2016.10.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-501/16-1/MN
z 14 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 lipca 2016 r. (data wpływu 14 lipca 2016 r.) uzupełnionym pismem z 26 września 2016 r. (data wpływu 28 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie częściowego prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z organizacją imprezy kulturalnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie częściowego prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z organizacją imprezy kulturalnej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 września 2016 r. (data wpływu 28 września 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 15 września 2016 r. znak: IBPP3/4512-459/16-1/MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 26 września 2016 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (MCK) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług,. Podstawowy przedmiot działalności: Działalność obiektów kulturalnych - PKD 9004Z.

Jednostka jest samorządową instytucją kultury Województwa, wyodrębniona pod względem prawnym i ekonomiczno-finansowym i posiada osobowość prawną, wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Organizatora pod numerem RIK xxx. Siedzibą Centrum jest N., a obszarem jego działalności Rzeczpospolita Polska ze szczególnym uwzględnieniem Województwa.

Akta prawne regulujące działalność jednostki to;

ustawa z dnia 25 października 1991 roku o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2012 r. poz. 406 z późn. zm.),
ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych (Dz.U. nr 157 poz. 1240 z późn. zm.) Zgodnie z obowiązującym statutem osobą upoważnioną do prawnej reprezentacji na zewnątrz jest Dyrektor.

MCK w swojej strukturze organizacyjnej posiada 2 oddziały, 6 działów i 2 zespoły. Misją MCK jest szeroko pojęta działalność kulturalna, która ma odzwierciedlenie w głównych kierunkach działań.

MCK w ramach prowadzonej działalności uzyskuje przychody przede wszystkim z: dotacji podmiotowej i dotacji celowych z budżetu państwa, oraz z prowadzonej działalności własnej tj. przychodów ze sprzedaży biletów wstępu (kinowych, na imprezy kulturalne, wstępu do galerii, na zajęcia edukacyjne), opłat akredytacyjnych związanych z działalnością instytucji, najmu, reklamy, współorganizacji, sprzedaży wydawnictw i innych drobnych usług. MCK prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje nabycia towarów i usług wykorzystywanych do działalności opodatkowanej podatkiem VAT i zwolnionej. Ponadto wykonuje w ramach swojej działalności czynności polegające na organizowaniu różnych form oferty kulturalnej z nieodpłatnym wstępem, takich jak: organizacja nieodpłatnych imprez plenerowych (przeglądy, konkursy), edukacja dla niepełnosprawnych dzieci i młodzieży, spotkania autorskie promujące wydawnictwa, wystawy (wernisaż), spotkania z twórcami lub artystami, konferencje naukowe.

Przykładowe wydatki związane z organizowaniem różnych form oferty kulturalnej w ramach nieodpłatnego wstępu (np. jeden dzień w tygodniu) do Galerii to m.in. wydatki na materiały biurowe, papier, tonery, plakatowanie – baner reklamowy, materiały do scenografii, druk zaproszeń, plakatów i ulotek, przewóz uczestników itp.

MCK organizuje również bezpłatne wystawy, imprezy kulturalne – dotyczy to głównie działań współfinasowanych ze środków samorządów lokalnych lub Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na podstawie zawartych umów.

MCK przyłącza się od akcji krajowych i wojewódzkich promujących kulturę np. Art. Night podczas których wstęp na prowadzone działania kulturalne jest bezpłatny na podstawie zarządzenia Dyrektora. Realizowane w ten sposób formy działalności kulturalnej mają na celu; promowanie zasobów dziedzictwa kulturowego, upowszechnianie wiedzy o kulturze i tradycji regionu oraz prowadzenie edukacji kulturalnej poprzez realizację celów statutowych dla których instytucja została powołana, jak również pośrednio do wzrostu przychodów z działalności gospodarczej obejmującej wpływy z biletów, odpłatnych form edukacji, koncertów, sprzedaży wydawnictw, reklamy, najmów, i współorganizacji.

Wszystkie wypracowane przychody przeznaczane są na cele statutowe instytucji.

MCK prowadzi działalność wystawienniczą w dwóch galeriach.

Jeden dzień w tygodniu wstęp na wystawy jest nieodpłatny na podstawie zarządzenia Dyrektora, zgodnie z art. 17 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

MCK będzie organizowało imprezę kulturalną festiwal /przegląd, na którą wstęp będzie wolny.

Wstęp na wyżej wymienioną imprezę będzie całkowicie bezpłatny.

Źródłem finansowania imprezy bezpłatnej będą środki uzyskane z: dotacji organizatora, reklamy sponsora, sprzedaży biletów wstępu na inne imprezy kulturalne, które organizuje instytucja, przychodów z wynajmu.

