2016.09.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-560/16-2/JO
z 30 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury dokumentującej zakup lokalu usługowego i prawa do odliczenia podatku naliczonego z tej faktury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury dokumentującej zakup lokalu usługowego i prawa do odliczenia podatku naliczonego z tej faktury.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, zarejestrowany jako podatnik od towarów i usług, nabył w dniu 15 kwietnia 2016 r. wraz z drugą osobą, z którą nie wiążą Wnioskodawcy żadne więzi rodzinne ani cywilnoprawne, lokal usługowy celem wykonywania działalności opodatkowanej polegającej na wynajmie przedmiotowego lokalu. Dokonanie transakcji jest udokumentowane aktem notarialnym oraz fakturami dokumentującymi wpłatę zaliczki.

Faktury dokumentujące zapłatę zaliczki zostały wystawione na dwóch nabywców, tj. na Wnioskodawcę oraz na innego, odrębnego podatnika VAT. Faktury zawierają wszystkie niezbędne dane Wnioskodawcy oraz dane drugiego podatnika, tj. imię i nazwisko, adres, oraz NIP. Z faktury tej nie wynikają proporcje udziału w prawie własności lokalu, fakt ten wynika jednak z aktów notarialnych, które stwierdzają nabycie po 1/2 części w prawie własności lokali. Z aktów notarialnych wynikają także równe wartości nabywanych udziałów (po 50% ceny sprzedaży).

Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca oraz drugi nabywca, w myśl aktów notarialnych oraz harmonogramu zapłaty, byli zobowiązani do wpłat zaliczek w równej wysokości na poczet ceny nieruchomości. Wnioskodawca oraz drugi nabywca dokonali wpłaty zaliczek, natomiast Zbywca po każdej wpłacie zaliczki wystawił fakturę na dwójkę nabywców, potwierdzającą wpłatę zaliczki.

Każdy z wnioskodawców uzyskał własny egzemplarz faktury potwierdzającej wpłatę zaliczki.

Z racji tego, że zaliczki były wpłacane przez obu nabywców w proporcji po 50% należnej zaliczki, każdy z nabywców chciałby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury VAT zgodnie z posiadanym 50% udziałem we współwłasności według proporcji, w jakiej zaliczki zostały zapłacone na rzecz sprzedawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedawca prawidłowo wskazał na fakturze obu nabywców nieruchomości?
Czy każdy z nabywców uprawniony jest do otrzymania własnego egzemplarza faktury?
Czy przy założeniu, że nabywana nieruchomość będzie służyła działalności opodatkowanej, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku VAT proporcjonalnie do nabytego 50% udziału w rzeczy?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 - wskazanie obu nabywców w fakturze:

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy o VAT, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży. Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy, jak również numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.

W powyższych przepisach ustawodawca posługuje się sformułowaniem „nabywca” w liczbie pojedynczej, jednakże nie oznacza to, że nie można na fakturze wskazać kilku nabywców, w przypadku łącznego nabycia przez kilka osób udziałów w jednej rzeczy - nieruchomości - na zasadach współwłasności.

Możliwość taką potwierdził w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w dniu 29 maja 2015 r. (sygn. IBPP1/443-264/15/AZb): „W powyższym przepisie ustawodawca użył sformułowania „nabywcy”, tj. w liczbie pojedynczej - jednakże nie może to oznaczać niestosowanie tego przepisu w przypadku nabycia tej samej rzeczy przez kilku nabywców - zatem z uwagi na fakt, że prawodawca wymaga wpisania do faktury imienia, nazwiska lub nazwy nabywcy, to w wypadku nabycia towaru przez dwóch nabywców wpisaniu podlegają te dwa podmioty występujące jako nabywcy danej transakcji.” Takie samo stanowisko zajął w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lipca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP2/443-687/13-3/DG).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 - możliwość otrzymania faktury przez obu nabywców:

Zgodnie ze wskazaną wyżej interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie - (sygn. IPPP2/443-687/13-3/DG): „faktura powinna być wystawiona co najmniej w dwóch egzemplarzach, po jednym egzemplarzu dla każdej ze stron transakcji, zatem jeśli nabywcami danego towaru są dwa podmioty, to każdy z nich powinien otrzymać swój egzemplarz faktury”.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 - prawo do odliczenia VAT przez każdego z nabywców w 50%:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawo do odliczenia podatku naliczonego reguluje art. 86 ustawy o VAT, z którego wynika, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo to powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Niezbędna do skorzystania z przysługującego prawa do odliczenia jest faktura. W przypadku wnioskodawcy wszystkie warunki od których zależy prawo do odliczenia podatku VAT zostały spełnione: zakupiona nieruchomość będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, w odniesieniu do tej dostawy powstał obowiązek podatkowy oraz wnioskodawca posiada odpowiednią fakturę dokumentującą wpłatę zaliczki.

Rozważając kwestię wysokości przysługującego odliczenia, należy zwrócić uwagę na regulacje prawne dotyczące obrotu nieruchomościami. Z regulacji tych wynika, ze sprzedaż nieruchomości musi być dokonana w formie aktu notarialnego pod rygorem nieważności, zatem w przedstawionym stanie faktycznym akt notarialny stanowi integralną część faktury, bez tego dokumentu fakturę należałoby traktować jako fakturę pustą, gdyż bez aktu notarialnego nie doszłoby do sprzedaży nieruchomości. Zatem należy stwierdzić, że skoro faktura zawiera tylko łączną kwotę podatku VAT i nie wynika z niej wysokość odliczenia przysługująca każdemu z nabywców, kwotę podatku naliczonego podlegająca odliczeniu przez każdego z nabywców należy ustalić w oparciu o zapisy aktu notarialnego, który stanowi podstawę do wystawienia faktury dokumentującej wpłatę zaliczki na poczet ceny nieruchomości.

