Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-420/16-1/JC
z 4 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych oraz wydatków bieżących związanych z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych oraz wydatków bieżących związanych z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina … jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest odpowiedzialna za realizację projektów inwestycyjnych, których przedmiotem jest budowa sieci wodociągowej i kanalizacyjnej na terenie gminy. W ramach realizacji przedmiotowych inwestycji Gmina występowała i będzie występować jako inwestor. Usługi zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz odbioru ścieków realizowane są przez Gminę. Świadczenie tych usług odbywa się na podstawie podpisywanych z właścicielami poszczególnych posesji umów o zaopatrzenie w wodę oraz odbioru ścieków. Gmina wystawia faktury sprzedażowe z tytułu dostarczania wody i odbioru ścieków na terenie Gminy. Z tego tytułu osiąga obrót opodatkowany 8% VAT, który odprowadza do urzędu skarbowego. Gmina nie posiada zakładu komunalnego. Gmina w związku z funkcjonowaniem infrastruktury ponosi i będzie ponosić w przyszłości wydatki na jej bieżące utrzymanie, których celem jest utrzymywanie sieci wodociągowo-kanalizacyjnej w należytym stanie i zapewnienie jej funkcjonowania. W miesiącu listopadzie 2014 r. Gmina wykonała zadanie dotyczące budowy wodociągu, budowy odgałęzienia wodociągowego sieci wodociągowej w miejscowości znajdującej się na terenie Gminy. Zadanie w całości zostało zrealizowane ze środków własnych. Pozyskano pożyczkę w wysokości 128.025,04 z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na sfinansowanie zadania. Całkowity koszt za budowę sieci wyniósł 196.838,51 brutto tj. 160.031,31 netto i 23% VAT 36.807,20. Działalność Gminy związana z budową i eksploatacją sieci wodnych i kanalizacyjnych z jednej strony to działalność gospodarcza Gminy, gdyż Gmina podpisuje umowy na dostawę i odbiór ścieków ze swoimi mieszkańcami (a także firmami). Faktury są wystawiane ze stawką 8% co jest podstawową zasadą odliczeń. Nabywane towary i usługi związane z budową sieci wodociągowej i kanalizacyjnej będą wykorzystywane w całości do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zrealizowanej inwestycji wodociągowej w listopadzie 2014 r. w zakresie w jakim inwestycja będzie wykorzystywana do czynności podatkowych oraz czy w związku z powyższym Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków bieżących związanych z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną oraz wydatków inwestycyjnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie. Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek tj.: nabywcą towarów i usług jest podatek VAT oraz nabywane towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zdaniem Gminy, w efekcie zawarcia umów na odpłatną dostawę wody z odbiorcami, w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych z przedmiotową infrastrukturą wodno-kanalizacyjną, powyższe przesłanki będą spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenie podatku naliczonego zarówno od wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących związanych z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną. W ocenie Gminy, za bezsporny należy uznać bowiem fakt, że ponoszenie wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych z przedmiotową infrastrukturą wodno-kanalizacyjną będzie konieczne i bezpośrednio związane z wykonywaniem przez Gminę czynnościami opodatkowanym w postaci świadczenia usług sprzedaży. Przykładowo, bez ponoszenia wydatków na budowę infrastruktury wodno-kanalizacyjnej nie byłoby możliwości zawarcia wskazanej umowy sprzedaży z konsumentem. Ponadto, kontynuacja zawartych umów będzie zależna utrzymywania przez Gminę przedmiotowej infrastruktury wodno-kanalizacyjnej w stanie umożliwiającym sprzedaż, co jest możliwe dzięki systematycznemu ponoszeniu wydatków na modernizację i remonty przedmiotowego majątku. Ponadto, podkreślić należy, że stanowisko odmienne od przedstawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasada opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo należy przytoczyć orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, że „Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT jest opodatkowana w sposób całkowicie naturalny”. Zdaniem Gminy, nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych. Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana będzie uiszczać VAT należny z tytułu otrzymywanego od odbiorców wynagrodzenia za świadczoną usługę sprzedaży, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość świadczenia tej usługi. Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 lipca 2014 r. sygn. IPTPP2/443-412/14-3/IR, w której organ stwierdził, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową kanalizacji sanitarnej, ponieważ zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a przedmiotowa inwestycja będzie służyć czynnościom opodatkowanym. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy”.

Zdaniem Gminy, zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w takim zakresie w jakim inwestycja będzie wykorzystywana do wykonywania czynności podatkowych. Wydatki poniesione przez Gminę w związku z realizacją ww. inwestycji są związane ze sprzedażą opodatkowaną. W związku z tym Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych oraz ponoszonych przez siebie wydatków bieżących związanych z przedmiotową infrastrukturą wodno-kanalizacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych przepisów art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do ust. 6 ww. artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy przepis stanowi odzwierciedlenie art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych na nie przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, że – z uwagi na brzmienie art. 86 ust. 1 ustawy – Gminie, jako zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług, przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną oraz przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków bieżących związanych z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną bowiem z treści wniosku wynika, że wydatki mają związek wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi, o ile nie zajdą ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Odnośnie przywołanej przez Gminę interpretacji indywidualnej należy wskazać, że została ona wydana w indywidualnej sprawie, w której dokonano indywidualnej oceny przedstawionego stanu i stanowiska wnioskodawcy. Przywołana interpretacja nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nią związany. Ponadto warto powołać się na uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 232/11, w którym Sąd „podziela wprawdzie stanowisko strony, że zasada zaufania do organu wyraża się między innymi w jednolitości stosowania prawa podatkowego a tym samym unikaniu rozbieżności stanowisk organów, nie oznacza to jednak, że organ udzielający interpretacji, obowiązany jest ustosunkowywać się do wskazywanych przez wnioskodawcę orzeczeń a tym bardziej interpretacji wydanych w innych indywidualnych sprawach”.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa

(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.