Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-551/16/AJ
z 20 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 9 sierpnia 2016 r), uzupełnionym w dniu 12 września 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy wynajmowanej części budynku mieszkalnego oraz braku opodatkowania dostawy pozostałej części budynku wykorzystywanej na potrzeby mieszkaniowe –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 12 września 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy wynajmowanej części budynku mieszkalnego oraz braku opodatkowania dostawy pozostałej części budynku wykorzystywanej na potrzeby mieszkaniowe.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani właścicielką nieruchomości położonej w S. przy ul. P. zabudowanej budynkiem mieszkalnym, w którym część pomieszczeń ma charakter użytkowy.

Przedmiotowy budynek nabyła Pani w 1994 r. w drodze umowy zamiany oraz drodze umowy sprzedaży, wraz z ówczesnym mężem do majątku wspólnego. Sprzedającymi były osoby nie będące podatnikami podatku od towarów i usług. Następnie w 1999 r., wspólnie z mężem, zawarła Pani umowę o rozdzielności majątkowej i ustanowiono odrębną własność trzech lokali. Dwa z tych lokali przeznaczone były na wyłączną własność Pani, jeden lokal na wyłączną własność Pani męża. W 2002 r. dokonała Pani, wspólnie z mężem, zniesienia odrębnej własności lokali, a następnie zniesienia współwłasności w ten sposób, że cała nieruchomość przypadła wyłącznie Pani, bez spłat i dopłat. Powyżej opisane transakcje nie były przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nieruchomość nabyta została do Pani majątku prywatnego.

W okresie od sierpnia 2007 r. do końca 2013 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą z siedzibą w przedmiotowej nieruchomości. Działalność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jej przedmiotem był wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. W tym okresie ponosiła Pani nakłady na ww. nieruchomości, od których odliczała podatek od towarów i usług. Wartość nakładów nie przekroczyła jednak 30% wartości początkowej budynku.

W przedmiotowym budynku znajdowała się także od 2013 r. siedziba A. O. V. R. sp. z o. o.

Aktualnie nie prowadzi Pani działalności gospodarczej. W przedmiotowej nieruchomości wynajmuje jeden lokal mieszkalny na cele mieszkalne na zasadach najmu prywatnego, opodatkowując przychody z najmu ryczałtem 8,5%. Najem ten nie jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Wynajmuje Pani także znajdujący się na parterze i częściowo w piwnicy lokal użytkowy. Najem lokalu użytkowego opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług i jest kontynuowany począwszy od 2002 r.

Zamierza Pani sprzedać ww. nieruchomość gruntową wraz ze znajdującym się na niej budynkiem.

Pierwsze piętro (całe) przeznaczone jest na cele mieszkaniowe (wynajem). Drugie piętro wraz z poddaszem wykorzystywane jest na cele mieszkaniowe i zajęte przez Panią. Wynajem pierwszego piętra w budynku prowadzi Pani od 2000 r. do dnia dzisiejszego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy planowana sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Jeśli odpowiedź na powyższe pytanie okaże się pozytywna, czy istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku, a jeśli tak to na jakich zasadach?

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, jedynie ta część budynku, która jest przedmiotem najmu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, tj. lokal użytkowy znajdujący sie na parterze i częściowo w piwnicy, będzie podlegała opodatkowaniu. W pozostałym zakresie, jako że budynek stanowi majątek prywatny i nigdy nie był zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, sprzedaż będzie poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości ma miejsce wyłącznie w sytuacji, gdy sprzedający będzie dokonywał takiej transakcji działając w charakterze podatnika VAT czynnego w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższa definicja działalności gospodarczej funkcjonująca na potrzeby ustalenia, czy dana osoba jest, czy też nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jest szersza niż definicja zawarta w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. Pani zdaniem, sprzedając przedmiotową nieruchomość będzie miała status podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do części sprzedawanej nieruchomości. Decyduje o tym fakt, że od dłuższego już czasu część tej nieruchomości przeznaczona jest na wynajem, który ma charakter zarobkowy i jest opodatkowany.

Organy podatkowe wielokrotnie wskazywały, że sam fakt wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości może prowadzić do tego, że w przypadku jej sprzedaży właściciel będzie występował jako podatnik. Stanowisko takie zostało przedstawione m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 sierpnia 2014 r., o numerze ILPP2/443-532/14-4/AD oraz w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 lutego 2014 r., o numerze ITPP2/443-1221/13/AP.

Fakt, że nie prowadzi Pani działalności w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, nie ma wpływu na status podatnika podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży nieruchomości.

Pani zdaniem, będzie dokonywała sprzedaży jako podatnik VAT wyłącznie w zakresie, w jakim będzie to dotyczyło lokalu użytkowego, którego najem od 2002 r. jest opodatkowany. W pozostałym zakresie, jako że chodzi o zbycie majątku prywatnego, transakcja będzie realizowana poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Fakt, że lokale znajdujące się w budynku formalnie nie są wyodrębnione, nie ma, w Pani ocenie, wpływu na sposób zakwalifikowania transakcji sprzedaży na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując powyższe, stoi Pani na stanowisku, zgodnie z którym, w zakresie, w jakim dojdzie do sprzedaży lokalu użytkowego (wynajmowanego i opodatkowanego) transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu. W zakresie, w jakim przedmiotem sprzedaży będzie pozostała część budynku – nie będąca przedmiotem czynności opodatkowanych, transakcja sprzedaży, jako dotycząca majątku prywatnego, będzie pozostawała poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko do pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie, w jakim transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. w odniesieniu do wynajmowanego lokalu użytkowego, dokonując sprzedaży może skorzystać ze zwolnienia w związku ze sprzedażą po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione z opodatkowania są transakcje sprzedaży budynków i budowli oraz ich części dokonywane po upływie 2 lat od ich pierwszego zasiedlenia.

„Pierwszym zasiedleniem” w rozumieniu ww. ustawy (art. 2 pkt 14), jest oddanie budynku lub budowli do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich :

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Pojęcia „pierwszego zasiedlenia” nie należy rozumieć w sposób potoczny, nie może ono również być utożsamiane z oddaniem budynku do użytkowania w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Pierwsze zasiedlenie musi bowiem być dokonane „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Będzie to zatem m.in. wynajęcie nieruchomości lub jej wydzierżawienie na cele komercyjne, oddanie w leasing, czy też sprzedaż pod warunkiem, że czynności te są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że grunt dzieli los budynku w zakresie ustalonej stawki VAT i ewentualnych zwolnień.

Mając na uwadze fakt, że lokal użytkowy wynajmowany jest od 2002 r., a najem ten konsekwentnie jest opodatkowany, w Pani ocenie, w zakresie, w jakim dojdzie do jego sprzedaży, może skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Powyższe odnosi się wyłącznie do lokalu użytkowego, bowiem tylko ten lokal był przedmiotem najmu opodatkowanego, zatem tylko ten lokal (ta część nieruchomości) została zasiedlona w rozumieniu przepisów ustawy. Zwolnienie powyższe nie będzie odnosiło się do części nieruchomości obejmującej lokale mieszkalne, bowiem te nigdy nie były przedmiotem czynności opodatkowanych. Tym samym doszło do tzw. częściowego pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do wynajmowanego lokalu użytkowego, który poprzez zawarcie umowy najmu był oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Na możliwość tzw. częściowego pierwszego zasiedlenia (tj. tylko w odniesieniu do danej części budynku) wielokrotnie wskazywały organy podatkowe i sądy administracyjne, między innymi wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 646/14 oraz wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1767/14.

W odniesieniu do pozostałej części nieruchomości powyższe zwolnienie nie znajdzie zastosowania, bowiem ich sprzedaż będzie dokonywana poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (..).

Stosownie do treści art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przytoczonych przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. a cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem

Do celów ust. 1 lit. a) "budynek" oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem (art. 12 ust. 2 Dyrektywy)..

Aby podejmowane czynności, których przedmiotem są towary lub usługi można było uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że sprzedawane towary, czy usługi zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej, a nie z zamiarem wykorzystywania ich jako majątku prywatnego w celu realizacji potrzeb osobistych. Przy czym zamiar wykorzystywania towaru w ramach majątku osobistego musi istnieć przez cały okres jego posiadania. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 1225/14.

Ponadto warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest to, by była ona ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy spełnieniu tej przesłanki podmiot, który wykonuje taką czynność jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawa budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie , w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14 stwierdził, że pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć szeroko jako używanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy).

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa, a także tez wynikających z orzecznictwa prowadzi do stwierdzenia, że planowana dostawa dotyczyć będzie zarówno majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej jak i Pani majątku osobistego.

Dostawa II kondygnacji i poddasza dotyczyć będzie majątku służącemu do zaspokojenia Pani potrzeb mieszkaniowych. W związku z tym sprzedaż tej części budynku nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, a Pani nie wystąpi w charakterze podatnika. Sprzedaż w tej części będzie stanowiła czynność zarządu majątkiem prywatnym, do której przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Natomiast przepisy ustawy o podatku od towarów i usług znajdą zastosowanie nie tylko – jak wskazano w treści wniosku - do dostawy tej części budynku, w której znajduje się lokal użytkowy, ale również do tej części, która jest wynajmowana na cele mieszkaniowe. Użyte bowiem w treści art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług – definiującym pojęcie pierwszego zasiedlenia - sformułowanie „(…) w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (...)”, dotyczy czynności podlegających opodatkowaniu, a więc zarówno czynności opodatkowanych właściwą stawką podatku, jak również czynności zwolnionych od podatku.

Należy podkreślić, że czynnością, którą należy zakwalifikować jako świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest najem lokali i to bez względu na to, czy następuje on na cele mieszkaniowe, czy użytkowe. W każdym z tych przypadków czynność taka podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, przy czym najem lokalu na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia od podatku, natomiast opodatkowany jest najem na cele użytkowe. Zatem również ta część budynku, która jest wynajmowana na cele mieszkaniowe nie stanowi składnika majątku osobistego, ponieważ jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym jej sprzedaż nie będzie stanowiła czynności rozporządzania majątkiem prywatnym, do której przepisy ustawy nie mają zastosowania.

Należy jednak zaznaczyć, że do dostawy tej części budynku, która wykorzystywana jest w działalności gospodarczej będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ dokonana będzie po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

W konsekwencji – przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy – dostawa gruntu związanego z tą częścią budynku będzie zwolniona od podatku.

Wobec powyższych wyjaśnień stanowisko całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.