Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-359/16/MD
z 2 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu 6 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usługi odbioru odpadów zawierających metal – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usługi odbioru odpadów zawierających metal.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną na swoje imię i nazwisko m.in. w zakresie sprzedaży hurtowej metalowych i niemetalowych odpadów i złomu oraz materiałów przeznaczonych do recyklingu. Wnioskodawca zajmuje się również skupem i nieodpłatnym lub odpłatnym odbiorem odpadów innych niż niebezpieczne i ich sprzedażą. Na podstawie decyzji wydanej przez Marszałka Województwa … posiada zezwolenie na zbieranie i przetwarzanie odpadów. Nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 p.t.u. W ramach zatem działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje m.in. nabycia złomu za wynagrodzeniem od innych firm zajmujących się również sprzedażą złomu.

Zdarzają się jednak takie sytuacje, w ramach których Wnioskodawca wykonuje usługę odbioru i zagospodarowania odpadów (czyli nie dokonuje bezpośredniego nabycia odpadów), a firmie przekazującej złom wystawia fakturę za odbiór i zagospodarowanie odpadów klasyfikując wykonaną usługę, jako usługę związaną z odbiorem odpadów. Odbierając odpady Wnioskodawca w efekcie końcowym nie dokonuje zapłaty za otrzymane odpady. Transakcja odbioru odpadu dokumentowana jest „kartą przekazania odpadu” (KPO) wystawioną przez podmiot przekazujący odpad oraz fakturą VAT ze stawką podatku 8% wystawioną przez Wnioskodawcę. Zgodnie z klasyfikacją PKWiU, nabyty towar posiada symbol 38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal. Złom jest przedmiotem dalszej odsprzedaży lub przekazania do zagospodarowania. Firmy, od których nabywa w ten sposób złom, to firmy produkcyjne lub składowiska odpadów. Dla Wnioskodawcy towary te są przedmiotem dalszej odsprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w sposób prawidłowy dokonuje opodatkowania transakcji 8% VAT, czy też powinien dokonać opodatkowania transakcji na zasadach wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 p.t.u.?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa odbioru odpadów powinna być opodatkowana na zasadach wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 p.t.u., tj. na zasadach odwrotnego obciążania.

Uzasadnienie.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 p.t.u., opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – stosownie do zapisu art. 7 ust. 1 ustawy – przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Z art. 8 ust. 1 p.t.u. wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenia na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów

Jak stanowi przepis art. 5a p.t.u., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a p.t.u., stawka podatku wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 1 19 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Przepisy p.t.u. przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a p.t.u., dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W załączniku nr 3 do ustawy wymieniono m.in.:

• w poz. 143 – usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu (PKWiU 38. 11.1);
• w poz. 144 – usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu (PKWIU 38.11.2).
  
  

W myśl natomiast art. 17 ust. 1 pkt 7 p.t.u., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
• nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15;
• dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
  
  

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie tylko do towarów wymienionych w załączniku nr 11 p.t.u.

W załączniku 11 ustawodawca wskazał m.in.:

• 24. 10. 14.0 – Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali;
• ex 38. 1 1.580 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal;
• 38. 32.2 – Surowce wtórne metalowe.
  
  

Mając na uwadze powołane przepisy Wnioskodawca uważa, że odbiór odpadów jest dla niego nabyciem złomu w ramach obciążenia odwrotnego, do którego mają zastosowanie przepisy o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 p.t. u. i w związku z tym nieprawidłowo zastosował stawkę 8% dla opisanych transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r, poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

Załącznik nr 11 do ustawy zawiera wykaz towarów, o których mowa w wyżej cyt. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego dokonana została dostawa ściśle określonego towaru (wyrobu).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług) świadczy m.in. usługi odbioru i zagospodarowania odpadów (posiada zezwolenie na zbieranie i przetwarzanie odpadów). Odbiór odpadu dokumentowany jest „kartą przekazania odpadu” (KPO) wystawioną przez podmiot przekazujący odpad oraz fakturą VAT wystawioną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie dokonuje zapłaty za otrzymane odpady. Nabyty towar – zgodnie z klasyfikacją PKWiU – ma symbol 38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal. Dla Wnioskodawcy towar ten jest przedmiotem dalszej odsprzedaży.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą konieczności zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usługi odbioru odpadów zawierających metal.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – nieodpłatne nabycie przez niego w ramach świadczenia przez niego usługi odbioru i zagospodarowania odpadów, odpadów innych niż niebezpieczne zawierających metal nie podlega obowiązki rozliczenia w ramach mechanizmu odwrotnego odliczenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, nawet jeżeli te odpady są wymienione w załączniku nr 11 do ustawy.

Wprawdzie w przypadku mechanizmu odwrotnego obciążenia obowiązek rozliczenia VAT przechodzi na drugą stronę transakcji (np. nabywcę towaru), to punktem wyjścia dla uznania czy dana transakcja w ogóle podlega opodatkowaniu, i dalej – czy jest usługą albo dostawą (podlegającą ewentualnie odwrotnemu obciążeniu), jest zbadanie jej wszystkich elementów konstytutywnych (podmiotowych i przedmiotowych) z punktu widzenia strony inicjującej transakcję. W analizowanym przypadku strona inicjująca transakcję (podmiot pozbywający się odpadów zawierających metale) jest po prostu usługobiorcą, który za nabywaną usługę uiszcza określone wynagrodzenie. Oznacza to z drugiej strony, że „nabywca” odpadów zawierających metale (tu: Wnioskodawca) nie tylko nie płaci za ich „nabycie”, ale sam otrzymuje stosowne wynagrodzenie. Przepływ środków finansowych jest ukierunkowany przeciwnie niż w ramach transakcji, której istotą jest od samego początku przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Nabycie natomiast przez Wnioskodawcę odpadów zawierających metale jest tylko wtórnym skutkiem wyświadczenia przez niego specyficznej usługi.

Skoro zatem na gruncie niniejszej sprawy mamy do czynienia z usługą brak jest ex definitione podstaw prawnych do zastosowania mechanizmu odwrotnego odliczenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Wobec tego usługa ta powinna być opodatkowana przez Wnioskodawcę z zastosowaniem stawki dla niej właściwej.

Zaznaczenia wymaga, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Oznacza to, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny (np. że między stronami nie dochodzi do świadczenia usługi, ale ma miejsce dostawa towarów) interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.