Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-497/16-4/ES
z 13 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2016 r. (data wpływu 30 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 21 września 2016 r. (data wpływu 27 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu darowizny zabudowanej działki nr 161/54 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu darowizny zabudowanej działki nr 161/54.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 21 września 2016 r. (data wpływu 27 września 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 13 września 2016 r. znak: IBPP1/4512-497/16-1/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Małżonek Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o majątek znajdujący się w ustawowym małżeńskim ustroju majątkowym (wspólny majątek małżeński). Aktualnie z uwagi na swój wiek, mąż Wnioskodawczyni wraz z nią, planują dokonanie restrukturyzacji prowadzonej działalności gospodarczej celem utworzenia struktury, która zapewni bezpieczeństwo majątku prywatnego, jak również zapewni płynność sukcesji i umożliwi zapewnienie następstwa cywilnoprawnego, przy jednoczesnym stopniowym wprowadzaniu swoich zstępnych do prowadzonego przedsiębiorstwa. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem rozważają dokonanie przeniesienia dwóch nieruchomości zabudowanych budynkami, znajdujących się w majątku małżeńskim, a należących do przedsiębiorstwa małżonka Wnioskodawczyni, w formie umowy darowizny na rzecz spółki jawnej. Budynki posadowione na nieruchomościach będących przedmiotem umowy darowizny, będą stanowiły nabytą w drodze darowizny własność spółki jawnej, zdatną do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane będą przez spółkę jawną na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej, zaś zarówno jej małżonek, jak i podmiot, który ma zostać obdarowany są czynnymi podatnikami VAT. Nieruchomości, mające być przedmiotem darowizny, zabudowane są budynkami lub budowlami (zgodnie z definicjami zawartymi w ustawie Prawo budowlane). Jedna z nieruchomości została wprowadzona do przedsiębiorstwa małżonka Wnioskodawczyni w roku 1990 (jeszcze przed wprowadzeniem podatku VAT), lecz budynek był remontowany, i od tych nakładów podatek VAT był odliczany. Druga z nieruchomości została zabudowana w okresie późniejszym i podatek VAT również był odliczany. Przedmiotowe nieruchomości zabudowane były stale wykorzystywane przez małżonka Wnioskodawczyni na potrzeby związane z jego działalnością gospodarczą (opodatkowaną VAT).

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni podała, że:

1. Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatkiem VAT i nigdy nim nie była.

2. Nieruchomości łącznie składają się z 6 działek wyodrębnionych geodezyjnie.
Działka nr 192 zabudowana jest budynkiem magazynowym. Posiada utwardzony plac i jest ogrodzona.

Na działce 161/46 znajdują się budynek administracyjno-usługowy, wiata magazynowa oraz budynek magazynowo-warsztatowy.

Na działkach 161/46, 161/54 oraz 160/12 łącznie posadowiony jest jeden obiekt - wiata warsztatowa (przebiega ona przez wszystkie te działki). Działki numer 160/9 oraz 161/55 są niezabudowane. Funkcjonalnie wszystkie działki (z wyłączeniem działki 192) składają się na wspólny, jednolity kompleks mimo kilku działek geodezyjnych. Wszystkie działki były nabywane przez małżonka Wnioskodawczyni i trafiały do majątku wspólnego małżeńskiego.

3. Działka nr 192 została nabyta na podstawie umowy sprzedaży 29 września 1995 roku.

Działki nr 160/12 oraz 160/9 (pierwotnie pod inną numeracją) zostały nabyte 20 czerwca 2005 r. na podstawie umowy sprzedaży.

Działki nr 161/46, 161/54, 161/55 zostały nabyte 27 października 1994 roku na podstawie umowy sprzedaży.

4. Wedle wiedzy Wnioskodawczyni, zakup działek nr 160/12 oraz 160/9 był udokumentowany fakturą VAT. Działki numer 192 oraz 161/46, 161/54, 161/55 były nabyte w pierwszej połowie lat 90., dawno więc upłynął już termin obligatoryjnego przechowywania dokumentacji. Nie jest w związku z tym możliwe jednoznaczne ustalenie, czy dostawa była udokumentowana fakturą. Podobnie co do działek nabytych w 2005 roku.

5. Wedle wiedzy Wnioskodawczyni, zakup działek nr 160/12 oraz 160/9 był czynnością podlegającą opodatkowaniu (dokonane przez męża w ramach jego działalności gospodarczej). Działki numer 192 oraz 161/46, 161/54, 161/55 były nabyte w pierwszej połowie lat 90., dawno więc upłynął już termin obligatoryjnego przechowywania dokumentacji. Nie jest w związku z tym możliwe jednoznaczne ustalenie, czy ich dostawa była czynnością podlegającą opodatkowaniu. Podobnie co do działek nabytych w 2005 roku.

6. Wedle wiedzy Wnioskodawczyni, przy zakupie działek nr 160/12 oraz 160/9 jej mężowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku, choć sama Wnioskodawczyni jako wyłącznie bierny współwłaściciel, niebędący w ogóle podatnikiem tego nie dokonała. Odliczenie zostało dokonane w przedsiębiorstwie małżonka. Działki numer 192 oraz 161/46, 161/54, 161/55 były nabyte w pierwszej połowie lat 90., dawno więc upłynął już termin obligatoryjnego przechowywania dokumentacji. Nie jest w związku z tym możliwe jednoznaczne ustalenie, czy przysługiwało prawo do odliczenia. Podobnie co do działek nabytych w 2005 roku.

7. Działki (wszystkie) były nabyte przez męża Wnioskodawczyni w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Z uwagi na ustrój wspólności majątkowej trafiały do majątku wspólnego. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej związanej z przedmiotowymi nieruchomościami.

8. Odnośnie wszystkich działek, Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem wyłącznie z uwagi na wspólność majątkową. Działki nie miały być wykorzystywane do celów osobistych i nie były nabyte do majątku osobistego.

9. Działki były nabyte wyłącznie do celów działalności gospodarczej męża (związanej przede wszystkim z handlem materiałami budowlanymi), a żona jest ich współwłaścicielem wyłącznie z uwagi na wspólność majątkową.

10. Wszystkie przedmiotowe działki były nabyte w okresie, za który nie istnieje obowiązek przechowywania dokumentacji. Wedle wiedzy Wnioskodawczyni, działki wprowadzane były do ewidencji środków trwałych tuż po dacie umowy sprzedaży (wskazanej powyżej). Wszystkie działki i obiekty na nich posadowione w całości służyły wyżej opisanej działalności gospodarczej małżonka Wnioskodawczyni. Jeśli chodzi o obiekty posadowione na poszczególnych działkach:

• na działce 192 budynek magazynowy został przyjęty na środki trwałe (ŚT) 1 stycznia 2004 r. W 1997 r. ogrodzono działkę, a w 1999 r. utwardzono plac.
  
• odnośnie obiektów na pozostałych działkach (sposób ich posadowienia opisany w punkcie drugim): Budynek administracyjno-usługowy, wiatę warsztatową i wiatę magazynową zakupiono i przyjęto na ŚT wraz z zakupem w 1994 roku. Budynek magazynowo-warsztatowy, wybudowany własnymi siłami i używany w działalności gospodarczej, przyjęto na ŚT 30 września 2010 r., od tego czasu używając go wyłącznie do czynności opodatkowanych, na potrzeby własnej działalności małżonka Wnioskodawczyni. Drogę dojazdową ulepszono w 2001 r., działki ogrodzono w roku 1997, zaś plac został utwardzony w roku 1999.
  
  
  

11. Małżonek Wnioskodawczyni prowadzi działalność związaną z handlem materiałami budowlanymi. Budynki administracyjne stanowią zaplecze personalne dla pracowników, znajduje się w nim dział księgowości, handlu, sekretariat itp., zaś wiaty i magazyny służą przede wszystkim do składowania towarów handlowych.

12. Wszystkie działki były wykorzystywane w przedsiębiorstwie małżonka Wnioskodawczyni wyłącznie w ramach jego działalności, w sposób opisany powyżej od daty ich zakupu bądź przyjęcia do środków trwałych (wskazane wyżej).

13. Na pytanie tut. organu: „Czy Wnioskodawca wyraził zgodę na wprowadzenie wspólnych działek do działalności gospodarczej małżonka?”, Wnioskodawczyni odpowiedziała: „Tak, zgoda taka została wyrażona.”

14. Wnioskodawczyni indywidualnie w ogóle nie wykorzystywała w żaden sposób żadnej z przedmiotowych działek.

15. Na pytanie tut. organu: „Czy działki oraz posadowione na nich budynki/budowle, w całym okresie ich posiadania były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności:

• opodatkowanych podatkiem VAT,
  
• zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT,
  
• niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?
  

(proszę podać na czym te czynności polegały i wskazać odrębnie dla każdej działki i każdego obiektu).”, Wnioskodawczyni odpowiedziała:

„Ani działki, ani obiekty na nich posadowione, nie były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane (nie prowadziła ona żadnej działalności gospodarczej z nimi związanej). Żadna więc z czynności wskazanych w pytaniu nie miała miejsca w odniesieniu do którejkolwiek z działek, czy obiektów. Jeśli chodzi zaś o przedsiębiorstwo małżonka Wnioskodawczyni, były one wykorzystywane w całym okresie ich posiadania wyłącznie od czynności opodatkowanych.”

16. Na pytanie tut. organu: „Czy działki były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług? (proszę podać odrębnie dla każdej z działek).”, Wnioskodawczyni odpowiedziała: „Żadna z działek nie była wykorzystywana w taki sposób.”,

17. Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym.

18. Na pytanie tut. organu: „Czy Wnioskodawca prowadził na działkach mających być przedmiotem sprzedaży gospodarstwo rolne – jeśli tak, to co produkował, jakie płody rolne (lub inne produkty) uzyskiwał i kiedy z tego gospodarstwa rolnego, czy dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej – jeśli nie, to dlaczego i w jaki inny sposób wykorzystywał ewentualne płody rolne? (proszę podać odrębnie dla każdej działki).”, Wnioskodawczyni odpowiedziała: „Żadna z opisanych w pytaniu czynności nie miała miejsca.”

19. Brak było sprzedaży jakichkolwiek płodów rolnych.

20. Na pytanie tut. organu: „Ponieważ z wniosku nie wynika ile działek będzie przedmiotem darowizny, ani czy wszystkie w momencie darowizny będą zabudowane, zatem należy wskazać odnośnie działek zabudowanych odrębnie dla każdego budynku i budowli:

1. Czy obiekty posadowione na poszczególnych działkach będą na moment darowizny budynkami lub budowlami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290) oraz budynkami i obiektami inżynierii lądowej i wodnej w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.)?
   
2. Jakie są symbole PKOB ww. budynków/budowli zgodnie z ww. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r.? (proszę podać odrębnie dla każdego budynku/budowli).”
   
   
   

Wnioskodawczyni odpowiedziała:

1. obiekty będą budynkami lub budowlami w sposób opisany w pytaniu;
   
2. • budynek magazynowy na działce nr 192: 1252;
   • budynek administracyjno-usługowy na działce 161/46: 1220;
   • wiata magazynowa na działce 161/46: 1252;
   • budynek magazynowo-warsztatowy na działce 161/46: 1252;
   • wiata warsztatowa na działkach 161/46, 161/54 oraz 160/12: 1251;
3. każdy z ww. obiektów jest trwale związany z gruntem;
   
4. 
   
   • budynek magazynowy na działce nr 192 został wybudowany przez męża Wnioskodawczyni i oddany do użytkowania w roku 2004;
   • budynek administracyjno-usługowy na działce 161/46, wiata magazynowa na działce 161/46 oraz wiata warsztatowa na działkach 161/46, 161/54 oraz 160/12 zostały, wedle wiedzy Wnioskodawczyni wybudowane jeszcze w latach 70 przez nieznaną jej osobę lub podmiot;
   • budynek magazynowo-warsztatowy na działce 161/46 został wybudowany przez męża Wnioskodawczyni i oddany do użytkowania w roku 2010 (30 września 2010 r. - od wtedy używany jest w jego działalności wyłącznie do czynności opodatkowanych);
5. daty nabycia obiektów, kwestia podlegania opodatkowaniu, udokumentowania nabycia oraz prawa do odliczenia w pełni odpowiadają datom nabycia poszczególnych działek oraz ich statusowi na potrzeby podatku od towarów i usług, opisanych w punktach 2, 3, 4, 5 oraz 6.
   
6. przy budynkach wybudowanych własnymi siłami (magazynowy oraz magazynowo- warsztatowy) przysługiwało mężowi Wnioskodawczyni prawo do obniżenia podatku naliczonego przy ich budowie;
   
7. pierwsze zajęcia poszczególnych budowli związane z działalnością gospodarczą małżonka Wnioskodawczyni odpowiadają datom wprowadzenia poszczególnych obiektów do środków trwałych, wskazanych powyżej (pkt 10);
   
8. Na pytanie tut. organu: „Czy Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej każdego z tych obiektów, jeśli tak to kiedy? (proszę podać odrębnie dla każdego z obiektów).
   
   • Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków i czy z tego prawa skorzystał? (proszę podać odrębnie dla każdego z obiektów).
   • Czy po ewentualnym ulepszeniu stanowiącym co najmniej 30% wartości początkowej obiektu były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat? (proszę podać odrębnie dla każdego z obiektów).”, Wnioskodawczyni odpowiedziała:
   Wnioskodawczyni nie poniosła żadnych takich wydatków. Natomiast jej małżonek w ramach prowadzonej działalności ulepszał obiekty w sposób opisanych w pytaniu w następujących datach:
   
   • budynek administracyjno-usługowy z działki 161/46: rok 1998;
   • wiata magazynowa z działki 161/46: rok 2004;
   • wiata warsztatowa z działek 161/46, 161/54 oraz 160/12: rok 2004.
   Pozostałe obiekty nie były ulepszane w sposób opisany w pytaniu. Małżonkowi Wnioskodawczyni przysługiwało prawo opisane w pierwszym myślniku i z niego korzystał; od ww. dat ulepszenia obiekty były w sposób nieprzerwany wykorzystywane przez małżonka Wnioskodawczyni do czynności opodatkowanych, a więc ponad 5 lat w każdym wypadku.
   
9. obiekty nie były przedmiotem najmu, czy dzierżawy.
   
   
   

21.

1. Przedmiotem darowizny będą dwie geodezyjnie wyodrębnione działki niezabudowane: 160/9 oraz 161/55;
   
2. żadna z nich nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego;
   
3. działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego;
   
4. dla żadnej z rzeczonych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy;
   
5. działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.
   
   
   

22. Żadna darowizna nie została dokonana. Wnioskodawczyni wraz z mężem są obecnie na etapie szczegółowego planowania restrukturyzacji (związanej właściwie wyłącznie z kwestią zapewnienia ciągłości sukcesji), a podjęcie ostatecznej decyzji zależy m.in. od uzyskanej w odpowiedzi na wniosek interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonanie darowizny nieruchomości zabudowanych podlegać będzie podatkowi od towarów i usług?

Alternatywnie, w przypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi na pierwsze pytanie, czy dokonanie darowizny nieruchomości zabudowanych podlegać będzie zwolnieniu przedmiotowemu w podatku od towarów usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawy)?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane czynności nie będą podlegały podatkowi od towarów i usług.

Co do zasady, opodatkowaniem podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów. Jakkolwiek w niniejszej sprawie będziemy mieli do czynienia z darowizną, ustawa nakazuje uznać ją za odpłatną dostawę towarów na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2. Aby jednak dana czynność była opodatkowana podatkiem VAT musi być wykonana przez podatnika, którym Wnioskodawczyni nie jest. Wnioskodawczyni pragnie przytoczyć w tym miejscu fragment wywodu zawarty w interpretacji indywidualnej nr IBPP3/443-1576/13/AZ wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (z 24 marca 2014 r.), którą to argumentację przyjmuje jako własną, a która winna znaleźć pełne zastosowanie na gruncie niniejszej sprawy: „Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter.

Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu świadczącego te usługi, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku zbycia przez daną osobę majątku prywatnego.

Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż (w tym przypadku darowizna) zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT (...). Analizując przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis sprawy stwierdzić należy, że skoro prawa własności przemysłowej zostały wytworzone i były wykorzystywane jedynie w działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni a Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej z wykorzystaniem tych praw, to nie można powiedzieć, że Wnioskodawczyni podejmowała w przedmiocie tych praw działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawczyni będzie brała udział w transakcji darowizny praw własności przemysłowej jedynie z tego względu, że zostały one wytworzone w trakcie trwania wspólności majątkowej w ramach przedsiębiorstwa, w którym z prywatnoprawnego punktu widzenia współwłaścicielem majątku jest Wnioskodawczyni, jednak w żaden sposób prawa te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię, w tym dla celów własnej działalności gospodarczej.

W związku z przedstawionym opisem sprawy stwierdzić należy, że brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie czynności opodatkowanej np. w postaci usługi, lecz wymagane jest określenie podmiotu świadczącego usługi w tym przypadku dokonującego darowizny praw własności przemysłowej, za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.”

Powyższa argumentacja w pełni odpowiada zdarzeniu przyszłemu opisanemu w niniejszej sprawie. Alternatywnie, gdyby powyższe stanowisko zostało uznane za nieprawidłowe, czy dokonanie darowizny nieruchomości zabudowanych podlegać będzie zwolnieniu przedmiotowemu w podatku od towarów usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy?

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, który doprecyzowuje podstawę opodatkowania, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z kolei zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z brzmienia art. 29a ust. 5 ustawy wynika więc, że na gruncie ustawy to właśnie status budynku, czy też budowli będzie determinował podstawę opodatkowania nieruchomości (gdy mamy do czynienia z nieruchomością zabudowaną). Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 października 2010 r., sygn. akt I FSK 1698/09 - „za nieuzasadnione należy uznać stanowisko Sądu I instancji, że jako "grunt" w rozumieniu art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, należy uznawać część działki gruntu tj. grunt po obrysie budynku.”, podobnie WSA w Krakowie w wyroku z dn. 25 marca 2011 r. o sygn. akt I SA/Kr 283/11). Tak więc grunt związany z tymi obiektami będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach, jakich opodatkowaniu podlegają znajdujące się na nim budynki lub budowle. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, nie ma przy tym znaczenia jaka jest wartość gruntu w proporcji do wartości samego budynku, bowiem o stawce podatku decydować będzie status samego budynku lub budowli, nie zaś gruntu (Wyrok WSA we Wrocławiu z 8 września 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 811/10). Konkludując tą część, Wnioskodawca pragnie przytoczyć fragment wspomnianego orzeczenia WSA w Krakowie (I SA/Kr 283/11), gdzie sąd stwierdził, iż „w przypadku gruntu przedmiotem obrotu może być tylko wydzielona działka lub udział w niej. Nie może być natomiast tylko wyodrębniona fizycznie część działki gruntu, gdyż nie może być ona przedmiotem obrotu. W związku z powyższym za nieuzasadniony należy uznać pogląd, że jako "grunt" w rozumieniu art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) należy uznawać część działki gruntu, tj. grunt po obrysie budynku”. Budynki położone na nieruchomościach, które mają zostać darowane, dotychczas były używane przez męża Wnioskodawczyni dotychczas na potrzeby prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawczyni, darowizna budynku w opisanym stanie faktycznym, zgodnie z aktualną linią orzeczniczą sądów administracyjnych oraz organów podatkowych, będzie zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolniona przedmiotowo od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni przyjmuje jako własne stanowisko uznane za prawidłowe w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2016 r., znak IPPP3/4512-873/15-3/S/RD:

„Przez pierwsze zasiedlenie, stosownie do art. 2 pkt 14 u.p.t.u. rozumie się natomiast oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Zwolnienie dostawy budynków i budowli z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112. Zgodnie z tym przepisem państwa członkowskie zwalniają (jest to zatem zwolnienie obligatoryjne) dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a.

W art. 12 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112 mowa jest o dostawie budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu przed pierwszym zasiedleniem. Warto zauważyć, że sam art. 12 dotyczy możliwości uznania przez państwa członkowskie za podatnika podmiotów, które okazjonalnie dokonują transakcji związanej z działalnością gospodarczą.

(...) Samo pojęcie pierwszego zasiedlenia, kluczowe dla zakresu zwolnienia podatkowego z art. 135 ust. 1 lit. j, nie zostało zdefiniowane w Dyrektywie 2006/112. Nie oznacza to jednak, że państwo członkowskie ma prawo do ustanowienie własnej definicji tego terminu w prawie krajowym. Konieczne jest bowiem wypracowanie wspólnego i jednolitego (autonomicznego – w obrębie państw członkowskich UE) rozumienia pojęcia pierwszego zasiedlenia. Chodzi o to, aby uniknąć rozbieżności terminologicznych, które mogłyby doprowadzić do zakłócenia mechanizmów funkcjonowania wspólnego rynku i wspólnego systemu VAT w Unii Europejskiej. Stąd zakres znaczeniowy pojęcia "pierwsze zasiedlenie" powinien być ustalony w oparciu o systematykę Dyrektywy 2006/112 oraz kontekst i cele zwolnienia z art. 135 ust. 1 lit. j. Dyrektywa 2006/112 nie definiując pojęcia pierwszego zasiedlenia, nie wprowadza również żadnych dodatkowych wymogów, których spełnienie warunkowałoby uznanie, że dany budynek podlegał pierwszemu zasiedleniu. Pomocne w ustaleniu znaczenia pojęcia pierwszego zasiedlenia na gruncie prawa unijnego może być także odwołanie się do angielskiej i francuskiej wersji językowej Dyrektywy. Posługują się one terminem "occupation", który powinien być tłumaczony tu jako "zajęcie" czy "objęcie w posiadanie”. Zakres znaczeniowy terminu "pierwsze zasiedlenie" wyznacza również cel zwolnienia z art. 135 ust. 1 lit. j. W przepisie tym chodzi o zwolnienie dostawy starych, czy używanych (już użytkowanych) budynków (po zakończeniu procesu produkcyjnego - tj. po ich wybudowaniu). Pojęcie pierwszego zasiedlenia powinno być zatem rozumiane jako pierwsze zajęcie budynku, pierwsze przyjęcie do używania budynku. W konsekwencji należy uznać, że polski ustawodawca zawęził rozumienie pierwszego zasiedlenia w stosunku do znaczenia, jakie temu pojęciu nadaje Dyrektywa 2006/112 - do czego Polska nie była uprawniona. Stąd, w celu zapewnienia efektywności prawu unijnemu konieczne jest pominięcie tej części definicji pierwszego zasiedlenia, ustanowionej w art. 2 pkt 14 u.p.t.u., która stanowi o warunku oddania do użytkowania "w wykonaniu czynności opodatkowanych". Na konieczność prounijnej wykładni art. 2 pkt 14 u.p.t.u. i sprzeczność tego przepisu z Dyrektywą 2006/112 zwraca się uwagę w najnowszym orzecznictwie sądów administracyjnych. W szczególności należy zwrócić tu uwagę na wyrok NSA z 30 października 2014 r. (I FSK 1545/13) oraz z 14 maja 2015 r. (I FSK 382/14). W tym ostatnim orzeczeniu Sąd wyraził pogląd, zgodnie z którym pojęcie pierwszego zasiedlenia posiada własne, autonomiczne znaczenie na gruncie wspólnego systemu VAT, a państwa członkowskie nie są uprawnione do ustanowienia własnego rozumienia tego terminu. Sąd stwierdził przy tym, że poprzez wprowadzenie szczegółowych przesłanek zwolnienia z VAT dostawy budynków i budowli polski ustawodawca naruszył art. 135 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112.

Oznacza to, że zarówno sądy administracyjne jak i organy podatkowe, w celu zapewnienia efektywności prawu unijnemu zobligowane są do dokonania prounijnej wykładni art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 2 pkt 14 u.p.t.u. NSA, oceniając funkcjonowanie w polskich przepisach wymogu oddania do użytkowania obiektu budowlanego pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi w wykonaniu czynności opodatkowanych uznał, że "warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku".

Ten tok rozumowania pozwolił Sądowi na uznanie, że w sytuacji, w której podatnik, który wybudował budynek i następnie użytkował go w części na własne potrzeby, doszło do pierwszego zasiedlenia tego budynku w rozumieniu art. 2 pkt 14 u.p.t.u. interpretowanego w świetle wykładni prounijnej.”

W niniejszej sprawie należy więc uznać, że skoro mąż Wnioskodawczyni wykorzystywał dane budynki do wykonywania działalność gospodarczej, to doszło do jego pierwszego zasiedlenia.

W związku z powyższym, darowanie nieruchomości zabudowanych w opisanym zdarzeniu przyszłym stanowić będzie czynność zwolnioną z VAT na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jako dostawa dokonana po ich pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. j w zw. z art. 12 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112.

Wnioskodawczyni podkreśla jednak, że w pierwszym rzędzie stoi na stanowisku, zgodnie z którym nie można uznać jej za podatnika VAT, dopiero w przypadku odmiennej oceny Organu wskazuje jak w dalszej części wywodu, iż dokonana czynność podlegać będzie zwolnieniu przedmiotowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 tej ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy oraz świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 tej ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z tym, że planowana darowizna dotyczy majątku wspólnego małżonków należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, ze zm.) – zwanej dalej Kodeksem.

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu – oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności (art. 36 § 3 Kodeksu).

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu – zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków,

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu – oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy oraz przepisów Kodeksu, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Prawnopodatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa (zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy – czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa).

Jak już wyżej stwierdzono ustawa nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem przedmiotem dostawy są składniki majątkowe stanowiące majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o VAT będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik podatku od towarów i usług.

Ze wskazanej regulacji art. 5 ustawy o VAT wynika, że zbycie składników majątkowych, co do zasady, jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Natomiast w świetle definicji zawartej w art. 15 tej ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, czynności dostawy towarów oraz świadczenia usług będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tych czynności, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze zbycie składników majątkowych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zbycie składników majątkowych nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ono dokonywane przez podmioty niebędące podatnikami podatku od towarów i usług lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatkiem VAT i nigdy nim nie była. Natomiast małżonek Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o majątek znajdujący się w ustawowym małżeńskim ustroju majątkowym (wspólny majątek małżeński). Aktualnie Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem rozważają dokonanie przeniesienia nieruchomości, znajdujących się w majątku małżeńskim, a należących do przedsiębiorstwa małżonka Wnioskodawczyni, w formie umowy darowizny na rzecz spółki jawnej. Wnioskodawczyni nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej, zaś zarówno jej małżonek, jak i podmiot, który ma zostać obdarowany są czynnymi podatnikami VAT. Nieruchomości łącznie składają się z 6 działek wyodrębnionych geodezyjnie.

• Działka nr 192 zabudowana jest budynkiem magazynowym (PKOB 1252), trwale związanym z gruntem. Posiada utwardzony plac i jest ogrodzona. Działka została nabyta na podstawie umowy sprzedaży 29 września 1995 r.
• Działka nr 161/46 zabudowana jest budynkiem administracyjno-usługowym (PKOB 1220), wiatą magazynową (PKOB 1252) oraz budynkiem magazynowo-warsztatowym (PKOB 1252) oraz częścią wiaty warsztatowej (PKOB 1251). Każdy z ww. obiektów jest trwale związany z gruntem. Działka została nabyta 27 października 1994 r. na podstawie umowy sprzedaży.
• Działka nr 161/54 zabudowana jest częścią wiaty warsztatowej (PKOB 1251), trwale związaną z gruntem. Działka została nabyta 27 października 1994 r. na podstawie umowy sprzedaży.
• Działka nr 160/12 zabudowana jest częścią wiaty warsztatowej (PKOB 1251), trwale związaną z gruntem. Działka została nabyta 20 czerwca 2005 r. na podstawie umowy sprzedaży.
• Działka numer 160/9 jest niezabudowana. Działka została nabyta 20 czerwca 2005 r. na podstawie umowy sprzedaży.
• Działka numer 161/55 jest niezabudowana. Działka została nabyta 27 października 1994 r. na podstawie umowy sprzedaży.
  
  

Działki (wszystkie) były nabyte przez męża Wnioskodawczyni wyłącznie w celu prowadzenia działalności gospodarczej (związanej przede wszystkim z handlem materiałami budowlanymi). Z uwagi na ustrój wspólności majątkowej trafiały do majątku wspólnego. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej związanej z przedmiotowymi nieruchomościami. Odnośnie wszystkich działek, Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem wyłącznie z uwagi na wspólność majątkową. Działki nie miały być wykorzystywane do celów osobistych i nie były nabyte do majątku osobistego. Wedle wiedzy Wnioskodawczyni, działki wprowadzane były do ewidencji środków trwałych tuż po dacie umowy sprzedaży. Budynki administracyjne stanowią zaplecze personalne dla pracowników, znajduje się w nim dział księgowości, handlu, sekretariat itp., zaś wiaty i magazyny służą przede wszystkim do składowania towarów handlowych.

Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na wprowadzenie wspólnych działek do działalności gospodarczej małżonka. Wnioskodawczyni indywidualnie w ogóle nie wykorzystywała w żaden sposób żadnej z przedmiotowych działek. Ani działki, ani obiekty na nich posadowione, nie były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane (nie prowadziła ona żadnej działalności gospodarczej z nimi związanej). Jeśli chodzi zaś o przedsiębiorstwo małżonka Wnioskodawczyni, były one wykorzystywane w całym okresie ich posiadania wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Żadna z działek nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawczyni nie ponosiła też wydatków na ulepszenie budynków/budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Posadowione na działkach obiekty nie były przedmiotem najmu, czy dzierżawy.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii czy dokonanie darowizny zabudowanej działki nr 161/54 podlegać będzie podatkowi od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne, stwierdzić należy, że działka nr 161/54 zabudowana częścią wiaty warsztatowej, należy wprawdzie do wspólnego majątku w ustawowym małżeńskim ustroju majątkowym, jednak to mąż Wnioskodawczyni, jako prowadzący działalność gospodarczą wykorzystuje tę nieruchomość w swojej działalności gospodarczej, natomiast Wnioskodawczyni indywidualnie w ogóle nie wykorzystywała działki w żaden sposób.

Tym samym Wnioskodawczyni, która nie wykorzystywała tej nieruchomości (działki zabudowanej nr 161/54) do prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, nie będzie mogła być uznana za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu tej darowizny na rzecz spółki. Na gruncie przepisów ustawy o VAT, transakcji darowizny działki zabudowanej nr 161/54 dokona wyłącznie mąż Wnioskodawczyni, a nie Wnioskodawczyni.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług dokonującego darowizny nieruchomości w postaci działki zabudowanej nr 161/54, wykorzystywanej w działalności gospodarczej jej męża (innego podatnika), zatem w konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Wnioskodawczynię.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni, iż dokonanie darowizny działki zabudowanej nr 161/54 nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

W tej sytuacji odpowiedź na alternatywnie zadane pytanie nr 2 dotyczące zwolnienia darowizny nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.