INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2012 r., (data wpływu 2 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2012 r. (data wpływu 9 maja 2012 r. ), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów wytworzenia środka trwałego różnic kursowych, naliczonych do dnia przyjęcia środka trwałego do używania (pytanie nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

1. zakwalifikowania do kosztów wytworzenia środka trwałego odsetek od kredytu inwestycyjnego naliczonych do dnia przyjęcia do używania środka trwałego,
2. zakwalifikowania do kosztów wytworzenia środka trwałego różnic kursowych, naliczonych do dnia przyjęcia środka trwałego do używania.
   
   

Z uwagi na braki formalne ww. wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), pismem z dnia 26 kwietnia 2012 r., IPTPB3/423-78/12-2/GG, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia go bez rozpatrzenia.

Przedmiotowe wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 30 kwietnia 2012 r., a w dniu 9 maja 2012 r. wpłynęło do tut. Organu uzupełnienie wniosku. Brakującą opłatę w wysokości 40 zł uiszczono w dniu 10 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 2010 - 2011 Wnioskodawca prowadził na własnym gruncie Inwestycję polegającą na budowie hali magazynowej (modernizacji i przebudowy istniejących budynków produkcyjno - magazynowych). Inwestycja była realizowana w oparciu o zamówienia zewnętrzne oraz pracę własną. Inwestycja początkowo była finansowana ze środków własnych Spółki, po czym od dnia 4 lutego 2010 r. Spółka finansowała inwestycję przy udziale kredytu bankowego. W dniu 30 września 2010 r. inwestycja została przekazana do użytkowania. Spółka dokonała rozliczenia zakończonej budowy. Na wartość Inwestycji składały się koszty bezpośrednie, pośrednie i finansowe, do których zaliczono m.in.: opłaty, prowizje bankowe, odsetki naliczone do dnia oddania inwestycji i różnice kursowe naliczone do dnia oddania Inwestycji do użytkowania.

Dla potrzeb ustalenia różnic kursowych Spółka przyjęła średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień oddania inwestycji do użytkowania tj. dzień 29 września 2011 r., zaś odsetki od wykorzystanego kredytu zgodnie z umową kredytową obliczono na bieżąco w okresach obrachunkowych, płatnych w dniu zakończenia każdego okresu obrachunkowego, tj. 1 - go dnia miesiąca, przy czym:

1. pierwszy okres obrachunkowy liczony był od dnia następującego po dniu pierwszej wypłaty kredytu i kończył się w dniu zakończenia okresu obrachunkowego,
2. kolejne miesięczne okresy obrachunkowe liczone są od następnego dnia po zakończeniu poprzedniego okresu obrachunkowego,
3. ostatni okres obrachunkowy kończy się w dniu całkowitej spłaty kredytu.
   
   

Uzupełniając wniosek Wnioskodawca stwierdził, że dla ustalenia różnic kursowych przyjął metodę podatkową opisaną w przepisie art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz sprostował, że przekazanie inwestycji do użytkowania nastąpiło w dniu 30 września 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania: (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 maja 2012 r.):

1. Czy odsetki bankowe naliczone do dnia 30 września 2011 r., a zapłacone w dniu 1 października 2011r. zalicza się do kosztów wytworzenia środka trwałego ...
2. Czy koszt wytworzenia koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego, także od niezapłaconych przed dniem oddania środka trwałego do używania zobowiązań z tytułu kredytu udzielonego Spółce dotyczącego wytworzenia środka trwałego ...
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie nr 2 wniosku, natomiast w zakresie pytania nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przedstawiono w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, ze zm.) zwanej dalej w skrócie: updop oraz w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694, ze zm.) zwanej dalej w skrócie: urach. Żadna ze wskazanych ustaw, nie zawiera przepisów normujących ich wzajemny stosunek do siebie, jak i ich uporządkowanie w systemie źródeł prawa oraz stosunek do innych ustaw, przy czym ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 4a pkt 1 podaje, iż ilekroć w ustawie tej mowa jest o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

W ust. 1 pkt 2 art. 16 g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, iż w razie wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego za jego wartość początkową, uznaje się koszt wytworzenia.

Za koszty wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania (ust. 4 art. 16 g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Koszt wytworzenia koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego (ust. 5 art. 16 g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W art. 28 ust. 8 ustawy o rachunkowości wskazano, iż cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania, w tym również:

1. niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy,
2. koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu,
   
   

W kolejnym przepisie tym razem art. 30 ust. 4 ustawy o rachunkowości wyjaśniono, iż różnice kursowe dotyczące inwestycji długoterminowych wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny oraz przy zapłacie należności i zobowiązań w walutach obcych, jak również sprzedaży walut, zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych, a w uzasadnionych przypadkach - do kosztu wytworzenia produktów lub ceny nabycia towarów, a także ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych, środków trwałych w budowie lub wartości niematerialnych i prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy komentując cytowane przepisy należy przyjąć, iż koszt wytworzenia środka trwałego koryguje się o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania także od niezapłaconych przed dniem oddania środka trwałego do używania, zobowiązań dewizowych dotyczących wytworzenia środka trwałego.

Zgodnie z cytowanym wcześniej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez NBP z dnia zarachowania kosztów.

Koszt wytworzenia środka trwałego powiększa się lub zmniejsza o różnice kursowe (niezrealizowane) od zobowiązań dewizowych dotyczących inwestycji, a niezapłaconych przed dniem oddania środka trwałego do używania.

Różnice kursowe niezrealizowane ustala się jako różnicę, która powstała przy zarachowaniu zobowiązań z tytułu zakupów służących do wytworzenia środka trwałego przy zastosowaniu średniego kursu NBP z dnia zarachowania i kursu średniego NBP z dnia oddania środka trwałego do używania.

Różnice kursowe powstałe pomiędzy dniem przyjęcia środka trwałego do używania, a dniem zapłaty za zobowiązania dewizowe przypadające do zapłaty po przyjęciu środka trwałego do używania, należy obliczyć jako różnicę pomiędzy kursem średnim ogłoszonym przez NBP z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, a kursem sprzedaży walut z dnia zapłaty za zobowiązania, ustalonym przez bank, z którego usług korzystał Wnioskodawca. Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w pismach: Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków - Śródmieście z dnia 31 grudnia 2003 r. Nr PB1/423/34/03/AK oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 31 marca 2004 r. Nr PD-II/423/14/04. Stąd zdaniem Wnioskodawcy, koszt wytworzenia koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego, także od niezapłaconych przed dniem oddania środka trwałego do używania, zobowiązań z tytułu kredytu udzielonego Spółce dotyczącego wytworzenia środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, powinien być uznany za koszt uzyskania przychodów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w latach 2010 - 2011 Wnioskodawca prowadził na własnym gruncie Inwestycję polegającą na budowie hali magazynowej (modernizacji i przebudowy istniejących budynków produkcyjno - magazynowych). Inwestycja była realizowana w oparciu o zamówienia zewnętrzne oraz pracę własną. Inwestycja początkowo była finansowana ze środków własnych Spółki, po czym od dnia 4 lutego 2010 r. Spółka finansowała inwestycję przy udziale kredytu bankowego. W dniu 30 września 2011 r. inwestycja została przekazana do użytkowania. Spółka dokonała rozliczenia zakończonej budowy. Na wartość Inwestycji składały się koszty bezpośrednie, pośrednie i finansowe, do których zaliczono m.in.: opłaty, prowizje bankowe, odsetki naliczone do dnia oddania inwestycji i różnice kursowe naliczone do dnia oddania Inwestycji do użytkowania. Dla potrzeb ustalenia różnic kursowych Spółka przyjęła średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień oddania inwestycji do użytkowania tj. dzień 29 września 2011 r., zaś odsetki od wykorzystanego kredytu zgodnie z umową kredytową obliczono na bieżąco w okresach obrachunkowych, płatnych w dniu zakończenia każdego okresu obrachunkowego.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b ustawy z dnia 15 lutego o podatku dochodowym od osób prawnych ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (aktualnie t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm), wydatki na nabycie, wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w chwili ich poniesienia. Tego rodzaju wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Na mocy art. 16g ust. 1 pkt 1 i pkt 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia, a w razie wytworzenia ich we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, iż za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Na podstawie art. 16g ust. 4 tejże ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Są to różnice kursowe naliczone zarówno od określonej w walucie obcej ceny należnej sprzedającemu, jak również od naliczonych odsetek, usług obcych i innych elementów zwiększających wartość początkową środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych a wyrażonych w walucie obcej.

Kwestię rozpoznania różnic kursowych określa art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 ustawy.

Zasady ustalania różnic kursowych powstających w związku ze spłatą pożyczki zaciągniętej w walucie obcej określone są w art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 oraz ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle tych przepisów różnice kursowe wynikają z różnicy wartości otrzymanej i spłaconej pożyczki/kredytu w walucie obcej (odpowiednio kapitałowych rat pożyczki/kredytu), przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty.

Są to faktycznie zrealizowane różnice kursowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Zasady powyższe stosuje się również do rozliczania różnic kursowych przy amortyzacji (art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ).

Zatem, jeżeli podatnik wybierze ustalanie różnic kursowych w oparciu o podatkowe reguły, tak jak w przypadku Wnioskodawcy, to wówczas powinien naliczać wyłącznie zrealizowane różnice kursowe (tj. według powyżej określonych przepisów podatkowych), które korygują cenę nabycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej bądź odpowiednio korygują koszt wytworzenia środka trwałego.

Inaczej rzecz ujmując należy wyjaśnić, że z art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłaniają się dwa zasadnicze elementy.

Pierwszy - to wymóg korygowania ceny nabycia (rozumianej jak wyżej, tj. kwoty należnej zbywcy powiększonej lub pomniejszonej o wskazane wyżej koszty oraz podatek od towarów i usług) o różnice kursowe.

Drugi - to objęcie tą korektą nie jakichkolwiek różnic kursowych, lecz jedynie takich z nich, które są naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego.

Należy przy tym podkreślić, że drugi ze wskazanych elementów stanowi jedynie ograniczenie czasowe możliwych do uwzględnienia w ramach korekty ceny nabycia różnic kursowych. Innymi słowy wskazuje na ostatni moment, przed upływem którego muszą wystąpić różnice kursowe, aby można je było uwzględnić w wartości początkowej środka trwałego (przez odpowiednie skorygowanie ceny nabycia wyrażonej w walucie obcej, w tym kwoty należnej zbywcy).

Ustalenie zatem zakresu znaczeniowego omawianego przepisu wymaga najpierw sięgnięcia do przepisów regulujących materię różnic kursowych jako takich, określających co to są różnice kursowe, co należy rozumieć pod tym pojęciem w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Prawodawca bowiem jednoznacznie wskazał, że cenę nabycia/koszt wytworzenia należy wyliczyć przy uwzględnieniu różnic kursowych. Pojęcie różnic kursowych jest zatem punktem wyjścia w analizowanej materii. Skoro zatem ustawodawca w omawianym przepisie nie nadał samoistnego znaczenia pojęciu "różnic kursowych", a wyłącznie wskazał na końcowy moment ich naliczenia jako ten, który ma znaczenie w poruszanym zakresie, to tym samym niezbędne jest sięgnięcie do przepisów statuujących różnice kursowe i odniesienia ich do zdarzenia przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji.

Jak wynika z wniosku, Spółka ustala różnice kursowe w oparciu o podatkowe reguły (art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W tej sytuacji – to, że w ust. 1 art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawodawca wskazał na konsekwencje, jakie wywołują różnice kursowe w sferze zwiększania przychodów (dodatnie różnice kursowe) lub kosztów (ujemne różnice kursowe), nie oznacza, iż przyjęty w tym artykule sposób wyliczania różnic kursowych nie może znaleźć zastosowania przy ustalaniu wartości początkowej środka trwałego.

Nadto należy wskazać, że w sytuacji wytworzenia składnika majątku uznanego za środek trwały za cenę wyrażoną w walucie obcej, tj. sfinansowanego środkami w walucie obcej z pożyczki/kredytu na cele inwestycyjne sposób liczenia różnic kursowych związanych ze spłatą takiej pożyczki (różnic dodatnich lub ujemnych) według reguł z art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 oraz ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje wprost i jednoznacznie, że wyliczenie takiej różnicy jest możliwe wyłącznie wówczas, gdy jednym z parametrów jest faktyczne zrealizowanie płatności.

Stan taki wyraża się w formule wartości kosztu "w dniu zapłaty". Dniem zapłaty jest zaś – o czym była mowa wyżej - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia (art. 15a ust. 7 podatku dochodowym od osób prawnych). Jest to zatem punkt odniesienia niezbędny do tego, aby możliwe było dokonanie wyliczenia różnicy kursowej (dodatniej lub ujemnej). Jeśli zatem taki parametr nie wystąpi, to tym samym nie można mówić o istnieniu różnicy kursowej. Do czasu zatem faktycznej realizacji zobowiązania (uregulowania pożyczki/raty kapitałowej pożyczki w dowolnej formie), dana sytuacja nie jest tą, w której różnica kursowa rozumiana tak jak wyżej przedstawiono, istnieje (występuje). Skoro tak, to tym samym dopóki nie ma zrealizowanej płatności, nie ma różnicy kursowej oddziaływującej na wartość początkową środka trwałego. Taką różnicą nie może być niezrealizowana różnica kursowa, na którą powołuje się Spółka.

Jak już wyżej wyjaśniono, zwrot "naliczone do dnia przekazania do używania" środka trwałego (lub wartości niematerialnej i prawnej) nie stanowi o nowym sposobie rozumienia pojęcia różnicy kursowej, lecz wyłącznie o tym, w którym momencie muszą najpóźniej powstać różnice kursowe, aby mogły oddziaływać na wartość początkową środka trwałego. Przepis art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tylko i wyłącznie wprowadza odstępstwo od ujmowania różnic kursowych w kosztach uzyskania przychodów (ujemne różnice kursowe) lub przychodach (dodatnie różnice kursowe) na rzecz ich ujmowania w wartości początkowej środka trwałego, o ile faktycznie one powstaną zanim nastąpi przekazanie środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej) do używania.

Określenie "naliczone", użyte w art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odnosi się do różnic kursowych rozumianych w sposób jednolity, wynikający z zasad ich liczenia w ramach zrealizowanej zapłaty. Jeśli bowiem nie występuje element zapłaty, to przy podatkowej metodzie ustalania różnic kursowych – a taką stosuje Spółka - różnice te na gruncie podatkowym nie występują.

Należy też informacyjnie dodać, iż niniejsza interpretacja znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26.listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 874/09 oraz jest zgodna ze stanowiskiem Departamentu Podatków Dochodowych Ministerstwa Finansów zaprezentowanym w piśmie „Rozliczenie różnic kursowych w 2007 r.” a opublikowanym w Biuletynie Skarbowym nr 1 z 2009 r., w którym to piśmie stwierdzono, iż:

Jeżeli podatnik wybierze ustalanie różnic kursowych na podstawie podatkowych reguł, w takim przypadku powinien naliczać wyłącznie zrealizowane różnice kursowe (…), które korygują cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego”.

Podsumowując należy stwierdzić, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca przy ustalaniu wartości początkowej środków trwałych, o których mowa we wniosku winien naliczyć wyłącznie zrealizowane różnice kursowe z tytułu spłaty pożyczki/kredytu zaciągniętych w walucie obcej na podstawie art. 16g ust. 5 w zw. z art. 15a ust. 2 pkt 5, ust. 3 pkt 5 i ust. 9 oraz w zw. z art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Poza zakresem rozpoznania pozostają natomiast kwestie prawidłowości stosowania ustawy o rachunkowości. Powyższe wynika z brzmienia art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zgodnie, z którym przedmiotem interpretacji indywidualnej są przepisy prawa podatkowego, nie zaś prawa bilansowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.