Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-607/16-2/JŻ
z 5 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazania podatku należnego z tytułu przeprowadzonej transakcji oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazania podatku należnego z tytułu przeprowadzonej transakcji oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X. Sp. z o.o. jest przedsiębiorcą, którego przedmiotem działalności jest handel hurtowy nawozami mineralnymi. W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł m.in. umowę ze spółką prawa handlowego o nazwie P. z siedzibą w Limassol na Cyprze. Przedmiotem umowy była sprzedaż nawozu mineralnego. Sprzedającym był P., natomiast kupującym był Wnioskodawca. Zarówno w chwili zawierania umowy sprzedaży jak i w chwili wydawania towaru, będący przedmiotem sprzedaży nawóz mineralny znajdował się w Polsce. Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy P. jest zarejestrowanym na terenie kraju podatnikiem VAT. Wnioskodawca również jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Ponadto, zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, P. posiada na terenie Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które nie uczestniczy jednak w dostawach przez co Wnioskodawca rozumie, że przedstawicielstwo sprzedającego wykonuje jedynie czynności administracyjno - księgowe. Sprzedający nie posiada bowiem własnych magazynów lub innej infrastruktury służącej do magazynowania i wydawania sprzedawanego nawozu. W tym zakresie sprzedający korzysta z usług podmiotów zewnętrznych. P. po wydaniu towaru wystawił fakturę VAT, w której wykazał podatek VAT należny. Wnioskodawca przyjął tę fakturę i odliczył podatek VAT naliczony w tej fakturze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Kto, w opisanym powyżej stanie faktycznym, powinien wykazać podatek VAT należny z tytułu przeprowadzonej transakcji? Czy P. powinien był wystawić fakturę VAT i wykazać z tego tytułu podatek VAT należny? Czy Wnioskodawca miał prawo odliczyć podatek VAT naliczony w fakturze wystawionej przez P.?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy działanie zarówno jego jak i P. było prawidłowe. Pomimo tego iż sprzedający nie posiada siedziby na terenie kraju oraz jego biuro w Polsce (miejsce prowadzenia działalności) nie uczestniczyło w dokonywaniu dostawy, to za przyjęciem stanowiska Wnioskodawcy przemawia fakt, iż P. jest zarejestrowany na terenie kraju jako czynny podatnik podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   1. w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
   2. w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1a ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Powołane przepisy wskazują na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium Polski.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu towarów przez nabywcę towarów. Przy czym, w celu zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie ww. przepisu, dokonujący dostawy nie może posiadać siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Ponadto w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, dostawca nie może być zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4. Natomiast, nabywcą towarów musi być m.in. podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy posiadający siedzibę bądź stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestie wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-108.

Na podstawie art. 106a pkt 1 ustawy przepisy rozdziału 1 „Faktury”, dział XI „Dokumentacja” stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

W świetle art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 11-15 ustawy faktura powinna zawierać:

• wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
  

• stawkę podatku;
  

• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
  

• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
  

• kwotę należności ogółem.
  
  
  

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności gospodarczej zawarł m.in. umowę ze spółką prawa handlowego o nazwie P. z siedzibą w Limassol na Cyprze. Przedmiotem umowy była sprzedaż nawozu mineralnego. Sprzedającym był P., natomiast kupującym był Wnioskodawca. Zarówno w chwili zawierania umowy sprzedaży jak i w chwili wydawania towaru, będący przedmiotem sprzedaży nawóz mineralny znajdował się w Polsce. Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy P. jest zarejestrowanym na terenie kraju podatnikiem VAT. Wnioskodawca również jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Ponadto, zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, P. posiada na terenie Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które nie uczestniczy jednak w dostawach przez co Wnioskodawca rozumie, że przedstawicielstwo sprzedającego wykonuje jedynie czynności administracyjno księgowe. Sprzedający nie posiada bowiem własnych magazynów lub innej infrastruktury służącej do magazynowania i wydawania sprzedawanego nawozu. W tym zakresie sprzedający korzysta z usług podmiotów zewnętrznych. P. po wydaniu towaru wystawił fakturę VAT, w której wykazał podatek VAT należny. Wnioskodawca przyjął tę fakturę i odliczył podatek VAT naliczony w tej fakturze.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania przeprowadzonej transakcji, w tym ustalenie czy P. powinien był wystawić fakturę VAT i wykazać z tego tytułu podatek VAT należny oraz czy Wnioskodawca miał prawo odliczyć podatek VAT naliczony w fakturze wystawionej przez P.

Wnioskodawca w opisie sprawy jednoznacznie wskazał, że P. z siedzibą na Cyprze posiada na terenie Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które nie uczestniczy w dostawach towarów na rzecz Wnioskodawcy. Ponadto, zarówno kontrahent, jak i Wnioskodawca są zarejestrowanymi na terenie kraju podatnikami podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie nie został zatem spełniony warunek dotyczący rejestracji dostawcy. Z uwagi, że dostawca towaru – P. jest zarejestrowanym na terenie kraju podatnikiem VAT, na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek rozliczenia podatku należnego od nabywanych towarów, ponieważ nie miał zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Tym samym, w analizowanym przypadku dostawca towaru powinien wystawić fakturę dokumentującą przeprowadzoną transakcję i z tego tytułu wykazać podatek VAT należy.

Odnośnie natomiast drugiej części pytania Wnioskodawcy dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Uprawnienie określone w art. 86 ust. 1 przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć można zatem podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podatnik ma prawo do skorzystania z ww. prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m.in. w art. 88 ustawy. W treści tej regulacji ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, podstawą do obniżenia lub zwrotu podatku nie mogą być faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tej czynności

Jak zostało wskazane powyżej, u Wnioskodawcy nie wystąpił obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu nabycia towarów, ponieważ nie miał zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Tym samym, do wykazania podatku należnego według stawki właściwej dla danego towaru na fakturze VAT z tytułu przeprowadzonej transakcji, był kontrahent Wnioskodawcy. Tym samym, w przedmiotowej sytuacji, art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy nie miał zastosowania.

W konsekwencji, skoro zakup nawozu mineralnego jest związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Wnioskodawcę (handel hurtowy nawozami mineralnymi), to w zakresie nabycia przedmiotowego towaru, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Jednocześnie, tut. Organ podatkowy informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności stawki podatku VAT dla nawozu mineralnego oraz posiadania/nie posiadania przez podmiot P. stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.