Organizowana impreza jak również inne realizowane formy kulturalne wynikają ze statutu i mieszczą się w planie zadaniowym instytucji zatwierdzonym przez organizatora – Samorząd Województwa.

Celem organizowanej imprezy jest upowszechnianie i promocja kultury. Organizując przedsięwzięcie instytucja kieruje się statutem opracowanym w odniesieniu do ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Korzyścią dla instytucji z tytułu organizacji imprezy jest realizacja celów statutowych do których została powołana.

W związku z realizacją imprezy instytucja będzie nabywała następujące towary i usługi: artystyczne, drukarskie i promocyjne, materiały realizacyjne, wynajem sprzętu (nagłośnienia, oświetlenia), obsługę sceny, transport, tłumaczenia, ochrona mienia i osób, zabezpieczenie sanitarne, utrzymanie czystości.

Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nabywane towary i usługi związane z realizacją imprezy, o której mowa w powyższym wniosku do czynności:

opodatkowanych (np. wystawianie faktur dla sponsorów za świadczenie usług reklamowych, sprzedaż własnych pozycji wydawniczych)
niepodlegających opodatkowaniu (np. bezpłatny wstęp na imprezę)
zwolnionych z opodatkowania (brak takich czynności)

Nabywane przez instytucję towary i usługi celem organizacji imprezy będą wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia działalności kulturalnej-statutowej.

W odpowiedzi na pytanie Organu czy Wnioskodawca w stosunku do towarów i usług związanych z organizacją imprezy ma możliwość przypisania tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – proszę wskazać w stosunku do których towarów i usług to przypisanie nie jest możliwe, Wnioskodawca wskazał, że całość kosztów związana z organizacją imprezy instytucja przypisuje do działalności kulturalnej. Działalność kulturalna-statutowa instytucji na mocy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług jest prowadzona samodzielnie przy wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność instytucji kultury jest działalnością zarobkową, ale nie dochodową oraz Wnioskodawca wskazał, że w kontekście powyższej odpowiedzi nie ma takich wydatków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku numerem 2):

MCK organizuje również imprezę kulturalną, na którą wstęp jest wolny. W związku z organizacją tej imprezy ośrodek podpisał umowę ze sponsorem (na reklamę i baner podczas imprezy oraz logo na plakatach i ulotkach) i wystawił mu fakturę VAT.

MCK w związku z organizacją imprez ponosi m.in. następujące koszty:

toalet, zabezpieczenie sanitarne,
obsługa sceny,
nagłośnienie i oświetlenie sceny,
zakup koncertów od agencji artystycznych,
utrzymanie czystości,
oznakowanie dróg,
druk materiałów promujących imprezę i sponsorów,
transport zespołów,
opieka medyczna,
zabezpieczenie mienia i osób,
wynajem agregatów prądotwórczych.

Czy od faktur na organizację takiej imprezy można odliczyć VAT w 100%?

Stanowisko Wnioskodawcy (oznaczone we wniosku numerem 2):

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponoszone przez MCK wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania instytucji – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym.

Opodatkowane przychody z tytułu świadczenia usług reklamy w związku z organizowaniem imprez plenerowych będą miały charakter ściśle powiązany w stosunku do podstawowego celu organizowania tej imprezy tj. zaspokojenia potrzeb mieszkańców w zakresie kultury.

Wydatki na m.in obsługę sceny, nagłośnienie i oświetlenie sceny, zakup koncertów od agencji artystycznych, transport zespołów – są bezpośrednio związane z czynnościami objętymi opodatkowaniem gdyż usługa reklamowa będzie świadczona w różnych częściach odbywającej się imprezy kulturalnej. Sprzedaż usług reklamowych jest możliwa dlatego, że atrakcyjna impreza plenerowa przyciąga dużą liczbę osób zgromadzonych w jednym miejscu, co dla reklamodawców i najemców jest czynnikiem bardzo istotnym.

W związku z tym, zdaniem MCK prawo do odliczenia będzie przysługiwało nie od wszystkich wydatków związanych z organizacją imprez, lecz wyłącznie od wydatków wykazujących bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi, tj. przykładowo wydatków na opiekę medyczną, bezpieczeństwo, dostępność toalet, oświetlenie, utrzymanie czystości, obsługę sceny, nagłośnienie i oświetlenie sceny, zakup koncertów od agencji artystycznych, transport zespołów. Podkreślenia wymaga, że prawo do odliczenia z tytułu tych wydatków będzie przysługiwało jedynie w zakresie w jakim będą one związane z czynnościami opodatkowanymi.

Występuje tutaj związek przyczynowo skutkowy, który decyduje o prawie do odliczenia podatku od wszystkich wskazanych przez MCK zakupów nabywanych w ramach realizowanych imprez plenerowych. Związek ten jest bezpośredni, dostrzegalny i bezsporny, w konsekwencji pozwala na zrealizowanie przez MCK prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z organizacją ww. imprez

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków mających pośredni związek z działalnością opodatkowaną, jako jeden z aspektów zasady neutralności podatku VAT było także przedmiotem licznych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. System odliczania podatku VAT – jak wskazuje TSUE m.in. w wyroku z 22 lutego 2001 r. sprawie

C-408/98 (Abbey National plc v. Commissioners of Customs Excise) – „(...) ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorców od ciężaru podatku VAT, zapłaconego lub do zapłaty, w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. W konsekwencji wspólny system VAT zapewnia całkowitą neutralność opodatkowania VAT wszelkiej działalności gospodarczej, bez względu na jej cel i rezultat, przy założeniu, że ona sama, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT”.

Zasada neutralności podatku VAT, a także kwestia pośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym VAT a czynnościami opodatkowanymi jako warunku wystarczającego do zachowania prawa do odliczenia VAT były przedmiotem orzeczeń TSUE m.in.: wyrok z 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 (Państwo Belgijskie v. Ghent Coal Terminal NV), wyrok z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/96 (Abbey National pic v. Commissioners of Customs & Excisie), wyrok z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 (Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz), wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 (CIBO Particiationis SA v. Directeur region al des impots du Nord-Pas-de-Calats). TSUE podkreślał, że co do zasady, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikom wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną. Jednakże, brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy o VAT (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju). Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy.

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446), gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 9, pkt 10 i pkt 18 powołanej ustawy).

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z samorządową instytucją kultury, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 406 ze zm.), określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy, prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 cyt. ustawy, organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów, o czym stanowi art. 28 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Państwowe instytucje kultury, których organizatorem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, mogą za jego zgodą udzielać dofinansowania, w tym wydatków inwestycyjnych, podmiotom prowadzącym działalność w dziedzinie kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 28 ust. 1a cyt. ustawy).

Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 ww. ustawy stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
celowej na realizację wskazanych zadań i programów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca który jest samorządową instytucją kultury oraz zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, organizuje imprezę kulturalną festiwal /przegląd, na którą wstęp jest bezpłatny. Organizowana impreza jak również inne realizowane formy kulturalne wynikają ze statutu i mieszczą się w planie zadaniowym instytucji zatwierdzonym przez organizatora – Samorząd Województwa. Celem organizowanej imprezy jest upowszechnianie i promocja kultury. Organizując przedsięwzięcie instytucja kieruje się statutem opracowanym w odniesieniu do ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Korzyścią dla instytucji z tytułu organizacji imprezy jest realizacja celów statutowych do których została powołana. W związku z realizacją imprezy instytucja będzie nabywała następujące towary i usługi: artystyczne, drukarskie i promocyjne, materiały realizacyjne, wynajem sprzętu (nagłośnienia, oświetlenia), obsługę sceny, transport, tłumaczenia, ochrona mienia i osób, zabezpieczenie sanitarne, utrzymanie czystości.

Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nabywane towary i usługi związane z realizacją imprezy, o której mowa w powyższym wniosku do czynności:

opodatkowanych (np. wystawianie faktur dla sponsorów za świadczenie usług reklamowych, sprzedaż własnych pozycji wydawniczych)
niepodlegających opodatkowaniu (np. bezpłatny wstęp na imprezę)
zwolnionych z opodatkowania (brak takich czynności)

Nabywane przez instytucję towary i usługi celem organizacji imprezy będą wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia działalności kulturalnej-statutowej. Całość kosztów związana z organizacją imprezy instytucja przypisuje do działalności kulturalnej. Działalność kulturalna-statutowa instytucji na mocy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług jest prowadzona samodzielnie przy wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność instytucji kultury jest działalnością zarobkową, ale nie dochodową.

Przedmiotem pytania jest kwestia prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z organizacją imprezy w 100%.

Z przedstawionych okoliczności bezsprzecznie wynika, że głównym celem organizowania imprezy kulturalnej – festiwalu/przeglądu dla wszystkich zainteresowanych (wstęp jest bezpłatny), jest prowadzenie działalności statutowej, niepodlegającej opodatkowaniu (nieodpłatna działalność statutowa – poprzez organizowanie bezpłatnych imprez). Zatem w takim przypadku, podatek naliczony w cenie zakupów dokonywanych przez Wnioskodawcę na potrzeby organizacji opisanej we wniosku imprezy kulturalnej – festiwalu/przeglądu nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ odliczenie podatku naliczonego jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim zakupy te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

W świetle powyższych regulacji, w ocenie Organu, nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim przy dokonywaniu świadczeń opodatkowanych, lecz oczywistość oraz bezpośredniość tego powiązania z dokonywaną przez Wnioskodawcę sprzedażą opodatkowaną, może dopiero dawać uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W niniejszej sprawie zauważyć należy, że opodatkowane przychody z tytułu świadczenia usług reklamy i sprzedaży własnych pozycji wydawniczych w związku z organizowaniem imprezy kulturalnej – festiwalu/przeglądu będą miały charakter podrzędny (dodatkowy) w stosunku do podstawowego celu organizowania tej imprezy tj. zaspokojenia potrzeb mieszkańców w zakresie kultury. Wydatki na realizację działalności statutowej Wnioskodawcy, nie będą spełniać przesłanek uprawniających do odliczenia podatku naliczonego jako że nie mają one związku z czynnościami opodatkowanymi, tj. służą szeroko pojętej działalności kulturalnej, co ma służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkańców w tym zakresie – w przedmiotowej sprawie realizacją celów statutowych Wnioskodawcy odbywa się przez organizację nieodpłatnej imprezy kulturalnej. Takie wydatki (zakupy) nie wykazują związku (nie mają przełożenia) na działalność opodatkowaną realizowaną przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, w ocenie Organu, Wnioskodawcy w tym przypadku nie przysługuje prawo do odliczenia podatku w 100% z faktur zakupu dotyczących tej imprezy. Organ zgadza się z twierdzeniem Wnioskodawcy jaki zaprezentował w stanowisku własnym, że prawo do odliczenia będzie mu przysługiwało nie od wszystkich wydatków związanych z organizacją imprezy, lecz wyłącznie od wydatków wykazujących bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi oraz twierdzeniem Wnioskodawcy, że prawo do odliczenia z tytułu tych wydatków będzie mu przysługiwało jedynie w zakresie w jakim będą one związane z czynnościami opodatkowanymi. Tylko niektóre z zakupów związane są z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Podkreślenia wymaga, że organizacja opisanej we wniosku imprezy kulturalnej wiąże się przede wszystkim z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu.

W związku z tym nie można doszukiwać się związku zakupu takich usług jak np. obsługa sceny, nagłośnienie i oświetlenie sceny, zakup koncertów od agencji artystycznych, transport zespołów, z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT przez Wnioskodawcę. Wydatki te są bezpośrednio związane z czynnościami nie objętymi opodatkowaniem. Skoro mają bezpośredni związek z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu, to nie można doszukiwać się pośredniego związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Wydatki te i tak byłyby poniesione niezależnie od tego czy w trakcie imprezy wystąpiłyby czynności opodatkowane czy nie. Opisana impreza kulturalna odbyłaby się niezależnie od tego czy na tych imprezach występowałyby usługi odpłatnej reklamy, sprzedaż własnych pozycji wydawniczych czy też nie. Celem działalności Wnioskodawcy jest organizowanie równych form oferty kulturalnej, a nie reklama sponsorów. Nie można więc uznać, że zakup koncertu odbywa się dla przychodów z reklamy.

W omawianych okolicznościach, nie występuje związek przyczynowo-skutkowy, który decydowałby o prawie do odliczenia podatku od wszystkich przykładowo wskazanych przez Wnioskodawcę zakupów nabywanych w ramach realizacji planowanej imprezy kulturalnej. O ile nie można wykluczyć, że wspomniane zakupy mogą przyczynić się do uzyskania sprzedaży opodatkowanej, tym niemniej jednak, związek ten nie jest bezpośredni, dostrzegalny i bezsporny, a tylko taki pozwalałby na zrealizowanie przez Wnioskodawcę prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z organizacją ww. imprezy w pełnej wysokości.

Podkreślić należy, że cel imprezy kulturalnej będzie służył przede wszystkim i bezpośrednio realizacji celów statutowych Wnioskodawcy przez organizacje nieodpłatnych imprez kulturalnych (czynności niepodlegające opodatkowaniu polegające na zapewnieniu bezpłatnego wstępu na imprezę dla zainteresowanych), a wykorzystanie tych imprez niejako przy okazji na cele komercyjne (usługi reklamowe, sprzedaż własnych pozycji wydawniczych) – jak wynika z okoliczności sprawy – nie może przesądzić o uprawnieniu do realizacji tego prawa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od wszystkich wskazanych przez MCK zakupów nabywanych w ramach realizowanych imprez plenerowych, jest nieprawidłowe.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia nie od wszystkich wydatków związanych z organizacją imprez, lecz wyłącznie od wydatków wykazujących bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi, przy czym prawo do odliczenia z tytułu tych wydatków będzie przysługiwało jedynie w zakresie w jakim będą one związane z czynnościami opodatkowanymi tj. przykładowo wydatków na opiekę medyczną, toalety, zabezpieczenie sanitarne, utrzymanie czystości, zabezpieczenie mienia i osób, druk materiałów promujących imprezę i sponsorów w części w jakiej zakupy te będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin