi wspólnikami spółki („Spółka z o.o."). Spółka z o.o. będzie komplementariuszem posiadającym 1% udziału w zyskach, stratach i masie polikwidacyjnej spółki komandytowej („Spółka Komandytowa"). Komandytariuszami Spółki Komandytowej będą Wnioskodawca oraz Małżonka Wnioskodawcy, posiadający 99% udziału w zyskach, stratach i masie polikwidacyjnej Spółki Komandytowej.

Wnioskodawca oraz Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzili, oraz obecnie nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Nieruchomość W. została nabyta przez Wnioskodawcę i Małżonkę Wnioskodawcy na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej. Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę oraz Małżonkę Wnioskodawcy, w związku / w celu prowadzenia na nich działalności gospodarczej, a także nie była (nie będzie do momentu odpłatnego zbycia) wykorzystywana na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Koszty ponoszone w związku z Nieruchomością W. (np. opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, podatki, itp.) nie były ujmowane do tej pory w ciężar kosztów podatkowych. Ponadto, ww. nieruchomość nie była wynajęta ani wydzierżawiona na rzecz osób trzecich.

Wnioskodawca oraz Małżonka Wnioskodawcy zamierzają dokonać odpłatnego zbycia Nieruchomości W. na rzecz Spółki Komandytowej.

W uzupełnieniu Wniosku Strona jednoznacznie potwierdziła, że na Nieruchomości W. nie była (i nie jest obecnie) prowadzona działalność gospodarcza. Nieruchomość W. została nabyta przez Wnioskodawcę i Małżonkę Wnioskodawcy na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej. Nieruchomość W. od daty zakupu do chwili obecnej nie była (nie będzie do momentu odpłatnego zbycia) wykorzystywana na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Koszty ponoszone w związku z Nieruchomością W. (np. opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, podatki, itp.) nie były ujmowane do tej pory w ciężar kosztów podatkowych. Ponadto, ww. nieruchomość nie była wynajęta ani wydzierżawiona na rzecz osób trzecich.

Wnioskodawca wskazał iż ani Wnioskodawca, ani Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Przed sprzedażą Nieruchomości W. ani Wnioskodawca, ani Małżonka Wnioskodawcy nie podejmowali dotychczas i nie będą podejmować żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami. Nieruchomość W. zostanie zbyta na rzecz spółki komandytowej, w której wspólnikiem jest Wnioskodawca i Małżonka Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę Nieruchomości W. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy towarów (np. gruntów, nieruchomości) istotne jest również, czy dokonujący dostawy w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zauważyć należy, że określenie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, treści powołanych przepisów prawa, jak również aktualnego orzecznictwa sądowego, prowadzi do stwierdzenia, że brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług w związku z zamiarem sprzedaży Nieruchomości W..

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży przedmiotowego gruntu, Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Ponadto Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w związku z czym nie działał on jako czynny podatnik tego podatku. Wnioskodawca nie podejmował ani nie zamierza podejmować żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu, nie podejmował ani nie będzie podejmować jakichkolwiek działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy mające na celu dokonanie sprzedaży.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując planowanej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Taka sprzedaż nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, ale będzie oznaczała działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania.

Tym samym, w opisanej sytuacji Wnioskodawca, sprzedając przedmiotowy grunt stanowiący jego i Małżonki majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego transakcja zbycia na rzecz Spółki Komandytowej przedmiotowej nieruchomości, o której mowa we wniosku, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku opodatkowania odpłatnego zbycia Nieruchomości W. należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin