Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-629/16-1/IB
z 6 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 13 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty rodzinnej wypłacanej z Hiszpanii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 12 września 2016 r. (data wpływu 20 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty rodzinnej wypłacanej z Hiszpanii.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni mieszkała wraz z rodziną w Hiszpanii, gdzie znajdowało się Jej centrum życiowe. W Hiszpanii urodziły się Jej dzieci. W roku 2003 zginął Jej mąż. Po śmierci męża Wnioskodawczyni otrzymała rentę rodzinną, zaś po ojcu rentę otrzymały dzieci. Obecnie Wnioskodawczyni mieszka w Polsce. W 2016 r. córka Wnioskodawczyni skończy 13 lat, zaś Jej syn 15 lat. Dzieci uczą się w szkole podstawowej i gimnazjum. Jedynym dochodem Wnioskodawczyni i Jej dzieci jest przyznana im renta rodzinna. Wnioskodawczyni oraz Jej dzieci posiadają wyłącznie obywatelstwo polskie, podobnie Jej nieżyjący mąż. W Hiszpanii mąż Wnioskodawczyni posiadał legalne zatrudnienie, tj. na „rezydencji" pracował 16 lat. Po śmierci męża z tytułu przepracowanych przez niego lat Wnioskodawczyni oraz Jej dzieciom przyznana została renta rodzinna. Wnioskodawczyni otrzymała rentę dożywotnią, zaś Jej dzieci do czasu ukończenia przez nie nauki, nie dłużej niż do 25 roku życia. Wnioskodawczyni i Jej dzieci z tytułu renty mają ubezpieczenie zdrowotne. Od 2008 r. mieszkają w Polsce, gdzie znajduje się ich centrum życiowe. Wnioskodawczyni posiada mieszkanie, odprowadza podatki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego powyżej stanu faktycznego renta rodzinna otrzymywana przez dzieci podlega opodatkowaniu i powinna być doliczona do dochodu Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawczyni renta rodzinna jaką otrzymują obecnie dzieci nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie z treścią ust. 1a, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W ocenie Wnioskodawczyni przyznana Jej oraz Jej dzieciom renta rodzinna z tytułu śmierci Jej męża na terytorium Hiszpanii (który przed śmiercią pracował legalnie w Hiszpanii posiadając status rezydenta) nie stanowi dochodu (przychodu) w rozumieniu powyżej przywołanego przepisu, tym samym nie podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach ogólnych. Zauważyć należy, iż przez „źródła dochodu" w rozumieniu przepisu art. 3 ust. 1 na gruncie przedmiotowej sprawy nie należy rozumieć wyłącznie kasy właściwego organu rentowego. Zdaniem Wnioskodawczyni definicję „źródła dochodu" należy rozumieć szerzej, bowiem należy ją interpretować pod kątem publicznoprawego mechanizmu zastępowania obowiązku alimentacyjnego, jaki obciążał zmarłego i czynnego zawodowo rodzica. Źródłem dochodu nie jest zatem konkretne miejsce generowania dochodu, ale hiszpańska aktualnie obowiązująca regulacja, jaką tamtejszy organ zastosował wobec Wnioskodawczyni i Jej dzieci, przyznając świadczenie zabezpieczenia społecznego, które ma przez określony czas kompensować utratę środków utrzymania rodziny w następstwie śmierci męża Wnioskodawczyni i ojca Jej dzieci.

Wspomnianą powyżej regulację hiszpańską wyraża umowa międzynarodowa z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1982 r., Nr 17, poz. 127). Przepis art. 18 ww. umowy stanowi, że stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie. Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 19 ust. 2 pkt a) jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, będzie opodatkowana tylko w tym Państwie.

W świetle brzmienia przytoczonych powyżej regulacji prawnych - w szczególności brzmienia art. 19 ust. 2 w ocenie Wnioskodawczyni nie powinno budzić wątpliwości, że renta rodzinna pochodząca z Hiszpanii, wypłacana przez instytucję hiszpańską, będzie podlegać opodatkowaniu w Hiszpanii, niezależnie od miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni i Jej dzieci (tj. obecnie na terytorium Polski). W świetle brzmienia ww. artykułu umowy międzynarodowej, wskazać również należy, że regulacja ta zna dwa kumulatywne warunki, jakie uzyskiwany przychód musiałby spełniać, aby być uznanym przez organy krajowe za dochód i tym samym stanowić źródło zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Po pierwsze, kwota pieniężna powinna być emeryturą bądź innym świadczeniem o podobnym charakterze. Świadczenia emerytalne i im podobne, to tylko te świadczenia, których ryzyko zabezpieczeniowe obejmuje staż pracy oraz wiek. Na gruncie przedmiotowej sprawy ryzykiem zabezpieczeniowym jest śmierć ubezpieczonego, nie może więc być mowy o tym, iż jest to świadczenie emerytalne lub jemu podobne. Po drugie, opodatkowanie w Polsce uzależnione zostało przez tę umowę od związku z zatrudnieniem jej w przeszłości tzn. osoby, której aktualnie przysługuje świadczenie rodzące obowiązek podatkowy. Stan faktyczny w niniejszej sprawie również nie uzasadnia opodatkowania w warunkach wskazanych powyżej, bowiem osobą zatrudnioną w przeszłości był mąż Wnioskodawczyni (ojciec osieroconych dzieci), a świadczenie, co do którego powstaje wątpliwość w zakresie opodatkowania w Polsce, to renta rodzinna przysługująca następcom prawnym zmarłego, a więc osobom zupełnie innym niż osoba poprzednio zatrudniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 18 umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127) stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Zgodnie z art. 19 ust. 2 ww. umowy:

1. Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, będzie opodatkowana tylko w tym Państwie.
2. Jednakże takie renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce zamieszkania.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ww. umowy części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawczyni wraz z dziećmi mieszkają w Polsce i otrzymują z Hiszpanii rentę rodzinną, w związku z uprzednim zatrudnieniem tam męża Wnioskodawczyni i ojca Jej dzieci. Przedmiotowych świadczeń przyznanych Wnioskodawczyni oraz Jej dzieciom nie można zatem zakwalifikować do emerytur i innych świadczeń o podobnym charakterze, gdyż nie było ono wypłacane w związku z ich zatrudnieniem w przeszłości.

W konsekwencji – stosownie do art. 21 ww. umowy – ww. świadczenie wypłacane Wnioskodawczyni oraz Jej małoletnim dzieciom jako osobom mającym miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Ponadto, nie ma zastosowania w tym przypadku metoda unikania podwójnego opodatkowania określona w art. 23 ww. umowy.

Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy, dochody małoletnich dzieci własnych i przysposobionych, z wyjątkiem dochodów z ich pracy, stypendiów oraz dochodów z przedmiotów oddanych do ich swobodnego użytku, podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dolicza się do dochodów rodziców, chyba że rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci.

Z zacytowanego przepisu wynika, że tylko dochody małoletniego dziecka z jego pracy, stypendiów oraz dochody z przedmiotów oddanych mu do swobodnego użytku podlegają opodatkowaniu odrębnie przez podatnika – dziecko – w zeznaniu podatkowym składanym na imię i nazwisko tego dziecka, bowiem są one wyłączone z zarządu majątkiem dziecka przez rodziców. Natomiast inne dochody (w tym renta rodzinna) – co do zasady – podlegają doliczeniu do dochodu rodziców i łącznemu opodatkowaniu z dochodami rodziców.

Należy zatem stwierdzić, że na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego, renta rodzinna po zmarłym ojcu otrzymywana z Hiszpanii przez małoletnie dzieci Wnioskodawczyni, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Wnioskodawczyni jako przedstawiciel ustawowy swoich małoletnich dzieci ma natomiast obowiązek doliczenia ich dochodu z tytułu ww. renty do własnego dochodu za dany rok podatkowy. Dochód ten podlega bowiem łącznemu opodatkowaniu z dochodem Wnioskodawczyni oraz wykazaniu w składanym przez Nią zeznaniu podatkowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, 35-016 Rzeszów ul. Kraszewskiego 4a po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.