Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.795.2016.1.BD
z 17 października 2016 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 31 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów i kosztów uzyskania przychodu różnic kursowych ustalanych w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów i kosztów uzyskania przychodu różnic kursowych ustalanych w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości.
We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Spółka akcyjna (dalej: „Spółka”) jest przedsiębiorstwem specjalizującym się w prowadzeniu działalności w zakresie dystrybucji i sprzedaży paliw i produktów petrochemicznych. Spółka prowadzi transakcje sprzedaży paliw na terytorium RP dla kontrahentów zarówno polskich, jak i z innych krajów UE, a w przyszłości również spoza UE. Faktury sprzedaży są wystawiane w polskich złotych (PLN) dla wszystkich kontrahentów.
Na podstawie umów lub porozumień dla kontrahentów spoza RP i niektórych kontrahentów z RP cena jednostkowa brutto (np. 2 EURO za 1l towaru) i wartość brutto faktury jest podawana w EURO w załączniku do faktury.
Sumaryczna wartość faktury podana jest wyłącznie w PLN, tzn.:
- łączna wartość netto zakupu podana jest w PLN,
- łączna wartość podatku VAT podana jest w PLN,
- łączna wartość faktury brutto podana jest w PLN.
Na fakturze umieszczana jest informacja dla kontrahenta na temat płatności, że „Faktura powinna być zapłacona w EUR w kwocie ...”.
Zapłata dokonywana jest w EUR na rachunek walutowy Spółki.
W związku z opisanym sposobem rozliczenia transakcji oraz przepisów o rachunkowości będą powstawały różnice kursowe. Dla ustalania różnic kursowych przy rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka stosuje metodę określoną w art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o CIT (tzw. metoda rachunkowa), o czym w obowiązującym trybie poinformowano Naczelnika Urzędu Skarbowego.
Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w sytuacji, gdy Spółka ustala różnice kursowe w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości, to różnice kursowe powstałe w wyniku rozliczania powyższych transakcji (różnica pomiędzy wartością brutto w PLN z faktury, a wartością z wyceny zapłaty w EURO zgodnie z przepisami o rachunkowości) powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych jako koszty lub przychody podatkowe?
Zdaniem Spółki, skoro na podstawie obowiązujących przepisów Spółka dokonała wyboru ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, to na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), ma obowiązek zaliczyć; odpowiednio do przychodów/kosztów uzyskania przychodów wszystkie różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości, bez dodatkowej weryfikacji tych różnic kursowych w oparciu o inne przepisy ustawy o CIT.
Zgodnie z art. 9b ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:
- art. 15a, albo
- przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
Z kolei podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.
W przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, z tym że podatnicy mają obowiązek w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność - w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia, zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody.
Ustawodawca umożliwił zatem podatnikom dokonanie wyboru pomiędzy ustalaniem różnic kursowych na podstawie przepisów ustawy o CIT albo przepisów o rachunkowości, co oznacza możliwość zaliczenia do przychodów podatkowych, bądź kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych według każdej z tych metod odrębnie i niezależnie od siebie. Wybór natomiast metody rachunkowej implikuje zastosowanie rozwiązań z przepisów o rachunkowości.
Przepisy o rachunkowości regulujące ustalanie różnic kursowych nie uzależniają trybu ustalania tych różnic w zależności od tego, czy dana transakcja spełnia przesłanki wynikające z ustawy o CIT. Również art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o CIT, nie różnicują traktowania różnic kursowych ustalonych w oparciu o przepisy o rachunkowości w zależności od podatkowej kwalifikacji przychodu/wydatku, których różnice kursowe dotyczą. Art. 9b ust. 2 ustawy o CIT, mówi bowiem wyłącznie o automatycznym zaliczaniu do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujętych w księgach rachunkowych różnic kursowych.
Należy zatem stwierdzić, że art. 9b ust. 2 ustawy o CIT, stanowi samodzielną podstawę zaliczania do przychodów podatkowych/kosztów podatkowych różnic kursowych ustalonych w oparciu o przepisy o rachunkowości. Oznacza to, że wyliczone w ten sposób różnice kursowe nie powinny być weryfikowane pod kątem innych przepisów ustawy o CIT, w szczególności art. 12, art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1, czy art. 17 ustawy o CIT.
Powyższa wykładnia jest zgodna z celem regulacji wprowadzonych z początkiem 2007 r., tj. zapewnieniem jednolitości traktowania różnic kursowych na gruncie przepisów księgowych i podatkowych.
Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji gdy różnice kursowe powstają w przypadku w/w transakcji, są wyliczone zgodnie z przepisami o rachunkowości oraz będą zaprezentowane w zbadanym przez audytora sprawozdaniu finansowym, będą stanowiły odpowiednio koszt lub przychód podatkowy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosowanie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.