Skoro zatem każdy z nabywców nabywa 50% udział w nieruchomości oraz w takim zakresie pokrywa zaliczki na poczet zapłaty za te udziały, każdemu nabywcy przysługuje prawo odliczenia VAT w wysokości proporcjonalnej do nabytego udziału w nieruchomości (prawo do odliczenia połowy VAT wynikającego z faktury).

Stanowisko to potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 16 maja 2014 r. (sygn. ILPP2/443-238/14-3/AKr), w której wskazał, że „Wnioskodawca może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT w wysokości posiadanego 50% udziału w zakupionej maszynie rolniczej”.

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w sprawie dotyczącej nieruchomości wskazał, że „odliczenie podatku naliczonego przysługuje Wnioskodawcy, jednak tylko do wysokości posiadanych udziałów w zakupionych działkach, które zostały szczegółowo określone w akcie notarialnym stwierdzającym nabycie po 1/2 części w prawie własności dwóch działek pod warunkiem, że działki te będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i przy założeniu, że nie wystąpią ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.” (sygn. IBPP1/443-264/15/AZb).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem.

Jak stanowi art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej).

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zarejestrowany jako podatnik od towarów i usług, nabył w dniu 15 kwietnia 2016 r. wraz z drugą osobą, z którą nie wiążą Wnioskodawcy żadne więzi rodzinne ani cywilnoprawne, lokal usługowy celem wykonywania działalności opodatkowanej polegającej na wynajmie przedmiotowego lokalu. Dokonanie transakcji jest udokumentowane aktem notarialnym oraz fakturami dokumentującymi wpłatę zaliczki.

Każdy z wnioskodawców uzyskał własny egzemplarz faktury potwierdzającej wpłatę zaliczki.

Zauważyć należy, że w art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy, ustawodawca użył sformułowania „nabywcy”, tj. w liczbie pojedynczej, co jednakże nie może to oznaczać braku możliwości stosowania tych regulacji w przypadku nabycia jednej rzeczy przez kilku nabywców. Z uwagi na fakt, że prawodawca wymaga wpisania do faktury imienia, nazwiska lub nazwy nabywcy, to w wypadku nabycia towaru przez dwóch nabywców wpisaniu podlegają te dwa podmioty występujące jako nabywcy danej transakcji.

W świetle powołanych przepisów brak jest przeszkód prawnych i faktycznych do tego, by faktura VAT, dokumentowała jednocześnie sprzedaż dokonaną na rzecz kilku nabywców, będących osobami fizycznymi lub prawnymi z odrębnymi numerami NIP. Oznacza to, że po stronie kupującego, mogą wystąpić dwie (lub więcej) osoby i nie ma w tym przypadku znaczenia, że ustawodawca określając zasady wystawiania faktur VAT wymienia strony transakcji, tj. podatnika i nabywcę, jako pojedyncze podmioty.

Obowiązujące przepisy nakazują takie sporządzenie faktury VAT, aby zawierała ona co najmniej dane wynikające z powołanego art. 106e ust. 1 ustawy. Ponadto zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktura powinna być wystawiona co najmniej w dwóch egzemplarzach, po jednym egzemplarzu dla każdej ze stron transakcji, zatem jeśli nabywcami danego towaru są dwa podmioty, to każdy z nich powinien otrzymać swój egzemplarz faktury.

Należy zauważyć, że w świetle art. 109 ust. 3 ustawy, każdy podatnik prowadzi własną ewidencję w oparciu o zebraną w tych celach dokumentację, co – pod warunkiem prowadzenia jej zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa – umożliwia prawidłowe rozliczenie podatku od towarów i usług. Istotne jest zatem, w przypadku prowadzenia ww. ewidencji, aby każdy podatnik dysponował odpowiednimi dokumentami, na podstawie których dokonywane są stosowne zapisy w tej ewidencji (np. faktury zakupu).

W tym miejscu należy wskazać, że z przepisu art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.) wynika, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przypadku transakcji będącej przedmiotem wniosku, tj. sprzedaży lokalu usługowego, w której po stronie nabywcy występuje dwóch współwłaścicieli, faktura potwierdzająca dokonanie ww. sprzedaży na ich rzecz może być wystawiona na obydwóch współwłaścicieli jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska, odrębnym numerem identyfikacji podatkowej. Przy czym, zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktura ta powinna być wystawiona co najmniej w dwóch egzemplarzach, po jednym egzemplarzu dla każdej ze stron transakcji, zatem jeśli nabywcami danego towaru (lokalu usługowego) są dwa podmioty, to każdy z nich powinien otrzymać swój egzemplarz faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Ponadto, przedmiotem wątpliwości Strony jest również kwestia, czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku VAT proporcjonalnie do nabytego 50% udziału w rzeczy (lokalu usługowym).

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego albo zwrotu podatku naliczonego. Sytuacje takie zostały wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

Jednym z ograniczeń do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

W myśl ww. przepisu, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Mając na uwadze przywołane przepisy na tle przedstawionych okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie 50% udziału w lokalu usługowym, bowiem jest jednym z nabywców wskazanych na fakturze dokumentującej zakup przedmiotowego udziału. Odliczenie podatku naliczonego przysługuje Wnioskodawcy jednak tylko do wysokości posiadanego udziału w zakupionym lokalu, który został szczegółowo określony w akcie notarialnym stwierdzającym nabycie po 1/2 części w prawie własności lokalu usługowego. Warunkiem odliczenia jest wykorzystywanie tego lokalu do wykonywania czynności opodatkowanych i przy założeniu, że nie wystąpią ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin